Alþýðublaðið - 08.04.1964, Blaðsíða 8

5

m

E I N N veðurblíðumorgun fyrir
nokkrum dögum ók gamall Skódi
austur Hringbrautina. Aðeins einn
maður var í bílnum, sem þar a£
leiðandi ók honum. Leiðin lá inn
á smurstöð, það skyldi sem sagt
liðka hjólafákinn. Óvenjulítið var
að gera hjá smurstöðinni umrædd-
an morgun og komst því maður-
inn fljótlega að með Skódann. Ein
bifreið var á stöðinni að auki,
grænn Benz úr Hafnarfirði. Það
fyrsta sem þeir í stöðina
komu, voru menn, sem
reyndu að ná stíflu úr einu af nið-
urföllum stöðvarinnar. Til þessa
verks notuðu þeir m. a. loftpressu.
Slöngu, sem tengd var við loft-
pressuna, var stungið niður í eitt
niðurfallið, og troðið tvisti í hin.
Einn starfsmaður stöðvarinnar
kom til þeirra, sem áttu bifreið-
irnar, sem inni voru, og bað þá
um að færa sig fram að dyrum,
þar sem hætt væri við að þeir
fengju á sig gusu, þegar loftinu
væri hleypt á. Síðan stillti þessi
ágæti maður sér upp við hliðina
á starfsféiaga sínum, en þeir stóðu
rétt framan við annað niðurfall.
Síðan var loftinu hleypt á.
Auðvitað þurfii gusan einmitt
að koma upp um niðurfallið, sem
þessir tveir stóðu vlð. Gusan var
sambland af oliuúrgangi, hefilspón
um og óþverra, sem borizt hafði í
niðúrfallið. Þessi ósköp voru á við
lítið Surtseyjargos, svo ekki sé
meira sagt. XJm útlit félaganna eft
ir óhappið er óþarfi að ræða, einn-
ig er óþarfi að ræða um viðbrögð
óhorfenda.
Svo var lokið við að smyrja
Skódann og hann renndi niðrí bæ,
hálfu liðugri en fyrr. Það er ann-
ars bezt að segja lesendum frá
tilefni þessara skrifa.
Mér var falið að sjá um efni í
opnu, svo það var ekki um annað
að ræða en leita. Það er sem sagt
ég, sem ek Skódanum og er á leið-
inni út í Nauthólsvík. Ekki er svo
að skilja að ég búist við einhverj-
um baðstrandargestum, til þess er
ekki tími icominn enn, þráct fyrir
veðurblíðuna. En samt sem áður
Þetta var á við meðai Surtseyjargos. / /' / . ‘‘ •' .’//
er fjölmenni nokkurt í víkinni,
þegar ég kem þangað. Þarna er
verið að gera eitt stærsta holræsi
á landinu. Skilti gefur til kynna,
að betra sé að fara varlega, hér sé
verið að gera holræsi. Bygging-
arnar í kringum Nauthólsvík eru
vart sjáanlegar fyrir jarðvegs-
byngjum og vinnuvélum margs
konar. Véltækni h.f. sér um fram-
kvæmdir, sem eru umsvifamiklar.
„Skurðir liggja til allra átta‘‘, og
ég ek að einum, sem verið er að
setja steypt rör í. Til þess
arna nota þeir stóran krana. Einn
maður sændur á skurðbarminum,
ea annar er ofan í skurðinum og
stýrir rörunum á réttan stað. Verk
ið gengur fljótt og vel fýrir sig.
Ég klifra niður í skurð og dreg
upp mynd af manninum, sem tek-
ur við rörunum. Hann hefur hjálín
á höfði og mér verður á að hugsa
um hve mikið gagn sá mundi gera,
ef rörið félli niður á annað bórð.
Rörin eru mjög stór og eftir því
þung.
Það er blómasýning í Alaska og
fjöldi gesta að skoða. Sýningin er
vel og smekk ega upp sett og auð-
sjáanlega til hennar vandað, Mesta
athygli vekja kaktusarnir, sem
þama eru í miklu úrvali. Verk-
færin skipa sinn sess með sóma,
það er annars furðu mikið af verk-
færum, sem þeir þurfa að eiga
sem fást við garðrækt.
* ★ *
Næst er ferðinni heitið út í
Hljómskálagarð, svona rétt til að
athuga hvort ekki má sjá eitthvað
markvert þar.
Jú, þar er ýmislegt um að vera,
þeir eru farnir að vinna við lag-
færingar, og svo eru þeir að byggja
lítinn skúr, sennilega kaffiskúr
fyrir stúlkurnar, sem vinna í garð-
inum á sumrin.
Skammt frá styttunni af JónaSi
TEXTS OG TESKNINi
Tvö gömul hús í Skerjafirði.
g 8- apríl 1964. — ALÞÝÐUBLAÐIÐ