Alþýðublaðið - 04.04.1962, Blaðsíða 15

*
eftir Jean Carceau
leikkona sem ég hef leikið á
móti”.
Carole lék í tveim kvikmynd
um sem fengu mjög góðar viðtök
ur áriðx1937 í hinni bráðskemmti-
legu „Sannar sögur“ og í fyrstu
litkvikmynd sinni „Ekkert heil-
lagt“. Hún grei/di skatt það ár
af fjögur hundruð sextíu og
fimm þúsund dölum.
Því var það að hún hafði
náð „^oppnum" þegar ég fór að
vinna fyrir hana haustið 1938.
„Við Clark ætlum að gifla
okkur þegar hann hefur fengið.
skilnað". sagði hún mér.
Clark hafði verið skilinn að
borð og sæng frá konu sinni
Ria, en hún var mörgum árum
eldri en hann, en ekki hafði
verið sótt um algeran skilnað.
Carolc sagði n;ér að Ria, sem
var lagleg kona og hafði verið
þrígift áður en hún giftist Clark
vildi fá. hátt meðlag. Og unz
skilnaðurinn væri kominn í
kring voru áætlanir þeirra leynd
armál sem öll Hollywood Jpel^kti.
Carole kynntist Clark 1932
þegar þau léku saman hjá Para
mout. Þau stríddu hvort öðru
og gríndust hvort við annað all
,an tímann en hittust ekki eftir
það fyrr en Jack Whitney hélt
sitt fræga skrípasamkvæmi í fe
brúar 1936. Carole elskaði alls
konar skrípaleiki. Hún klæddi
sig í hvítan náttkjól og kom t,il
sa-msætisins á sjúkrabörum bor
in'af tveim hjúkrunarmönnum.
Clark fannst hún stórkostleg.
Það var skemmtilegt að hitta
hana á ný og í þetta skipta gat
liann leyft sér að bjóða henni
út.
Næsta Valentínusadag sendi
Carole Clark eldgamlan Fordbíl
beyglaðan og í-yðgaðan. Hún
fann hann í bílakirkjugarðf. Yf
ir liann allan límdi hún örlítil
rauðu hjörtu. Clark hreifst af
liugmyndinni og hann sótti Car
ole um kvöldið, en þau voru að
fara í samsæti, í gamla skrjóðn
um. Þarna sátu þau hæstánægð
í þessari skröltandi beyglu
klædd samkvæmisfötum. Eftir
þetta voru þau skyldar sálir.
Starf einkaritara er fjöl-
breytt. Ég sá ekki aðeins um
tekjur og fjármál yfirleitt, ég
hélt einnig bókhaldið, sá um
skattaframtalið, greiddi reikn-
, inga, fór í húsaleit, réði þjón-
ustufólk og var þúsundþjalasmið
ur.
Þegar töku „Sköpuð hvort fyr
ir annáð" var lokið fórum við
Carole að leita að húsi sem þau
Clark gætu búið í þegar þau
hefðu gift sig. Við leituðum í
„B-hverfinu“ en það er Beverly
Hills, Brentwood og Bel Air kall
að í HoUywood en fundum ekk
er sem henni líkaði.
Þá fengum við blöð með
póstinum þar sem lýst var Ro-
aul Walsh búgarðinum í Enico í
San Fernando dalnum. Þessi bú
garður var til sölu. Venjulega
henti ég svona blöðum en ein-
hvern veginn vildi svo til að ég
sýndi Carole auglýsinguna. Hún
leit á hana, rak upp vein og
hringdi í Clark sem kom þjótandi.
Þau voru bæði æst, þvi þau
höfðu heimsótt Raoul, sem var
þekktur kvikmyndastjóri og«
þeim hafði litist vel á búgarð- '
inn. Þau hringdu umsvifalaust
til hans og keyptu búgarðinn um
yrðalaust. Við ókum öll af stað
til að líta á hann.
Walsh búgarðurinn var %tta
mílur frá Bel Air og þá var^an
Fernando dalurinn ekki jafn
þéttbýll og nú. Býlin lágu
dreyft umkringd breiðum ávaxta
ekrum.
Raoul búgarðurinn náði yfir
tuttugu ekrur lands og' Stóð á
bcrsvæði í fögrum dal við ræt
ur hæðar.
„Við skulum kaupa þessá hæð
líka“, sagði Clark. „Þá fáum við
að vera i friði“. (Með þessu
jókst landið um fimm ekrur).
Húsið var tveggja hæða hús
og á því voru stórir reykháfar.
Clark og Carole voru eins og
lítil börn þar sem þau hlupu um
húsið, kölluðu hvort í annað og
ákváðu þetta eða hitt. Ég elti
þaií með blokk i hendinni.
Raoul hafði aðeins dvalist
þarna um helgar svo við þurft
um að láta setja upp miðstöð
þrátt fyrir alla arinana, við
þurftum að stækka álmu þjón-
ustufólksins og byggja hús
handa ráðsmanni því Clark ætl
aði að láta búgarðinn bera sig
sem slíkan. Ég átti að auglýsa
eftir tilboðum svo húsið yrði til
búið þegar þau giftu sig.
Uppáhalds auknefni Clarks á
Carole var „Ma“ en hún kall-
aði hann „Pa..
„Mig hefur alltaf dreymt um
slíkan stað“, sagði hann og augu
hans ljómuðu. „Þetta verður í
fyrsta skipti síðan ég var smá
strákur sem ég eignast raun-
verulegt heimili." Hann tók ut
an um Carole. „Ma, ég hugsa
að við 'verðum hamingjusöm
hérna“.
Loks fékk Clark skilnað 6.
marz 1939 og nú gátu þau Car-
ole gengið í heilagt hjónaband.
En einmitt um þetta leyti var
Clark að leika í „Á hverfandi
dveli“. Það gerði honum . ó-
mögulegt fyrir með að gifta sig
i þeirri kyrrþei sem þau Carole
þráðu bæði.
Otto Winkler, auglýsingastjóri
Metro-Goldwyn-Mayer var góð-
vinur Clarks svo hann bað hann
um að sjá um allt viðvíkjandi
giftingunni fyrir sig.
„Hafðu allt tilbúið", sagði
hann“, svo ég geti stungið af um
leið og ég sé mér færi á því“.
Otto leitaði í margar vikur áð
ur en hann fann staðinn þar
sem leit út fyrir að giftingin
gæti farið fram í kyrrþey. Loks
ákvað hann Kingmar í Arizona.
Það var ekki langt (350 mílur)
frá Hollywood og hann fann
prest þar, sem honum leizt vel
á, séra Engle. Hann sagði séra
Engle að hann gerði ráð fyrir
að koma með tvo vini sína til
hans til að þau gætu gift sig en
hann sagði honum ekki hverjir
þessir vinir væru.
Dagarnir liðu. Loks komst
Clark að því af' tilviljun að
hann átti að fá tveggja daga
frí — 29 og 30. marz. „Þetta er
éinmitt það sem við höfðum beð
ið eftir", sagði liann.
Næsta vandamálið var að
losna við blaðamennina því það
var mjög erfitt fyrir stjörnur á
borð við Clark og Carole að
sleppa af stað án þess að blaða
menn væru á hælum þeirra.
En aftur kom heppnin þeim til
aðstoðar. Gífurlega glæsileg
frumsýnirig „Sagan um Alexand
er Graham Bell“ með Don
Ameche og Loretta Young í að
alhlutvcrkum átti að fara fram
í San Francisco að kvöldi tutt-
ugasta og áttunda marz og þar
mættu allar helztu stjörnurnar
ásamt öllum blaðamönnum
borgarinnar!
,,Þetta var eins og njósara-
saga“, sagði Carole þegar hún
sagði mér frá áætlunum
þeirra.
Clark bjó í Norður Hollywood
í húsi sem hann leigði af Alice
Terry Ingram. Klukkan hálf-
fimm að morgni tuttugasta og
níunda marz ók hann heim til
Carole. Þau fóru saman til Ott
os. Og svo óku þau öll þrjú í
bíl Ottos til Kingman. Þau voru
í gömlum fötum og illá til fara
til að þekkjast síður.
Þegar þau komu til Kingman
fóru þau beina leið í ráðhúsið
til að fá vígsluvottorð. Clark
sagði mér það seinna að við
hefði legið að liði yfir Violu Ol-
son, skrifstofustúlkuna sem af-
greiddi vígsluvottorðin og að hún
hefði verið svo skjálfhent að
hún hefði tæpast verið fær um
að útfylla vottorðið.
Þegar þau gengu niður þrep
in frá ráðhúsinu ók blaðamaður
frá einu borgablaðinu til þeirra
og nam staðar fyrir framan þau.
„Það lá við að við snérum við“,
sagði Clark. „Við vorum sann-
færð um að nú væri úti um allt.
En hann leit ekki við okkiir.“
Hvílíkri frétt missti manngreyitf
ekki af.
Otto hafði hringt til prests-
ins og hann beið þeirra. Carole
og Clark skiptu um föt fyfir
vigsluna sem var mjög virðuleg
og frú Engle og nágranni herin
ar voru vígsluvotttar.
Ég kom heim til Carole á
sama tíma og venjulega ura
morguninn og ég og Bessie móð
ir Carole biðum eftir fréttun-
um. Eitt dagblaðanna hafði sett
fréttaritara sem vörð við húsið
svona til Vonar og vara en jvit
anlega sá hann ekki neitt.
Ædsaga CLARK GABLE
tt b ..
SVEFNRÚLLUR
NÝTT FRÁ AMERÍKU
"EA3Y TO USE! WET OR DRVJ.
nm no. <o is w,y ew.« co. n s«œr n.y c.
Nylon-skum hárrúllur skapa yður engin
óþægindi í svefni. 30 milljón stykki seldur á
bandarískum markaði á fyrstu 6 mánuðun-
um. Reynið þessar þægilegu hárrúllur og þér
munuð sannfærast. Fást í öllum snyrtivöru-
verzlunum og apótekum.
Heildverzlun Péturs Péturssonar
Hafnarstræti 4. Símar 1 12 19 og 1 90 62.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 4. apríl 1962 15