Alþýðublaðið - 19.03.1964, Page 8

. . . og þess vegna er hætt við botnskemmdum

mmmmsm

þó þær yrðu engar í þetta sinn,
því sjá. Hann flýtur.
Ganghraðinn er dálítið óviss eins og stefnan,
GREIN OG MYNDIR: GRÉTAR ODDSSON.
í Grindavik, mánudaginn
16. marz.
í DAG var nýr bátur sjósettur
í Grindavík. Þetta var að sínu
leyti mikill merkisatburður, því
engin skipasmiðastöð er í Grinda-
vík og svo vildi til, að blaðamað-
ur Alþýðublaðsins var viðstaddur
athöfnina. Báturinn hlaut nafnið
Þorbjörn hinn nýi og ber ein-
kennisstafina GK-5555.
Athöfnin fór fram í austankælu
rétt um hádegið. Hópið var úfið
og brimið gretti sig framan í sjó-
mennina þarna utan á nesinu. Það
var ákaflega lágsjávað og allar að-
stæður til sjósetningar erfiðar.
Himinninn var illspár, mikið skýja
far og skúr@leiðingar. Samt hékk
hann þurr.
Skipasmíðir í Grindavík eiga í
hinum ótrúlegustu erfiðleikum
og mér er til efs að skipasmiðir
í alvöruskipasmiðastöðvum myndu
son, eru komnir með bátinn alla
þessa leið. 13 ára sjómenn eru
hins vegar ákaflega framgjarnir
og eins og þeir höfðu klárað sig
af öllum þeim Ijónum, sem urðu
á vegi þeirra við stofnun útgerð-
arinnar, létu þeir þetta heldur
ekki aftra sér, og þegar menn eru
að stofna til stórútgerðar í sínu
plássi og ætla sér að vera atvinnu
stoð og styrkur hreppsfélagsins,
er ekkert verið að bíða eftir því
að falli að.
Einn háseti er þegar ráðinn á
bátinn og heitir Guðmundur Karl
Tómasson, 12 ára gamall. Hann
er þeim félögum til aðstoðar í
fjörunni og Ágúst Karl Guð-
mundsson, sem er ekki nema 10
ára og yngstur þeirra félaga ger-
ir sem hann getur. Við tökum
líka eftir ungum 11 ára manni,
sem hamar sig undan golunni og
sýnist vera kalt. Hann snertir lítt
ISfP?!
láta bjóða sér annað eins. Þar
hafa menn dráttarbraut, efnið á
einum stað, alls konar smiðjur og
verkstæði til að létta undir við
einstök störf, aðdýpi nóg víðast
hvar og vélbúnað til sjósetningar.
Þorbjörn hinn, nýi var dreginn
niður fjöruna af skipasmiðunum
sjálfum, á hlunnum reyndar, eins
og gert var allar götur fram yfir
síðustu aldamót. Efnið í bátinn
urðu framkvæmdamennirnir að
snapa sér héðan og þaðan úr
plássinu, draga það að inn í húsar
garð upp í miðju þorpi. Ein spýta
hverfur kannski svona óvart frá
einum staðnum og önnur annars
staðar frá og þetta kemur svo
jafnt niður, að enginn verður í
rauninni var við neitt, en þetta
kostar skipasmiðina mikil hlaup
og erfiði. Svo þegar að %jálfri
smíðinni kemur, er í ekkert hús
að venda með sérfræðiaðstoð og
loks þegar menn hafa með ærnu
erfiði og eftir mörg högg á fing-
urnar bangað saman bátslagaðri
grind og neglt utan á hana segl-
dúk, er ekki um annað að ræða
en að aka farkostinum á hjólbör-
um niður í flæðarmál. Útgerðin
er svo sannarlega basl frá upp-
hafi.
Þégar erfiðasti hjallinn við
efnisútvegun, smíðj og flutning
hefur verið klifinn, þarf endi-
lega að vera lágsjávað er smið-
irnir, sem eru- reyndar sjálfur
skipstjórinn Einar Bjarnason og
stýrimaðurinn, Magnús Xngólfs-
Guðmundur blaðafulltrúi út-
g-erðarinnar.
á verki með þeim félögum, enda
kemur í ljós, að hér er kominn
Ólafur Jóhannsson útgerðarfor-
stjóri og reddari í landi og nátt-
úrlega er það fyrir neðan hans
virðingu að standa í skítverkum
og eiga á hættu að fá sigg í lófa.
Það tekur langan tíma að mjaka
svona skipi niður alla fjöruna,
sem er þangi vaxin og víða
skreypt við átökin. Þó er hér vís-
indalega unnið, því mennirnir
voru með lausa hlunna, sem þeir
renndu bátnum á og þegar hlunn-
en það er stutt í næsta land.
8 19. marz 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
0