Alþýðublaðið - 14.06.1961, Blaðsíða 2

, .'KwHði'ar: Q!sll J. Astþórsson (áb.) og Benedikt Qrðndal. — Fulltrúar rii-
) l£3ðmar: S','(valdl HJálmarsson og IndritU G. Þorsteinsson. — Fréttastlórl
ÍSjðrgvln GuOmund- n. — Simar: 14 909 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasimi
'i KtCS, — ASsetur: AlþýðuhúsiS. — PrentsmiSJa AlþýSublaSsins Hverfis-
i ,yötu 8—10. — Askriftargjald: kr. 45,00 ð mánuSi. 1 lausasölu kr. 3,00 eini
" ’ínafand,: AlþýSullok inn. — Framkvaemdastiári: Sverrir KJartanssoo
Þjóðsagan um vextina
'! ÞJÓÐSAGA FRAMSÓKNAR um vextina hefur
nú verið 'hrakin með tölum á svo augljósan hátt,
■að skynsamilr menn geta ekki verið þekktir fyrir
að nefna ihana framar. Tíminn hefur nötað það
sem haldreipi til varnar hinni áhyrgðarlausu
i tverðbólgulausn í kjaradeilunni, að atvinnuveg
irnir gætu greitt þessa hækkun, ef vextir væru
lækkaðir.
j Norðlenzka lausnin er í stórum dráttum á þá
leifð, að 10% kauphækkun er veitt strax með
! hlunnindum, sem jafngilda 4%, en eftir eitt ár
kemur aftur til skjalanna 4% hækkun. Hér er
því um að ræða 18% hækkun kaupgjalds á einu
éri. Þessi hækkun mundi kosta um 540 milljónir
króna fyrir þjóðarbúið al'lt, og er óhugsandi ann
að en reikna með henni álmennri.
j Nú eru allir vextir, sem viðskiptabankarnir
taka af öllu lánsfé sínu um 300 milljónir, þannig
I að ekki dygði til að greiða kauphækkunina, þótt
allt lánsfé þeirra iværi vaxtalaust með öllu. Eng
j tun mun hins vegar koma til hugar, að vextir
j gætu lækkað meira en 2% til viðbótar þeirri
1 lækkun, sem varð um síðustu áramót. En 2%
] vaxtalækkun mundi aðeins spara atvinnuivegun
1 um 60—70 milljónir króna, og sér hvert manns
barn þá, að eftir væru að minnsta kosti 470
| tnilljónir. Hefur engin ríkisstjóm nokkru sinni
ætlað íslenzkum atvinnuvegum að taka á sig
slíkan bagga, sérstaklega ekki sjávarútveginum,
og hlyti því að fara svo, að slík hækkun lenti
' tneð óhjákvæmilegum þunga á landsfólkinu
: sjálfu. Og hverju væru menn þá nær?
Skammgóður vermir
] ÞAÐ ER ATHYGLISVERT við þá samninga,
i sem þegar hafa iverið gerðir af Vinnumálasam
; bandi samvinnufélaganna og nokkrum öðrum
aðilum, að þeir eru uppsegjanleglr, ef verðlag
; liækkar um 5% eða ef gengislækkun verður.
Nú er augljóst mál, að 14% kauphækkun á
; fyrsta ári og 4% til viðbótar eftir eitt ár getur
■ því miður ekki orðið án þess að þeim kostnaði
verði rneira eða minna ivelt yfir í verðlag, eins
Og gerzt hefur hvað eftir annað undanfarin ár.
Er því óhjákvæmilegt, að innan fárra mánaða
mundu skapast þær aðstæður, annað hvort 5%
hækkun eða gengislækkun, sem leiddu til upp
sagnar samninganna og nýrrar kaupdeilu.
IHér er því alls ekki verið að leysa kaupdeilu
eða forða verkfalli, heldur tryggja áframhald
andií deilur, sem vel gætu leitt til verkfalla eftir
tfáa mánuði.
HANNES
Á HORNINU
'þV Vinnudeilur með nýju
sniði.
'fc Útlit borgarinnar
versnar.
Stöðvið ekki
sorphreinsimina.
•fc Rottuplága í borginni.
ÉG HEF áður bent á pað, að
v4”kfiöllin nú eru rek'in með
öðrum hætti en áður hefur verið,
Ég vona að framliald verði á
bví, en þó má gera ráð fyrir, að
þegar sverfa tekur að verkafólk-
inu, þá neyðist forystumenn
verkfállsins til þess, að sverfa
betur að. Það myndi ég telja
mjög miður farið. Það er al-
mennt álitið, að í verkföllum
beri að stöðva allt, sem beinlín-
is kemur við vinnukaupendur,
en ekki annað.
í UPPHAFI verkfallsins hefur
þessi stefna líka ráðið, hversu
raun hefur verið .gerð til þess,
lengi sem það verður. Engin til-
að skapa óyfirstíganlega erfið-
leika fyrir heimlin. Næg mjólk
fæst, einnig matvæli enn sem
komið er. Strætisvagnar fá að
ganga og sorphreinsunin hefur
ekki verið stöðvuð það sem af
er. Ég vil mælast til þess við
þá, sem stjórna verkfallinu, að
þeir skoði hug sinn vel og vanid-
lega áður en þeir stöðva sorp-
■hreinsunina. Það á ekki að
stöðva neitt annað en það, sem
er arðbær atvinnuvegur fyrir
vinnukaupendur.
BORGIN er að versna í útliti
Götuhreinsun hefur ekki farið
fram í hálfan mánuð. Bréfarusl
og annar óþverri þekur göturn-
ar Ég mæltist til þess um dag-
inn, að hver reyndi að gera
hreint fyrir sínum dyrum. Hins
vegar skil ég ekki, að stöðvun
gatnahreinsunar hafi nokkur á-
hrif á úrslit vinnudeilanna. Hún
er í eðli sínu aðeins þjónusta við
almenning. Enn vil ég hvetja
borgarana til þess að hreinsa
sína gangstétt alveg eins og hann
hreinsar sinn garð.
MÉR HEFUR verið tjáð, að
nýr rottufaraldur sé farinn að
gera vart við sig í borginni. Ég
býst ekki við, að stöðvun vinnu
hafi valdið nokkru um það, þvi
til sögu áður en verkfall hófst.
að þessi nýja plága var komin
Hér er aðeins um það að ræða,
að það er ekki unnið nógu vel
gegn þessum vágesti. Um þetta
mái fékk ég eftirfarandi bréf í
gær:
ÚTSVARSGREIÐANDI skrif-
ar: „Fróðir menn segja að nú
sé bærinn að fyllast af rottum,
en á tímabili virtist þeim hafa
fækkað mjög, þó þeim hafi aldr-
ei verið að fullu útrýmt. Þetta
er óhugsanlegt. En við eftir-
grennslan kemur í ljós að litlum
fjármunum sé varið til rottueyð-
inga, enda aðeins tveir menn,
sem annast þetta starf. Eru þeir
taldir mjög vel færir við þetta
vandasama verk, en verður að
vonum lítið ágengt, enda knapt
á útgjöldum haldið, að sögn
fróðra manna.
MÉR ÞYKIR sennilegt að út-
svarsgreiðendur mundu fúslega
fallast á að varið yrði nokkrum
milljónum króna í nokkur ár til
að hægt væri að ráða niöurlög-
um rottufaraldursins. Ef ekki
þykir fært að eyða meiru fé en
nú er gert í þessu skyni til að
hægt væri að komast hjá útsvars
hækkunum þessvegna þá vil ég
benda á, að hægt mundi að spara
mikið fé, — sennilega milljcnir
króna, — sem árlega er varið
í tilgangslaus veizluhöld og ann-
að tilsvarandi tildur, og verja
þeim peningum til hreinlætis-
mála í bænum, — fyrst og
fremst rottueyðinga“.
Hannes á horninu.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem tfærðu mér
'gjafir eða á annan hátt sýndu mér vináttu og virð-
ingu á sjöfcugsadlmæli mínu.
GUÐMUNDUR VI-LHJÁLMSSON.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast um eftirfarandi magn af gangstétt
arhellum vegna gatnagerðar Reykjavíkurbæjar-
Hellur 50X50 cm 45.600 stk.
Hálfhellur 25X50 cm 16.000 stk.
Hymur 800 stk.
Útboðslýsing fæst í skrifstofu vorri, Tjarnargötu
12, 3. hæð, gegn kr. 100,00 skilatryggingu.
Innkaupastofnun Reykjavíkurbæjar.
ÍU
kalt stríð
Washington (UPI).
RÚSSAR nota nú olíu til aS
ylja upp kalda stríðið. Olíu
fraimleiðsla Rússa hefur farið
ört vaxandi undanfarið og hafa
þeir nú tekið upp þá stefnu að
selja olíu sína á lægra verði
en vestræn fyrirtæki. Takmark
þessara sala er almennt álitið
það, að reyna að koma á trufl
unum á sölu fyrrnefndra fyrir
tækja og nota olíuna til að
ná einhverju tangarhaldi á
verzlun hinna frjálsu og óháðu
þjóða.
Vestræn olíufyrirtæki eiga
nú í nokkrum erfiðleikum af
þessum sökum, ac þeir gela
ekki keppt við hið lága verð
Rússanna, en þau ríki semi
flytja inn olíu krefjast hins
vegar æ meiri hlutdeildar í
ágóða félaganna.
Eins og er nemur olluverzl
un Rússa á heimsmarkaðmun
aðeins 5% og veldur því enn
sem komið er ekki alvarlegum
truflunum Erfiðleikar af þesa
um sökum eru samt fyrirsjáan
legir, því búizt er við, að RÚS3
ar hafi nú þegar farið fram úr,
Venezueila í olíuframleiðsju,
en það hefur verið annað
mesta olíuframleiðslulaad
heims og leggja þeir nú allt
kapp á að ná Bandaríhjamönn
um á þessu sviði. 1946 fram
leiddu Rússar aðeins tíunda
hluta þess magns sem USA
framleiddi af hráolíu en nú ei}
þetta hlutfall komið upp í einn
þriðja. Rússar nota nú olíulindl
ir sínar eins og mögulegt er, en
Bandaríkin hafa hins vegar orð
ið að halda nokkuð affcur af
framleiðslugetunni vegna of
framleiðslu. Olíuverzlun Rússa
til landa, se.m ekki eru á
áhrifasvæði þeirra, jókst um
63% frá 1958 til 1960 og xnun
þar að auki hafa aukizfc veru
lega á síðastliðnu ári
Ríki keppast nú um að kaupa
olíur frá Rússum á sama hátt
og þegar konur keppast um að
fá sér hatta á útsölu. Ýmislegt
gruggugt kemuu í Ijós í olíu
verzlun Rússa þegar betur er
að gáð. Árið 1958 seldu Rússar
Argentíun olíu fyrir ca. 65,00
kr. tunnuna, en nágrönnum sín
um og bandarriönaum Pólverj
um seldu þeir hins vegar olí
una á ca. 115,00 kr. Kemur
hér berlega í ljós að sú olfa
sem þeir selja er ekki aTltaf
verðlögð með tilliti til fram
leiðslukostnaðar.
Sú nefnd Bandaríkjastjórn
ar sem tók þessi mál til athug
unar sagði að innrás Rússa á
olíumarkaði vestrænu ríkjaana
myndi áreiðanlega eiga efíir að
auka á spennu kalda stríðsins.
2 14. júní 1961 — Alþýðublaðlð