Skólablaðið - 01.12.1916, Síða 6

SKÓLABLAÐIÐ
182
menn, þótt fátækir séu, og þeir geta veriS virðingarveröari en
margur, sem efnaöri er. Þeir geta í sannleika haft „konungs
hjarta meö kotungs efnum“. En því er miöur aö til eru þeir
menn, sem fyrir iöjuleysi, óreglu og óhóf eru fátækir um skör
fram. Ekki ber aö dæma þá, heldur vorkenna þeim og láta víti
þeirra veröa sér aö varnaöi.
í þessum efnum veit eg líka aö þiö muniö aö sparsemi er
annað en ágirnd, og gjafmildi annaö en eyðslusemi, og þá líka
hitt, að andlegur auöur fátæka mannsins getur veriö jafnmikill
eöa meiri en sá auður ríka mannsins, og hann er sá auðurinn,
sem eftirsóknarveröastur er, sá, sem hvorki mölur né ryö fær
grandað.
En aö einu leyti eru allir jafnríkir, þeir hafa allir jafnmikil
ráö á hinni líðandi stund. Enginn hefur ráö á liðna tímanum,
því aö hann er liðinn, enginn hefur ráö á ókomna tímanum,
því aö hann er á leiðinni; en allir hafa ráö á hinni líðandi
stund. — Og þaö er afar-mikilsvert að nota hana vel. Þá mun
okkur hlotnast auður og gnótt á allar lundir. —
Já, enginn ræður ókomna tímanum, og enginn veit hvaö
hann ber í skauti sínu ykkur til handa. Guð gefi aö þið notið
jafnan svo vel hina líðandi stund, að þiö með gleði getiö tekið
ókomna tímanum. Guð gefi aö æfi ykkar veröi sem greiðfær-
ust og sólríkust. Ekki óska eg ykkur samt eintómrar sælu án
allra sorga. Ef til vill finst ykkur þaö einkennilegt. En eg er
hræddur um að fyrir ykkur færi eins og kóngssyninum í æfin-
týrinu, sem eg las í blaði nýlega. Foreldrar hans óskuöu þess,
aö hann fyndi aldrei til sorgar, honum skini altaf sól í heiöi, —
og þau fengu ósk sína uppfylta. Hvernig haldiö þið svo aö
líf veslings kóngssonarins hafi veriö ? Hann þekti ekki bitur-
leik sorgarinnar, en hann kyntist heldur aldrei öflum samúö-
arinnar og kærleikans. Enginn og ekkert haföi neina huggun
að færa honum. Meölætið gerði hann harðan og eigingjarnan.
Hann skildi ekki sorgir annara. Hann fékk allar óskir sínar
uppfyltar, og þótt þær yröu öörum til sorgar, fann hann ekki
til iörunar, ]íví aö sorg mátti hann ekki þekkja. Munduö þið
kjósa aö lifa slíku lífi? Nei og aftur nei. — Sjúkdómarnir skapa
gildi heilsunnar og samúð og kærleiksþel sprettur upp af sorg-
um og þjáningum. Því tek eg undir með skáldinu: ,,Að óska