Alþýðublaðið - 26.07.1961, Qupperneq 15

heitt. En það var eilthvað
milli okkar Nínu — eillhvað
sem hvorugt okkar óskaði eft
ir, eitthvað, sem hvorugt okk
ar réði við. Við hefðum gert
lífið að helvíti hvort fyrir
öðru. Ég held að hún hafi trú
lofast Frank til að losna við
mig — hún elskaði hann á
annan hátt en mig. Ég varð
brjálaður af afbrýðissemi.
Ég sagði ailt, sem mér kom
lil hugar til að kvelja hann
og við rifumst ákaft. En dag
inn áður en hann lézt sá
!hann okkur Nínu saman.
Þegar hann gekk að heiman
með byssu í dögun varð ég
hræddur um að hann myndi
fremja sjólfsmorð °g ég elti
hann til að koma í veg fyrir
það. Hann sá im og kahaði
til mín að nú skildum við
gera út um þetta. Hann var
(hálfgalinn af svefnleysi og
þjáningu og hann vildi að
við hentum upp krónu um
það hvor ckkar skildi skjóta
sig. Ég reyndi að ná byss-
unni af honum og skotið
hljóp af meðan við slógumst
um hana. Kúlan drap Frank.
Þetta er allt. Ég elska þig
°g þig eina nú og ætíð, en
sorg og örvænting hafa gert
mig að hraki eins og ég skil
vel að þú gazt ekki elskað
mig.
Johnnie11.
Tárin runnu niður kinnar
Julie. Hún skildi þetta allt
nú! Það var ebkert einkenni
legt við að Johnnie skyldi
drekka, ekkert einkennilegt
að hann skyldi langa svc
mjög til að komast héðan.
Nokkrum dögum seinna
kom Peter til hennar og
sagði henni að Mark hefði
hringt. Hann hafði orðið
skelfdur mjög þegar 'hann
heyrði um brunann og hann
fvildi að Julie kæmi að vörmu
spori til Sidney_
„Hann býr sjálfsagt hjá
Barrons,“ sagði hún. „Ég skal
hringja til hans.“
Peter leit alvarlegur á
hana. ,,Þú segir honum víst
að þú farir til Sidney, Julie?“
Hún leit á 'hann og ástin
skein úr augum hennar. „Vilt
þú að ég segi það?“
’Hann leit undan og rödd
hans var hörkuleg þegar
hann svaraði: ,,Já, Ég vil að
þú búir í Englandi og giftist
Mark, verðir hamingjusöm
og eignist börn, sem líkjast
þér cg honum — gáfuð, heil
'brigð og glöð börn.“
Hún spurði aftur örvænt-
ingarfull: „Ertu viss um að
þú viljir þelta, Peter?“
iHann leit ekki heldur á
hana er hann svaraði f þetta
sinn- Rödd hans var rám og
kuldaleg: „Þetta vil ég, Ju-
lie.“
21.
Daginn eftir flaug hún t:l
Sidney og tók með sér fáeina
kjóla, sem hún hafði keypt
sér. Mark beið hennar þeg-
ar hún kom út úr flugvél-
inni. Hann var rauðbrúnn
og myndarlegur, ekki
minnstu vitund þreytulegur
þó hann hefði unnið svo
mikið. Hann var maður, sem
sérhver kona gat verið stolt
af ... en hana langaði til að
’hlaupast á brott fríá honum.
„Hvað er að þér, héimsk-
ing nn þinn!“ sagði hún reiði
lega við sjálfa sig og brosti
til hans.
Hann þrýsti henni að sér.
„Það er dásamlegt að sjá þig
aftur, Julie. Þú veizt ekki
hvt dásamlegt mér finnst
það.“
Kún svaraði þessu engu,
en sagði í þess stað: „Þú lít-
ur stórkoslega vel úl“.
„Það er loftslagið. Nú á ég
aðeins fáeinar blorgir eftir.
Eftir viku fljúgum við til
Englands.“
Hún kipptist við. „Svo
fljótt?“
„É.g hef verið hér í tæpa
tvo mlánuði.“
Hann hló eins og skóla-
drengur. „Við förum í búðir
saman, elskan.“
Hún hló með. „Þú f kven
fataverzlun.“
Hann tók um handlegg
hennar og þau gengu að af-
greiðsluhorðinu til að sækja
tösku hennar. „Ég er afbrýði
samur hverja mínútu sem þú
ert ekki hjfá mér. Ég hef held
ur aldrei hjálpað neinni konu
við fatakaup fyrr. Ég hlakka
til að velja ný föt handa
þér.“
„Föt! Ég hef ekki efni á
að kauPa meira en eina
dragt og tvo. kjóla“.
Þau voru á leið til bílsins.
Hann klappaði á hönd henn
ar. „Ég hef nú hugsað mér
annað. Við getum gif okkur
fyrr en til stóð og ég gef þér
fötin í brúðargjöf. Það VIL
ég fá að gera.“
Hún varð hrædd aftur og
hún titraði. „Nei, Mark. Ég
sagt þér frá morðmálinu?
Ég hef heyrt að það hafi
verið skrifað um það í blöð-
in hér.“
„Hann hefur sagt mér það.
En Peter myndi aldrei drepa
neinn — ekki þannig. Ekki
einu sinni þó hann væri
dauðadrukkinn.“
Mark var henni sammála.
„Það held ég ekki heldur.
Þess vegna minntist ég aldr
ei á það við þig. Ég áleit allt
af að Peter væri saklaus.“
Hún tó-k feglnsamlega um
handlegg hans. „En hvað það
er gott að heyra þig segja
þetta, Mark!“ Rödd hennar
var svo glaðleg, að hann leit
undrandi á hana.
„Af hverju erum við að
tala um Peter? Við skulum
heldur tala um okkur sjálf,
Julie. Getum við ekki gift
okkur hér áður en við förum
iheim?“
„Æi nei,“ sagði hún og nú
JVIaisie Grieg
Sigur ástarinnar
Málverkasýn-
ing Sigurbar
Kristjánssonar
NÝLEGA var opnuð mál-
verkasýning Sigurðar Krist-‘
jánssonar í Bogasal Þjóðminja
safnsins. Jafnframt því sem
Sigurður hefur starfað að list-
munaviðgerðum í nokkur ár og
áður á smíðavinnustofu Reykja
víkurbæjar hefur liann rnálað
margvíslegar myndir, sem nú
eru í fyrsta sinn hafðar til sýn-
is opinberlega.
Sigurður er 64 ára, fæddur í
Miðhúsum £ Garði, sonur hjón
anna Kristjáns Sigurðssonar
og Ingveldar Magnúsdóttur Þór
arinssonar, útvegsbónda þar,
fluttist til Reykjavíkur tveggja
ára gamall ásamt foreldrum sín
um. Hann fór til Danmerkur
1918, lærði teikningu og hús-
gagnasmíði og stundaði iðn
sína í 7 ár í Danmörku og Sví-
þjóð. í fjögur ár var hann í sigl
ingum víða um heim og dvald
ist m. a. í nokkra mánuði í
Suður-Ameríku og Ítalíu.
Málverkin sem Sigurður sýn
ir eru allforvitnileg og marg-
vísleg. Hér er bæði um ab-
strakt og landslagsmálverk að
ræða og eru sum málverkanna
gömul, allt frá því fyrir 1930.
Málverkin eru til sölu, en
nokkur eru í einkaeign.
Víkingur vann
Skelfingin greip hana á
ný „En ég verð ekki tilbúin
þá. Húsið er ekki til ennþá
og ég á eftir að kaupa öll hús
gögn í það.“
„Vitleysa. Láttu innan-
’hússs'krey t! ngarmann um
húsgögnin.“
Hún hló. „í húsi uppi í
sveit? Þú verður að láta þig.
Mig langar líka til að gera
al’t sjálf. Þú getur kallað
það tómstundastarf ef þú
vilt.“
Hann ætlaði að mótmæla
á ný, en hætti við það. „Þú
hefur haft það erfitt, elskan
mín, bruninn ... og Johnnie
Brownell. Af hverju léztu
mig ekki vita?“.
Já ... hvers vegna ekki? Ef
til vill vegna þess að hún
vissi að hann hefði komið að
vörmu spori og hana langaði
ekki til að hafa hann hjá
sér. „Þú varst á ferðalagi og
og ég hélt að br.éfið
myndi ekki ná til þín.“
„Þú hefðir getað sent
skeyti. Ég hefði komið að
vörmu spori.“
„Það veit ég.“ Hún tók
þakklátlega um hönd háns.
„En ég vildi ekki eyðileggja
ferðina fyrir þér. Og þú
gazt ekkert gert. Ertu búinn
að fá hótelherbergi fyrir
mig?“
Hann hristi höfuðið, „Við
verðum að búa hjá Barrons.
Þau heimta það.“
„Ég verð að fá mér föt.
Fötin miín brunnu öll.“
vil kaupa mín föt sjálf.“
Hann sagði rólega, en radd
blærinn sýndi hve sár hann
var: „Má ég ekki gefa þér
fötin, Julie?“
Hún hristi höfuðið.
Hann var mjög þögull á
leiðinni heim til Barrons og
hún skildi að það var henni
að kenna.
Hann talaði um búgarðinn.
Hann gæti víst keypt helm
inginn núna, þegar Johnnie
væri látinn?
„Peter keypti hann,“ sagði
hún. „Jdhnnie seldi honum
hann fyrir lát sitt.“
„Keypti PETER hann?
Ætlaðir þú ekki að fá John-
n:e til að selja mér sinn
hlut?“
„Hann vildi ekki selja
neinum nema Röd Ashford.
En þegar hann skildi að hann
my.ndi deyja seldi hann Pet
er hann. Peter bjargaði hon
um út úr bálinu.“
„Það er furðulegt hvernig
Peter leggur í vana sinn að
ganga um og bjarga manns-
lífum,“ sagði Mark. „Er
hann fífldjarfur að eðlisfari
eða er hann fæddur undir æv-
intýralegri stjörnu? Það er
allaf eitthvað að ske um-
hverfis Peter Hefur hann
36
var hún ekki lengur skelfd. SÍÐASTI leikurinn í H dcild
Hún var dauðhrædd. fór fram á Meiiavellinum í gær-
„Mamma verður að koma í kvöldi, Þá léku Víkingur og
brúðkaupið. Og foreldrar þín Breiðablik, og sigraði Víkingnr
ir Mark. Og . . .‘ meff 3:0. ÖIl mörkin voru skoruð
Hún þagnaði. Það var of £ fyrri hálfleik.
margt, sem henni lá á hjarta. ___________________________,
Hún varð að hugsa málið vel
og vandlega og það gerði hún
meðan Mark var á skrifstof
unni og þegar hann kom
helm hafði hún ákveðið sig.
Hún sat ein á svölunum
og las í bók. „Ertu ein, Jul-
ie?“
Hún kinkaði kolli.
„Gott,“ hann neri höndun
um saman. „Það er aldrei
Ihægt að hafa þ:g í friði. Við
eigum eftir að ræða svo
margt.“
„Já, Mark. Viltu te?“ Hún
ætlaði að ganga fram,. en
hann tók um handlegg henn
ar. „Er þetta afsökun til að
losna við mig, Julie? Þú hef
ur alltaf borið eitthvað fyrir
til að þurfa ekki að vera ein
með mér síðan ég kom aftur
til Sidney. Það er eitthvað
að. Ég finn það. Hvað er að,
hjartað mitt?“ Hann tók
hana f faðm sér og dró hana
varlega að sér. En þegar
hann ætlaði að kyssa hana
sleit hún sig lausa.
Hann horfði spyrjandi á
hana, en sleppti henni.
Hún stóð við gluggann.
„Þú ert svo góður við mig,
Mark, og ég er þér svc þakk
lát.“ Rödd hennar brast.
Hann gekk til hennar og
AlþýöublaðiS — 26. júlí 1961 ^
Bifreiðasalan
Frakkastíg 6
Símar 18966 - 19092
- 19168.
Salan er örugg hjá okkur.
Bifreiðir við allra hæfi.
B freiðir með afborgunum. \
Bílamir eru á staðnum. ,
aJUtt&fr öjO.ið
fi$jr 5o útuu
Mahlk
a.
‘turtuXMSju^O'
fÍSSrSMruK.Í775g £1775$