Eimreiðin - 01.09.1917, Blaðsíða 21

>43

Þorsteinn sonur Þorsteins bónda í Úthlíð ætlaði að eiga Guðlaugu
nokkra Stefánsdóttur. Þorsteinn eldri var óánægður með ráðahaginn.
Þeir voru miklir vinir séra G. og hann, og hafði prestur á móti að
gifta Þorstein, vegna vináttunnar við föður hans; var Þorsteini yngra
það kunnugt, og bað því séra G. aldrei að gifta sig, en bað séra
Björn Jónsson í Miðdal þess. Þegar lýsingar voru byrjaðar, hittust
þeir prestamir, séra G. og séra Bj. Spyr þá séra G., hvort hann sé
farinn að lýsa með Þorsteini og Guðlaugu; hinn kvað svo vera. »Þú
átt ekkert með að gifta þau, því þau hafa engin »fríheit««, sagði séra
G. Samt fóru fram lýsingar og brúðkaupið var ákveðið. Björn tengda-
sonur séra G. ætlaði í brúðkaupið. Þegar hann var tilbúinn, spyr hann
séra G., hvort hann vilji ekki láta Þorstein fá »fríheitin« og senda
þau með sér, en séra G. aftók það. »Viltu þá ekki gjöra það fyrir
mig?« segir Björn. >Nei«, segir séra G. »Það væri lítill vegur, ég
gjörði það, ef þú gætir gefið mér almennilega í staupinuc. — »Ekki
seint og illa«, segir Björn, bregður sér út í skemmuloft og kemur aftur
með hálfs-annars pela flösku af brennivíni og fær séra G. »0, farðu
bölvaður«, segir séra G., *ég hélt þú ættir ekkert til. Jæja, taktu
blað þama og skrifaðu, eins og ég les þér fyrir«. Þegar Björn var
byrjaður, spyr hann: »En viltu ekki heldur hafa það í stefjum?*
»Taktu þá annað blað«, segir séra G. og les fyrir:
Skiftu um vistir
vinnuhjúin
Vatnsleysu frá
á vori liðnu,
andlega fijáls,
Úthlíðar til.
Þorsteinn Þorsteinsson,
30 ára,
og Guðlaug,
22 vetra,
stilt og væn dóttir
Stefáns á Brekku,
orðin flækt við mál
ektaskapar.
Testerar Guðmundur
Torfaniður.
Sá, sem háðs fer sízt á mis, þann 18. októbris
samið hefur þessar bögur 1864.
Björn fór með blaðið, og glaðnaði þá yfir presti og brúðhjónum,
því annars horfði til vandræða.
Fundið hefur séra G. mikið til þess, þegar ellin færðist yfir hann;
heyrist það greinilega á eftirfarandi vísu, sem tekin er úr mansöng,
þar sem hann er að tala um liðna daga:
Þá var riðið, þá var slegið, Nú er skriðið, nú er legiðr
þá var róið, stokkið, glímt. nú er sóað tíð og hímt.
í bréfi til skólabróður síns og vinar, Þórðar yfirdómara Jónassens,
skrifaði séra G. þessa vísu seinasta árið sem hann lifði:
þegar hann kom að því; en í vottorði prófastsins í Rangárvallasýslu, séra Asmundar
Jónssonar í Odda, stendur, að Stóruvellir séu með bezt hýstu prestssetrum í Rang-
árvallasýslu 1845. — Séra Guðm. átti lítið við byggingar, nema í Miðdal bygði
hann timburkirkju, en þar var áður torfkirkja.