Alþýðublaðið - 14.03.1962, Blaðsíða 7

/

— ATVINNULÍFINU
I NÆR c-Heíu alilir hefur ís-
land verið byggt -og lengst af
þann tíma hefur það verið land-
túnaoarland. Fislcveiðar hafa
lengi verið stundaðar jafn-
framt, en uni s. 1. aldamót verð-
ur hér breyting á og eru nú
fiskveiðar aðalatvinnuvegur
landsmanna, og afurðir sjávar-
aflans það sem í raun og veru
leggur til mikinn hluta gjald-
eyrisins í þjóðarbúið.
En þrátt fyrir vöxt annarra
atvinnugreina, hefur landbún-
aði fleygí áfram ,s I. 2 áratugi
og nýjar afurðir komið á mark-
aðinn, sem íslenzka moldin hef-
ur fóstrað.
Það verður aldrei réttilega
metið til peníngaverðs, það
holla og góöa næringarríka fóð-
ur, sem islenzka móldin getur
í té látið, sé rétt á haldið, en
því þó ekki sá gaumur gefinn
sem skyldi.
Iiér verða birtar nokkrar töl-
ur og tilvitnair í Árbók land-
búnaðarins frá árinu 1960, sem
sýna magn helstu landbúnaðar-
afurðanna, sem aðallega er
neytt í landinu sjálfu, með Iitl-
um undantekningum.
Framleiðs'a á mjólk móttekin í mjólkurbú
Seld mjóik beint til neytenda
Áætiuð mjólk tii manneldis og fóðurs
75.914.728 kg.
5.800.000 kg.
21.800.000 kg.
Alls 103.514.728 kg.
og heimaslátrpn
Kindakjöt í sláturhúsum
Hausar, lifur og hjörtu
Nautgripakjöt
Hrossakjöt
Hvaikjöt, af sel, svínum, flugl, lax og silung
11.237 lestir
1.500 lestir
1.600 lestir
1.250 lestir
1.400 lestlr
Út var flutt samíals
Ilefur þá farið til neyzlu í landinu
Alls 16.987
1.991
leStir
lestir
14.996 lestir
Kartöflufram-
- leiöslan 1960 var 120 þús. tn.
336 lestir
150 lestir
110 lestir
215 Iestir
25 lestir
Tómataframleióijla
Gúrkuframeliðslan
Gulrætur
Ilvítkál
Blómkál
Aúk þessa voru ræktaðar
margskonar aðrar matjurtir, og
fjárstofni talin um
króna.
19VÍ millj.
þá sér í lagi í sambandi við
gróðurhúsin, sem lalin eru
þekja 9 hektara lands. Blóma-
rækt var mikil og verðmæti
þeirra talið 4 — 5 milljónir kr.
1960 verður talsverð búfjár-
stofnsaukning í landinu, eða
um 20 þúsund sauðkindur og
1865 nautgripi, en hrossum
fækkað. Er þcssi aukning á bú-
Fullnægt var eftirspurnum
efíir eggjum, en afurðageta ali-
fugla hefur farið talsvert vax-
andi.
Kartöfluræktin Iiefur færst
meira til ákveðinna svæða, t. d.
skera sig úr Rangórvallasýsla,
Hornafjörður, (Nesjahr., og
Klýrarhr. í A.-Skaftafellss.),
Svalbarðsstr., Öngulstaðahr.
Einnig talsverð kartöflurækt og
önnur garðrækt í nágranna-
þorpunum, Stokkseyri og Eyr-
arbakka, Reykjavík og Akur-
eyri. En í Reykjavík hefur kart
öfluræktinni hnignað hin síðari
ár. Það er álit þess, er þetta
ritar, að þar sé að verki hin
furðulega niðurgreiðsla á kart-
öflum, sem bæði hefir lamað
ræktun kartaflna bæði í Rvík
og mörgum öðrum þorpum og
bæjum. Og það eru fleiri leiðin
legar hliðar á því máli, sem
ekki verður farið út í hér.
Nýjar framleiðslugreinar í
landbúnaði eru í uppsiglingu,
aðrar á næsta leiti. ðlá þar fyrst
og fremst nefna kornræktun,
ræktun á kjarnfóðurgrasi, rækt
un holdanauta, auking svína-
ræktar, nýjar alifuglategundir
o.fl.
ER HEIMAFENGNINN BAGG
I
$
i

í
|Í
vcyi’i.'ViA
Túnin stækka ár frá ári, búin
yfirleitt stækka og eflaust leiöir
það til lækkaðs kostnaöar við
framleiðslu búnaðarafurðanna.
Byrjað er að strá áburði yfir
afréttariönd til að auka beitar
þol þeirra fyrir hinn ört vaxanöi
fjárstofn. Sandgræðlan sem
Gunnlaugur heitinn Krlst-
munsson lagði hornsteininn að.
færir út kvíarnar. undir ör-
uggri stjórn hins duglega sand
græðslustjóra. Uppblástur er
heftur á síórum svæðuni, en
þar eru nær áþrjótandi verk-
efni, sem bíða næstu framtíð
ar þeirra, sem erfa íandið.
Það má með sanni segja, að
það liefir verið gróska í íslenzk
um landbúnaði undanfarna 2
áratugi. Tæknin tekin í þjón-
ustu hans og engu minni fram
farir í landbúnaði, en í ýmsum
öðrum atvinnuvegum Iands-
manna. Þetta hlýtur ölStim a3
vera gleðiefni, bæði í sveit og
í bæjunum því ve'farnaður sveit
anna er líka hagnaður allra
landsins barna.
En mér finnst að eitt skorti
tilfinnanlega h'já isletizknm
bændum, og eru það skjólbeltin
sem bændur í nágrannalöndum
rækta um tún sín og akra.
Danskur bóndi út á Sjálandi
sagði mér fvrir nokkrum árum
að sér fyndis .ólyugsandi að vera
án þeirra, þau sköpuðu öryggi
og hlífau gróðri. Hann siuirði
mig hvort bændur á íslandi
ræktuðu skjólhelti um tún sín.
Mér va.rð svarafátt.
Og ég er viss um að fyrr cða
síðar fara íslenzkir bændur að
taka upp þennan sið, því þar
sér náttúran sjálf uni, aðeius'
ef mannshöndin hlúir að fyrsía
gróðrinum. Það mymli gefa
bóndanum betri eftirtekiur af
túni sínu og ekki á það síður við
þegar kornræktin eykst í land
inu, sem hún eflaust gerir á
næstu áruni.
Bændastéttin vinnur mikið
og gott starf í Iandinu. sem eng
in skyldi vanmeta, hitt getum
við aftur derlt um hversu mikið
neytandinn á að greiffa fyrir
landbúnaðarvörurnar. Það er
önnur saga, sem ekki verður
farið lit í hér
En þess skyldum við aUa
jafna minnugir á það, seni
listaskáldið góða sagffi í einu af
sínum gullfellegn krvæðum. að
„Bóndi er bústólpi — bú er
landstólpi — því ska! hann
virður vel“
Ó.J.
'
1
h
í*
!•
s
íí
§
í
t:
,<>
I
c'
(>
$
c I
jt’
1 «0
},
«í
» %

í ÞESSUM mínuSi rvjiiu
VoíKswageii'Veiksmi5|urnar
se&ds á markaSina í í öída-
frftn!ei*s!la „státich“-útgíf'i
VvV 15ö0, sem kalfachir ver'ð- '
ur VW 1503 Variant.
Variant verSur tveggji
dyra, auk stó.rnr tf.'vSar aí
íltan. Mesta hsl a3 inntn
yprðer 73.3 cm og ’iví a’J
lcggja niðtír aftursstiJ fzrt
167 em. -Isrijt f ;ar_ Ts:ými.
---frtmSUflHH- - Wfí DS-M
ALÞÝÐUBLASIÐ - 14. marz 1962
t:
'i;-%
7