Alþýðublaðið - 17.10.1964, Blaðsíða 15

honum. Ég hefði ekki átt að fara
að hitta þessa konu þama í dag.
Ég skal segja hvað sem þú vilt.
En hvað hef ég gert þér, og hvers
vegna er eins og þú horfir beint
í gegnum mig í hvert einasta
skipti, sem þú lítur á mig. Viltu
segja mér þetta?
Ég heyrði að dr. Lindsay var
að tala í símann fram í gangin-
um, og ég vildi ekki að hún
heyrði það, sem ég ællaði að
segja við Pétur. Þess vegna hvísl-
aði ég: — Það var Jess . . .
Hann hló hátt og ‘reiðilega.
— Hvað hef ég gert Jess? spurði
■hann.
— Ekkert. Láttu ekki eins og
kjáni. Það var svolítið, sem Jess
gerði.
— Kjáni? Mér finnst þetta allc
nú vera orðið eíginlega meira en
kjánalegt. sagði hann.
— Jæja, sagði ég, — segðu
mér þá eitt. Heldurðu að Jess
þekki þig ekki frá ókunnum
manni, eða heldurðu að hún
þekki ykkur Tom ekki í sundur?
— Ég veit ekki. sagði hann.
— Jú, ég hugsa að hún mundi
liafa þekkt okkur í sundur.
— Hún mundi bæði sjá það á
útlitinu og svo mundi hún finna
aðra lykt af Tom en þér, og það
skiptir öllu meira máli fyrir
hana.
— Já, ég býst við að það sé
rétt.
— Ef hún hitti Tom, þá mundi
hún vita, að það væri ókunnur
imaður, ekki satt?
— Já, ég reikna með því.
— Hún er hrædd við ókunna
menn. Hún mundi ekki hlaupa
til hans hérna í garðinum og
flaðra upp um hann og gelta
. ánægjulega, eða hvað heldurðu?
— Nei, en samt . . . Nú var
ekki lengur reiði í rödd hans.
En ég var ekki viss um livað það
. var, sem komið hafði í stað reið-
innár í svip hans og rödd.
— Hún Jess er. annars svo vit-
laus, að henni væri alveg trú-
sem sé ekki trúað orði af því,
sem ég sagði um að hafa hitt
Margaret á strætisvagnastoppi-
stöðinni.
— Skýrðu málið fyrir mér, og
þá skal ég trúa þér.
— Það efast ég um að þú
munir gera, Ég veit ekki hvort
þú vilt trúa mér. Ef til vill ertu
bara að leita að auðveldri leið
til að sleppa.
---Þetta er ekki fallegt af þér
að segja, sagði ég.
— Ég veit ekki hvort það er
32
fallegra en að þú skulir heldur
trúa Jess heldur en mér.
Nú fór ég að lilæja. Hláturinn
varð hálf móðursýkislegur og áð-
ur en leið á löngu var Pétur far-
inn að hlæja líka.
— Jess ætti bara að vita hvað
við erum að segja, sagði Pétur..
— Já, hún mundi áreiðanlega
ljúga fyrir þig, ef hún gæti, sagðí
ég.
— Nei, hún er heiðarleg, sagði
Pétur. — Hún er meira að segja
of hefmsk til að geta logið. Um
leið og hann sagði þetta var hann
steinhættur að hlæja.
Ég hætti líka að hlæja strax
og ég varð þess vör að þessi
hlátur hafði ekki hjálpað okkur
hið minnsta. Hann hafði gert
þetta verra, ef eitthvað var. Nú
vorum við hrædd um að það
losnaði um öllu hættulegri til-
finningar.
Ég stóð upp og byrjaði að taka
af borðinu.
— Ég er búin að segja þér,
hvað ég sá, sagði ég. — Hafi það
ékki verið þú, þá hlýtur það að
hafa verið Tom, sem Jess var
svona vinaleg við. Hvor ykkar,
sem það var, þá er ég sannfærð
um að Owen sá þetta líka, en
ég er ekki alveg viss um að
Biggs hafi séð ykkur.
— Hvernig geturðu verið viss
um Owen? spurði hann.
---Ég sá það á andliti hans. *
Pétur fór nú að hjálpa mér
við að taka af borðinu. — Ég held
að þú þykist sjá einum of mikið
á andlitum fólks, Anna, sagði
hann. Og á andlitum hunda jafn
vel líka.
— En þú ert ekki enn búinn
að segja hvernig stóð á því, að
Jess þekkti Tom svo vel, að hún
var ekki hið minnsta hrædd við
hann, sagði ég nú.
Pétur lét slatta af hnífapör-
um detta niður á óhreinan disk
með miklu glamri.
— Guð minn góður . . . hvern-
ig á ég að geta vitað nema Tom
hafi Verið að vingast við hana í
laumi. Stungið að henni bita,
þegar hann átti leið hjá og þess
háttar. Ef hann hefur ætlað sér
að brjótast inn hérna var þá
nema eðlilegt að hann byrjaði á
því að vingaft við hundinn, svo
hann gæti farið ferða sinna án
þess að vera að hafa áhyggjur af
honum.
Ég horfði undrandi á hann. —
Þetta hefur mér sannarlega al-
drei dottið í hug.
— Nei, Anna, þetta datt þér
ekki í hug, vegna þess að þú sást
ekkert nema það allra versta.
En þetta mundi ég halda að væri
skvringin á málinu.
Það var samt eitthvað við rödd
Péturs, er hann sagði þetta, sem
gerði það að verkum að síðar
fór ég að efast um að þetta væri
skýringin. Um þetta var ég að
hugsa, þegar ég lá og bylti mér
vfð hlið hans í rúminu þá um
nóttina.
—- Hvers vegna trúði Pétur
ekki sinni eigin skýringu? Hvers
vegna fannst Ronum ég ekki geta
trúað þessu? Þessu velti ég fyrir
mér fram og aftur. Hvað var eig-
inlega á seyði?
Ég svaf ekki nema dúr og dúr
alla nóttina, því ég var stöðugt
að hugsa um þetta og reyna að
sannfæra sjálfa mig um að það
hefði ekkert verið í rödd Pét-
urs, sem benti til að þetta væri
ekki allt satt og rétt.
Þegar dagsbirtan byrjaði að
gægjast inn um gluggann sofn-
aði ég loksins fast, og þá
dreymdi mig um hvítar perlur,
á löngum, löngum perlufestum,
sem vöfðust utan um okkur og
héldu okkur föstum og þrengdu
að okkur.
Daginn eftir komu fleiri frétta
menn og fleira forvitið fólk að
skoða morðstaðinn. Belden lög-
regluforingi kom aftur og einnig
nokkrir leynilögreglumenn. Beld
en sagði okkur að bifhjól Toms
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængurzur.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FHJURHREINSUNIN
, Hverflsgötu 57A. Siml 16738.
hefði fundizt á bílastæði vlð kv!k
myndahús í Lachaster. Nokkrulj
fyrir hádegið kom Owen, eins ogl,
hann hafði lofað að gera kvöldið
áður. Þegar hann kom var dr.
Lindsay farin út í sjúkravitjanir,
Pétur var inni hjá Belden lög-'
reglufulltrúa og ég reikaði uni
húsið eirðarfaus og gat ekki tek-
ið mér verk í hönd. Því lengur/
sem Pétur var inni hjá lögreglu-.
fulltrúanum, be;m mun tauga-|i
óstyrkari varð ég. Áhorfenda-
skarinn við hliðið fór svo í taug-;
arnar á mér, að ef ég hefðli
fundið morðvopnið, sem enn ekki i
hafði komið í leitirnar, er ég'
viss um að ég hefði skotið á
hópinn.
Það gladdi mig, þegar ég sá
Owen í dyrunum að setustof-
unni, en þangað hafði ég rangl-
að og var að leita að sígarettum.
— Gjörðu svo vel, sagði hann -
og rétti mér sígarettur, þegar •
hann sá hverju ég var að leita^
að.— Hafðu bara pakkann. Það '
hafa sennilega aukizt reyking-í
arnar hjá ykkur síðan í gær. Ég :
kaupi mér aftur sígarettur á leið |
inni heim. Hann tók kveikjaranni
upp úr vasa sínum. — Hvar er i
Pétur?
— Ég benti á dyrnar að skrif- i
stofu dr. Lindsay. Hann er þarna
inni. Lögreglan er að tala viði
HVER ER MAHURINN? !
Gils Guðmundsson
GRANNARNIR
andi til að gera svona lagað,
sagði hann. — Hvenær sástu
hana gera þetta?
— Þegar klukkuna vantaði
fimm mínútur í þrjú. Þá var ég
I í bílnum hans Owens og við vor-
v um á leiðinni hérna framhjá og
vorum að fara til Lachaster.
j — Áttu við, að þú hafir séð
mig . . . já, við skulum segja, að
þú hafir þótzt sjá niig í garðin-
um vera að leika víð Jess?
— Já, og ég er meira að segja
hrædd um að Owen og Biggs
liafi líka séð þig. Svo sagði ég
honum, ða ég hefði séð bíl,
. Biggs á útskotinu við veginn.
— Einmitt það, sagði Pétur
liægt og rólega. — Þú hefur
WÆvtÓÐ EJ WgKODQSiGaB
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 17. október 1964