Alþýðublaðið - 03.03.1963, Side 8

t
r
f;
\
1
i
meðan

giftum
komu.;
Hér eru hjónin, sem um ræðir í greininni ásamt dóttur sinni.
Þorpsbúar í þorpinu, þar sem hjónin búa telja, aff vansköpun dótt-
urinnar, sé refsing guffs.
í eftirfarandi grein seg-
ir frá grimmilegri meðferð
íbúa þorps nofkkurs í
Þýzkalandi á hjónum, sem
voru svo ógæfusöm að
eignast vanskapað bam.
Bamið varð vanskapað
veena þess, að móðir þess
hefði neytt thalidomids
meðan hún gekk með það.
„Wald an der Alz”, heitir þýzkt
þorp. Nafnið þýðir „skógur við
ána Alz”. Þetta er aldagamalt
þórp, nálægt landamærum Þýzka-
lands og Austurríkis. íbúar þorps-
ins eru ákaflega kirkjuræknir. í
borg skammt frá þorpinu er hin
fræga „Helga Kapella", þar sem
geymd er stytta af heilagri
Vlaríu.
Á hverjum einasta sunnudegi
hópast pílagrímamir inn í kirkj-
una og biðjast þar fyrir. Fólkið,1
sem þarna býr hefur þá trú, að
þarna sé unnt að öðlast lækningar
á ýmsum meinum með yfimáttur-
legum hætti, og mörg kraftaverk
eru talin hafa átt sér stað í þess-
ari kirkju.
Annars má geta þess í sambandi
við þessa borg í nágrenni þorps-
ins, Altoetting, heitir hún. Þar
hefur ein gatan heitið Adolf Hitl-
er stræti, þar til fyrir fáeinum
mánuðum að nafninu var breytt í
Adenauer stræti.
Trúin hefur gert íbúa þorpsins,
sem að framan getur, mjög kald-
lynda. . ■ j
í meira en eitt ár hafa íbúar
þorpsins ekki haft nein samskipti
við eina fjölskylduna í þorpinu.
Ástæðan til þessa var, að Rudolf
Gross og konu háns hafði fæðst
vansköpuð dóttir, en frú Gress
neytt lyfsins - Thalidomid
hún gekk með barnið.
___r þorpsins trúa því statt og
stöðúgt að guð hafi verið að refsa
Gross hjónunum með því, að láta
barn þeirra verða vanskapað.
Refsingiina töldu þorþsbúar vera
fyrir það, að Gross hjónín sóttu
ekki kirkju. . . • i
.. Rudolf Gross er 21 órs' gamall
vélylrki, Hann segir:. „Égj trúi á'
gufft.en. ekki á helgisíðí kjrkjunn-
ar. Ég felíi mig ekki .viff skipu-
lögð trúarbrögff. Hér fara :allir til
kirkju, ’menn eru næstum því
"/ 5 til' þéss, en ég íét ékkí
-jffiig". " "
',,Nú' ér lífið' ókkur óbærilegt.
Þaff em 1100 íbúár í 'þessu, þórpi,'
og meðal þeirra eigum' viff ekki
• einasta vin. En þegar viff
, fyrir- tveim ánim,
200 manns j veizliiná
_______þorpinu”. . ‘ '
„Éirin kunningi okkar var. vanúr
að heimsækja okkur. í. rökkr.inu,
þegar 'fólk gat éídd séð tií ferðá
hans. En harin hefur'' nú ‘. gefizt
upp á að halda vinskap viff okkur.
Það yar skorið á dekkin ájbílnum’
hans. þrisvar sinnum, og það var
hrækt. í bjórinn hans þegár hann
kom inn á þorpskrána”..
„Eólk er hætt aff tala viff okk-
ur. ý>egar við setjum litlu stúlk-
■una'okkar út í garðinn fyrir fram-
■an Éúsið okkar æpa nágrannaböm-
in áð henni. Móðir mín fer í kirkju
á hýerjum sunnudegi, og hún er
kuldaleg * í fasi, þá sjaldan hún
kemur til okkar. Þegar kona mín
fer að verzla, þagna konumar sem
eru samtímis henni inni í verzlun-
unum, en taka upp þráðinn að
nýju, þegar hún er farin út”.
„Ég hef reýnt að láta ekki skelfa
mig. Ég hélt áfram að fara á þorps-
krána til aff fá mér bjór. En ég
lenti í ryskingum þar, mér var
hótað misþyrmingum, — og því
hætti ég að fara þangaff”.
„Nú er ég að leita mér að vinnu
og íbúð í grennd við Miinchen. Ég
vonast eftir að borgarbúar sýni
okkur ekki sömu framkomu. Þá
verðum við líka í grennd við
sjúkrahús, því litla stúlkan okkar
er einmitt þessa dagana á sjúkra-
húsi og þar á eftir að gera margá
uppskurði á henni.
Johanna. Gross, . kona .Rudolfs,
er_24.Á?:a ..gömul, hún segir: . \ ■.
„Fðlkið byrjaði að ræða um
þetta strax ieftir að" Hanni fædd-
ist. JConumar í. þorpinu . Spurðu
lækninri hvort bámið væri -höfúffr-
laust, þg hvórt sundfitjar væri. á
fótum þess.. L fyrstu- fannstl mér'
] þetta barnalegt og fannst þéttá
|h.érá.vott um.hjátrú..--
. ..„Þégamvið jskildum.Hanni eftir
_í-vágninjjm. sínum úti- í garði; 'sá-
I urmviíiað fólk-.kom og gægðist inn
í: vagnirin. Þetta var. ekki eðlileg
foryitni vegna .nýfædds barns. —
Það,. yác ^eitthvað skelfilegt við
þetta allt saman. Þégar það sá til
mín hraðaffi .það sér á brþtt”.
„Við erum alv.eg búin að jafna
okkur á því að barnið skuli vera
vanskapað. Fætur þess éru svo
illa undnir að það mun aldrei geta
gerigið eðlilégá. •'Ffámh'andlegg-
iria várrtar-’að. mestu j en við oín-
bogaria 'hefur það örlitlar hend-
- - „•Að - öðru deytr er húri eðlileg,1
og við rinrium hermi- heitt; Hún er
riu órðiri 14 mánaða .gömýl, og ér
farin að tala’ Hún reynir ;að lyfta
sér úpp á fæiturna til þesá að geta
séð r garðinn”: •* y “ ;
- -,,Það á efiir að gera állmarga
uppskurði á handleggjum hennar,
sem kunna að; geta hjálpað henni
með tfmanum. En hún mán þurfa
mikilíar umönnunar við”.'
„Það, sem mér gengur Verst að
UNGMENNAFÉLAGIÐ „Vaka” í
-Villirigaholtshreppi hefur að und-
anförnu, unnið af kappi að æfing-
um á þessu þekkta og vinsæla leik-
riti, eem óþarft er að kynna, svo
oft og víða sem það hefur verið
leikið hér á lándi.
Leikurinn er danskur söng- og
gamanleikur eftir J. C. Hastrup.
Leikstjórn annaðist Margrét Björns
dóttir húsfrú á Neistastöðum. Leík
tjöld og búningar voru að mestu
fengið frá Vestmannaeyjum.
Hlutverk eru skipuð þannig:
Svale assisor: Sigurður Björg-
vinsson. Lára dóttir hans: Guð-
björg Gestsdóttir. Jóhanna frænka
assersorsins: Sesseljá Ólafsdóttir.
Kraus kammerráð: Eiríkur Magn-
ússon. Helena kona hans: Margrét
Björnsdóttir. Vermundur: Bjart-
mar Guðmundsson. Herlöf: Gísli
p- Magnússon. Ejbek: Ingjaldur
Ánmundsson. Skrifta-Hans: Eiríkur
K. Eiríksson. Pétur: Áegeir Gunn-
laugsson.
Með örfáum undantekningum er
allt þetta fólk algerir nýgræðingar
í þjónustu leiklistarinnar. Ýmsum
þótti þetta nokkuð djarft af „Vöku“
að taka til æfinga og flutnings
þetta alþekkta verk, gem er að
ýmsu leyti vandmeðfarið svo það
fái vel notið sín.
Þetta má segja því erfiðara
vegna þess hve mörgum er saman
burffurinn auðveldur vegna þess
hve oft og víða verkið hefur verið
sýnt.
En ungmennafélagar hafa jafnan
verið bjartsýnir og djarfhuga, og
láta ekki erfiðleikana aftra sér frá
því að framkvæma hin góðu áform.
Þegar alls er gætt, Tná Segja, aff
'I
1
SIGGA VIGGA OG TILVERAN
! A,}]:) ■ 1.
8 3. marz 1963 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ