Alþýðublaðið - 23.12.1962, Blaðsíða 9

C? to
l
Nú mun margur verSa feginn hvíldinni og horfa
meS velþóknun til rekkju sinnar eftir amstur og
erfjgj síffustu daga. Þag er þá ekki úr vegi ag
segja nokkug frá þessu apparati, þvf að ...
MARGIR njóta friðar og
hvíldar á jólunum og hlakka til
þess að sofa fram eftir heil-
ögum morgnum. En rúmið á
sína sögu, segir enski rithöf-
undurinn Lawrence Wright og
eins og Ólafur Hansson skrifar
um köttinn og músina skrifar
í rúmi, er smíSað var úr sedrus-
við frá Líbanon, súlurnar voru
úr skírasilfri eins og rúmsúlur
álfa og rúmbotninn úr gulli.
Salómon svaf eins og kóngur!
Hver man ekki eftir rúmi
Holofernesar, þar sem hann
endaði lífdaga sína. Hin fagra
Wrigth heimspekilega bók um
rúmið.
Hann kallar fyrsta kapítul-
ann Rúm Kleópötru, en hann
kafar lengra aftur í myrkviði
rúmsins en til daga Kleópötru.
Hann segir frá rúmi drottning-
arinnar Heteo—Heres. sem svaf
í svo einföldu rúmi, að arki-
tektar nútímans mundu sofa
ágætlega í samskoiiar rúmi.
Seinna þegar skrautgjarnari
kóngar komu til sögunnár urðu
rúmin eins og rósabeður prins-
essu, sem ekki þolir að liggja
á einni baun. Salomon svaf
Judith, sem var hin skæsleg-
asta skvísa, á sinni tíð, kom
til óvinarins Holofernesar,
blikkaði hann og lét hann
drekka eig til dauða. Þar á
eftir skar hún af honum höfuð-
ið og stakk því í skjóðu sína,
en arkaði síðan til bænahalds
í Jerúsalem.
Rúm eitt í babýlonsku hofi
var sérlega frægt, því að þar
í svaf fegurðargyðja, sem guð-
inn hafði sjálfur valið sér, og
sem hann heimsótti að nætur-
þeli. En hinn vísi Herodot trúði
þessari sögu ekki meira en svo,
hann hallaðist heldur að því,
að „guðinn“ væri einn hinna
kaldeisku presta!
Homer gerir ekki iitið úr
gildi rúmanna og 'greinir jafn-
vel frá nafni hins dverghaga
listamanns, sem smíðaði rúm,
Penelopu.
Rómverjar höfðu ekki fjöl-
skrúðugar næturvenjur. Þeir
höfðu ekki einu sinni fyrir því
að hátta, heldur sváfu í fötun-
um nema hvað þeir lögðu af
sér toguna. Þeir höfðu sama
vana og Churchill, að gefa sér
góðan tíma eftir að þeir vökn-
uðu þar til að þeir fóru á fæt-
ur, — og unnu jafnvel góða
stund í rúminu við fyrstu birtu
morgunsins eða lifandi ljós.
En loks þegar Rómverjinn
steig úr rekkju þurfti * hann
ekki annað að gera en smeygja
sér í sandalana og koma sér í
toguna , sem að vísu var ekkert
áhlaupaverk, en ekki hafði
hann fyrir því að þvo sér eða
raka, því að þá þjónustu gat
hann fengið innta af hendi í
hinum ótölulegu böðum í Róma
borg.
Á miðöldum tíðkaðist það
að hafa mikla höfuð og axlar-
púða í rúmunum, — en það
átti sínar orsakir éins og raun-
ar allt í mannanna heimi. Höfð
ingjar miðaldanna tóku oft á
móti gestum og veittu þegn-
um sínum áheym í svefnher-
berginu og lágu þá makindlega
á svæflum sínum, á meðan.
Ennfremur þótti fínt að láta
mála af sér mynd út af lyggj-
andi í rúmi eða réttara sagt
hálfsitjandi úppi við púðana.
Marflatur kóngur hefur ekki
verið nándar nærri eins glæsi
legur á að líta og hinn, sem sit-
MYNDIR:
Hér efra veitir Karl 5. áheyrn í rúmi sínu.
Á myndinni hér fyrir neðan er ensk himin-
sæng. Og loks gefur að líta þær Júdith og
Holofernes við iðju sína.
ur uppi í gylltu rúmi sínu með
spekingssvip mikilmennisins.
til siðs að sofa alls nakinn, og
til er málverk af Maríu mey
Á miðöldum var ennfremur
nakinni í rúmi sínu ffá þessum
tírna. Og til er skrá frá árinu
1297 þar sem getið er þeirra
atriða, sem kona má ekki leyfa
sér án þess að spyrja eigin-
manninn. Þar á meðal segir,
að kona megi ekki sofa í nátt
serk, nema fyrrgreint leyfi hafi
fengizt. .
Rúmið var ekki fremur tákn
ástarinnar en réttlætisins i
gmla daga. í Frakklandi var
á þessum tíma rætt um „rúm
réttarins“, en þá kváðu kóngar
upp dóma í rúmi sínu.
1589 var gefin út bók, þar
sem eru leiðbeiningar fyrir
ferðamenn, um það hvernig eig;
að umgangast stofustúlkur.
Þar segir meðal annars. Þeg-
ar svo er komið, að stofustúlka
eða griðkona hefur vísað gest-
Framhald á 15 síðu
T-----y----1---r r . r t r r í i i i i . £TT I i l—

„HVAÐ FINNST ÞÉR UM ÞENNAN, STÍNA?“
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 23. des. 1962 0