Óðinn - 01.03.1907, Síða 8

Ó Ð I N N
9(5
kringum það mörg hundruð faðma langa, og er
það nú alt vel girt með þeim og gaddavír, einnig
hefur hann bygt nátthaga og jarðeplagirðingar í
stórum stíl, eftir því sem þar tíðkast um sveitir.
Alla sína búskapartíð hefur Finnur átt við
mikið heilsuleysi að stríða, bæði á sjálfum sjer og þó
sérstaklega á konu sinni, er misti sjónina um þrítugs-
aldur. Reyndi hann þá að láta hana ferðast til
Kaupmannahafnar lil lækninga, en sú ferð varð
árangurslaus, en kostaði mikið fje. Mörgum árum
síðar læknaði Björn Ólafsson augnalæknir hana,
svo að síðan heíir hún haft nægilega sjón til þess
að standa fyrir búi sínu.
Heimili þeirra hjóna hefur alla tíð verið sann-
kallað íslenskt gestrisnis-
heimili. Það er feikna fje er
þau liaía varið til beinagest-
um og gangandi, án nokk-
u rs endurgj alds, sj erstaklega
á fyrri árum, meðan efnin
voru meiri og vínnautnin
almenn þar um sveitir, því
í lienni tók Finnur tals-
verðan þátt. En »þá skortir
síst vini er ölið er á könn-
unni«. Það meðal annais
lýsir velhyggindum og stað-
fastri lund Finns, að hann
nú fyrir nær.'iO árum fjekk
nokkra menn með sjer, til
þess að hætta algerlega allri
vínnautn,og hefirhann hald
iðþað heit ágætlega síðan.
Finnur bóndi hefur
miklar og liprar gáfur, hefði Fitinui
eflaust getað orðið gott skáld, ef hann hefði iðkað
þá list, en hann hefir jafnan verið óframgjarn og
látið lífið á sjer bera, er að líkindum stafar af því,
að hann hefur fundið til þess meins, eins og svo
margir alþýðumenn, að hann fór á mis við upp-
fræðslu á æskuárunum. Hann hefur á eigin spýtur,
aflað sjer töluverðrar þekkingar í mörgum fræði-
greinum, svo að óhætt mun vera, að telja hann
með fróðari og áhugasamari mönnum i bænda-
stjettinni á hans aldri. Hann hefur eptir megni
reynt að eignast allar þær fræðibækur og rit á
íslenskri tungu, sem hann hefur getað náð í, svo
fágætt mun vera, að bændur eigi fjölskrúðugra bóka-
safn en hann á nu.
Hann hefur ritað margar greinar og ritgerðir í
lilöð og tímarit uin ýms málefni, og má nefna
meðal annars um tamningu hesta, því hann er
mikill hestavinur, og tamningamaður talinn ágæt-
ur.
Á yngri árum lagði FinnUr mikið kapp á, að
komast niður í sönglistinni, því hann var sönginað-
ur góður; hafði hann þá ekki annað en Leiðar-
vísir Ara Sæmundsens og svo langspilið sjer til
leiðbeiningar. Á efri árum eignaðist hann har-
móníum, og liaí'a flest börn hans lært að spila á
það meira eða minna. Finnur er að náttúru-
fari mjög hneigður fyrir lækningar og hefur
reynslan og áhuginn aflað honum mikillar
þekkingar í þeirri grein, enda hefur hann í mörg-
um tilfellum hjólpað bæði
mönnum og skepnum
með handlægni sinni og
ráðleggingum.
Meðal annars, er cin-
« kennir Finn frá mörgum
niönnum, er það, livað liann
erglöggskygn og minnugur;
hann hefur t. d. oft tciknað
myndir eftir minni,aímönn-
um sem dánir liafa verið
fyrir fjölda mörgum árum,
svo líkar, að þeim er til
þektu hefur þótt ótrvilegt.
Eins er hann minnugur á
alla viðburði fyr og síðar,
og' hefur hann nú skrifað
upp býsna stórt safn af
söguin og viðburðum, sjer-
staklega frá fyrri hluta æfi
Jónsson. sinnar.ermungeymamikinn
sögulegan fróðleik fyrir eftirkomandi kynslóð.
Finnur er gleðimaður mikill og ljettur í lund,
en þó þjettur lýrir og gætinn, ef á hluta lians hef-
ur átt að gera, svo að ójafnaðartilraunir í hans
garð hafa jafnan að engu orðið. Það er óhætt að
segja, að hann liefur verið um of óeigingjarn, hans
örláta höfðingslund hefur ætíð verið svo iðin að
starfa öðrum til greiða, ekki síst íatækum, að efni
hans hafa ekki getað rönd við reist.
Flestum störfum, sem hreppsfjelög útheimta,
hefur Finnur gengt að ineira eða minna leyti.
Hann hefur verið hreppstjóri í 2(5 ár, frá 1873—
1899. Sáttamaður frá 1889. í sýslunefnd og
hreppsnefnd hefur hann verið mörg ár o. s. frv.
í öllum framfarafyrirtækjum í sínu hreppsfjelagi