Alþýðublaðið - 14.03.1962, Blaðsíða 12

<T OBT 0? Cöim ! m tCOMMBR
£T PAR MAHO BN6AN6 I
/& M0R6EN - f
- SÆT m fJED 06 WK
EFT£f?, SÍ 0RBRNE
8LAFRBR! „
ER BNONU IKKE NÁBT FRBM TIB MINBN
COfí-mWIH
HEILABRJÓTUR
Sagan af litlu stúlkunni,
sem stöðvaði hraunið
Það kom ekki oft fyrir að f jaílið yrði mjög reitt,
og Marietta var orðin sjö ára gömul, þegar hún
heyrði í fyrsta skipti að f jallið var fökvont og mulðr
aði í reiði.
Marietta litla átti eitt ferskjutré sjálf og svolít-
inn blett í kringum það. Þessi litli blettur var í
fjærsta horni Iandskikans, sem Giacomo ‘bróðir
hennar átti og þess vegna varð það næst fjallinu af
öllum ávaxtatrjánum, sem uxu þarna.
Ciacoma hafði gróðursett þetta tré, þegar Mari-
etta fæddist og Mariettu þótti vænna um það en
nokkuð annað í héiminum. Hún talaði við tréð sitt
eins og vin og Ciacomo gerði stundum grín að
henni fyrir það og spurði hana hvað leiksystir
hennar segði í dag.
„Litlu stúlkunni líður mjög vel í dag og er í góðu
skapi“, sagði Marietta, þegar ferskjutréð stóð í
hlóma og þegar ferskjurnar héngu þungar og safa-
miklar á trénu gat hún átt til að segja: „Litla stúlk
an er mjög sterk í dag“.
Seinna, þegar búið var að tína ávextina af trénu
og fjölskyldan hafði étið þá, svaraði Marietta
s'tundum. „Litla stúlkan er farin burtu, hún vill
ckki koma út og leika sér við mig“.
ÓTTAST...
Framhald af 4. síðu.
HJ.2S8
★ HVAÐA tala er það, sem verð-
ur jafn mikiö yfir hundraði og
hún var undir hundraði áður, —
ef hún er margfölduð með fyrsta
tölustafnum í henni sjálfri? —
(Svar neðst á síðunni).

tr
ccC

MOCO
© PIB
COPFNHAGEN
LEMMY
JA ! OBT
BR MI6 -
i PYfíTBRNB OM DBN FANTAETISKE AKTIVITBT I KENSIN6TON-
(ORÐRÓMURINN um hina ævintýralegu enn ekki kominn til námunnar). — Já það menn á morgun. Seztu niður og heyrðu nú!
starfrækslu Kensington-námunnar . . . er er ég . . . Þetta er Colter. Þaö koma nokkrir
KRULLI
FYRIR LlfLÁ FÓLKIÐ GRANNARNIR
__________------------------:----—
©PIB
COPENHAGEN

mfvtoT-
„Nú verð ég að fara út . . . Þau eru komin í boltaleik þarna úti“.
„Hvernig er hún, þessi litla stúlka?“ spurði Cia-
como.
„Ó, fiún er svo falleg, hún syngur og dansar og
hlær stöðugt. Hún er í grænum kjól og hefur blóm
í hárinu. Nú er hún farin til fjallkóngsins, en hún
vildi samt ekki fara“.
Þá hló Giacomo og tók í svörtu flétturnar henn-
ar Mariettu, en Lucia gamla, amma hennar Mari-
ettu, sem bjó hjá þeim og eldaði matinn, hristi
höfuðið framan í hann og tautaði, „það getur svo
sem verið, það getur svo sem verið, hver veit?“
ur hans 'átti bágt með að I-
mynda sér, að Rússar hefðu
uppi ráðagerðir um að draga
her sinn burtu úr Austur-
Þýzkalandi:
— Austur-Þýzkaland er allt
of veigamikill hlekkur í keðju
austurveldanna. Ef Rússar
drægju her sinn burtu úr Au.-
Þýzkalandi, mundi lieildin
verða veikari. Auk þess er aug
ljóst, að Rússar leggja sig í
framkróka um að veikja, helzt
eyðileggja, samvinnu milli V-
Þýzkalarids og annarra NATO-
ríkja. Menn neyðast til að
taka nýjasta orðróininn' um
þetta at£iði alvarlegar. Persónu
lega, segir Clay, er það mín
skoðun, að Rússum muni ekki
takast þetta. Sameiningin get-
ur verið::góð beita, en hin póli
tísku viðhorf, sem þessu fylgja
beggja megin, eru ekki eins
einföld og orðrómurinn um
nýtt Rapallo gæti fengið mann
til að trúa.
Ein spurning að Iokum: —
Hvers vegna framfylgdi Krúst-
jov ekki hótunum sínum um
sérfrið við Austur-Þýzkaland?
— Maður getur aðeins getið
sér til um það. Eg sé þrjá
möguleika. Hinn fyrsti er, að
Krústjov hafi ekki talið það
klókt að: fá ábyrgðina í hendur
Ulbricht, sem kynni að halda
þannig á lienni, að það leiddl
til stríðs. í öðru lagi kann svo
að vera, að hann vilji auka
spennuna um hinn hugsanlega
brennipunkt í Berlín frekar,
og í þriðja lagi veit Krústjov
að Bandaríkjamenn standa við
skuldbindingar sínar í Berlín.
En allt éru þetta getgátur. Á-
stæður Krústjovs þekkjum við
ekki.
-★
•Ot :)orjqBiiaH fiíA RVAS
1/2 14. marz 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ