Skólablaðið - 01.12.1916, Blaðsíða 7

SKÓLABLAÐIÐ
183
þér sælu án sorgar, og sólar án skugga, það vær’ ekki vit
eöa hugsun, þaS væri aö eins heimska. Því óska eg sannrar að
sælu, og sakleysis njótir, og sorgir þig hefji til hæöa, aS hjarta
þíns drottins." — Enginn getur viS því búist hér í heimi aS
líf hans yerSi alveg án sorga, — þiS ekki heldur — „guS þaS
hentast heimi fann, þaS hiS blíSa blandiS stríSu, alt er gott
sem gerSi hann“. En góSur guS gefi ykkur styrk til þess aS
taka hverri sorg meS þolinmæSi; og minnist þá þess, sem
skáldiS segir, aS „ei vitkast sá, sem verSur aldrei hryggur,
hvert viskubarn á sorgarbrjóstum liggur“( og „Á sorgarhafs-
botni sannleiksperlan skín, þann sjóinn máttu kafa, ef hún skal
verSa þín“. Eg veit þaS undurvel aS viS mennirnir eigum bágt
meS aS skilja svo margt, sem mætir okkur, og okkur finst sumt
af því svo óumræSilega sárt og óréttlátt. En ætli þetta stáfi
ekki mest af því, aS skilningur okkar nær svo skamt, aS viS
erum enn svo þroskalítil i samanburSi viS algóSan guS. Finnast
fullorSnu mönnunum ekki stundum nærri því brosleg sorgar-
og áhyggjuefni blessaSra barnanna? Og er þaS ekki af því aS
skilningur þeirra fullorSnu er meiri og þroskaSri? Ef til vill
verSur okkar eigin skilningur einhverntíma svo mikill, aS viS
sjáum aS hvert böl getur orSiS til blessunar, og hefur veriS
sent okkur til blessunar. —
Bóndi einn islenskur sagSi, aS sér fyndist alt af verSa bjart-
ara, hlýrra og víSsýnna í baSstofunni sinni þegar góSir gestir
kæmu til sin. GuS gefi aS þiS, kæru unglingar, verSiS sam-
ferSamönnum ykkar á lífsleiSinni slíkir gestir, aS þiS getiS
veitt meiri birtu, meiri hlýju, meira víSsýni inn í sálu þeirra.
GuS gefi ykkur styrk til þess aS flytja ljós og yl til allra, sem
kynnast ykkur og verSa ykkur samferSa. Ekki er birtan í sál-
um mannanna of mikil; biSjiS guS aS gefa ykkur krafta til aS
auka hana; muniS eftir sálminum fallega, sem þiS öll kunniS:
„Ó, faSir, ger mig litiS ljós, um lífs míns stutta skeiS, til hjálpar
hverjum hal og drós, sem hefur vilst á leiS.“ — Og sérstak-
lega ber ykkur þá aS reyna aS flytja mesta ljósiS og mestan
ylinn til foreldra ykkar og vandamanna, sem svo margt hafa
gert fyrir ykkur, og sem' alt vilja vinna til þess aS þiS getiS
orSiS sem bestir og nýtastir menn. HugsiS um alt ástríkiS, sem
þeir hafa sýnt ykkur, allar áhyggjurnar, sem þeir hafa boriS