Alþýðublaðið - 03.03.1963, Blaðsíða 15

Leyndardómsfull
skáldsaga eftir
Hugh Pentecost
„Sástu hann taka þessa lykla upp
úr skúfíunni, Fern?“
„Sá hann?“ Fern lirukkaöl
ennið og gerði heiðarlega til-
raun til að muna. Þeir höfðu
glamrað fyrir augunum á henni.
En um skúffuna. Hún mittist
þess ekki að hafa séð Nicky taka
þá upp úr skúffunni. En hann
hlaut að. hafa gera það, úr því
að hann var með þá. Það var rök
rétt, var það ekki?
„Hann hlýtur að hafa gert
það“, sagði Fern, sigri hrósandi.
„Sástu hann taka þá upp úr
skúffunni?" spurði Kay.
„Æ, elskan, þú meiðir mig í
handlegginn“, sagði Fern og
hristi hann dálítið. „Hann var
með lyklana — hann fór með
mig hingað í þetta herbergi til
að sýna mér þá. Hann — “
„Mundu það bara!“ hrópaði
Nicky til hennar. „Mundu bara
hvar ég fann þá, Fern. Nákvæm
lega hérna — nákvæmlega hérna
í þessari skuffu. Hún reyndi einu
sinni að koma sökinni á mig, og
liún hefði reynt að gera það aft-
nr. Þessir lyklar sánna það“.
„Ég reynt að koma sökinni á
þig!“ Rödd Kay var nöpur. „Þú,
Nicky — þú ert. að reyna að
koma sök á mig, og þér skal
ekki haldast það uppi!“
Þetta var of mikið fyrir Fern,
einkum er hún heyrði enn eina
rödd að baki sér.
„Hvað gengur á hér?“ spurði
Jeff reiðilega.
Fern mjakaði sér fram að dyr
unum. Þau voru nú öll farin að
<r'
tala í einu, öskra hverL á ann-
að. Hún komst fram á ganginn
og staulaðist fram eftir honum
meðfram veggnum, eins og blind
ur maður, fram að stigaskörinnL
Maður varð að vera varkár í etig
um. Hún hreyfði sig hægt, út á
hlið, eitt þrep í einu. Hún hafði
þá undarlegu tilfinningu, að hún
kæmist ekkert áfram, því að
rödd Nickys var alltaf jafnhá
á bak við hana. Kannski var hún
raunverulega hærri, því að hún
virtist vera jafnhá. Eðlisfræði-
lögnjáL
Hún komst niður í stofuna og
flýtti sér yfir í stóra stólinn.
Loksins komin heim. Hún teygði
sig eftir fiöskunni og glasinu.
Fólk var á leið yfir herbergið
á bak við hana. Nicky var nú
farinn að æpa.
„Þú drapst Peg! Það ert þú,
sem hefur verið að gera Mark
vitlausan öll þessi ár. Það ert
þú, sem opnaði herbergið mitt!
Það ert þú — “
Stúturinn glamraði við glasið,
er hún hellti. Hún drakk í flýti.
Svona, þctta var miklu betri.
Hún hallaði sér aftur í stólnum
og lokaði augunum. Heimurinn
snerist fyrir henni, mjög ástöð
ugur. Það var augljóst, að í slík
um heimi var ekki hægt að ætl
ast til, að maður myndi eftir lykl
Um — og skúffum — og hvcr
fann það, hvar og hvernig. Fífia
legt að ætlast til þess — afskap
lega fíflalegt.
„Þú vilt ekki vita sannleik-
ann!“ æpti Nicky framan í Jeff.
„Þú vildir heldur láta skjóta þig
hér, án þess að bera hönd fyrir
höfnð þér, en viðurkenna sann-
leikann."
„Haltu kjafti!" sagði Jeff, And
lit hans var náfölt.
„Þú hefur farið á bak við
Mark með þessari merl alveg síð
an giftust þau — og hún hefur
kúgað hann — og þú vildir
heldur hjá okkur öll, drepin en
viðurkenna það. Hún drap Peg!
Hún fór niður þakið. Hún not-
aði lyklana ,til að komast inn. Og
svo fór hún — “
„Ég sagði þér að halda kjafti!“
sagði Jeff. Hann tók hratt kref
í átt til Nickys, sem hrökklað-
ist aftur á bak, þar til veggur
herbergisins stöðvaði hann.
„Hún gerði sér upp sakleysi
þarna niðri — þóttist ekkert
vita, þegar Mark sagði henni
að skrifa það á blað. Hin göf-
uglynda Kay! Hún hefur alltaf
blekkt með því. Of góð fyrir
venjulegt fólk — of góð fyrir
mig. Hvílíkur brandari! Kúgari
og manndrápari." Rödd hans
hækkaði enn. „Morðingi —
svikari og — “
Hnefi Jeffs small á gjammandi
munni Nickys. Höfuðið á honum
skall í veggin, hnéin Iinuðust
upp. Hann seig hægt niður á
gólfið og sat þar með krosslagða
fætur, eins og klámlíkneski af
Búdda.
»Ég er viss um, að þér líður
miklu betur núna, Jeff“, sagði
Dr. Smith. Hann stóð i dyra-
gættinni og George og Laureen
á bak við hann.
Kay sneri sér undan og hall-
aðist upp að kommóðunni með
titrandi hendur fyrir andlitinu.
„Ég hef yerið að bíða eftir,
að þetta gerðist", sagði læknir
inn þreytulega.
Jeff sneri sér að honum og
augun skutu gneistum. „Áttu
við, að þú hafir trúað einir orði,
sem þessi snarvitlausi — “
„Ég á við, að ég hef verið að
bíða eftir þeirri stundu, þegar
vlð færum að missa stjóm á
okkur hér inni og byrjuðum að
koma með ásakanir. Þetta er
mjög slæmt. Það er dýr sóun á
tíma fyrir okkur að þurfa að út-
kljá slíkt sem þetta. En ég býst
við, að við verðum að gera það,
annars verið þið ÖU farin að á-
saka hvert annað, áður en nokk
ur veit af. Vill einhver ná í vatn
og vekja Nicky úr rotlnu. Við
verðum að fá að heyra hans hlið
á þessu.“
George fór inn á baðherberg-
ið og ■vætti liandklæði með köldu
vatni. Þegar hann kom aftur var
læknirinn að tala við Kay.
16250 VINNtNGAR!
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar.
„Nákvæmlega hvað gerðist
hérna, frú Dougas?“
„George, Laureen og ég vor-
um í eldhúsinu að reyna að taka
til einhvern hádegisverð“, sagði
hún. „Ég hafði gleymt vasaklút
og kom hingað upp til að ná í
hann. Ég heyri rödd Nickys út
úr herberginu mínu. Fern var
með honum. Hann var með þessa
— þessa lyklakippu í hendinni
og hristi hana framan í Fern,
og heimtaði, að hún væri vitni
um, að liann hefði fundið hana
í skúffu í kommóðunni minni.
Svo fór hann að tala um ein-
hverjar flóknar aðgerðir, að ég
hefði klifrað niður þakið á bak-
svölunum — opnað bakdyrnar
með lyklunum — og — og —“
„Drepið Peg?“
Kay kinkaði kolli.
„Hvaða lyklar eru þetta, frú
Douglas?"
„Þetta eru aukalyklar fyrir
allt húsið“, sagði Kay. „Sann-
leikurinn er sá —“
„Þetta er hennar hús!“ sagði
Jeff. „Er það svo undarlegt, að
liún hafi slíka lykla?“
„Auðvitað er það ekki skrít-
ið“, sagði læknirinn hvasst, „en
vinsamlegast hafðu hemil á eðli
legum tilhneigingum þínum til
að verja Kay, og leyfðu henni að
segja okkur frá því, hvemig allt
er í pottinn búið. Það sparar
tíma.“
„Sannleikurinn er sá“, sagði
Kay, „að ég hafði ekki lyklana,
og — ég hef verið að leita að
þeim.“
„Ó?“
„Þeir voru alltaf geymdir í
efstu skúffunni í háa dragkist-
unni á ganginum",. sagði Kay.
„Morguninn eftir — eftir að
þetta fór að gerast liéma, fór
ég að leita að þeim, og velta þvf
fyrir mér, hvort Mark hefði íek-
ið þá. Mér — mér fannst ég
mundi vera öruggari um mig, ef
ég vissi, að hann hefði ekki lykla,
sem hann gæti notað til að kom
ast inn í húsið, þegar hann
vildi."
„Og?“
„Þeir voru ekki í dragkist-
unni“, sagði Kay. „Ég — ég
taldi það víst, að Mark væri með
þá. Svo — í morgun, þegar það
kom í ljós, að læsingin á dyr-
um Nickys hafði verið opnuð,
fór ég að velta þessu fyrir mér
aftur með lyklana. Ég leitaði i
allri kommóðunni í þessu her-
bergi — sem er herbergi Marka
og mín. Lyklarnir voru ekki hér f
fyrir tveim tímum.“
McCall'f5
6136
Telpnakjóla-
efni
Mikið úrval af
McCALL-SNIÐUM
ihanda telpuim.
Smávörur til sauma.
iU
i)
./ J
i
SKÓLAVÖRDUSTÍG 12 \
STRANDGÖTU 9 i !
.1v
Hafnarfirði A v>>
ALÞÝÐÚBLÁÐIÐ - 3. marz 1963 15

Ég sparkaði kúiu mótspilara þins hérna niður í holuna og
nú getur hann ekki fundið hana.