Skólablaðið - 01.09.1910, Blaðsíða 2

130
SKÓLABLAÐIÐ
Eitt er það, sem ekki verður gengið fram hjá, þegar minst
er á þessa Lesbók, og það er réttritunin á þriðja heftinu. Staf-
setningu á 1. og 2. hefti. bókarinnar réð þáverandi landstjórn, og
studdist þar víst við álit og tillögur mikilsmetins málfræðings,
eða málfræðinga. Þar er ritað je, en ekki é ög hvergi z, heldur
s alstaðar þar er s-hljóð heyrist. En í þriðja hefti er ritað é
og z. Þetta er hneyksli, og veldur enn nýjum glundroða í rétt-
ritunarkenslunni. Ekki má þó saka útgefendur um þetta; þeir
gera þá athugasemd — auðvitað til að þvo sínar höndur — að
>stjórnarráðið hafi lagt svo fyrir«, að þessari réttritun skyldi
fylgja.
Margt hefur ólíklegra skeð en það, að sú landstjórn, sem
þetta fyrirskipar, verði oltin af valdastóli áður en 1. hefti Lesbókar-
innar verður prentað upp aftur. Fyrirskipi næsta landstjórn nýja
stafsetningu á því, þá geta orðið þrjár mismunandi stafseíningar
á Lesbókirini, og svo koll af kolli, ef heftin verða fleiri.
Einn liðurinn í móðurmálskenslunni, og ham: ekki óveru-
legur, er réttritunarkenslan. Lesbókin á að vera, og verður að
vera, fyrirmynd barnanna í réttritun. Það er bókin, sem kennar-
inn notar sérstaklega og öllum bókum fremur til þess að festa
nemandann í réttri og samhljóða stafsetningu; í þeirri bók á
nemandinn að hafa örugga leiðsögn um það, hvernig rita ber
hvert orð, og kennarinn á að geta bent á hana sem fyrirmynd.
Fyrir því er svo brýn nauðsýn á því að þessi bók sýni sam-
ræma stafsetningu, og má annað eins og þetta vera hverjum
heilvita manni Ijóst. Annars stendur nemandinn í ráðaleysi og
kennarinn í tvöföldum vanda.
Hvað taka nú barnakennararnir til bragðs?
Líkur eru til þess að þeir kenni þá stafsetningu, sem börnin
hafa fyrir sér á 1. hefti Lesbókarinnar, því að það heftið nota
þeir við byrjunarkensluna, og haldi svo áfram meðan þeir láta
lesa 2. heftið. En hvað gera þeir, þegar þeir taka upp 3. heft-
ið? Fara þeir þá að kenna að rita é og z? Eða láta þeir
börnin halda áfram að rita eins og áður? Líklegra er það. Með
því móti valda þessir tveir stafir, é og z, að líkindum minsium
erfiðleikum við kensluna. Stjórnin hefur enn ekki »lagt svo
fyrir« að kenna skuli í barnaskólunum að rita þessa stafi, þó að