Vísir - 23.02.1962, Side 15

Föstudagur 23. febrúar 1962
VtSIR
M

Rauöhæröa hjúkrunarkonan

ágæt manneskja hún er í
raun og veru.
Sky kinkaði kolli og hann
minnti á hve ánægjulegt það
væri fyrir þau, að hafa fund-
ið hvort annað og geta nú
notið umhyggju og félags-
skapar hvors annars í ellinni,
á gullnu árunum. — En nú
skulum við tala um okkur,
sagði hann og þrýsti henni
að sér. Og svo ræddu þau
um framtíðina og kom sam-
an um, að ganga í það heilaga
í Boston i október — að
misseri liðnu. Ekki kvaðst
Sky hafa ráð á að gefa
henni demant á stærð við
strútsegg — hann yrði kann-
ske enn smærri en sá, sem
Matthew Carson gaf frú Pet
erson — Matthew var nefni-
lega ekki auðugur maður. Og
Sky kvaðst ekki geta látið
allt eftir henni — og hann
yrði að spara sem mest til
þess að geta gefið henni
heimili með haustinu.
— Ég hef nú aldrei búist
við, né langað til að hvíla á
neinu rósabeði allt lífið, og
held líka, að mesta gæfan sé
í því fólgin, að starfa og láta
hverjum degi nægja sína
þjáningu — og svo finnst
mér að mér sé skylt að starfa
svo sem misseris tíma til við-
bótar í Mother of Solace
sjúkrahúsinu í Boston, eða
meðan verið er að byggja
nýju bamadeildina, sem frú
Peterson ætlar að láta reisa
þar.
— Ég er sannarlega hepp-
inn, að aðalskrifstofurnar
okkar eru í Boston, og —
samt veit ég, að næstu sex
mánuðir verða lengstu mán-
uðir verða lengstu mánuðir
ævi minnar.
v- Já, ég man, og mér
fannst þú furðu djarfur.
— Og nú, þegar ferðinni
er lokið, eftir rúman hálfan
— Jæja, við verðum starf- mánuð, og við erum komin
andi bæði tvö og höfum um til Boston — er það að vera
piargt að hugsa um framtíð- saman allt lífið, sem við get-
ina, og inn á milli getum við um horft fram til, hvar sem
hugsað um þessa ferð, og — leiðir liggja, hvar sem við
samferðafélagana, hvort Pet verðum, á sjó og landi.
er Nugent muni stappa í sig Enn mættust varir þeirra.
stálinu einhvern tíma og — En nú höfum við talað
biðja Polly, hvort Jerry Clay nóg um framtíðina í kvöld.
ton og Edna verða hamingju- • eÞtta er seinasta nóttin, sem
söm og hvort Marlina siglt er meðfram hinum
hremmir greifann sinn þarna fögru ströndum Miðjarðar-
í Napólí
— Þú þarft þó ekki að
vera neitt að rýna i framtíð-
ina hvað Vandeventer skip-
stjóra snertir, þar sem þú
veizt hver sérfræðingur hann
er í að fást við kvenfarþega,
jafnvel þá fegurstu .. .
— Hann gætir þess víst í
framtíðinni, að stelpukjánar
eins og ég rjúki ekki á hann
og kyssi hann.
Þau hlógu bæði, en svo
varð hún allt í einu. alvarleg
og mælti: — Þegar ég hóf
þessa ferð fannst mér allt
vera sem ævintýri — að það
væri sigling til ævintýra-
landsins, sem væri að hefj-
ast. Og hún varð það og mik
ið meira en það, því að það
varð sigling til framtíðar-
landsins og allt.af verður
margs að minnast.
— Manstu hvað ég sagði
við þig á sundlaugarbarm-
inum forðum — ég sagði víst
eitthvað um það, sem fram-
undan væri — hér á skipinu
og jafnvel eftir það ...
hafs. Nú nk’úum við ganga
út að borðst.ok’-mrn og eign-
ast fagrar m.inningar um
seinustu nóttina á þessai’i
Miðjarðarhafssiglingu.
S ö g u 1 o k .
Það eru e.kki venjuleg sán-
ingarstörf, sem menn
vinna þama að, þótt mynd-
inni hafi verið gefið nafnið
vetrarsáning. Hún er nefni
lega tekin við gaddavírs-
girðingu þá, sem myndar
járntjaldið að nokkru leyti
í ýmsum hlutum Þýzka-
lands, og sýnir hermenn
Ulbrichts standa yfir
tveim mönnum, sem fengið
liafa það hættulega hlut-
verk að koma þama fyrir
jarðsprengjum, en lilut-
verk sprengnanna er að
hindra ferðir flóttamanna
vestur á bóginn — úr sælu-
ríki kommúnismans.
Beljustríö í Madrid
Það er komið til sögunnar
beljustríð í Madrid — sjálfri
höfuðborg Spánar — og er
háð jafnvel inni í miðhluta
borgarinnar. Borgaryfirvöld-
in vilja nú allar beljur burt
úr bænum, af heilsufarsleg-
i um ástæðum, en hér er við
I ramman reip að draga.
j Maður er Jaime Pastor
nefndur. Hann segir um
þetta: — Beljurnar gera eng
um neitt. Þær bíta ekki. Og
| þær framleiða mjólk. — Er
Nú finnst mér ég skilja hvers þossi afstaða skiljanleg, þvi
vegna börnin vilja ekki stancla j að hann á sjálfur sex kýr Og
meðai fuiiorðna fóiksins i stræt, hefur þær í f jósi í kjallara
isvögnunum. hússins, sem er skammt frá
Barnasagan Kalli kafteinn
35
Það leið að
miðnætti. Kalli
og Stebbi hrutu
svo að litla
húsið skalf og
nötraði, en
Tommi litli lá
vakandi, þang-
að til ljósið í
glugga prófes-
sorsins slokknaði. Þá reis hann
upp og læddist út. Tomma
hafði dottið ráð i hug og nú
ætlaði hann að framkvæma
það. Hann læddist upp að
húsi prófessorsins og hlustaði
um stund fyrir utan gluggann.
Jú, prófessor Blaðgrænn svaf
nú þegar, og Tommi heyrði
þungar hrotur hans. Síðan
læddist hann inn í húsið og
þreifaði sig áfram að til-
raunastofunni, þar sem allar
hyllur voru fullar af bókum,
krukkum og flöskum, í öllum
stærðum, Tunglið skein skært
inn í herbergið, svo að Tommi
þurfti ekki að kveikja ljós.
„Við skulum sjá“,. tautaði
hann, „hvar á ég nú að byrja?
„Fljótvirkur áburður 1“ las
hann á einni krukkunni.
„Fljótvirkur áburður IX", stóð
á annarri. „Hm“, taut°.ði
Tommi, „skyldi ég eklci hafa
fundið hér, það sem ég þarf
á að halda."
nýjasta skýjakljúf borgar-
innar, Torre de Madrid, —
Alls munu vera um 1000 kýr
og 150 f jós í borginni og blað
ið EL ALCAZAR hefur hafið
baráttu fyrir að bannað verði
allt beljuhald í borginni.
Jaime Pastor segir, að það
sé ekkert óvanalegt í Madrid
að fjósin séu á kjallarahæð-
um húsanna. Það er venja,
að eigendur kúnna hleypi
þeim út snemma á morgnana.
Er þetta eins konar morgun-
ganga, sem kúnum er lífs-
nauðsyn, því að þær standa
annars á bás allan sólarhring
inn. Beljumar í Madrid hafa
engin kynni af túnum og bit-
högum. Og nú hefur skorizt
í odda milli eigenda þeirra
og lögreglunnar, sem vill
ekki lengur leyfa áðumefnd-
ar morgungöngur.. Því er
haldið fram af yfirvöldun-
um, að mjólk sú, sem kúa-
eigendur í Madrid selja sé
vatnsblönduð og langt í frá
nægilega hrein. En það er ein
spurning, sem yfirvöldin eiga
eftir að svara: Hvert eiga
kúaeigendur, sem flestir eru
fátækir, að fara með kýrn-
ar sínar?
• Russcll lávarður, sem fyrlr
nokkru fór til Kongó til þcss að
kynna sér ástand og horfur.
Hann kvaðst þeirrar skoðurjcr,
að ekki hefði þurft að koma t('
aðgerða Sameinuðu þjóðanna í
desember, — og sér virtist seri
mestum crfiðleikum iiefði vald-
ið, að SÞ hefðu eklci hafl fyrsta
flokks meun £ Kongó,