Alþýðublaðið - 03.03.1964, Síða 2

•ttfctjórar: Gylfl Gröndal (áb. og Benedikt Gröndai rréUastjörl:
4ml Gunnarsson. — Ritstjómarfulltrúl: Eiöur Guðnason. - Símar.
14900-14903. — Auglýsingasxmi: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við
Hverfisgötu, Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. — Áskriftargjald
fcr. 80.00. — í lausasölu kr. 4.00 eintakiö — Ötgefandi: Albýðuflokkurinr
Veðurbreyting í nánd!
STÆKKUN SVEITARFELAGA
SÍÐAISTLEÐNA öld hefur sveitarfélögum hér
á landi fjölgað mjög, og eru þau nú aúk (kaupstað
janna á þriðja hundrað taisins. Á sarma tíma og þetta
li'efur gerzt hefur átt sér stað miikil íbúafjölgun og
istórfeldir fó'lksflutningar úr sveitum í kaupstaði.
Er nú svo fcomið, að mörg sveitarfélög eru
<afar fámenn og ókapar fámennið örðugleifca, sem'
erf iðir eru viðfangs.
Ungur Alþýðuflokksþingmaður, Unnar Stefáns
íson, h'efur flutt á Alþingi þingsályktunartillögu
*um fæfckun og stæfcfcun sveitarfélaga. Tillagan er
é þá lund, að Alþingi) álykti að sfcora á ríkisstjórn
ina að láta gera tillögur um nýja skiptingu lands-
ins í sveitarfélög. Skulu tillögurnar miða að þlví
iað fæfcka sveitarfélögurn og stækka þau með því að
ssameina fámennari hreppa leftir því sem aðstæður
leyfa á hverjum stað.
Unnar benti á, er hann fylgdi tillögu silnni úr
Maði, að margir hrepparnir væru nú alltof fámenn
ir til að geta ivierið hieppilegar einingar til jsveitar-
istjórnar. Þá igat hann þess og, að í fámennustu
hreppunum í dreifbýlilnu væri föiksfæfckunin
jafhframt mun örari en annars staðar.
Faófckun sveitarfélaganna mundi hafa marg
, ’víslega fcosti í för með sér. Eins og nú er háttað
j er hinum ismærri sveitarfélögum algjörlega um
anegn að ráðast í ýmsar nauðsynlegar framkvæmd
ir, og valda þtvi fjárskortur og fámenni. Með sam-
einingu nofckurra hreppa mundi á þessu ráðin veru
Ueg bót. Þá gæfust og betri mögiuleilkar til að sinna
félags og mennílngarmálum og igera þeirn betri
ískil. Sum hreppsféiög hér á iandi hafa gert sér
grein fyrir þessu og starfað sameiginlega að ýms-
um málum, og hefur það gefið góða raun.
Fæfckun og stækkun sveitarfélaga er þó ýms-
. ulm vandkvæðum bundin og hlýtur ævin'lega að
taka ncfckurn tíma að hrinda slíku í framfcvæmd.
. Víst er þó, að sú breyting isem hér er um rætt,
mun hafa marga kcstif í för með sér fyrir íbúana
og ætti að ge.ta spornað nofckuð við fólksstraumn-
um í kaupstaðina með því að gera svieitarfélögin
máttugri og hæfari til að búa þegnum sínum við-
unandi lífsskilyrði.
I Noregi og Svíþjóð hafa á undanförnum árum
iv'erið gerðar gagngerðar breytingar á skiptilngu
Tsveitarfélaganna. Þeim hefur verið fækkað og þau
stækkuð að mun. Vissulega ættum við að hagnýta
ökkur reynslu grannþjóða vorra í þessum efnum
og stefna nú til breytinga.
Áuglýsið í Albýðublaðinu
Auglýsingasiminn er 14906
FYS.m NOKKRUM döginn drap
ég á það, að mér sýndist sem nú
væri farið að bera nokkuð á því,
að fólk væri að rísa upp gegn ofs-
anum, sýndarmennskunni, eyðsi-
unni og óreglunni. Maður veit af
reynslunni, ekki aðeins liér meðal
íslenzkrar þjó'ðar heldur einnig
hjá öðrum þjóðum, að þegar stefnt
hefur verið í ákveðna átt af mikl-
um hraða og engri fyrirhyggju
um sinn, þá myndast smátt og
smátt andóf, sem síðan verður al-
mennt — og þá er snúið við. S und
um leiðir þetta þegar tímar líða
út í nýjar öfgar, einhverskonar
puritanisma, en samt er það til
bjargar. Þannig breytisl lífsvenj-
urnar.
MENN KOMA EKKI auga á
þetta í önn hvers dags — mörgum
finnst að allt muni farast — og
það er engin furða, þó að margir
hafi óttazt, og óttist enn, að svo
muni fara hér hjá okkur, enda er
ofsinn mikill, kröfuharkan, fýsnirn
ar og fyrirhyggjuleysið. En svo
mun ekki fara. Við leitum a'ltaf
að jafnvægi eins og bókstaflega
allt í tilverunni. Það getur hall-
azt mikið á svo maður sjái ekki
betur en að þá og þegar muni
allt snarast um, en reyn-lan verð
ur önnur. Aðeins verst livað mik-
ið af verðmætum týnist í flóðinu.
ég? „Þorskurinn," sváraði hann.
„Hvernig veiztu það?“ spurði ég
alveg gáxtaður. „Sjáðu“, sagði
hann og benti mér á skeljar á
skerjum flæðarmálsins. „Þær
koma í göngum“. Svo bætti hann
við hugsi: „Þetta er mikil ganga.
Það verður mikill afli.“ — Og
hann reyndist sannspár.
EINU SINI vorum við á labbi
meðfram höfninni. Mörg skip voru
við hafnarbakkana. Þetta var um
kvöld og blíðviðri svo að varla
bærðist hár á höfði. Axlt í einu
staðnæmdist ísólfur og sagði:
„Hann hvessir í kvöld. Það verð-
ur stormur.“ „Hvernig veiztu
það?“ spurði ég. „Sjáðu“, sagði
hann og benti mér upp á masturs
toppana. Ég sá, að þeir dúuðu,
vögguðu undur hægt og rólega —
og mér kom það á óvart af því að
ekki gac ég gremt að skipin hreyfð
ust. „Það er stormur út í hafi. Það
er komin þung undiralda ein-
hversstaðar úti,“ sagði ísólfur —
og liann reyndist sannspár því
upp úr miðnættinu gerði ofsarok.
ÉG SEGI ÞESSAR sögur af
bræðrunum til þess að sýna fram I
á, hvemig hægc er að finna boð-
bera og sjá fyrir ókomxð án þess
að það sé nokkuð undarlegt viS
1 það. Ég held að fólki sé farið að
ofbjóða. Ég held að andófið sé
liafið. Eg veit, að lengra verður
ekki haldið. Ég er viss um, að nú
höfum við staðnæmzt og fyrst okk
ur hefur tekizt það, þá mun nú
hefjast ný öld.
't
OG NU GETEÐ þið brotið heil-
ann um þetta. Reynið að gerast at
hugul. Ef til vili getið þið orðið
glöggir veðurspámenn.
Hanncs á horninu.
Strefch
buxur
MIKLATORGI
Sigurgeir Sigurjénsson
hæstaréttarlögmaður
Málflutningsskrifstofa
Óðinsgötu 4. Sími 11043.
STUNDUM KEMUR ÞETTA and
óf fram í byrjun í atburðum og
hreyfingum, sem menn veita ekki
athygli, en jafnvel í smáatriðum
má eygja undirölduna.- — Fjár-
sukkið er eins nokkurs konar öldu
faldur, drykkjuskapurinn eins og
brim arg við skerin, lausungin eins
og reköldin og sóun verðmætanna
eins og rótlaust þangið, sem minn
ir mann á sorann í lifnaðarháttum
okkar. Það brotna jafnvel Várnir
fyrir býlum.okkar og öryggisleit,
en að loknu rótinu er liugurinn
vakandi og hafizt' er handa um
uppbyggingu. Þetta sér maðúr og
finnur í lífi þjóða og í lífi ein-
staklinga. — Það er einmitt þetta
sem vekur manni endurnýjaða trú
á lífið og framvindu þess.
Gölluð baðker
Góður afsláttur.
Helgi Magnússen & Co«
ITafnarstræti 19. — Símar 13184 — 17227.
Elzta byggmigarvöruJvierZlun landsins.
Ný bók
EINSTAKLINGAR RÍSA upp,
reiðir og sárir. Menn sem engan
hefði gru.nað um framtak til björg
unar, tala jafnvel af sér í logn-
mol’u borgaralegs lífs og fyrir-
menn stynja þreyttir að afloknu
svalli árum saman, og segja: „Ég
er alveg að gefast upp á þessu.
Ég liætti þessu." Samtök mynd-
ast um vaxandi heilbrigt starf og
nægir í því sambandi að minna
á vaxandi starf ungu prestanna í
Reykjavík og á Akureyri. Ungt
fólk breytir um skemmtanavenj-
ur. Sérleyfishafar tilkynna að
bannað'' sé að reykja á leiðum
þeirra.
EF TIL VILL finnst mönnum
að þetta séu smátariði, en ég vil
vekja athygli á því, að oft er það
í smáatriðum, sem maður sér
móta fyrir framtíðinnL Jón Páls-
son bankaféhirðir sagði mér einu
sinni þessa sögu: „ísólfur bróðir
minn var forvitri. Ég varð hvað
eftir annað var við þetta. Einu
sinni gengum við saman í fjöru
á Eyrarbakka. Þá höfðu verið
löng frátök. Allt í einu sagði hann:
„Hann er kominn“. „Hver?“ spurðj
Nýr tónn í íslenzkum bókmenntum
Leikföng
leiðans
eftir Guðberg Bergsson
Verð heft fcr. 220. —, ib. kr. 270.—
(að viðbættum soluisfcattí!). '

í2 3. marz 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ