Alþýðublaðið - 03.10.1965, Blaðsíða 16

sídan
Það er sannarlega ekki ofsög-
um af því sagt, hvað við Reykvík-
ingar búum við góða þjónustu af
háifu þeirra kaupmanna, sem
höndla með matvæli í borginni.
Er þess skemmst að minnast, að
fyrir nokkru rifust kaupmenn
heiftarlega um kvöldsölumálin svo
kölluðu og þóttust svo hafa fundið
allsherjarlausn með því að láta
matvöruverzlanir, eina í hverju
hverfi vera opnar fram til kl. 9
á kvöldin 5 daga vikunnar.

Yitamín, vitamín, æpix> kell-
ingin, en kallinn tuldrar \
barm sér: Það er bara verst
að mest vitamín er í forboðn-
um ávöxtum ....
Það bregst aldrei, að þegar
prentarar fá kauphækkun —
þá hækkar brennivínið.
Kvenmaður óskast til að
stjórna ræstingu nemenda
Við Alþýðuskólann að Eið-
um. — Upplýsingar gefur
skólastjórinn, Eiðum.
Augl. í Mogga.
Skárra en ekkert, hugsaði mað-
ur með sér og byrjaði fljótlega að
notfæra sér hina nýju þjónustu.
■Svo var það í fyrrakvöld, að gesta
var von og hvorki var til kaffi né
boðlegt meðlæti. Nú kemur kvöld-
þjónustan sér vel, varð mér að
orði, og þreif dagblað til að vita
hvar væri nú opið í kvöld. Ekkert
um það í blaðinu, og ekki því
næsta heldur. Jæja, hugsaði ég
með mér. Það er bezt að skreppa
liér út í búð og líta á spjaldið,
sem þar er í glugganum og segir
til um hvar sé kvöldþjónusta. En
viti menn; í búðarglugganum hékk
ekkert spjald. Eg fór á þrjár
næstu búðir, — engin spjöld. Þá
rann upp fyrir mér ljós. Kaup-
menn hlutu að hafa séð, að með
því að hafa þessi spjöld í glugg-
unum voru þeir ekki aðeins að
veita almenningi þjónustu, liel$-
ur að auglýsa fyrir keppinautana,
og þá var búið með það gamanið
og spjöldunum stungið undir stól.
Eg var þó svo heppinn, að af-
greiðslustúlka í söluturni gat upp-
lýst mig um kvöldþjónustuna og
náði því að gera viðskiptin og
gestirnir gátu fengið kvöldþjón-
ustu, kaffi og kvöldþjónustukex.
En nu er ég búinn að finna nýja
lausn á málinu og þarf ekki að
vera háður duttlungafullri kvöld-
þjónustu reykvískra matvöru
kaupmanna. Kunningi minn laum-
aði því að mér hérna um daginn,
að úti á Seltjarnarnesi væru tvær
verzlanir, sem ekki væru undir
valdi þeirra, sem ráða þessum mal
um hér í borginni. Þar, sagði
hann, geturðu keypt alla matvöru
gegnum söluop fram eftir öllu
kvöldi. Eg hef nú sannreynt að
þetta er rétt og þarf því ekki að
þeytast milli verzlana til þess að
athuga hvar opið sé.
Annars er rétt að minnast á
>00000000000000000000000000000'
Launakröfur.
Embættismenn með æstum róm, ,
ólmir á liækkun klifa.
Nú komið er fyrir Kjaradóm
hvort þeir £á að lifa.
KANKVÍS.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO*
eitt, að mér finnst alltof algengt
að kjötverzlanir hér séu með mat
á boðstólum, sem er skemmdur
eða jaðrar við að vera skemmdur.
í sumar einu sinni rétt fyrir há-
degi á laugardegi, brá ég mér inn
í stóra kjötverzlun og keypti nauta
hakk. Þetta var á laugardegi eins
og ég sagði áðan, og hagaði þá svo
til í verzluninni, að ég sá hvar
yerið var að liakka kjötið, sem
afgreiðslumaðurinn sótti handa
mér. Þegar nota skyldi það um
kvöldið, kom í ljós, að af því
var megnasta ýldupest, og nú voru
góð ráð dýr, engin kvöldþjónusta
og ég varð að gjöra svo vel og
fara og kaupa tilbúinn mat handa
fjölskyldunni. Hakkinu skilaði ég
á mánudag, og fékk það endur-
greitt, en enginn baðst afsökun-
ar. í þessari verzlun kaupi ég
hvorki kjöt né grænmeti aftur.
Svo var það í annað skipti í
sumar í matvöruverzlun einni, þar
sem ég var tvisvar búinn að kaupa
skemmt álegg og kom þá að máli
við verzlunarstjórann, og spurði
hann, hvort kæliborðið, sem þetta
iværi geymt í, væri örugglega í
íagi. Nei, því miður, sagði hann,
maðurinn, sem getur gert við
þetta, er í sumarfríi. Síðan eru
liðnir tveir mánuðir, og um dag-
inn kom ég þar, en þorði ekki að
kaupa álegg, en leit hins vegar
á kuldamælinn í kæliborðinu. -—
Hann stóð á núlli og maðurinn
var greinilega enn í sumarfríi. —
Það getur vel verið, að ég liafi
verið sérstaklega óheppinn, en
svona er þetta nú samt, og ég held (
að þörf væri á mun strangara
eftirliti með þessum hlutum en
nú er.
Að lokum ein smásaga. í gær-
kvöldi kom ég í enn eina kjöt-
verzlun og bað um kjöt af holda-
nauti. Ekkert sjálfsagðara, sagði
afgreiðslumaðurinn og kom innan
skamms með kjötið. — Er þetta nú
áreiðanlega gott kjöt, sagði ég.
— Já, blessaður vertu, þetta-
er fínasta alikálfakjöt, var svar-
ið.