Alþýðublaðið - 02.03.1963, Blaðsíða 12

Sherlock Hólmes fyrir unglinga
uöhausa
Etfir A. Conan Doyle
ræða“, sag-ði hann, „hefði þetta
atriði ef til vill ráðið úrslitum,
en við verðum að hliðra til
vegna manns með annað eins
hár og þér eruð með. Hvenær
getið þér tekið við hinum nýju
shyldustörfum yðar?“
„Já, það er dálítið óþægilegt,
því að ég á verzlun fj-rir",
sagði ég.
„Ó, hafið ekki áhyggjur af
henni, herra WiIson“, sagði
Vincent Spauding. „Ég get lit
ið eftir henni fyTÍr yður.“
„Hver er starfstíminn?“
spnrði ég.
„Tíu til tvö!"
„Starfsemi veðlána fer nú að
allega fram á kvöldin, herra
Holmes, einkum á fimmtudags
- og föstudagskvöldum, sem eru
rétt fyrir útborgunardag; svo að
það gat komið sér mjög vel fyr
ir mig að vinna mér dálítlð inn
á morgnana. Auk þess vissi ég,
að aðstoðarmaður minn var á-
gætur maður og hann gæti séð
um allt, sem til kæmi.
„Það hentar mér vel“, sagðil
ég. „Og greiðslan?"
„Hún er fjögur pund á
vikuu!“
„Og vinnan".
„Mjög óveruleg".
„Hvað meinið þér með mjög
j' " ‘óveruleg?"
„Ja, þér þurfið að verrrf' á
skrifstofunni, eða að minnsta
kosti í húsinu, allan tímann. Ef
þér farið út, missið þér rétt-
indi yðar fyrir fullt og allt.
Erfðaskráin er mjög skýr, að því
er varðar þetta atriði. Þér far-
ið ekki eftir skilyrðunum, ef
þér hreyfið yður út af skrif-
stofunni á þessum tíma."
„Það eru aðeins fjórir tím-
ar á dag, og mér dytti ekki í
hug að fara út“, sagði ég.
„Enginn afsökun verður tek
in til greina", sagði Duncan
Ross, „hvorki veikindi, né við
skipti, né neitt annað. Þér verð
ið að vera við, eða missa stöð
una ella!“
„Og vinnan?"
„Er að skrifa npp Encylopæd
ia Britannica (brezku alfræði-
orðabókina). Fyrsta bindið af
henni er þarna. Þér verið að
leggja til yðar eigin blek, penna
og þerripappír en við sjáum
fyrir þessu borði og stól. Er-
uð þér reiðubúinn til vinnu á
morgun?"
„Vissulega", sagði ég.
„Verið þér þá sælir, herra
Jabez Wilson, og leyfið mér að
óska yður til hamingju með
hina veigamiklu stöðu, sem
þér hafið verið svo heppinn að
hreppa! Hann fylgdi mér út úr
herberginu og hneygði sig £ sí-
f*Hu, og ég fór heim með að-
stoðarmanni minnm og vissl
varla, hvað ég átti að gera eða
segja, svo ánægður var ég yfir
heppni rninni.
„Jæja, ég hngsaði málið all-
an daginn og nm kvöldið var ég
aftur kominn, í slæmt , skap
■því að ég var algjörlega búinn
að sannfæra sjálfan mig um, að
þetta hlyti alit saman að vera
eitt risastórt plat eða samsæri,
þó að ég gæti ekki ímyndað mér
hver tilgangurinn væri. Það
virtist algjörlega ótrúlegt, að
nokkur maður gæti gert slíka
erfðaskrá eða að greidd skyldl
slík upphæð fyrir að gera
slíka erfðaskrá eða að greidd
skyldi slík upphæð fyrir að
gera nokkuð svo einfalt sem að
skrifa upp Encylopædia Brit-
annica. Vincent Spaulding
gerði það ,sem I hans valdi
stóð til að hressa mig npp, en
um háttatíma var ég búinn að
sannfæra sjálfan mig nm, að
þetía væri tóm vitleysa. En
morguninn eftir ákvað ég nú
samt að athnga þeíta, svo að
ég keypti mér blekbyttu fyrir
penní og fjaðrapenna og sjö
arkir af pappír og lagði af stað
tU Pope’s Court.
„Jæja, mér til undrunar og
ánægju var allt í stakasti lagi.
Borðið var tilbúið handa mér,
og Duncan Ross var viðstadd-
ur til að sjá um, að ég hæfi
vinnuna. Hann lét mig byrja á
stafnum A, og yfirgaf mig síð
an; en hann kom ailtaf inn við
og við tU þess að hjá, hvort
aUt væri í lagi. Klukkan tvö
kvaddi hann mig, hrósaði mér
hve mikið ég hefði skrifað og
læsti dyrum skrifstofunnar á
eftir mér.
„Þessu hélt áfram dag eftir
dag, herra Molmes, og á laug-
ardag kom forstjórinn og
skeUti fjórnm gollpundum á
borðið fyrir vikuvinnu mina.
Sama gerðist næstu viku og vik
una þar á eftir. Á hverjum
morgni kom ég klukkan tiu og
á hverjum degi fór ég heim
klukkan tvö. Smám saman fór
Ross að koma aðeins einu
sinni á morgni, og svo eftir
nokkurn tíma hætti hann al-
veg að koma. Sámt þorði ég auð
vitað ekki að fara augnabUk út
úr herberginu, því að ég var
ekki viss um, hvenær hann
gæti komið, og staðan var svo
góð, , að ég vildi ekki hætta á
að missa hana.
„Þannig liðu átta vikur og ég
var búinn að skrifa aftur að
Atticu og vonaðist tU að ég
gætf komizt aftur í B, áður en
iangt um liði Þetta kostaði
mig dálítið í pappír, og ég var
anzi- nærri því að hafa fyllt
beUá hillu með skrifuðum blöð
unum, Og þá endaði þetta allt
saman skyndUega."
„Endaði?“
„Já. Og það bar núna í morg
un. 'Ég fór tU vinnu minnar,
eins og venjulega klukkan tíu,
en dyrnar voru Iokaðar og Iæst
ar og Iítill ferkantaður miðl
festur með teiknibólu á miðjar
dymar. Héraa er hann, þér get
ið skoðað hann sjálfur."
Hann réttl fram pappírsbleð
U á stærð við venjulegt bréfs-
efni. Á honum stóð: —
„RAOÐHÖFÐASAMBANDIÐ
HEFUR VERIÐ LEYST UPP
9. október 1890“
Sherlock Holmes og ég skoð
uðu þessa stuttu tilkynningu og
raunalegt 'andlitið að baki
henni, þar tU hið kímlega við
allt málið náði yfirliöndinni yf
ir öllu öðru og við fórum að
skellihlæja.
„Ég fæ ekki séð, að þetta
sé svona fyndið“, hrópaði skjól
stæðingurinn og roðnaði upp í
sínar eldrauðu hársrætur. „Ef
þið getið ekki gert neitt betra
en að hlæja að mér, þá get ég
farið eitthvað annað.“
„Nei, nei“, hrópaði Holmes
og ýtti honum aftur ofan í stól
inn, sem hann var hálfstaðinn
upp úr. „Ég vildi svo sannar-
lega ekki verða af máli yðar
fyrir nokkum hlut. Það er
mjög hressandi og óvenjulegt.
En það er, ef þér afsakið að ég
skuli minnast á það, eitthvað
dálítið fyndið við það. Segið
mér, hvaða ráðstafanir þér gerð
uð þer, þegar þér funduð mið
ann?“ * .4
KRUL.LI
— Jæja, svo sjúklingurinn er bara sext-
nr upp. Mér finnst eins og ég hafi læknað
svarta dauða piágu einsömul, með dálitUli
hjálp þó frá Laurie.
— Ég skal að mér heilum og lifandi gefa
spítalanum þínum beztu meðmæU hvenær
sem er.
— Ég vildi nú helzt fá meira en það. Ertu
nógu hress til að ræða alvarlegt mál?
— Já, vissuíega.
— Fröken Perdita, læknirinn er kominn
til að hitta ofurstann. * ~
Þetta er þó ekki það eina sem truflun
veldur á þessu augnabliki.
f borg ekki langt frá Hodag . . .
— Hæ, Ray, tíminn er næstum kominn.
— Hvaða fólk er þetta.
— Þetta er friðarflokkur, sem ætlar að
safnast saman við eldflaugnastöðina við
Hodag.
n 2. marz 1963 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ