Alþýðublaðið - 23.07.1965, Qupperneq 4

Ritstjórar: Gylfi Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. — Ritstjórnarfull-
trúi: Eiður Guðnason. — Símar: 14900 - 14903 — Auglýsingasími: 14900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu, Reykjavík. — Preiltsmiðja Alþýðu-
blaðsins. — Askriftargjald kr. 80.00. — I lausasölu kr. 5.00 eintakið.
tltgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Reynsla sumarsins
MARGRA VIKNA átökum á vinnumarkaðnum
'lauk á þessu sumri með samningum um allvíðtækar
kjarabætur, auk þess að ríkisstjórnin stuðlaði að
vinnufriði með loforði um stórfelldar íbúðabygging
ar fyrir láglaunafólk.
Enda þótt verkalýðsfélögin megi eftir atvikum
vel við árangurinn una, hefur baráttan í sumar leitt
í ljós stórfellda annmarka á verkalýðshreyfingunni,
sem nauðsynlegt er að ræða og skilja svo að úr þeim
verði bætt. Verði ekki gerðar nauðsynlegar umbæt-
ur á hreyfingunni, er hætta á, að hún veikist á kom
andi árum og aðstaða launþega í baráttunni um þjóð
artekjurnar versni til muna.
Það verður fyrst að telja, að verkalýðshreyfingin
bar ekki gæfu til að standa saman í sumar. Sérstakt
abvinnuástand í sumum landshlutum og mismunandi
viðhorf forustumanna gerðu það að verkum, að leiðir
skildu. Nú má að vísu segja, að samningarnir á Akur
■eyri og síðar á Akranesi hafi reynzt stökkpallar að
lokasamningum Dagsbrúnar, en samt sem áður verð
ur í framtíðinni að tryggja sterkari samstöðu hreyf-
ingarinnar. Þarf Alþýðusamband íslands að gegna
meira og betra hlutverki í þeim efnum en það hefur
gert.
Þá verður verkalýðshreyfingin að tryggja sér
meiri og hetri starfskrafta. Aðeins nokkur stærstu
félögin hafa sína eigin starfsmenn, og hafa þau þó
ekki enn skilið þörfina á sérmenntuðum starfsmönn
«m, sem ekki væri sízt gott að hafa við samningagerð.
Einnig þarf Alþýðusambandið að sjá um, að litlu
verkalýðsfélögin tryggi sér starfskrafta og greiði
mönnum fyrir störf eins og aðrir aðilar gera. Mikið
ónæði leggst á formenn félaga á smærri stöðum og
hafa þeir endalausan eril á heimilum sínum, oft án
nokkurs endurgjalds. Þetta ástand fælir menn frá
trúnaðarstöðum fyrir verkalýðsfélögin og sviptir þau
mörgum góðum starfskröftum.
Skipulagsmál verkalýðshreyfingarinnar hafa
verið mikið rædd undanfarin ár, og er almennt viður
kennt, að þar sé róttækra breyti'nga þörf. Þó hefur
flítið sem ekkert orðið af breytingum og vantar í
þessu máli eins og öðrum nýja forustu. Þjóðfélag okk
ar er að gerbreytast — atvinnuhættir að taka á sig
nýja mynd. Verkalýðshreyfingin verður að fylgjast
með tímanum og má ekki staðna í formi, sem sniðið
fvar við atvinnuhætti 1916.
Hlutverk nútíma verkalýðshreyfingar er að
Iryggja vinnuaflinu sinn hluta af arði tækninnar og
ssjá um, að verkalýðurinn fái tækifæri til endurþjálf
xinar, þar sem nýir framleiðsluhættir krefjast þess.
Af þessum sökum verður hreyfingin til dæmis að
hafa á sínum vegum sérfræðinga í hagræðingu, sem
íeiðbeint geta í þeim efnum, svo að atvinnurekendur
hafi þar ekki sjálfdæmi.
4 23. júlí 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
i^wvfyr^
ITf
l!l
k.
ÁFENGISKAUPIN magnast. Á
fyrri helmingi þessa árs var á
fengi selt fyrir 92 milljónir, 13
milljónum hærra en í fyrra. Þetta
er ískyggilegt. Þrátt fyrir allt
held ég að verkamannastéttin
drekki minnst. Menn geta gert
sér sínar hugmyndir um þaff hvað
valdi. í byrjun verkalýffsbarátt
unnar voru aiiir forystumenn bind
indismenn. Þeir vissu sem var aff
ekki mundi takast aff mynda stétt
arfélög til hagsmuna fyrir fóikiff
éf þeir, sm áttu aff mynda kjarna
þessara samtaka, eyddu tómstund
um sínum í drykkjuskap. — Ég
segi þetta af tilcfni eftirfarandi
bréfs.
VÍGLUNDUR SKRIFAR: „Af
því nú er heilagur dagur, dettur
mér í hug að biðja þig að koma
þeim orðum á framfæri við stjórn
ir verkalýðsfélaganna til sjós og
lands, að þær gangist fyrir bind
indisfræðslu, og útiloki áfengis
nautn meðal verkamanna og verka
Gjöf sameinaðra
verktaka til Hand-
ritastofnuninnar
Hinn 20 þ.m. afhenti Hálldór
H. Jónsson arkitekt, f. hönd Sam
einaðra verktaka h.f., Handrita
stofnun íslands að gjöf kr. 100.
000.— eitt liundrað þúsundkr.
Afhendingin fór fram á heimili
forstöðumanns stofnunarinnar.
Af hálfu gefenda voru þar stadd
ir þeir Halldór H. Jónsson og
Thor Ó. Thors forstjóri, og hafði
Halldór H. Jónsson orð fyrir
þeim. Hann kvað gjöf þessa eiga
að sýna hug eigenda Sameinaðra
verktaka til Handritastofnunar
islands, 1 óg að það væru ekki
aðeins húmanistar, sem gleddust
yfir því, að fá liandritin heim
til íslands aftur. Forstöðumaður
stofnunarinnar svaraði með fá
um orðum og þakkaði hina stór
mannlegu gjöf, svo og skilning
þann og hinn góða hug sem þar
kom fram til stofnunarinnar.
Ms. „Kronprins Olaf"
fer frá Reykjavik til Færeyja
og Kaupmannahafnar mánudag-
inn 26. júlí nk.
Ms. „Yuki Hansen"
fer frá Reykjavík til Færeyja og
Kaupmannahafnar miðvikudag-
inn 28. júlj nk. Tilkynningar um
flutning óskast sem fyrst,
Skipaafgreiffsla
Jes Zimsen.
+ Um drykkjuskap, sem íer enn vaxandi.
Það, sem stefnt var að í upphafi.
Hver á auðinn í raun og veru?
it Aivöruorð tii verklýðshreyfingarinnar.
lcvenna. Til hvers er að krefjast
hærra kaups og styttri vinnutima,
ef menn nota peningana til áfeng
iskaupa og eru svo auralausir á
mánudagsmorgni. Þess er mörg
dæmi.
SJÓMENN, VERKAMENN og
verkakonur eru lífvörður þjóðar
innar og þjóðfélagsins. Undir
hreysti, þrautseigju og skyldu-
rækni vinnandi fólks er það kom
ið, hvort þjóðinni vegnar vel eða
illa. Drykkfelldur maður, sem
eyðir tíma og fé í gáleysi er
glæpamaður gagnvart sjálfum sér,
sínum nánustu og þjóðinni, hvort
sem hann gerir sér það ljóst eða
ekki.
VERKALÝÐSFORINGI, sem
dreklcur áfengi misnotar vald sitt
og er ekki hæfur stjórnandi. Hann
getur verið góður drengur og
margt vel gefið fyrir því, en
hann er illt fordæmi, sem leiðir
félaga sína á glapstigu. Sá, sem
ekki getus stjórnað sjálfum sér,
getur ekki stjórnað öðrum.
MARGIR ATVINNUREKEND
UR lifa í sukki og svalli, og þykj
ast vera yfirstétt. Þeir þykjast jafn
vel vera vinnuveitendur, en það
er þjóðfélagið eitt, sem er vinnu
veitandi. Án samstarfs þjóðfé
lagsins verða engar framfarir,
lægsti verkamaðurinn er jafn nauð
synlegur og æðsti stjórnandinn.
Allir eru ábyrgir gagnvart þjóð
félaginu.
MENN HAFA HRIFSAÐ til sín
auð, sem margir eiga rétt til. Fyr
ir slíkt verður refsað fyrr eða síð
ar, og stór auðsöfnun kemur eng
um einstaklingi að gagni. Þjóðfé
agið eitt á allan stórauð, því með
samstarfi þjóðarinnar gerir það
mögulegt að geyma. Alþýða manna
á að vera efnuð, svo hún þurfi
ekki að hafa áhyggjur fyrir morg
undeginum.
NÚ STANDA YFIR samningar
við farmenn. Undanfarið hafá
þeir fengið noklcurn hluta af kaup
inu með erlendum varningi. Þetta
er háðung. Enginn á að hafa rétt
til að smygla, það er að svíllia
þjóðfélagið.. Sjómönnum á að
borga sómasamlegt kaup, því starf
þeirra er öryggisþjónusta. En það
á að krefjast þess af öllum sjó
mönnum, að þeir hrindi af sér
óorðinu um drykkjuskap.“
Vinnupallarnir hafa nú aff mestu veriff rifnir utan af Iláteigs-
kirkju og kemur þá í rauninni fyrst í ljós hvernig kirkjan lítur út.
Flestum finnst kirkjan falleg, en hún er búin aff vera allmörg ár í
smíðum, Mynd: JV.