Alþýðublaðið - 12.10.1962, Blaðsíða 12

Má velja milli buxna og menntunar
ELLEFU ára gamalli norskri telpu, sem neit-
ar að mæta í stuttbuxum í leiki'imitímum, af
því liún telur ósiðsamiegt aö sýna sig með' ber
hné, verður vikið úr skj’a, ef hún beygir sig
eivki fj’rir kröfum skólasíjórnar í þessuin efn-
um innan einnar viku.
Frá Jiessu segir í Arbeiúerblaðinu, sem við
fengum frá Oslo í gær.
Telpan er prestsdóttir.
Mál hennar var tekið fyrir á skólanefndar-
fundi í vikunni sem leið, og á þeim fundi ákveð-
ið að setja stúlkunni og foreldrum hennar úr-
slitakosti: Annað hvort stuttbuxurnar eða brott-
vikning úr skóla.
Faöirinn hefur nú tilkynnt, aö hann mun ekki
beygja sig fyrir nefndinni. Og bætir því við, að
ef hún geri alvöru úr hótun sinni, þá muni
hann leggja málið fyrir dómstólana.
Ég hef ekkert á móti því að láta læðast að Hvaða hljóð er þetta? Samtímis: Nú hlýtur hann að vera bráff-
aff -mér, — en það skal verða kurteislega. Hættir vélin aff ganga? lega hérna, ef útreikningar ykkar eru réttir.
R&jssneskt ævintýri:
Skipið, sem flaug
EINU sinni var bóndi, sem bjó í Rússlandi. Hann
hét Dourak, sem þýðir „aulabárður“ Á þessum tím-
um ríkti Tsar yfir Rússlandi, og hann átti undur-
fagra dóttur, Tsarevnu. Kóngssynir úr öllum átt-
um komu að biðja hennar. En Tsarinn hafði ákveð-
ið, að hann gæfi dóttur sína engum nema þeim
manni, sem gæti búið til fleygt skip.
Margir kóngssynir reyndu að búa til skip, sem
gæti flogið, cn engum tókst að leysa þessa þraut.
Þá lýsti aulabárðurinn Dourak því yfir, að hann
ætlaði að fara út í heim og komast að raun um,
12 12- október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
hvernig ætti að byggja skip, sem gæ;i flogið. Svo
gæti hann gifzt Tsarevnu! Vinir hans hlógu að hon
um. „Gleymdu dagdraumum þínum“, sögðu þeir.
En Dourak varð ekki þokað. Hann lagði af stað út
í dimman skóginn, vopnaður einni exi og með nest
ismal með brauðskornu og flösku með drykkjar-
vatni. Á göngu sinni mætti hann manni, sem spurði
Kann, hvert hann væri að fara.
„Ég er að leita að lukkunni“, svaraði Dourak.
„Ég sé, að þú ert með nesti.. Viltu gefa mér helm-
inginn?“
„Með ánægju, faðir. En þér finnst nú kannski
ekkert sérstakt til um brauðskorpur og vatn“.
„Við skulum setjast undir þetta tré“, sagði gamli
maðurinn. „Leystu nú frá nestismalnum“.
Þið getið ímyndað ykkur undrun Douraks, þeg-
ar hann sá, að í nestispokanum voru ekki lengui
neinar brauðskorpur heldur mjúkt hveitibrauð og
krydduð ídýfa og vín á flöskunni í stað vatnsins
.i'.iU’"
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
deyúa i hundahóp meff slíðr
aðar klre>\
En Benn stökk ekki á
hann. Hann spurffi affeins:
„Hvaff heyrðirðu?“
Og Ricardo svaraði: „Ég
lieyrði að cér hefffuö ráfflagí
rán. Að Cliarles Ferkins
hefffi drepið ívo menn.“
„Svc þú heyrðir það?“
„Já,“ svaraffi Rieardo og
herrti upp hugann. „Ég
heyrffi yffur scnda Rerkins á
brott af því aff þér vilduff
ekki blóffpeninga.“
„Þú hefur heyrt margt
ungi maffur,“ sagði William
Benn. „Þú heyrffir að ég cr
ræningi en eltki kaupmaður“
„Ég veit aff þér éruff ekki
kaupmaffur,“ svavaði Ric-
ardo.
„Og kanntu að þegja?“
spurði stóri maðurinn illi-
• legur á svip.
„Já,“ svaraffi Ricardo.
„Það hef ég alltaf kunnað“.
Sóri maffurinn gekk út aff
glugganum og Ricardo barð
ist við þá Iöngun aff stökkva
á bak hans.
í>á Jeit Wiiliam Benn viff.
,.É? þarf aff taia betue viff
þig,“ sagði liann. „Að' vissu
leyii er líf Tiitt á þínu valdi.
Og glugginn er opinn. En ég
held a'ff ég mvndi ekki reyna
aff fara aftur út um gluggann
í þínum sporum. Viff skul-
um ræffa málið betur á
niorgun. Góffa nótt Ricardo’1.
Hann lokaði dyrunum að
baki sér og Ricurdo þaut að
glugganum. Nú var tækifæri
til undankomu. ' %
En hann gat ekk: fariff út.
Kjarkur þans var á þrotum.
Svo þreyttur var liann aff
Iíkami hans skalf. Hann
henti sér niff.ue á rúmið og
svefninn þók hann í fang sér.
10. Fæddur herramaffur
V t
En þegar dagað; var Ric-
ardo búinn að ná sér Þegar
hann kom niffur til morgun
verffar var ókunnur maður
hjá Benn, maffur, sem heiff
hans og hann var kynntur
fyrir Humpliry Clauson
læknir.
Um leið og þeir liöfðu lok
ið úr kaffibollunum hóf
Benn máls á hegðun Ric-
ardo. „Við skulitm vir.da okk
ur aff efninu læknir. Hvaff
á aff gera við Ricardo Perez?
Læknirinn lett hugsandi á
Ricardo. „Eg þarf aff fá upp
lýsingar urn liann áður en
ég akveff eitthvaff,“ sagði
liann hugrandi.
„Hvaffa upplýsingar viltu?
spurffi William Benn. „Ég
veit t.d. aff Ricardo lá á
hleri.“
„Jæjt..“ sagffi læknirinn."1
„Svo Ri<’ i do Iá á hleri. Það
Iíst mér vel á.“
„Er bað?“ spurði William
Benn. „Veitztu Iivað þú ert
að segja líeknir?“