Alþýðublaðið - 24.08.1963, Blaðsíða 2

aájmMsmas)
Rltstjórar: Gísll J. Ástþórsson (SD) og Benedikt Gröndal,—ASstoSarrltstjórl
Björgvin Guðmundsson. — Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. — Símar
14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími: 14:906 — Aðsetur: Alþýðuhúsið.
— Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu 8-10. — Áskriftargjald kl. 65.00
á mánuði. í lausasölu kl. 4 00 eint. Útgefandi: Alþýðufiokkurinn.
IRYGGJA VERÐUR JAFNVÆGI
EITT aðalatriðið í áróðri stjórnarandstöðunn-
ar gegn viðreisnarráðstöfunum núverandi ríkis-
istjórnar er 'það, að ríkisstjónin hafi gert ráðstafan
ir til að rýra verðgildi krónunnar og auka verð-
>bólgu í landinu. í gær sagði Tíminn t. d., að ríkis-
stjórnin hafi tvífellt gengi krónunnar, hækkað sölu
-skatta og vexti, en þær ráðstafanir hafi aukið dýr
tíð.
Við þennan málflutning stjórnarandstöðunnar
<er tvennt að athuga. í fyrsta lagi var gengisbreyt-
ingi.n 1960 ekki annað en staðfesting á þeirri rým-
tin á verðgildi krónunnar, sem þegar var orðin í
tíð vinstri stjórnarinnar. Ríkisstjóm Hermanns
Jónassonar réði ekki við efnahagsmálin, og óða-
verðbólga var að myndast, er stjóm hans hrökklað
ist frá völdum. Þær miklu víxlhækkanir kaup-
gjalds og verðlags, sem urðu á síðustu mánuðum
vinstri stjórnarinnar, áttu stóran þátt í gengislækk
uninni, en áður hafði vinstri stjórnin lagt á yfir-
•færslugjald vorið 1958 og með því fellt gengið að
miklu leyti. Hin nýja skráning krónunnar 1960 var
aðeins staðfesting á þessu. Og á sama hátt var síð-
ari gengisfellingin í tíð núverandi stjórnar stað-
festing á þeirri rýmun krónunnar, er hinar miklu
Ikauphækkanir vorið 1961 sköpuðu. SÍS átti ein-
mitt stóran þátt í þeirri gengislækkun með óá-
byrgri afstöðu sinni í launamálum.
í öðru lagi er rétt að benda Tímanum á það,
að ráðstafanir eins og hækkun söluskatts og hækk
un vaxta auka ekki verðbólgu eða rýra verðgildí
krónunnar. Slíkar ráðstafanir stuðla þvert á móti
að auknu jafnvægi í efnahagsmálum, þegar eftir-
spurn eftir vömm og gjaldeyri er mikil eins og
hér hefur verið, þegar þessar ráðstafanir hafa ver-
ið gerðar. Eigi að haldast jafnvægi í efnahags-
málum, má ekki myndast fölsk kaupgeta, þ. e.
kauphækkanir mega ekki vera meiri en sem svarar
aukinni framleiðslu þjóðarinnar. Ella myndast ó-
eðlilega mikil eftirspurn eftir ivörum og gjaldeyri,
sem leiðir til verðbólgu og 'halla gagnvart útlönd-
um. Hliðarráðstafanir ríkisstjórnarinnar 1960, svo
sem vaxtahækkunin, áttu einmitt að stuðla að jafn
vægi og draga úr verðbólgu en ekki þvert á móti,
eins og Tíminn heldur fram.
Aður en kauphækkanir urðu á þessu ári, var
búið að styrkja svo allt efnahagskerfið með ráð-
stöfunum ríkisstjómarinnar, að þjóðarbúið var bet
ur undir þær búið en áður. Þó er ljóst, að hætta
er á ferðum, ef enn verða frekari kauphækkanir.
Þess vegna er það vissulega rétt, er fjármálaráð-
herrann hefur bent á, að nú ber umfram allt að
tryggja áframhaldandi jafnvægi í þjóðarbúskipn-
um.
HANNES Á HORNINU
+ Mikil andstygg® er a® sjá skattana.
Brennivínsflaskan vottur um verðfall krónunnar. |
^ Kaldhæðinn og beizkur bréfritari.
; IIIMIMMMil..................................... 11IIIIMI1 ■ 1.111111! ■ 111 ■ 11111 ■ 11 n II ■■ ■ 1111111M
HANNES JÓNSSON skrifar mér
og er gamansamur að þessu sinni.
„Góðfúsum lesara heilsan. Mikil
andstyggð var að sjá skattana og
gjöldin á þessu herrans ári hérna
í stórborginni Reykjavík. Ég hefi
aldrei séð það eins. Það er verið
að leggja skatta og útsvör á gam
almenni og öryrkja. Ég hefi reynt
veikindi, örorku og elli, og finnst
ekkert af því arðbær hlunnindi.
MILLISTÉTTAMENN og verka
menn með sæmilegu kaupi verða
að borga allt að 30 — 40% í skatta.
En ævintýramenn með milljónir og
tugi milljóna handa á milli borga
lítið eða ekkert. Það er verið að
taka baggana af stóra Brún og
láta þá ofanimilli á litla Jarp.
Þetta er ekki stórmannlegt, og
aldrei gerðu Húnvetningar það.
„JÚ ANNARS Ijúgðu ekki svona
hratt, ég hefi ekki við að trúa“,
sagði Árni gamla á ísafirði. Ég
held það mætti segja svipað um
skýrslur Landssambands íslenzkra
útgerðarmanna. Það er erfitt að
trúa þeim. Og þegar bændur
heyja gjafakom vestur í Ameríku,
sem Eimskip flytur frítt, þá er
varla hægt að kalla þá lands-
stólpa. „Það er von, það er von,
það gerir fraktin“, sagði Steini
gamli í fyrra stríðinu, þegar rjóma
bússmjörið komst á 7 krónur kíló
ið.
„KOMH) ÞIÐ MEÐ peningana,
elskurnar mínar það er allt öruggt
hjá okkur“, segja bankastjórarn-
ir og keppast við að byggja budd-
ur. Svo er kannski biðstofan inni
í einhverri brennivínsknæpunni,
þar sem ævintýramenn semja um
milljónalán, sem þeir ætla aldrei
að borga.
KOMMÚNISTAR VITA hvert
þeir eru að fara. Þá varðar ekk-
ert um afkomu alþýðunnar, lield-
ur að brjóta niður þjóðfélagið.
Þeir kenndu skuldaþrjótunum
1946 hvernig þeir ættu að losna
við skuldirnar, með því að fella
verðgildi krónunnar. Þeir hafa
dyggilega haldið iðju sinni áfram.
I dag virðist brennivínsflaskan
vera réttur verðmælir á krón-
una, 1911 kostaði flaskan 145 aura
en nú 190 krónur, eða verðgildi
krónunnar innan við eyri. Vel að
verið í sviksecni við hrekklaust
fólk. Og enn eru fréttir um nýja
verðfellingu.
UNDANFARNA ÁRATUGI hefi
ég verið að látast vera að leiðbeina
þeim, sem miður voru færir. Nú
get ég það ekki lengur. Bæði
finnst mér þetta orðið svo ömur-
legt og tilgangslaust, og á ég varla
eftir nema fá ár eða fáar mínútur,
svo víst er tími kominn til að
hugsa um sáluhjálpina.
SVO ÞEGAR ÉG KEM til
sánkti Péturs mins, blessaðrar
sjálfstæðishetjunnar, og hann gal
opnar gullna hliðið og býður mig
hjartanlega velkominn, þegar ég
sé inni í Himnaríki Húnvetning-
anna mína, feita og pattaralega,
heyri að þar er eingöngu töluð ís
lenzka. En í myrkrinu og kuld-
anum fyrir utan heyri ég tanna-
gnístur heildsalanna og annarra
vondra manna, í selskap framsókn
armanna og kommúnista, þá verð
ég sæll i mínu hjarta og segi við
sjálfan mig, af því að mér þykir
alltaf gaman að tala við gáfaða
menn: „Mikil lánsmanneskja var
ég, að lenda í slagtogi með íhald
inu“.
KALDHÆÐINN ER HANN gamli
maðurinn, sem gerðist eitt sinn
kaupmaður og valdi til þess verstu
kreppuárin — og lánaði og lán-
aði eins og faðir hans fyrir norð-
an og fór á hausinn alveg eins og
hann, en reif alla reikninga á' fá
tæklingana svo að þeir finndust
ekki. Nathan Ketilsson var lang
afi Hannesar — og eðlið er líkt.
Hannes á stól úr eigu Nathans og
vill ekki á öðrum stól sitja á
kvöldin. — Nú aðstoðar hann al-
þýðufólk við að télja fram og
skrifa kærur til yfirvalda — og
segir að lokum: „Þú borgar ef
þú getur. Annars borgar þú ekki
neitt!“
Hannes á horninu.
VANDIÐ VALIÐ -VELJIB VOLVO
Ritarastarf
Starf ritara er laust við lögreglustjóraembætt
ið í Reýkjavík. Vélritunarkunnátta nauðsyn-
leg.
Laun samkvæmt hinu almenna launakerfi op-
inberra starfsmanna.
Eiginhandarumsóknir, ásamt upplýsingum
um menntun og fyrri störf, sendist skrifstofu
minni fyrir 1. september n.k.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 22. ágúst 1963.
BÓKA
Starf bókara er laust við lögreglustjóraem-
bættið í Reykjavík. Bókhaldsþekking nauð-
synleg.
Laun samkvæmt hinu almenna launakerfi op
inberra starfsmanna.
Eiginhandar umsóknir ásamt upplýsingum
um menntun og fyrri störf sendist skrifstofu
minni fyrir 1. september nk.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 22. ágúst 1963.
Bezt að auglýsa í Alþýðublaðinu
£ 24. ágúst 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ