Vísir - 18.02.1959, Blaðsíða 1

49. árg. Miðvikudaginn 18. febrúar 1959 43. íbl.

Hann ber einnig sargina
meb syrgjendunum.
Avarp bisk&ips i útvarpið í
gærkvöldi.

Huggið, huggið lýð minn
Svo segir Guð yðar. (Jes. 40,1).
Með þessum orðum hefst eitt
af ritum Biblíunnar, og mér er
sem ég heyri þau hljóma á þess-
ari stundu af óumræðilegum
áherzluþunga.
Sannarlega þarfnast nú vor
Itila þjóð huggunar. Undanfar-
inn tíma hefur hún tekið þátt
í hörmum bræðraþjóðar yfirj
miklum og sviplegum missi, og
nú er röðin komin að henni
sjálfri. Dag eftir dag hefur tog-
arans Júlí frá Hafnarfirði ver-
ið leitað milli vonar og ótta, en
sú leit engan árngur horið, svo'
að nú er henni hætt. Heil skips-1
höfn er horfin oss, stórt skarð
liöggvið í sjómannastétt vora,
já, alla þjóðina, Enginn getur
verið ósnortinn af því sári.
„Þegar hendir sorg við sjóinn,
syrgir, tregar þjóðin öll.“
Þrjátíu nöín hafa verið lesin
upp, feðra, maka, bræðra, sona,
vina. Yfir bláleiðum þeirra
hljómar dánarklukkan, yfir
einum af mestu mannsköðum
Islands á þessari öld. Hversu
margir ástvinir eru nú lostnir
söknuði og trega. Hversu marg-
ar fjölskyldur og heimili búa yf-
ir þungum harmi. Sorgin hefur
lialdið þar innför sína.
En Guð segir: Huggið, hugg-
ið lýð minn. ÖII er huggun og
hjálp af honum. Fagurlega hef-
ur kona lýst því. Hún sagði:
„Ég veit, að Guð leggur aldrei
,á mig svo þunga sorg, að hann
gefi mér ekki styrk til að bera
hana.
Hann ber einnig sorgina
með syrgjendunum, . eins og
skáldið kvað:
„Hjá þér, sem í dýrðarsölum
drottnar,
. . dimmir líka þegar reyrinn
brotnar,
þegar einhver ástvin missir
sinn.“
Hrygg föðuraugu hans vaka
yfir bömum hans í hafróti og
stormgný, og hvort sem þau lifa
eða deyja, bíður þeirra föður-
faðmur. Þann kærleik boðaði
Kristur lærisveinum sínum
forðum í ofviðrinu á Genesaret,
er hann kyrrði vind og sjó
Jafnframt býr Guð mönnun-
um þá huggun, að einnig þeir
heri hver annars byrðar. Vissu-
lega stendur þjóðfélag vort í
heild í þakkarskuld við sjó-
mannastétt sína fyrir starf
hennar að uppbygging þess, af-
rek hennar og fomir. Já, vott-
xun henni virðingu og þökk, og
samúð og hluttekningu öllum
þeim, sem sorgin hefur nú sótt
heim. Scndum þeim ástúðleg-
ar hugsanir og biðjum fyrir
þeim af öllu hjarta. Leitumst
við að láta þá finna, að þeir
standa ekki einir uppi í harmin-
um, heldur eiga bræður og syst-
ur, sem Iangar til að eiga þátt i
sorg þeirra og milda hana.
En æðst er sú huggun, sem
Kristur flytur oss frá Guði með
orðum sínum, lífi og dauða og
upprisu: „Ég lifi, og þér munuð
lifa,“ með svari sínu \ið spum-
ingunni fornu og nýju: „Lifnar
þá maðurinn aftur, er hann
deyr? Vera má, að einhverjir'
geti horft rólegir fram á dauða
sjálfra sín í þeirri trú, að þá
sé öllu lokið fyrir þeim. En það
getur enginn gagnvart dauða
þess, sem hann elskar. Og mitt
í sárustu sorginni kemur oft
svarið frá Guði, sannfæringin
um það, að liinn látni lifi.
Er það ekki þetta, sem Matth-
ías á við, er hann segir:
„Látum dauðann tala,
Helju sjálfa gráta.“
Guð gefi yður syrgjendun-
um öllum þá öruggu trú, að
látnir ástvinir yðar lifi og að
þér munuð finnast aftur á feg-
insdegi. Leitið svölunar í sorg-
inni með fyrirbæn fyrir þeim.
Bænin sé friðarbogi eftir of-
viðrið, vegurinn milli himins
og jarðar. Biðjum nú saman
öll:
Leið þú, Guð og faðir, ást-
vinina horfnu. Lát þá ganga á
Þínum végum. Leyf þeim, ef
unnt er, að fylgjast með vinum
sínum hér á jörð. Gef, að þeir
megi leiða blessun yfir líf vort.
Lát þitt eilífa ljós lýsa þeim.
Huggið, liuggið lýð minn.
Kom, blessaða huggun frá
Guði í nafni Jesú Krists, sem
cndurfæddi mennina til lif-
! andi vonar fyrir upprisu sína.
Þerra tárin af hvörmum og
1 veit hjörtunum frið og trú á líf-
ið og kærleikann.
Vertu oss fáum,
fátækum smáum
I líkn í lífsstríði alda.
Eitt mesta sjóslys, sem
snert helur Islendinga.
Twisvar tíöur hufu fleiri
menu furist wneð íslenshu
skipL
Júlíslysið er eitt mesta sjóslys, sem komið hefur
fyrir islenzkt skip og sjómenn. Þótt komið hafi fyrir,
að í mestu veðrum hafi farizt fleiri islenzkir menn,
hefur það jafnan verið með fleiri eri einu skipi. Mun1
það aðeins hafa komið fyrir tvívegis á þessari öld, að
fleiri menn hafi farizt með einu skipi en með Júli að
hessu sinni.
Biskupinn yfir íslandi flutti
ávarp og bæn í útvarpið í gær-
kvöldi, er lesin hafði verið til-
kynning um slysið. Hófust
fréttir á því, að leikið var sorg-
arlag, síðan kom tilkynning
bæjarútgerðarinnar, sem Vísir
birti í nokkrum hluta upp-
lagsins í gær, og að loknu
ávarpi biskups voru enn leikin
sorgarlög og klassisk lög fram
að síðari fréttum, en að end-
ingu var lesinn passíusálmur.
Gyðingastraumur
til Israels.
FYRRI SLYS.
Kútter „Geir“ fór frá Hafn-
arfirði 11. febrúar 1912 með
27 manna áhöfn og spurðist
ekki til hans framar.
8. febrúar 1925 fórust tveir
togarar í Halaveðrinum svo
nefnda: „Leifur heppni“ frá
Reykjavík með 33 manna á-
höfn og „Fieldmarshall Rob-
ertson“, Hellyer-togari, gerður
út frá Hafnarfirði, með 35
manna áhöfn, þar af 29 íslend-
inga.
1. des. 1930 týndist togar-
inn „Apríl“ í hafi og með hon-
um 18 menn.
„Ólafur“ fórst á Halamiðum
2. nóv. 1938 með 21 mann inn-
anborðs.
27. febrúar 1941 týndist tog-
arinn „Gullfoss“ nálægt landi
með 19 manna áhöfn.
Sama ár, 2. des., hvarf tog-
arinn „Sviði“ með 25 manna
áhöfn.
Togarinn „Jón Ólafsson“ lét
í haf 21. okt. 1942 með 13
manna áliöfn og spurðist ekki
til hans síðar.
Lv. „Þormóður“ fórst út af
Garðskaga 20. febr. 1943 með
31 mann innanborðs, þar af 24
farþega, m. a. konur og börn,
frá Bíldudal.
Togarinn ,,Max Pemberton“
fórst á heimamiðum mcð allri
áhöfn, 29 manns, 11 des. 1944.
Sjá bls. 11., þar sem birt cr
tilkynning bæjarútgerðar
Hafnarfjarðar um skiptapann.
Arababandalagið kemur
saman til ftindar bráðlega og
ræðir hina miklu fólksflutn-
inga frá Austur-Evrópu til
Israels, sem beir telja Araba-
ríkjunum stafa miklu hættu af.
Segja þeir, að það séu um
8000 Gyðingar frá Austur-
Evrópulöndum, sem komi á
mánuði hverjum til Israels.
Hyggst bandalagið taka málið
upp bæði við Eisenhower og
Krúsév.
Israel leggur fram mikið fé
árlega til þess að koma þessu
fólki fyrir, og fær*til þess mik-
inn fjárhagslegan stuðning
einstaklinga stofnana víða um
lönd.
Siglt á Tröllafoss í þoku.
M&wnst þó
htwfwwur
til stenskrnr
í wntwrtjun.

Seint í gærkvöldi, er m.s. „Trölla- ’
foss“ var á siglingu við suðurodda ;
Svíþjóðar á leið frá Yentspils til !
Hamborgar í dimmri þoku, varð j
skipið fyrir árekstri, sem olli j
þannig að skipstjórinn áleit rétt-
skemmdum á bakborðshlið þess,
ast að leita þegar til næstu hafnar,
sem var Trelleborg í Svíþjóð. Kom
„Tröllafoss“ þangað heilu og
höldnu kl. 9 í morgun.
Eimskipafélagið átti snemma í
morgun tal við skrifstofu sína í
Kaupmannahöfn, til þess að fá
upplýsingar um nánari atvik að
þessu óhappi. Mun þetta hafa at-
vikast þannig, að rússneskur
dráttarbátur, sem var með stóran
pramma í eftirdragi, kom skyndi-
lega út úr þokunni. Dráttarbátur-
inn beygði þegar í stað frá
„Tröllafossi“, er hann varð var
við skipið, en pramminn hélt sinni
stefnu, þótt dráttarbáturinn
beygði, og sigldi hann á bakborðs-
hliðina á „Tröllafossi", með þeim
afleiðingum að gat kom á hliðina,
aðallega fyrir ofan milliþilfarið.
Dálítið vatn kom í lestina, en með
því að halla skipinu, varð komið
í veg fyrir frekari leka, og sigldi
skipið síðan inn til Trelleborgar
eins og fyrr segir, þar sem bráða-
birgðaviðgerð á skemmdunum
mun fara fram. Ekki er þess get-
ið, að nein slys hafi orðið á mönn-
um. v
Járntjaldið stöðvar
frímerki.
Það er greiniíegt, að jafnvel
frímerki geta verið þáttur í kalda
stríðinu.
Bandarikin hafa gefið út nokk-
ur frímerki, sem heita öll
„Champions of Liberty" eða bar-
áttumenn frelsisins. Meðal þeirra
er frimerki til minningar um
Lajos Kossuth, ungversku frels-
ishetjuna, og hefur það vakið
gremju i ýmsum járntjaldslönd-
iim. Hafa bæði Ungverjaland og
Tékkóslóvakía gert afturreka
þau bréf, sem þessi frimerki eru
notuð á.