Alþýðublaðið - 14.03.1961, Side 7

ORIFMTALF
:K* \ v*0*?
ll LÍOPOLD-
VJ VILLE
LáopoLiviiU ^A'KASAI
L ULV*
bouy* 0
kivlT
AlbtrCvdLí,
BAKOftGO v
Mtn A
MILtS
TRiBES ‘ í U L U
Luárida
NtlRíHERN
RHOPESIA
ÞESSARI spurningu er
mjög erfítt að svaxa með ná-
kvæmni nú. þar eð Belgíu-
snenn hafa ekki haft neinar
ræðsmannsskrifstofur í Kongó.
síðan í ágúst sL, auk þess sem
stjórn landsins hefur öll verið
I molum á sama tíma og á-
Standið yfirleitt allt verið
Enjög óljóst.
í lok 1959, sex mánuðum áð
isir en Kongó fékk sjálfstæði,
voru þar 115.000 Evrópumenn
af um 14 milljónum íbúa. Um
&0% eða um 90.000 þeirra
voru Belgíumenn, þar af um
1000 belgískir liðsforingjar í
Ihernum, sem þá var 24.000
ananns, og 10.000 opinberir
Starfsmenn af um 20.000 alls.
Þá voru engir Kongómenn í
Ihernum með hærri tign en lið
þjálfa og allar stöður í opin-
berri þjónustu, þar á meðal
lækna og framhaldsskólakenn
ara, voru setnar af Belgíu-
mönnum.
Um tveir þriðju hlutar þess
ara 115.000 Evrópumanna
voru konur og börn. Hins veg-
ar er gert ráð fyrir hærri hund
raðstölu karla í tölu þeirra,
er snúið hafa aftur, þar eð
xnenn hafa skilið konur og
börn eftir heima í Belgíu.
Þó að Belgíumenn séu um
þessar mundir að snúa aftur
til Leopoldville og Elisabeth-
. ville, þá eru þeir líka að flytj
ast burtu frá héruðunum Kivu
Orientale og Norður-Kasai,
þar eð ástandið þar er órólegt.
Flutningur Belgiumanna til
Kongó náði hámarki sínu í
nóvember og desember, eftir
að Lumumba sálugi var far-
ínn að dala og Sameinuðu
þjóðunum virtist hafa mistek-
ízt samvinnan við hin ýmsu
yfirvöld í Kongó, hvort sem
var á sviði stjórn- eða tækni-
mála.
Þegar Evrópubúar vom
hvað fæstir í landinu í ágúst
og september, hafa þeir tæp-
ast verið mikið fleiri en 20
þús. Nú eru Evrópumenn tald
ir um 36.000, þar af um helm-
ingur karlmenn og um 28.000
Belgíumenn.
í tölunum hér að neðan eru
ekki taldir starfsmenn Sam-
einuðu þjóðanna, sem eru, auk
15.000 hermanna, 450 útlend-
ingar í starfsliðinu aðallega í
Leopoldville, og 450 útlend-
ingar, sem búa í Kongó, og
um 900 Kongómenn sem eru
fastir starfsmenn samtakanna
en þeir eru allir taldir með í
töflunni hér að neðan. Engir
Belgíumenn hafa verið ráðnir
til starfa fyrir SÞ, hvorki á
staðnum né frá Belgíu.
Hérað Nú Ágúst 1960 1959
Leopoldville 9.000 3.000 34.000
Equateur 2.000 2.500 7.000
Orientale 1.500 3.000 17.000
Kivu 1.000 3.000 14.000
Kasai 2.000 1.500 9.000
Katanga 20.000 10.000 34.000
Alls 35.500 23.000 115.000
Leopoldville. — I borginni
eru nú um alls 6.000 Evrópu-
menn, um 4.000 færri en í ág-
úst sl. en aðeins þriðjungur
þeirra, sem bjuggu þar, áður
en landið hlaut sjálfstæði.
Flestir eru þessir menn kaup
sýslumenn, kaupmenn og
starfsmenn þeirra, en i tölunni
eru einnig 250 Belgíumenn,
ið voru um 2000 belgískir, op-
ínberir starfsmenn í Leopold-
ville.
Þá eru hér taldir 12 yfir-
menn í her Mobutus, sem tel-
ur 18.000 manns. Brezkt blað,
sem við höfum upplýsingar
þessar eftir, telur þá tilgátu
Sameinuðu þjóðanna, að milli
100 og 200 belgískir her-ráð-
gjafar séu þarna, hafi ekki við
rök að styðjast.
Equateur, Orientale, Kivu og
Kasai- — Þetta eru fyrst og
fremst lándbúnaðarhéruð, að
undanteknum demantsnámun
um í Bakwanga og Tshikapa í
suðurhluta Kasai, og flestir
Evrópumenn á þessu svæði
eru trúboðar, plantekrueigend
ur og smákaupmenn.
Þá er þar einnig nokkuð af
sem starfa hjá héraðs- og rík-
isstjórninni og eru flestir
þeirra tæknimenntaðir menn.
Mjög fáir þeirra hafa áhrif á
stefnuna, sumir hinna hærra
settu tæknimanna hafa senni-
lega í framkvæmd áhrif á
stefnu deilda sinna, þar sem
vantar Kongómenn með nægi-
lega þekkingu. Fyrir sjálfstæð
kennurum, en um 1000 þeirra
hefur snúið aftur til Kongó
siðan í ágúst, og læknar, sem
nú munu vera um 250 í öllu
Kongó, á móti 750 áður. Flest-
ir læknanna eru samt í Leo-
poldville og Katanga. 1 Bak-
wanga og Tshikapa starfa um
250 Belgíumenn í demants-
námunum. Hjá stjórn Kalonj-
is í hinu svokallaða Námuríki
í Suður-Kasai starfa um 10
belgískir embættismenn og
um 20 liðsforingjar í 2—3000
manna her bans. Þá starfa
nokkrir belgskir embættis-
menn hjá Gizenga í Stanley-
ville.
Katanga* — Hér eru belgísk
áhrif, undir forustu náma-
Framh. á 14 síðu
--------------- Hólmfríður
í lest frá Barcelona til
Parísar, 5.—6. febr. 1961.
Lestin brunar. Lestin
hjakkar, hikstar, skellist á-
fram eftir brautarteinun-
Um gegnum grænt landið.
Hæðirnar eru skógivaxnar
og akrarnir grænir. —
Hvort er sumar eða vetur?
— Almanakið segir, að enn
sé febrúar — en hér er
sumar sunnudagur, og
loftið er hlýtt og milt eins
og við á síðdegis á sunnu-
degi. — Einhvem veginn
finnst mér, að það sé töðu-
gjaldaveizla. á hverjum
bæ, og að við rennum í
gegnum síðsumar. —
í næsta klefa sitja tat-
arar og slafra í sig upp úr
stórum potti, sem þeir
halda á milli sín. — Þeir
lykta illa, annað hvort af
eðli eða svita og óhrein-
indum. — Á fyrsta far-
rými sitja konur með fjólu
biáa hatta, styðja hönd
undir kinn með litla fing-
urinn sperrtan svolitig út
á tignarlegan máta. Þær
horfa út um gluggann á
landið, sem líður hjá — svo
grænt, svo grænt.
Héma í klefanum situr
Spánverji með yfirskegg-
og alpahúfu. Á milli þess,
sem hann lætur móðan
mása á aðskiljanlegustu
tungumálum, sýpur hann
græðgislega á flöskunni,
sem hann geymir annars
milli hnjánna. — Mér
skilst, að hann kunni við
sig f spilavítum og á bað-
ströndum. Andspænis hon
um situr gráklæddur katl-
fauskur, sem segir ótrúleg
ar sögur af sjálfum sér. —
Hann hefur, að eigin sögn,
stikað yfir hálfan heiminn
og numið obbann af þjóð-
tungum þeim, sem fyrir-
finnast í veröldinni. — Nú
er hann á leið til kjöt-
kveðjuhátíðar í Nizza.
Gegnt mér situr tann-
laus miðaldra kona. —
Tannlaus er þó ekki rétt að
segja, því að hún hefur
þrjár tennur, sem vand-
iega er dreift um efri góm
og koma allar í ljós, þegar
hún skríkir að sögum karl
anna. Annars er hennar
eina ánægja að fá sér öðru
hverju brjóstsykurmola, —
sem hún dregur sér upp úr
pússi sínu og að kalla í karl
sinn, sem hangir úti í
glugga og horfir á Spán.
Nú hefur okkur bætzt
einn ferðafélaginn enn í
hópinn. Þetta er ungur Ar-
abi — dálítið tryllingsleg-
ur eins og flestir Arabar —
og nú eru karhnennirnir
farnir að tala um Nirvana
og ópíumreykingar. —
Spánverjinn heldur því þó
fram, að flaskan sé trygg-
ust alls, tryggari en kven-
fólkið og hamingjan. —
KarlfauSkurinn í gráu föt-
unum lætur ekki af að
hvetja til að slást í förina
með sér til Nizza — þar
sem hann segist ábyrgjast
að verði líf i tuskunum.
Til þess að fá mig á sitt
mál dregur hann upp gaml
ar myndir af sjálfum sér,
hálfnöktum á seglbátum
hlöðnum ungum stúlkum
eða á vatnsskíðum með
kvennaflokk umhverfis.
Og hann hefur að sjálf-
sögðu reynt allar heimsins
lystisemdir, kafað niður í
djúp spillingar og synda —
en skotið sér síðan upp
aftur og gleypt í sig hreint
loft, listir og menningu.
, Enn ber þess að geta, að
hann var i flughernum á
stríðsárunum og aðspurö-
ur um ótta seg-
ist hann lifa eftir orðtæki
Arabanna: ,,feigir falla,
þegar drottni þóknast“.
Úti á gangi stendur mað
ur með baldursbrá í munn
inum og glápir á fólk eins
og naut á nývirki.
Hann er líka galinn.
Néi, þá er betra að bíða
hér.,.
Sólin ætlar að fara að
hátta, og kvöldskínið gyll-
ir akrana, öxin, hæðimar,
hallimar, þorpin, himin-
inn og andlit fólksins á
brau tarstöðvunum.
Allir eru að bíða.
Fjólubláu konurnar á
fyxsta farrými, tataramir
og við. Allir sitja og bíða,
bíða þess að tímin líði, að
nóttin komi — að morgni
eigum við að vera komin til
Parísar.
Lestin — er sú eina, sem
ekki bíður. — Hún hjakk-
ar, hún iíður, hóstar og
skrykkist — áfram — á-
áfram —
lestin bmnar.

r

f

Alþýðublaðið
14. marz 1961 J
i «i. il.iii i.iU ■ y— . _ JJ. l.l ,4,U8'!I l.i„r.,tl'„'L'»„ i—L .1