Alþýðublaðið - 04.01.1963, Blaðsíða 12

DRBJ SÁ VL HtiJRB 06 FORTSAIT
TU 6ARA6SM SOM LYN 06
TORDBN !
HOLD DEN IAST81LCHAUFF0R
TH8A6B - DBT VARBT
VLF/UDE, DBR L/6NEDE BN
. TANKB ! >
ICOPFNHtGfN
ÞAÐ er margt skrítiS í kýrhausnum. Nú hafa
borist þær fréttir frá Palermo, aS móðir og dótt-
ir hafi reynt að neyða ungan mann til að giftast
dótturinni. En þegrar þetta ekki tókst ogr u.pp-
komst um ráðagerðir mæðgnanna, var höfðað mál
á hendur þeim ogr kom þá meðal annars eftirfar-
andi fram.
Móðirin er fertug að árum og heitir Anna Car-
della ogr sama nafn ber dóttir hennar, sem er
tvítug. Ekki er vitað hvort Anna eldri hefur ver-
ið farin að örvænta svo mjög um griftingu dóttur
sinnar að hún hafi gripið til róttækra aðgerða, en
hitt er víst, að dag einn rændu þær 18 ára göml-
um' vélfræðing að nafni Salvatore Sammarco og
ætluðu að biðja hann um að kvænast dótturinni
en það tók Salvatore ekki í mál. Þá gripu þær
Önnurnar til þess ráðs, að læsa hann inni í her-
bergi og hafði hann þá yngri hjá sér. Þannig gekk
í f jóra sólarhringa, Salvartore hafði ekkert ann-
að til að dunda sér við en stúlkuna, en á fimmta
degi komst lögreglan í máliff og bjargaði hinum
aðhrengda Salvatore úr klóm kvennanna. Það
fvlgír ■sögunni, aff Salvatóre hafi staffist allar kven
l»gar freistingar á þessum tíma.
©PlB MOCO
COPENHAGilt
„Þú syndir
Framhald af 10. síffu.
sem ekki gat leikið og leikari sem
ekki gat synt.
Nú var mér, satt að segja, öllum
lokið. Eg símaði þegar til Bach-
rach: „Þetta er ekki hægt,“ sagði
ég. „Eg get aldrei orðið kvik-
myndaleikari.“
Það varð löng þögn, þar til minn
gamli og góði þjálfari svaraði: —
„Johnny, þú hefur misst sjónar á
takmarki þínu. Þú stýrir skakkt.
Þú vilt vissulega mjög gjarnan
leika Tarzan. Allt í lagi. Tarzan
var snjall sundmaður. Það ert þú
einnig líka. Hættu að hugsa um
hvernig leika skal. Vertu þú sjálf-
ur. Dragðu upp í huga þér ákveðna
línu — og stýrðu svo eftir henni.
Skapaðu sjálfur þína eigin stefnu
til að fara eftir.“
Eg fór að ráðum vinar míns og
þjálfara. og þegar næsta reynslu-
mynd var sýnd, urðu forráða-
menn kvikmyndafélagsins stórlega
ánægðir. Þeir óskuðu meira að
segja til hamingju með hvað vel
;ki beiní"
—--"V »' 'MLWjr
mér hefði gengið leiklistarnámið
og hversu mikill leikari ég væri
orðinn. í rauninni skeði ekki ann-
að, en að ég gerði aðeins það, sem
ég hafði ákveðið, án þess að reyna
að hugsa um hvernig ég „tæki
mig út“ á tjaldinu. Eg fylgdi að-
eins minni eigin ákvörðun og
stefnu.
Nokkrum árum síðar varð ég
fyrir annarri ,,reynslu“, öllu held-
ur óhappi, sem nær hafði kostað
mig lífið. Þetta var í sambandi
við siglingu á báti mínum, með
mér var kona min og foreldrar
hennar. Förinni var heitið til eyj-
árinnar Catalina, þar sem við ætl-
uðum að dvelja yfir helgi og fiska.
Ákvörðunarstaðurinn var lítill
kofi á smáskaga á norðanverðri
eyjunni.
Við vorum rúmlega hálfnuð út
í eyjuna, þegar skyndilega skall
á okkur hvassviðri með dimmu
éli. Konan mín og foreldrar henn-
ar voru öll frammi í káetu, en ég
sat við stýrið. Eg hafði einmitt
staðið á fætur til að byrgja lúg-
una, þegar jááturinn tók snögglega
hliðarveltu. Það skipti engum tog-
um, ég þcyttist bókstaflega fyrir
fyrir borð, og stakkst á bólakaf í
sjóinn. Eg rak upp hljóð um leið
og ég hraut útbyrðis, og þegar ég
kom úr kafinu, sá ég mér til skelf-
ingar, skutliós bátsins liverfa út í
sortann. Enginn hafði heyrt í mér,
sem ekki var heldur von.
Mér var sem öllum lokið. Það
greip mig geigvænleg hræðsla. Eg
gerði mér það að vísu Ijóst, að
þau, sem með mér voru í bátnum,
myndu brátt uppgötva hvarf mitt,
og reyna að hefja leit að mér. En
möguleikamir voru sannarlega
ekki miklir á því að þau fyndu
ipig, við þessar aðstæður — í
myrkri og stormi.
Mér er það ekki Ijóst hversu
lengi ég lá þarna og tróð mar-
vaða. Hver hugsunin rak aöra, en
smám saman snérust þær þó allar
um ráðleggingu gamla þjálfarans
míns: Að skapa sér ákveðna línu
— og halda stefnunni eftir henni.
Mér varð rórra í skapi og hugs-
unin varð 'skýrari. í liuganum tók
ég stefnu á Catalinaeyju. Eyjan
J er rúmlega 40 km. löng. 'Eg þótt-
ist viss um, að ef ég fyrir hugar-
' sjónum mínum gæti dregið beina
línu og fylgt henni, myndi mér
takgst að ná landi. Fullur bjart-
sýni, sem kringumstæðurnar hins
vegar gáfu engan veginn tilefni
til, hóf ég sundið, upp á líf og
dauöa, í áttina til eyjarinnar.
Eg varð grátklökkur af þreytyu,
en þó létt um hjartarætur, er ég
þrem timum síðar sá ljósin á eyj-
unni blika gegnum sortann. — Eg
dróst í land um þúsund metrum
sunnan við kofann. Þetta hafði
verið hræðileg reynsla, en hún
efldi mig í traustinu ■ á lífsreglu
mína. Lífsreglu, sem á fleiri en
einn veg hefur haldið mér á floti.
Áð*úkveða stefnuna sjálfur og
stýra síðan eftir henni, öruggur og
án undansláttar, að settu marki.
Það er þessi ósýnilegi mæli-
kvarði, sem hefur leitt mig af ör-
yggi.ár frá ári í gegnum líf.ið. Eg
hef verið heppinn. Örlögin hafa
svnt- mér þá miklu miskunnsemi,
að gefa mér tækifæri til að geta
gért að lífsstarfi mínu það, sem
mér hefur þótt vænzt um, sundið.
Nú eE..ég framkvæmdastjóri fýrir-
tækis„„sem bvggir sundlaugar, að
minrri—fvryirsögn, — án nokkurra
afmarfciðra brauta, með breiðum
svörtum strikum í botninum.
(Laugslega þýtt). E. B.
Sumarnámskelð
Framhald af 13. síða.
sérlega vel i fyrra, hefur Scanbrit
ákveðið að veita sams konar þjón-
ustu næsta sumar. Verður farið frá
Reykjavík 7. júní og.komið heim
aftur 27. ágúst, og verður dvölin
því tæpai' tólf vikur. Fcrðakostn-
aður báðar leiðir, fæði og húsnæði
á heimili og skóiagjöld verður
£185.
Eftir reyrifslu s.íðasta árs má
búast við mikilli eftirspurn, en
fjöldi þeirra, sem hægt er að taka,
er mjög takmarkaður. Er því ráð-
legt að- sækja um sem fyrst. Allar
frekari upplýsingar gefur fulltrúi
Scanbrit á íslandi, Sölvi Eysteins-
son, M.A., Kvisthaga 3, Kcykjavík.
3ooj/

Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
„Ég held aff þú standir
meff þeini," stundi læknirinn
„Heldur þú virkilega,“
sagði William Benn, „aff ég
aetli aff láta þig háfa af mér
það eipa heiffarlega verk
sem ég hef leyst af hendi
um ævina? Heldurffu þaff
föli lieimskinginn þinn?
Læknirinn svaraffi engu.
Augu lians herptust saman
af -illgirni.
„Þau sendu þér bréf,“
sagöi kroppinbakurinn og
setti umslag í hönd Benn.
Hann reif þaff upp og las
hátt:
KÆRI BENN: Viff gift-
um okkur á morgun. Viff er
um hamingjusamasta fólk í
heimi og þaff Iiefði aldrei
orffiff ef þú hefffir ekki
hjálpaff okkur. Hefði þú
ekki veriff hefái ég aldrei
fariff úr þorpinu og þetta
hefði aldrei orðiff. Þú hefur
gert allt fyrir mig og mig
skipíir engu máli hvers
vegna þú gerðir þaff. Fóstur
faðir minn er vitur maffur.
Ilann segir: Guff notar menn
ina eins og hann vill en ekki
eins og þeir vilja. Ég skrifa
þér til aff segja þér að viff
erum vinir þínir unz yfir
lýkur. Komdu bráfflega til
okkar. RICARDO.
Þetta las hann og læknir
inn hló hranalega en Benn
hélt áfram lestrinum:
„Þér höfffuff á réttu aff
standa og um leiff og ég sá
hann vissi ég aff vandi minn
var leystur. í gær var ég
óhamingjusamasta stúlka
heimsins. Nú er ég sú ham-
ingjusamasta. Guð blessi yff
ur kæri William Benn.
MAUD
„Þarna sérffu,“ sagffi lækn
irinn hæffnislega. „Viff
kværiinisvella og turtildúfu
kurr eru laun þín.“
„Turtildúfukurr?" sagffi
William Benn lágt og viff-
kvæmnislega. „Ekki aldeilis
kunningi. Þetta er fjársjóff
urinn sem Iá undir regnbog
anum.“
E N D I R.
NETOP SOM POLITIBT ER VED AT !NDHENTE DE
FLYÚTENDS BANKR0VBRE —
Rétt í þann mund, sem lögreglan var að
ná í hina flýjandi bankaræningja, ók vöru-
bifreiffarstjóri í veg fyrir þá, en skrítin hend
ing, sem líktist þaulhugsuðu bragði!
Beygðu svo til hægri og farffu til bílskúrs
ins eins og eldibrandur.
12 4- Janúar 1962 “ ALÞÝÐUBLAÐiÐ