Alþýðublaðið - 15.01.1965, Blaðsíða 9

og urdu. í>egar hann svo lenti
í Kanada fékk hann tækifæri til
að læra að fljúga- í snarhasti og
hann sökkti sér niður í uppfind
ingar til að gera flugið öruggara-
og fann upp aðferð í þá átt, sem
hann fékk viðurkennda á einka
leyfisskrifstofu í Wáshington og
græddi drjúgan skilding á henni
í Kanada.
Lending í Harlem
Síðan byrjaði Julian að búa til
fyrirsagnir í blöðunum, með því
bókstaflega að hrapa niður úr
heiðum himninum ofan í hina
bandarísku hversdagstilveru. Til
þess «ð auglýsa flugfélag, sem
hann hafði stofnað og reyndar
til að auglýsa sjálfan sig í leið-
inni, ákvað hann að stökkva í
fallhlíf niður í hinn þéttbýla
borgarhluta New York, Harlem,
og lenda þar á auðri lóð. Fyrst
i <'t?ð var að fresta stökkinu hvað
eftir annað vegna veðurs, en einn
sunnudaginn vorið)l928 gerðist
það, — eftir að ýmsir af útfarar
stjórum borearinnar höfðu boðið
honum upp á ókeypis greftrun
vegna þess að beir álitu það góða
augi’ýsineu fvrir fyrirtæki sín
Auðvitað tókst tilraunin ekki að
fullu. bað gera engin af fíldirfsku
brögðum Julians, ,Pn hún mistókst
he1dur ekki alveg. Hann
siapp Jifandi eftir að hann var
rétt. lentur fyrir framan járn-
brautarlest, en brotnaði um ökl-
ann.
En. það var ekki fallhlífinni
að kenna, heldur æstum áhorf-
endum sem voru að ná honum
ofan af bílþaki.
Síðar endurtók hann tilraunina
og kom þá með brauki og bramli
niður um glerþak lögreglustöðvar
í 128. götu. Lögregluþjónarnir
þutu til með skammbyssur á lofti
en varðstjórinn bandaði við þeim
og sagði: „Þetta er allt í lagi
drengir. Þetta er bara þessi brjál
aði niggari, sem alltaf er að reyna
að drepa sig.“ Eftir þetta bannaði
lögregian honum að stökkva nið-
ur í Harlem, en þá hafði Julian
fengið nóga auglýsingu til að lifa
af fyrst um sinn. Síðan fór hann
í sýningarferð um Bandarikin
þver og endilöng og sýndi flug-
listir og fallhlífastökk. M.a. klædd
ist hann allskonalr furðulegum
búningum og lék á saxofón á
niðurleiðinni.
Þegar hann reyndi að verða
fyrsti negrinn til að fljúga frá
Bandaríkjunum til Evrópu, end-
aði ferðin með hrapi úti fyrir
Frh. á 10. síðu.
V ER VERKFALL hljóðfæra-
ikara leyst, og er aftur farið að
ila yfir gestum á veitingahús-
Frh. á 10. síðu.
Júlian með lífverði sínum í Ambo.
Hinn Svarti örn — ævintýramaðurinn HUBERT JULIAN.
lífið, gerist sjálfboðaliðar í alls
konar styrjöldum, reynið að kom
ast yfir nokkur þúsund dali og
gerið víðreist um heiminn, vegna
þess að yður þykir gaman að
ijerðast og skiljið nafnspjaldið
yðar eftir á öllum mögulegum
stöðum.“
l»etta er uppskriftin, sem hann
gefur fyrir velgengni sinni. Ö-
líklegt er að allir geti notað sér
hana, en Julian hefur gert það
og tekist vel og með ágóða.
Julian hefur gert góða hluti
og hann hefur lent í slysum.
Svo virðist, sem hann sé sá mað-
ur, sem hefur eyðilagt einna
flestar flugvélar, en samt haft
erri hluti af allri heildinni en
kkurs staðar annars staðar, því
ísland er minnsta rikið í heim-
um. Öll sjálfstæð riki, sem eru
rnennari en ísland, eru ekki
lin með. En ísland er talið með.
ið er það skrýtna við ísland. Og
lendis rekur margan íslending
oga stanz við að komast að raun
á,! hve munurinn á milljóna-
óðunum og þessum hræðum
ima, er gífurlegur, og að eyland-
í norðri skuli þrátt fyrir allt
ra talið með.
Og hvernig er þá hægt að .vinna
ip muninn?
Aðeins með því að ætla hverj-
a einum stærra hlutverk. Þess
gna er auðvelt að skilja, hvers
gna; einstaklingurinn er svona
ikils virði hjá íslendingum,'
á sér orð sem flughetja og hann
er stoltur af því að, eins og hann
kemst sjálfur að orði: „slys og
Hubert Julian fylgjast einhvern
tv|eginn ■ að“. Hann er ánægður
maður og ekki minnst með sjálf
an sig og hann hefur gaman af
að segja Jitla sögu um það, þegar
hann mætti tveim háttsettum her
foringjum á götu í Róm. þeir
voru báðir blakkir. Annar þeirra
stanzaði og horfði fast á Julian og
sagði síðan: ,,Eruð þér ekki Julian
ofursti“. Hann játti Því og þá
t-néri foringinn sér að hinum og
sagði: „Það var þessi maður sem
hafði svo mikil áhrif á mig, þegar
ég las um hann í æsku, að ég tók
ákvörðun um að vinna mig upp í
flughernum. Ég á honum frama
minn að þakka. . „Sjálfur segir
Julian, að þessi orð hafi veitt
sé.r meiri ánægju, en allar þær
milljónir dala, sem hann hefur
haft handa á milli.
Julian er sonur vel stæðs borg
ara á eynni Trinidad. Hann ákvað
strax þegar hann var 12 ára að
verða flugmaður, en faðir hans
ætlaði honum annan starfa,
læknisstarfið og hann var send-
ur til London til tað nema lækn-
isfræði. Hann ferðaðist víða um
Evrópu og tók strax til við að læra
málin, ítölsku, spönsku^ dálítið í
kínversku ásamt sænsku, finnsku
tiTSALA
hjá ANDRÉSI \
Útsalan, sem beðiS er eftir
HERRADEILD (II. hæð):
Karlmannaföt... Verff frá kr. 500,00 — 1990,00
Rykfrakkar ....... frá kr. 600,00
Vetrarfrakkar .... frá kr. 1200,00
Stakir jakkar og buxur.
HERRADEILD (I. hæð):
Karlmannaskyrtur, allar stæröir. verff frá kr. 95,00
Karlmannaskyrtur, Nylon . —-- 225,00
Drengjaskyrtur .......... —---75,00
Drengjapeysur ........... —---195,00
Karlmannapeysur ......... —-- 326,00
Skyrtupeysur ............ —---134,00
Terylene herrabindi á .........75,00
DÖMUDEILD (I. hæð):
ÚRVAL AF:
Kvenkápur ........................... verff frá kr. 500,00
Dragtir ............................. ............ 500,00 (
Blússur ............................... — 150,00
Peysur .............................. ~ — 295,00
pjl^ .............. ■—----------------------195,00
Kvenúlpur .............................. — 695,00
KomiS, sfeoðið,
og þér munuS kaupa.
Drengjaskíðaskór
NÚMER 37, TIL SÖLU.
Upplýsingar í síma 36444.
VINNA
Stúlkur vantar okkur í frystihúsið.
Hringiff í síma 2254.
VINNSLUSTÖÐIN H.F.
Vestmannaeyjum.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 15. janúar 1965 9