Vísir - 18.02.1959, Blaðsíða 3

Fanny fer á
jl^jahir.
Texas kótelettur
(eins og Kréólar búa þær út).
8 svínakótelettur
(eöa sneiðar af skinke).
1 laukur.
1 pakki spaghetti
(eða 200 gr. makkaroni).
Tómatsósa eða tómatpurée.
Pipar, salt, smjörlíki og
brauðmylsna.
Kóteletturnar eru barðar
léttilega. (Það á ekki að fylgja
bein með kótelettunum; því á
að skera þær úr stykki því,
sem næst er hálsinum). Þær
eru brúnaðar vel, síðan er salti
og pipar dreift á þær og þær
lagðar í eldfast mót. Laukur-
inn er brúnaður sér, síðan er
dálitlu vatni helt á hann og
hann er þeyttur í sundur. Síðan
er honum og vætunni sem með
honum er hellt yfir kóteletturn-
ar. Ofan á þetta er látið lag af
soðnu makkaroní- (eða spagh-
etti), sem hefur verið bætt vel
með tómatpurée. Brauðmylsnu
stráð á og smjörbitum eða
smjörlíkisbitum dreift á. Mótið
er sett í heitan ofn og bakað í
20 mín. — Framborið rjúkandi
heitt með kartöflum.
Rússneskt „pilaf“.
Vi bolli af hrísgrjónum er
skolaður úr mörgum vötnum
og eru þau soðin þar til grjón-
in eru svo meir að þau eru eins
og svolítill kjarni milli fingr-
anna — (Ópóleruð hrísgrjón
smákkast betur en póleruð í
þessum rétti og eru miklu nær-
ingarmeiri en þau póleruðu).
Þegar búið er að sjóða grjónini
er þeim hellt á síu og vatn lát-
ið buna á þau svo að þau tolli
ekki saman.
3 matskeiðar af smjörlíki eru
bræddar í járnpotti eða omelet-
pönnu og grjónunum er hellt
þar í.
Látið sjóða í 4—5 mínútur
og þá er hætt í Vi bolla af
soðnum og flegnum tómötum
(eða tómatpurée).
% bolli af soðnu eða stéiktu
kjöti er skorinn í teninga. Bezt
hæfir í þetta kálfa eða flesk-
steik — en bezt af öllu er
hænsakjöt.
/ú bolla af soði er bætti í.
(eða vatn með teningum. Þetta
er nú látið sjóða 5 tii 10 mín.
Salti og pipar er dreift á
eftir smekk og sneið af köldu
smjöri er bætt í, rétt áður en
þetta er borið fram — sjóðandi
heitt — það er skilyrði fyrir
því að rétturinn smakkist vcl.
(Hér eru mál gefin upp í
hálfum bollum en það verður
að auka við það eftir því
hversu margir eiga að borða).
er
Henni firsnst það eiginlega
fjöll, e@
níræð.
Fanny Copland fannst þetta
ekkert til að stœra sig af. skrif-
aði einn tíðindamanna Daily
Mail um daginn, og hélt áfram:
„Hún er 88 ára og hefur al-
veg nýverið klifið hæsta fjall
í Yugoslavíu. Það heitir Trig-
lav, er 9.400 fet og er í slaf-
nesku Ölunum.
Hún býr í Ljublana og talaði
við mig í síma í gærkveldi. „Hér
finnst mönnum þetta ekkert.
Eg hef klifið þetta fjall 39
sinnum áður.“
Fröken Copeland var fædd
á írlandi, ólst upp í Skotlandi,
fór þaðan til Yugoslavíu, sem
enskukennari og ákvað að verða
þar um kyrrt.
Hún hló.
Ég var einn af þeim, sem erf-
iðaði með þjáningu við rætur
Ég var fædd í Birr, í Kings-
greifadæmi (sem nú heitir Offa-
by) á írlandi, en fjölskylda mín
átti heima í Aberdeen.
Við erum öll mikið fyrir að
klifra og erum skyld dr. Tom
Longstaff, sem kleif Everest."
Hnéð.
Þegar hún klifraði Iriglav
seinast, sagði hún svo frá: „Ég
var nærri 12 klukkutíma að því.
Venjulega geri ég það á miklu
skemmri tíma.
Við fórum ofan lengri leið-
ina, þá sem burðarmennirnir
fara. Ég held að ég hafi gengið
sextán mílur á sjö klukkutím-
um.
Ég hraðaði för minni síðast
— mér lá á að komast heim til
að borða kvöldverðinn.“
Fröken Copland mælti enn-
Hún gætir sím&borðsins, þé
ú hún sá
Mount Everest, þegar ég var fremur: „Eg geri þetta af því
helmingi eldri en fröken Cope- 1 að mér líður betur þegar ég er
land. Ég var undrandi yfir af- hátt uppi. Þegar ég er komin
reki hennar, sérstaklega af því, 8.000 fet á loft, líður mér svo
að Iriglav er álitið mjög erfitt, dæmlaust vel.
jafnvel fyrir unga menn. j Ég meiddi mig í hnénu fyrir
En þegar ég sagði henni frá nokkru — það var á öðru fjalli
þessu, hló hún og sagði: „Þegar — þeir kalla það „knattspyrnu-
ég var yngri, kleif ég oft Irig-
lav ein.“
Þá sagði fröken Copeland mér
hnénu lið miklu betur þarna
„En ég verð að gera yður það uppi á fjallinu heldur en því
ljóst, að ég hafði hjálparmann líður niðri.“ i
með þér í þetta sinn, til að bera Ég hélt fast við mína skoðun:
föggur mínar, af því að ég er „Fyrir konu, sem er 88 ára að
ekki eins ung og ég var.“ 'aldri, er þetta furðulegt afrek.“
Og hún mælti ennfremur, og Hún hló aftur: „Leggið ekki
var nú kát „í næsta sinn, sem áherzlu á aldur minn,“ sagði
ég fer þarna upp, skal ég taka hún. „Segið aðeins, að ég sé yfir
yður með mér, ef yður langar áttrœtt.“
til að koma.“
Þá sagði fröken Copland mér
nokkuð af ættarsögu sinni.
„Faðir minn var konunglegur
stjörnufræðingur í Skotlandi
’frá því á árinu 1887 til 1905,“
sagði hún, „og ég nota hans
nafn í stað giftingarnafns míns,
sem er Barkworth.
Ég á son, Harold Barkworth,
hann á heima í Mickleover i
Derbyshire.
Það er ekki auðvclt verk
að annast skiptiborð. Og ekki
verður það auðveldara f.vrir þá
sem eru blindir.
En Ijóshærða stúlkan fallega
í forsal Braille stofnunarinnar
starfar að skiptiborðinu af
jafnmikílli leikni og þeir, sem
sjáandi ei'u.
j Jeanne Huffmann er talin
blind — þ. e. a. s. hún sér mun
ljóss og myrkurs, en getur ekki
séð lögun eða gerð þess, sem
i fyrir framan hana er.
! Hún hefir verið að þjálfa sig
í Braillestofnuninni í 214 ár og
hefir unnið þar ýmis störf, áð-
ur en þetta sérstaka skiptiborð
var sett þar upp
Þetta skiptiborð er ekki ó-
líkt öðrum skiptiborðum nema
að því leyti að á því eru ýmis
braillemerki, sem sjónlaus
starfsmaður finnur með snert-
ing'u og getur þá starfað við
það eins örugglega og sjáandi
menn gera.
Starfsmenn Braillestofunai'-
innar ætla sér að þjálfa blinda
starfsmenn, og getur verið, að
Jeanne Huffmann verði þar
kennari. Þetta er hluti af
áætlun þeirra um að hjálpa
blindum, þjálfa þá í nytsömum
störfum og styðja þá til að fá
atvinnu, sem er þjóðfélaginu
einhvers virði.
Skiptiborðið á myndinni er
eitt af fáuirx slíkum skipti-
borðum, sern til eru. Það er
teiknað af Bell símafélaginu.
B0MSUR
kvenna, karla,
unglinga og barna.
VERZL

Laugavegl 10. Síml 13367
Ef þér farið í cocktail boð, cr
sjálfsagt að liafa liatt sem
þennan, segja tízkukóngar í
París. Hann er úr bleikrauðu
og svörtu satíni, skreyttur með
sh-útsfjöður.
Ein Dionnesystra
eignast barn.
Cecilie Dionne, sem nú er frú
Philippe Langlois — ein af hin-
um heimsfrœgu Dionne fimm-
burum — varð móðir nýlega.
Hún eignaðist 14 marka dreng.
á sjúkrahúsi í Montreal. Þeim
líður báðum vel, móður og syni.
Drengurinn er nefndur Claude.
Fjórar lifa af fimmburunum
og er Cecilie fyrst til að verða
móðir. En systir hennar Annette
er alveg á hælunum á henni,
|
í hún á líka von á barni.
Cecilie giftist ljósmyndafræð-
m£\ ingi, sem heitir Langlois, en
| Annette giftist Germain Allard
frá Montreal mánuði fyfr.
Marie var hin þriðja af fimm-
burunum, sem giftist. Hún gift-
ist í Montreal í síðasta mánuði,
Florent Houle, sem er réttar-
þjónn.
Systir þeirra Yvonne er hjúkr
unarkona og er enn ógift.
Emilia, sú fimmta, dó 1954
eftir krampaflog.
Cecilie sagði vinuxn sínum ný-
lega, að ef hún eignaðist dóttur
ætlaði hún að kalla hana Em-
iliu, til minningar um systur
þeirra.
::.ÍH
ii i::
Það cr ekki hægt að kalla menn ful’numa í listimxi að baka
pöiinuköku eða flatköku fyrr en xxjaður getur snúið kökunni
við mcð bví að kastxx henni upp af pönunni. Þctta cr ckki eins
vandalítið og ætla nxætti cg margur hefur fengið kökuna í
andlitið cða sctt hana í gcifið. ÞrrG kona er auðsjáanlega snjöll.
Að nxinnsta kasti hcfur kakan losnað við pönnuna, en þegar
að er gáð sézt að hún hefur brugðið annari hendinni undir
p'önnuna----------------------svona til vara.
Miðvikudaginn 18. febrúar 1959
VI S I*
1/JijJ