Alþýðublaðið - 04.10.1961, Síða 15

gluggann. Gay liggur á gólf
inu- Guido virðir hana fýrir
sér, hugur hans er þrunginn
þrá og sjálfsmeðauhikvun.
Hann lítur á Perce. svo á
Gay, og eins og þeir væru
til óþolandi trafala stígur
hann frá bílnum og gengur
inní myrkrið.
Hávær harsmíð vegur Ros
lyn. Gay sezt uPP- „Allt í lagi
ég skal aka. Ég skal aka“.
,,Við erum komin Gay“.
„Komin hvert“.
Hún sér eitthvað í bjarma
bílljósanna rennir sér var
lega undan höfði Perce og
óslöðugum skrefum frá bíln
um að húsinu. Hún gengur í
skini Ijósanna, barsmiðin er
fáein fet frlá. Virðing skín úr
,svip hennar.
Guido er drukkinn að
smíða spýtu fasta við hálf
karaðan húsvegginn. Hún
fellur ekki rétt að, en hann
klappar ánægjulega á hana,
gengur að viðarhlaðanum,
lekur aðra spýtu, hálfhrasar,
leggur 'hana að veggnum og
reynir að festa hana við
hina spýtuna.
Rloslyn engur ,að honum,
en þorir ekki að snerta
hann. „Guido, fyrirgefðu
Guido? Mér finnst það svo
leitt“. Hann heldur áfram að
smíða. „Þú smfðar á hend
ina á þér. Það er svo dimmt.
Það er dirnmt Guido, ^jáðu
hvað er' dimmt“. Hann held
ur áfram að smíða. Hún
breiðir út faðminn og lítur
lil himins. Það er koldimmt!“
Hún snökktir. „Gerðu það!
Gerðu iþað fyrir mig að
hætta!“
<Gay kallar reiðilega rétt
hjá: ,.Því í skraltanum ertu
að traðka blómin nið.ur?“
Roslyn lítur á Gay sym
kemur til Guido, tekur um
öxl hans og beygir hann til
jarðar. „Þú ert búinn að
eyðileggja helvítis blómin!1
Gay leggst á fjóra fætur
°g_ reynir að reysa fallin
blómin upp. Guido slarir
dumbur á hann með hamar
inn í hendinni.
Gay: ,,Að sjá þetta! Og
þetta!“ Hann lyftir brostn
um stilk. „Til hvers í fjand
anum er hægt að nota þelta
■núna?“
Roslyn: „Hann var að
reyna að laga húsið“.
Gay rís óstöðugur á fætur
og spyr grimmdarlega: „Hver
hefur beðið hann um að laga
húsið?“
Roslyn: „Ekki! Ekki! Gay
gerðu það fyrir mig! Hann
. • . hann er bara að heilsa.
Það er enginn glæpur að
heilsa“ .
Að baki þeirra kallar Per
ce: „Hver er að gera hvað?“
Þau líta við og sjá Perce
koma skffandi í skini Ijós
anna, hann er að reynp
losa hendi sín„ og höfuð úr
mörgum metrum af sára
bindum, sem slreyma frá
höfði hans. Hann berst við
bindin eins og límkenndan
ikongurlóarvef. snýst í hringi
til að leita að upphafi vafn
ingsins.
„Hver er að gera þetta?'“
,Roslyn hleypur til ■ hans.
,.Ekki! Ekld taka þau ;’afý.
Hún kemur til hans og reyn
ir að losa handleggi hans. -'
„Taktu það af. Hvað er á
mér?“
„Hættu að flækja þáð.
Þetta eru sárahindin þín“.
Hann hættir að berjast
um og lítur á sárabindirí éin.s
og hann hefði aldrei séð þáú
fyrr. ,Hvaða sárabindi?“ f
Roslyn getur ekki va-ri.íjt
hlátri þrátt fyrir áhyggjtífn
ar. Fáeina metra frá hlær
Guido, lágt en innilega* star
andi. Gay smitast af hláfriþ
um. Roslyn finnur að hlatyr
inn er móðursýkislegui; og
reynir að vefja umbúðirnár
aftur á. „Um höfuðiú á þérl‘.
Perce: ,.Á mér • . “ Haflii
þagnar þegar hann hefur
þreyfað á höfði sér með íiend
inni. „Er þetta búið að vera
á mér í alla nótt?“ Hárm.ljt
ur reiðilega á Gay og GuidÁ,
sem veltast um af hlátrj Qg
segir við þá: „Hver setti
þetta á mig?“ Hann heynir
að tæta umhúðirnar af höfði
sér. i
*9
Hún reynir að koma í veg
fyrir það. „Hjúkrunarmaður
inn gerði það. Taktu þær' ékki
af“.
Perce vefur og vefur niður
umbúðirnar. „Hafið þið skil
ið mig eftir svona í alla nótt?
Hver lét þetta á? Gay, þú“
Hann hendist í áttina til
Gay, hrasar um spýtu og all
ur hlaðinn fellur yfir hann
með braki 0g brestum. Guido
og Gay hristast úr hlátri. •
Roslyn er milli gráts og
hláturs og reynir að losa
Perce úr timburJhlaðanum“.
Komið honum á fætur. Gay,
komdu hingað Guido! Be'rðu
hann. Gerðu það Hann get
ur ekki gert það sjáTfur”.
f » >É> W í * ^
Mennirnir koma henni til
hjálpar og þeir hlæja enn
hrjálæðislega meðan þeir
lyfta Perce og hálf bera hann
að húsinu. Hún fer inn á und
an þeim.
Perce segir frekjulega:
„Hver setti þetta á? Áð láta
mig vera svona í alla nótt!“
Þau Guido koma honum inn
um dyrnar.“ Hvar er ég? L/át
ið mig vera. Hlvar er ég?“
Hann leggst á bekkinn en
Guido sezt í eftirlætisstólinn
sinn og varpar andanum létt
ara.
Roslyn: „Þetta er mitt hús
.... eða Guidos“. Hún hlær,
„Jæja, það er hús!
Perce lokar augunum. Það
er hljótt í húsinu. Hún breiðir
Indíána tepp; yfir Perce og
þegar það snertir harin snýst
hann til varnar. „Nei,
mamma, ekki, ekki!“ Han.n
snýr sér upp í horn.
Nú stendur hún upp og sér
Gay sitja á þrepinu fyrir ut
an dyrnar. Hún gengur til
hans og strýkur hárið frá aug
um hans og hann tekur um
hönd hennar. Furðulegt inn
sæi. nakin þrábeiðni skín úr
andliti haris.
„Ég vildj að þú hefðir hitt
Gaylor, Rose-May. Ég rpyndi
vita hvernig ég ætti að baga
mér ef ég ætti barn rúna. Ég
fór illa með þau. Ég vissi
ekkert“.
„Ó, nei, ég er viss um að
þau elska þig, Gay. Farðu nú
að sofa”.
Hann tekur fast um hönd
herinar og varnar henni brott
göngu. „Vilt þú eiga barn?
Með mér?“
Hún klappar á hönd hans
og gerir sig líklega til að
fara“. Leyfðu mér að slökkva
á bílljósunum“.
Hann rís á fætur.
„Af hverju ferðu ekki að
sofa . . .“
„Ég vil ekki sofa núna!“
Hann slagar. „Ég spurðj þig
spurninj'ir; Bað ég þig um
að slökkva á bílljósunum?
Frá hverju ertu alltaf að
flýja? „Hann baðar út hömd
unum að gluggunum og veggj
unum og fellur nærri við
hreyfinguna. ,.Ég hef aldrei
þvegið glugga fyrr ekki einu
sinni fyrir ‘konuna mína.
Gráðursett öll þessi helvítis
blóm!“
Hann gengur að dyrunum
og kallar inn í húsið; „Hvað
eru þeir að gera hér? Til
hvers komstu með þá hing
að?“
„Ég kom ekki með þá,
þeir . . .“
„Hvar ertu? Ég veit ekki
hvar þú ert?“
Hún reynir að særa hann
ekkj og segja sannleikann
samtímis, faðmar hann að
sér: ,.Ég er hér Gay, ég er
hjá þér. En . . hvað ef þú
ákveður einjhvern tímann að
þú viljir mig ekki lengur?
Þegar Perce slasaðist þá
leiztu á mig . ég þekki þetta
augnaráð og ég er hrædd við
það, Gay. Ég hef aldrei getað
búið með manni, sem ég
þekkí ekki“.
„Elskan, ég varð reiður.
Það er ekki það sama og að
ég elski þig ekki. Flemgdi
pabbi þinn þig svo upp og
iknúskyssli þig?“ Hún þegir.
„Gerðj hann það ekki?“
„Hann var aldrei heima
nægilega lengi til þess. Og
ókunnugir flengja án þess
að kyssa“. Hún þrýstir sér að
ho.num og hanm faðmar hana
að sér „Elskaðu mig, Gay.
Elskaðu mig!‘‘
Hann lyftir andliti hennar
og kyssir hana. Hún brosir
glaðlega.
Roslyri,: „Nú erum við
sált“.
Gay: „Já, allt í lagi, allt í
lag:“! Hann hlær lágt og
þrýstir henn; að sér.
„Farðu að sofa núna . . .
þú ert þreyttur Sofðu e’.sk. .
an“.
„Á morgun skal ég sýna
þér hvað það er að lifa. Þá
sérðu hvað ég get gert“.
Hún kinkar koll; til sam-
þykkis og ýtir honum til dyr
anna. Hann gengur inn og
talar í sífetlu. „Þetta gengur
allt hjá okkur. Ég get gerzt
bóndi. Eða haft nautgripi.
Ég er helvíti góður náungi
Roslyn — bezti náungi sem
þú hefur kynnst. Skal sýna
þér það á morgun þegar við
förum til fjalla. Það eru
ekki margij’ sem hafa í fullu
tré við gamta Gay. Bíddu
bara og sjáðu“.
Hún heyrir braka í rúm
imu, svo.er þögn. Hún geng
ur óstöðug að bílnum, teygir
hendina inn og slekkur ljós
in. Nú stendur hún upprétt
og lítur á tilfmningarlausan
mánann, mikil hryggð hel-
tekur líkama hennar allan,
einmana 'kona, kona. sem hef
ur aldrei yfirgefið einmana
leika sinn.
Hún kallar, iágt, til him
ins: „Hjálp!“
Hún stendur þarna i?ngi,
á valdi hinna hræðilegu
skýja, sem hylia stjörnurnar,
á leið simni eitthvað út í
buskann^
10.
Rykslcý þyrlast eftir eyði
mörkinni á hæla gamla biíls
ins hans Gay. Gay ékur. Ros
lyn situr við hlið hans með
tfí'kina í 'kjöltu sér, trýni henn
ar hvílir á öxl hennar. Perce
hrækir út um gluggann- Það
er enn plástur á nefi hans.
Þau píra augun gegn sólinni.
Þau hossast áfram eyðimörk
in er framundan.
Röslyn finnur að tíikin titr ,
ar. Hún lítur á hana og svo
á Gay. „Af hverju titrar tík- 5
in?“ ;
Af því að hún t:trar þarna ’
uppfrá“.
Flugvél Guido flýgur yfir
bílþakinu, flýgur beint fram
undan bílnum og vaggar í
ikveðjuskyni. Þau kalla af
undrun. Gay veifar út um
gluggann og eykur Lýaðann.
Æsing lýsir úr andlitum
þeirra Perce.
Nóttin ríkir á fjöllur.um;
röikkrið breytist, purpura