Alþýðublaðið - 20.07.1965, Blaðsíða 13

SÆJAKBí
C1 -- Sími 50184.
Ifiti fagra iíf
Frönsk úrvalsmynd um sæludaga
ungs hermanns í orlofi.
Mynd sem seint gleymist.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum
ÐULARFULLA GREIFAFRÚIN
Sýnd kl. 7.
Sími 5 02 49
Syndin er sæt
ÐIABOLSK 0 HELVEDHS SATANISK
humor morsom latter
Bráðskemmtileg frönsk mynd
með 17 frægustu leikurum Frakka.
Sýnd kl. 9
HjóEbarMðgerðir
OPIÐ ALLA DAGA
(LÍKA LAUGARDAGA
OG SUNNUDAGA)
FRÁ KL. 8 TIL 22.
Gúmmívir.nustofan h.f.
Sklpholti 35, Rcykjavlk,
Simar: 31055, verkstœSiff,
30688, skrifstofan.
Allir klöppuðu. Hið hátíðlega
augnablik var liðið.
— Komstu bar-a hingað til
New York til að taka við þessum
verðíaunum? spurði Nat.
Ungfrú Campbell svaraði ját
andi og undraðist yfir því að
jáið skyldi fá hann til að ljóma
af gleði.
★
Nat og ungfrú Campbell gengu
saman eftir Fifth Avenue. —
Hvað verðurðu héma lengi?
spurði Nat.
Ungfrú Campbell sagðist fara
til Omaha eftir fjórá daga.
— Stórkostlegt!! hrópaði Nat.
— Ég á við það var stórkostlegt
að hitta þig aftur>.
Þau gengu áfram. Hann hafði
ekkert sagt henni um sjálfan sig.
hann hafði boðið henni í mat, eft
ir smá stund myndu þau kveðj-
ast, og það eina, sem hún vissi
var að hann var jafn fallegur og
hann hafði verið — einu sinni.
— Þakka þér fyrir matinn. Mér
finnst verst að ég skyldi tefja
þig með þessum blaðamanna-
fundi.
— Þér er fyrirgefið. Ég
skemmti mér vel.
— Það gleður mig. Nú ætla ég
í búðir. Það er stutt þangað til að
ég fer aftur heim.
— Á ég að koma með þér?
spurði Nat. Hann langaði ekkert
til að fara heim.
— Það væri- skemmtilegt, —
sagði unefrú Campbell og hjarta
hennar sleonti úr slagi. Þá hafði
hann ekki boðið henni út af ein-
skærri skyldurækni.
— Ég á von á peningum og ég
get eins vel eytt tímanum í að
leita að gjöf handa konunni
minni.
Svo hann var kvæntur. Auð-
vitað.
Ungfrú Campbell leit á Nat.
Hann hafði alltaf haft svo fal-
lega rödd, mjúka baritónrödd.
Þegar> hann kom inn í klúbbinn
gekk hann alltaf beint að pían-
óinu og söng þar meðan hún
hlustaði á hann. Stundum söng
hún með. Skyldi hann eiga hörn
núna og og spila fyrir þau þegar
hann kæmi heim til þeirra og
konunnar?
Minningamar flykktust í hug
ungfrú Campbell.
Seinna um daginn kvöddust
þau. — Heldurðu að ég gæti
fengið eitthvað af myndunum
sem vor-u teknar til að setja í
minningarbókina mína? spurði
Nat.
, — Þær birtast í blöðunum,
sagði ungfrú Campbell brosandi.
— Þettá var blaðamannafundur.
— Eg hélt áð þetta væri einka
boð“, tautaði Nat.
— En úrklippurnar verða send
ar til hr. Harvey, hélt ungfrú
Campbell áfram máli sínu — og
ég skal biðja liann um að senda . .
— Það er óþarfi.
12. HLUTI
— Alls -ekki, sagði ungfrú
Cámpbell og sá svo að hún var
ekki lengur að tala við neinn.
Nat var horfinn.
XXX
— Blaðamannafundur. stundi
Dave og gróf andlitið í höndum
sér meðan hann reyndi að hugsa.
Fíflið. En það var ekki til neins
að syrgja orðinn hlut. Þeir
vissu núna til hvers hún hafði
komið ti'l New York og hvenær
hún færi aftur heim. Það var
þó eitthvað. Én þeir vissu ekki
enn hvernig hún hafði rekist á
veitingarhúsið hans Spero og
þeir vi'Ssu ekki heldur hver það
var, sem hún hafði verið méð.
Þeir urðu að vinna með fullum
hraða. Á morgun varð annað
hvort Joe eða Spero að fala við
hana. Hann tók tímann og
hringdi
Þegar hann var buinn að tala
fékk hann sér í glasið og tók
upp blaðið, sem hann hefði
keypt. Hann sá fyrirsögn. Það
var tveggja dálka mynd undir
henni. Dave horiði íhiigull á
myndina. „Camille Campbell sig
urvegari í saumakeppni „Ham-
inigjusamra Heimila" tekur við
fyrstu verðlaununum“ (Nat stóð
henni á hægri hönd). Það voru
þrír alls á myndinni. Dave svitn
aði. Það var ekki minnst á nafn
ið en það var meira en auðvelt
að þekkja Nat Berman.
Hann starði illgirnislega á and
lit ungfrú Campbell. Hún skildi
ekki komast upp með að eyði-
leggja ránið hans. Þó svo hann
þyrfti að kyrkja hana sjálfur!
Hann leit hugsandi út um glugg
ann, vöðlaði svo blaðið saman
og henti því.
xxx
Ungfrú Campbeil fór í þrjár
búðir, gekk síðan eftir Madison
Avenue á leið sinni til hótels
ins og leit í alla búðarglugga.
Hún sat og las, þegar ungfrú
Perkins hringdi og lét hana vita
að næsta dag ætti hún að mæta
á tízkusýningu kl. 2. Sýningim
yrði á Waldorf. Hún yrði heiðurs
gestur. Hr. Bettleman kæmi að
sækja hana.
Ungfrú Campbell sofnaði og
næsta mohgun skammaði hún
sjálfa sig fyrir að eyða heilu
kvöldi í New York í það eitt að
sofa.
Hún flýtti sér á fætur,
klæddi sig og stóð með kort af
New York í hendinni þegar sím
inn hringdi.
Það var Joe Pilowski.
Hún þekkti strax rödd hans og
sagði dálítið móð: — Vertu ekki
svona heimskur, elskan. Auðvitað
ertu ekki að trufla mig. Komdu
upp.
Joe hafði sofið harla lítið um
nóttina og nú var hann klæddur
í fínustu sumarbuxurnar og
nýju Tahitiskyrtuna sína Frú
Pilowski hafði elt hann með aug
unum. Viðskipti, sjálfsagt hafði
hún hugað.
Joe óskaði þess að hann hefði
aldrei látið leiðast út i þetta.
Hann óskaði að hann hefði skellt
á strax þegar Dave Cleary
hringdi til hans. Hann bað til
guðs um ag Dave yrði ánægður
með svörin sem ungfrú Capbell
gæfi honum. Annars . . .
Dyrnar að íbúð hennar voru
galopnar og hún stóð siálf og‘
beið. Hún bauð honum orða-
laust inn fyrir og þau settust
bæði. Henni fannst sárt að sjá
tekið andlit hans og gráu hárin>
en augu hans voru enn blið og
brún eins og — einu sinni.
— Býrðu enn í Brooklyn Joe?
Fata
viðgerðir
SETJUM SKINN A JAKKA
AUK ANNARRA FATA
VIÐGERÐA
SANNGJARNT VERÐ.
T\aus TURBÆ^a!^
Skipholti 1. - Sfmi 18J4I.
SÆNGUR
Endurnýjum gömhi sængurnar.
Seljum dún- og fiðurheld ▼«.
NÝJA FIÐURHREINSUNIN
Hverfisgötu 57A. Sími 18738

SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömln
sængurnar, etgum
dún- og fiðurheld -í'er.
Seljum æðardúns-
gæsadúnssængur ~
og kodda af ýmsnm
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSTJN
Vatnsstíg 3. Síml 18748.
wmíiwwmmiwmmwwwmw
Hann kinkaði kolli. — Dg þú
býrð enn í Omaha? Ferðu aftur
heim 4. júlí?
— Já, sagði ungfrú Campbell
og óskaði að þau gætu talað sam
an eins og — einu sinni
Jóe tók eftir hattinum. sem
hún var með.
— Varstu að fara út? Af
hverju sagðirðu mér það ekki?
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 20. júlí 1965 13 -