Alþýðublaðið - 15.01.1965, Blaðsíða 8

Ævintýramaðurinn ,Svarfi örn'
vopnasali og heiðursmaður
HERBERT JULIAJST, sem þekkt-
ur er úr aðalfyrirsögnum biað-
anna sem „The Black Eagle“, eða
Svarti örninn, er -67 ára gamali
blökkumaður frá V-Indíum furðu
legur maður, sem á síðustu 40
árum hefur verið potturinn og
pannan í stórpólitíkinni og hvað
eftir annað komizt á forsíði^r
dagblaðanna.
Hver er hann og hvemig er
hann?
Hann er sjálfselskur, grobbinn
og gjafmildur, óvenjulegur mað-
ur, sem hefðj átt að vera uppi
á miðÖldum. Hann nýtur lífsins
af hjartans lyst og hefur komizt
I fleiri ævintýri, bæði vafasöm og
ekki vafasöm, en flestum hefur
tekizt á einni mann',ævi. Hann
er mikill á velli í andanum, ekki
síður en lítoamlega.
um furðulega manni, Hubert
Fauntleroy Julian ofursta í for
mála sínum fyrir bókinni „Black
Eagle“, endurminningum Svarta
arnarins, skráðum af Bulloek í
samráði við söguhetjuna. Og hann
heldur áfram:
— í dag stjórnar Julian fyrir-
tækinu Svarti örninn h.f. Julann
er alþjóðlegur vopnasali, en hins
vegar reiðubúinn til að verzla
með hvað sem er, ef verzlunin
gefur Julian ofursta góðan ábata.
Hann hefur sjálfur lýst sér sem
ævintýramanni og lukkuriddara.
Hann er hvorutveggja, en þar að
auki er hann duglegur verzlunar
maður og áróðursmeistari (fyrir
sjálfan sig.
iLnMa*riddari
Þannig hljóðar lýsing rithöf-
undarins John Bullocks á þess-
— Hann á furðulegan feril að
baki. Hann hefur stokkið í fall-
hlíf niður í þéttasta hluta New
York borgar, haldið flugsýningar
víðsvegar um Bandaríkin, Bret-
land og annarsstaðar í Evrópu
og reyndi án árangurs að verða

Hann reykir vindil.
fyrsti blökkumaðurinn sem flygi
frá .Bpndajriícjúrium til Ailríkii.
Hann hefur rekið umfangsmikla
vopnasölu í S—Ameríku, keypt
upp gull í Mexíkó og selt offram
leiðslubirgðir til Pakistan. Síðast
var hann ráðgjafi Tshombe for-
sætisráðherra Kongó og sat vegna
þess 4 mánuði í fangelsi SÞ og
var sendur í leynilegum erinda-
gerðum til Haiti. Hann talar
frönsku, ítölsku og spænsku reip
rennandi og getur auk þess gert
sig skiljanlegan á 12 tungumálum.
Hann hefur lifað 33 ár í hamingju
sömu hjónabandi, en hefur þó
auga fyrir fögrum konum. Hann
er vel heima í heimsbókmennt-
unum og getur farið með heilu
kvæðin eftir Kipling utan að.
Ekkt nriannæta
Fyrst og fremst er hann þó
negri og þó að sú staðreynd hafi
aldrei háð honum, eins og mörg-
um négrum í háum stöðum er
hún samt ráðandi þáttur í lífi
hans. Þó að mest af því( sem
hann hefur tekið sér fyrir hend-
ur, sé beinlínis í því augnamiði
gert til að auglýsa hann sjálfan
og þá ekkj síður. að afla honum
meiri tekna, er tilgangur hans
ektoi síst að sýna fram á að negr
t-CUlcl U«1U1
au uauu ac l^cJU

hann er vegna þess að hann er
negri, en ekkj þrátt fyrir þá stað-
reynd. Hann gengur alltaf í beztu
fötum, ekur í dýrustu bílum og
etur á fínustu veitingástöðúm,
Einu sinni þegar hann var á eínu
bezta veitingahúsi í London og
fékk steik, sem var ékki laus við
að vera hrá, kaliaði hann yfir-
þjóninn fyrir sig og sagði svo
hátt að allir gátu heyrt: ^Ég ^er
að vísu svartur, en ég er etotol
mannæta;“ Yfirþjónninn gleymir
honum aldrei.
UpDskriffrin
Julian með brúði sinn. í þá
daga kenndi hann flug.
ar geti afrekað það sama og aðrir,
aðeins ef þeir fái tækifæri til
þess. í dag hljómar þetta mjög
eðlilega, en sjónarmiðin voru
önnur um 1920.
Hann gleymir heldur aldrei að
„Svarti örninn“ hefur alltaf
umgengist heimsfrægt fólk, hann -
hefur verið í • kunningsstoap við
Aga Khan, ráðgjafi Haile Sel-
assie trúnaðarmaður RooseveltS
forseta og Duvaliers á Haiti o.s.
frv.. Hann dregur enga dul á að
honum geðjist að slíkum félagsr
skap og þó að maður megi ekki
trúa öEu sem hann segir, — alls
ekki — verður maður að viður-
kennp að hann hefur rétt fyrir
sér. Hann setur lieldur aldreí *
ljós sitt undir mæliker.
Hann '-eeir svo frá. að á ferðum
sínum hafi hmn hitt flestá fræg-
ustu menn heimsins og að hann
haft ævin’apa nnngötvað áð þeir
h=f> verið óðfúsir í að kynnast
honum. strax og b°im v.aíð ljóst
hver hann var. Einhver þeirra
spurði hvernig hnn„ gæti komist
svonn í Wnn) við alla mögulega
menn og hann svnraði: ,.Reynið
að vera í aðalfvrirsögnunum allt
SALA á vindlingum hefur nú ver-
ið í vexti um sinn, og er nærfellt
kominn upp í það, sem hún var
fyrir þann tíma, er skýrsla um
reykingar og krabbamein í lung-
um óg aðra skaðsemi vindlinga-
reykinga, var birt.
Það er alltaf sama sagan. Menn
taka viðbragð fyrst eftir slíkar
fréttir og sverja þess dýran eið
að bragða aldrei vindling, fara
bara að reykja pípu upp á gamla
móðinn, en svo kemur einn.
svona inn á milli síðar tveir, og
þá er fjandinn laus.
Alveg sama saga gerist — aðeins
í smærri mæli — þegar verð er
hækkað á vindlingum, þá taka
menn sig til og leita uppi gamla
pípu, eða fá sér nýja, af því að
þeir ætla aldrei að kaupa vind-
ling með háa verðinu. En brátt
gleymist sá ásetningur líka.
Til þessa hefur aðeins eitt ráð
dugað:
Að hætta alveg að reykja.
Það geta allir sem vilja. Hinir,
sem ekki vilja, halda áfram ein-
hvern veginn, og vinna það venju-
lega upp á seinnl vikunni, sem
þeir spöruðu á hinni fyrri.
Á ÞRIÐJ UDAGINN sótti ungur
flugmaður, Guðjón Guðjónsson,
tvö fárveik börn til Vestfjarða og
mun þannig hafa bjargað lifi
þeirra
Sjúkraflug er nú orðið sjálfsagð
ur hlutur í þjóðlífinu og ekki haft
orð á nema sérstaklega þyki sögu-
legt.
En átta menn sig almennt á hvað
gerzt hefði í svipuðum tilfellum
fyrir svo sem 20 árum? Sennilega
ekki nógu margir. í þeim tilfell-
um hefði þessum börnum ekki
verið bjargað.
1 Sjúkraflug er eitt af þeim nútíma
fyrirbærum, sem mönnum þegar
í stað þykja sjálfsögð, en hafa
mjög breytt lífi manna. Það er
svo margt nú á tímum, sem gert
er til að minnka hættuna í lífi
manna. Öryggið er fyrir öllu. Þetta
er ekki svo aðeins á íslandi, held-st£
ur líka í öðrum löndum, því að
það er líka sjúkraflug erlendis, og
þar starfa auðvitað líka fræknir.
flugmenn.
★
ÍSLENDINGAR fylgjast vel með
því í hvert sinn, er tekst að bjarga
mannslífi. Það vita engir eins vel
og blaðamenn. Blað sem getur
sagt frá því, að mannslífi hafi ver-
ið frækilega bjargað er með góða
fregn, sem rækilega verður lesin.:
Og slík fregn kemur fólki í gott
skap.
Þetta er auðskiljanlegt.
Þetta stafar þó ekki af því ein-
vörðungu, að við búum í landi
kunningsskaparins, ekki af frétta-
hratoi, og ekki af því, að hetju-
dýrkunin lifi enn í afkomendum
hinna herskáu^ víkinga. Megin-
ástæðan er önnur, sú að einstak-
lingurinn — hver einstaklingur --
er meira virði á íslandi en i.
nokkru öðru landi. Hver persóna,;
' þótt etoki þyki merkileg, er hér
no
að
■ini
fái
tal
Þa
er
í r
un
M'
he
ið
ve
up
un
ve
ve
mi
Þj
léi
sp
8 15. janúar 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ