Alþýðublaðið - 14.09.1961, Qupperneq 8

Al exander Tsichifatrisjvils
— Og skeggið hélt áfrani
að þvælast fyrir meðan
Alexander sagði frá; ég
fór með flugvél frá Tiflis
og svo ók ég með bifreið
um einkaveg HANS að
sumarbústaðnum utan við
Moskvu.
-------- og nú var það
orðið eitthvað mtðra eft
skeggið, sem gerði rödd
gamla mannsins ógreini-
lega. Hann spurði mig
margs nm vinina frá æsku
dögunum, hvað hefði orð-
>ð af þeim og hvernig nú
væri umhorfs í Gori. Við
borðuðum tveir einir og
héldum áfram að tala sam
an.
Eg var um nóttina í
sumarbústaðnum, en að
morgni var mér ekið til
flugvallarins.
Eftir þetta sá ég HANN
aldrei aftur, mig langaði
til að vera við jarðarför
hans, en læknarnir bönn-
nðu mér það.
Þannig var samtal
danska blaðamannsins og
grúsíska öldungsins undir
vegg hússins, sem einu
sinni var kirkja, en er það
ekki lengur.
f bænum sem ól hann,
Soso „villidýrið frá Grús-
íu“.
Gamli maðurinn sém
he'tir Alexander Tsichita-
trisjvili var fús til að leyfa
hinum d.anska blaðamanr i
að hafa viðtal við sig og
svo settust þeir saman
sunnan undir kirkjuvegg
(Reyndar er h;n fyrrver-
andi kirkja rú íþróttahöll)
og minningarnar um Soso
MYNDIN til hliðar
sýnir Alexander, fóst-
urbróður Stalíns, fyrir
utan Stalinsafnið í
Gori.
1-dálka myndin er af
gamla manninum fyrir
framan eina af Stalins-
styttunum í safninu.
streymdu fram, en hann
nefndi hann aldrei með
nafni', aldrei Soso eða
Stalin, það var aðeins
HANN.
Hann hafði lifað erfiði
bernsku, fjölskyldan bjó í
eir.u herberg; og á nótt-
unni svaf hún í sama rúmi-
Þau voru þrjú í heimiii, en
þrjú eldri systk'hi hans
voru dáin. Móðirin var
viljasterk kona og vann
utan heimilis eins og hún
gat (faðirinn var skósmið-
ur), en peningarnir hrukku
skammt og oft var fátt
annað t;l matar en brauð
og ostur.
Jekaterina móðir hans
var trúrækin. kona og hann
virtist hafa erft þann eigin
Ieika móður sinnar. Hann
söng mjög vel og var í
kirkjukórnum, var reynd
ar sólosopran í tríói.
Alexander og hann
fylgdust að í skólanum og
hann var góður félagi, —
þegar félagar hans voru í
erfiðieikum með heima-
námið hjálpaði hann þeim.
Sjálfur var hann duglegur
að læra en hann var engu
að síður glaður og röskur
strákur og tók mikinn
þátt í öllum leikjum.
Faðirinn var góður skó-
smiður, en hann drakk
heldur um of. Har.Ji dó
þegar HANN var 11 ára-
Fjórum árum síðar yfir-
gaf HANN Gori fyrir fullt
og alit, móður hans hafði
tekizt að koma honum á
prestaskóla í TifHs, það var
eini möguleikinn fyrir fá-
tækling til að rísa upp
yfir vonleysið og eymdina-
Þannig sagðist Alexan-
der T, frá og það var stur.d
um erfitt að fylgjast með
orðum hans einkum ef
honum var mikið niðrt fyr
ir, því að hann var með
mikið hvítt skegg á efri
vör og endar þess virtust
stöðugt inn í munn hars.
Og Lindmarker heldur
áfram: — en Alexander
varð eftir í Gori og á með-
an leikbróðir hans klifraði
upp stigann með brögðum
og marksækri varð Alex-
ander póstekill og síðar
símritari. Það var hann
sem tók á móti fyr,sta sím-
skeytinu sem barst til Gori
um sigrana í byltingunni,
en á þeim árum var þögn
um Stalin í Georgiu. því að
þar voru mern ekki reiðu
búnir til að meðtaka bless
unina orðalaust Aðeins
einu sinni eftir þetta kom
Stalin í stutta heimsókn í
fæðingarbæ sinn, það var
árið 1926, tveimur árum
eftir að kveðin hafði verið
niður gagnbylting í Ge-
orgíu. Og árið 1937 kom
hann til Tífiis til að heim
sækja deyjandi móður
sína.
Það liðu mörg ár þar til
maðurinn, sem orðið hafði
eftir, frétti af HONUM, en
dag nokkurn árið 1944 kom
bréf frá Moskvu, með pen
inga og kveðju frá honum
og þá tók harn í sig kjark
og skrifaði aftur til að
þakka fyrir s:g.
Tveim árum síðar kom
svo boð frá Moskvu: Stalin
langaði til að hitta fóstur
bróðurinn.
Fram tH ársins 1956 lifði
arfsögnin um hinn mikla
föður Stalin í Rússlandi
og bar engan skugga á- —
Enginn leyfði sér að draga
í efa, að hann hefðii verið
hinn algóði frelsari rúss-
nesku þjóðarinnar, að
minnsta kosti ekki op'n-
berlega: En svo gerðist það
einn góðan veðurdag, að
skurðgoðinu var steypt af
stallinum og eftir stóðu
blóðugar leyfar eins hins
mesta óargadýrs, sem
heimurinn hafði alið.
Á skömmum tíma hurfu
allar minjar um S'talin í
Rússlandi, hans var ekki
lengur m.'nnzt hvorki í
ræðu ré riti, frekar en
hann hafði aldrei verið til.
En handan Kaukasus-
fjalla, í Georgíu, þar sem
HANN fæddi-st, er ekkert
breytt. Þar eru enn haldn
KREUGEI
inn í S-Afrí]
stærsta
villidýra í h
kemur árl
fjöldi gesta-
úr veröldini
njóta þeirra
sjónar að
angana tak
óvissu spor
varast hæt
bíða þeirra
mál.

ar ártíðasýnings
og höggmyndir
prýða opinberai
ar og heimili.
Þar sem myn<
únistaforingjann
saman á vegf
myndir Stalins
m:klu stærri e
hevs og Brezhn
Þar lalar fólk
Stahn sem hinn
gerðarmann, hi
leiðtoga verkalý
Á járnbrauta:
Gori stendur
Stalin og á ve
skilti með slagi
Lifi leiðtogar
ismans — Mar
Lenin og Stalir
0 14. se’pt. 1961 — Alþýðublaðið