Alþýðublaðið - 13.05.1965, Síða 5

Uppsögn Stýri-
mannaskólans
99
fær
Risinn sofandi"
aukna aðstoö
„RISINN SOFANDI” FÆR
AUKNA AÐSTOÐ
ÞEGAR Efnahagssamband Sam-
einuðu þjóðanna fyrir Asíu og
Kyrrahafssvæðið (ECAFE) hélt
ársþing sitt nýlega í Wellington
á Nýja Sjálandi, voru veitt lof-
orð um meiri hjálp en nokkru
sinni fyrr til hins umfangsmikla
verkefnis nefndarinnar, Mek-
ong-fljótsins í Suðaustur-Asíu.
Um 20 ríki og þrjár af sérstofn
Unum Sameinuðu þjóðanna buðu
aðstoð sína.
Seudiherra Svía á Nýja Sjá-
landi, Olof Kaijser, gerði grein
fyrir þeim rannsóknum á papp-
irs- og pappírsdeigs-iðnaði, sem
nú er verið að framkvæma af
sérfræðingum frá Danmörku.
Finnlandi, Noregi og Svíþjóð.
Búizt er við skýrslu hinna nor-
rænu sérfræðinga mjög bráðlega,
og Kaijser sendiherra lét í ljós
von um að hún kæmi að gagni
við áframhaldandi þróun Me-
kong-dalsins.
„RISINN SOFANDI”
þessa lands fá nú vatn úr fljót-
inu.
Við þetta má bæta: fljótið
flæðir yfir bakka sína og veldur
miklum spjöllum um regritím-
ann. Bæi og þorp meðfram fljót-
inu skortir drykkjarvatn. Ein-
ungis stuttir spölir fljótsins eru
skipgengir.
MARKMIÐ MEKONG-
VERKEFNISINS.
Mekong-verkefnið miðar að
alhliða þróun þeirra möguleika,
sem fyrir liendi eru við neðan-
vert fljótið. Er þar um að ræða
kringum 2300 kílómetra langan
spöl. Um 20 milljónir manna
búa þar í fjórum löndurn Kam-
bódju. Laos, Thailandi og Suð-
Ur-Víetnam.
bodju, og brátt verður einnig
hafizt handa í Laos.
Mekong-nefndin hefur nú yfir
60 milljónir dollara (um 3 millj-
arða ísl. króna) til umráða, og
koma 45 af hundraði þessa fjár-
magns frá löndunum fjórum á
bökkum fljótsins, en afgangurinn
kemur frá ofannefndum 20 ríkj-
um og þeim 12 sérstofnunum
Sameinuðu þjóðanna, sem boðið
hafa aðstoð sína.
STYRIMANNASKOLANUM var
sagt upp hinn 8. þ. m. Skóla-
stjórinn, Jónas Sigurðsson, flutti
skýrslu um starf skólans á liðnu
skólaári. í skýrslu sinni gat hann
þess, að á þessu skólaári hefði
skólinn eignazt Kelvin Hughes
radartæki af nýjustu og full-
komnustu gerð og nýja sjálf-
stýringu. Einnig gat hann þess,
að Hvalur h.f. hefði gefið skól-
anum gyro-kompás, en það fyrir-
tæki hefur áður gefið skólanum.
tvo gyro-kompása. Þá gaf Land-
lielgisgæzlan skólanum Ðeeca-
radar og Eimskipafélag íslands
stækkaða ljósmynd af m.s. Gull-
fossi.
Að þessu sinni luku 16 nem-
endur farmannaprófi og 78 fiski
mannaprófi, Við farmannaprófið
hlutu 3 ágætiseinkunn, 11 fyrstu
einkunn og 2 aðra einkunn. Við
fiskimannaprófið hlutu 11 ágæt-
iseinkunn, 43 fyrstu fyrstu eink-
unn, 19 aðra einkunn og 5 þriðju
einkunn. Hæstu einkunn við far-
mannapróf fékk Guðmundur
Arason, 7,47, og hlaut hann verð
launabikar Eimskipafélags ís-
lands, Farmannabikarinn Hæstu
einkunn við fiskimannapróf hlaut
Stefán Guðmundur Arngrímsson,
7,61, og hlaut hann verðiauna-
bikar Öldunnar, Öldubikarinn.
Hámarkseinkunn er 8.
Bókaverðlaun úr Verðlauna-
og styrktarsjóði Páls Halldórs-
sonar, fyrrverandi skipstjóra,
fengu eftirfarandi nemendur,
sem allir höfðu hlotið ágætis-
einkunn. — Úr farmannadeild:
Baldur Bjartmarson, Guðmund-
ur Arason og Magni Sigurhans-
son. Úr fiskimannadeild: Björn
Jóhannsson, Eðvald Jónasson,
Engilbert Kolbeinsson, Eyjólfuw
Friðgeirsson, Friðrik Björnsson,
Karl Valdimar Eiðsson, Lúkaa
Kárason, Páll Þorsteinsson-,
Pálmi Pálsson, Stefán Avngríms
son og Víðir Friðgeirsson.
Eftir að skólastjóri hafði af-
hent skírteini, ávarpaði hann
nemendur og óskaði þeim til
hamingju með prófið. Benti
hann þeim á ábyrgð og skyldur
yfirmanna á skipum- Sérstaklega
brýndi hann fyrir þeim gætni og
fyrirhyggju á sjó í vondum og
tvisýnum veðrum. Einnig um
mikilvægi þess að umferðarregl-
ur á sjó væru í heiðri hafðar,
og að engum mætti fela þann
vanda að standa fyrir stjórn á
skipi, sem ekki gerþekkti sigl-
ingareglurnar. Að lokum þakk-
aði hann nemendum samveruna
og gat þess, að aldrei hefði*
fleiri fiskimenn brautskráðst i
einu frá skólanum. Væri þaO
ánægjuefni, að sú þróun virtist
vera að skapast, að æ fleiri fiski-
menn leiti sér fullra réttinda, en
láti ekki staðar numið við minna.
Við skólaslit voru mættir
nokkrir eldri nemendur og aðrir
gestir. 20 ára nemendur færðu
skólanum að gjöf fullkominn
fjölritara. Orð fyrir þeim hafðl
Guðmundur Kristjánsson, skip-
stjóri. Skólastjóri þakkaði þessa
góðu gjöf, svo og aðrar gjafir,
sem skólanum höfðu borizt á
liðnu skólaári, og þann hlýhug
til skólans. sem að baki þeim
lægi. Að lokum þakkaði hann
kennui'um samstarfið, prófdóm-
endum störf þeirra og gestum
komuna og sagði skólanum sliti?S
að þessu sinni.

Mekong-fljótinu hefur verið
líkt við sofandi risa. Þetta gríð-
armikla fljót, sjöunda stærsta
vatnsfall veraldar, sem rennur
rúmlega 4000 kílómetra leið frá
háfjöllum Tíbets til Suður-Kína-
hafs, ætti að geta veitt milljón-
um manna á bökkum þess mögu-
leika á betra lífi. En að frátöld-
um smávægilegum fiskveiðum
gefur fljótið ekkert af sér eins
og stendur.
Úr fljótinu mætti vinna a.m.k, -
20 milljón kílówatta raforku, en
nú fæst þaðan varla eitt kíló-
watt.
Allur Mekong-dalurinn og Me-
kong-dældin þarfnast áveitu
en einungis þrír hundraðshlutar
í fljótinu og þverám þess er
ætlunin að reisa stíflur og fram-
leiða raforku til iðnaðar. Áveitu-
kerfi eiga að gera íbúunum
kleift að fá tvær til þrjár hrís-
grjóna-uppskerur á ári — þar
sem aðeins fæst ein nú — á
ökrum, sem eru skrælþurrir
langtímum saman.
Einnig er fyrirhugað að gera
fljótið skipgeng’t í ríkara mæli
en nú er. Það getur haft 1 för
með sér, að t. d. land eins og
Laos skapi eðlilegar sanigöngur
milli hinna ýmsu héraða. Eins og
stendur er aðeins 15—20 kíló-
metra langur vegur í öllu land-
inu, :
Hér hafa aðeins verið nefnd
nokkur' dæmi.
Eftir um það bil sjö ára undir-
búning og rannsóknir er Mekong
verkefnið komið á þann rekspöl,
að framkvæmdir geta hafizt.. —
Bygging orkuvera er nú í full-
um gangi í Thailandi og Kam-
EKKI var meiningin með
skrifum mínum um agaleysið
í íslenzkum gagnfræðaskólum
að fara út í hártoganir eðá
þras um málið við einn eða
neinn, heldur að vekja máls
á þessu gífurlega vandamáli
gagnfræðaskólanna, sem ég
tel agleysið vera. Ég vil
gjarnan skipta heiðrinum af
því að hreyfa við þessu vanda
máli á opinberum vettvangi
með Ingólfi Þorkelssyni. Enda
tel ég hann vel að þeim heiðri
kominn, þar eð hann hefur þó
viðurkennt agaleysið í gagn-
fræðaskólunum, en það hef ég
enga skólamenn heyrt viður-
kenna á opinberum vettvangi,
án þess að skella skuldinni á
kollegá sína. Ég talaði um rag
mennsku og sný ekki aftur með
það. Það er reynt að breiða
yfir svínaríið, sem ríkir í aga
málum í gagnfræðaskólunum,
og ég kalla þá lubba og rag-
geitur, sem það gera — hvort
sem það eru háir eða lágir.
Ef ég hef sneitt að háttvirt-
um menntamálaráðherra - eða
öðrum fræðsluyfirvöldum, þá
er það engin tilviljun, því að
þá aðila tel ég helzt bera á-
byrgðina á .ástandinu :• skólun
um, ef þeir láta það viðgang
ast átölulaust. Ég er ekki búinn
að fá agaleysið í skólunum á
heilann eins og Ingólfur bendir
svo skarplega á, heldur er
agaleysið í skólunum stað-
augunum fyrir, hversu margar
blaðagreinar, sem maður skrif
ar. Viðvíkjandi nafn: mínu,
sem ég hef haldið leyndu, tel
ég ekki ástæðu' til — að svo
komnu máli — að Ieiða Ingólf
Þorkelsson i allan sannleikann.
Hins vegar veiti ég ritstjóra AIl
þýðublaðsins fulla heimild tlSr
að láta nafn rnitt uppi við hr.
menntamálaráðherra,- eða hr.
fræðslumálastjóra, ef oeir aðii
ar æskja þess. Myndi ég: þÁ
gjarnan ræða þessi mál við þá..
Ef ég settist í dómarasæti,
er ég anzi hræddur um, að>
þessi seinni skrif Ingólfs Þor
kelssonar yrðu vegin og léttr
væg fundin — sem þó hóíust
svo lofsamlega.
Kennari.
reynd, sem ekki þýðir að loka
>WWH%WWWW*WWMMWWW*VIWWVMMWMWWWWWMIWMWWW>MM»WMiWMWW
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 13. maí 1965 5