Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1897, Page 172

»strandgedda« (merlucius vulgaris). Annað er það,
að vel getur verið, að hún hafi verið söltuð.
Mjög fróðlegt hlyti að vera, ef til væru ná-
kvæmar skýrslur frá miðöldunum um þorskveiðarn-
ar við Lofoten. Voru það innfæddir sjómenn norð-
an úr landi er sjálfir fluttu þorsk þann, sem þeir
höfðu aflað til Björgvinar? Eða komu Björgvin-
arkaupmenn á markaðinn í Vogum (»Vágastefnu«)
og kevptu þar fiskinn og fluttu hann svo heim til
sín? Þessum spurningum treysti jeg mjer ekki að
svara með fullri vissu. En það vitum vjer með
vissu, að nokkrir kaupmenn keyptu harðfiskinn af
fiskimönnum og seldu hann svo aptur til erlendra
þjóða. Annað, sem vjer höfum mjög litla vísbend-
ingu um, er verð harðfiskjarins. Hvað kostaði þorsk-
urinn í fiskiverunum og hvað var hann seldur þá
er hann kom til Björgvinar? Jeg hefi yfir höfuð
að tala ekki fundið neitt urn verð á þorski frá Lo-
foten i Noregi. Hvað íslenzka skreið snertir skal
jeg geta þess, að nál. 1200 var hundrað af skreið
(þ. e. 120) hundrat skarpra fisJca) metið í hæsta lagi
5 aura,1 þ. e. 12 shilling ensk.2 Ein lest af ís-
1) Diploniatariutn Islandicum I. no. 85. Harðfiskur var
í Noregi almennt seldur eptir lestatali, merkurlagi (þ. e.
jafngildi merkur silfurs) eða eptir hundruðum. 1 lest
norræn var =12 skippund eða 2613 skálapund (almennt
pund). Á Englandi var fiskur í stórkaupum vanalega seld-
ur eptir hundruðum (þ. e. 120) og stundum eptir quarter-
ium (1 quarterium var hjer um bil = 2000 pund sbr.
Stieda í innganginum til ))Iíevaler Zollbuchern, bls. CXVIII—
CXIX). I Hansastöðunum var liarðfiskur reiknaður eptir
»hundruðum« (oentner).
2) Kringum árið 1200 var eflaust enn þá í daglegum