Vísir - 21.06.1962, Blaðsíða 4

1
4

Fimmtudagur 21. júní 1962.
ar. Það voru líka fleiri sem vildu
tala við þau en ég. Áhugasamir
nemendur gáfu sér við og við tíma
til að fá orðið og segja frá því hve
mikið þeir hefðu synt, eða hversu
lítið þeir gætu synt.
Kennsluaðferðirnar voru hinar
fjölbreytilegustu. Margrét „synti“
af kappi upp á bakkanum, ekki þó
í alvörunni, þv£ hún var aðeins að
sýna litlu stelpunum sundtökin.
Helga dró eina telþuna á priki eftir
endilangri lauginni. Ríghélt sú slð-
arnefnda f prikið og sigldi hnarr-
reist frá bakka til bakka.
Eiríkur sat hinsvegar hinn ró-
legasti á kassa og var að fræða
aldri, hversu fljót þau eru að læra?
Maður hefði getað haldið að það
þýddi lítið að kenna 5 ára börnum
að læra að synda“.
„Nei, það fer minnst eftir aldrin-
um og 5 ára börn geta lært sundið
unum
Lítið, fallegt telpuandlit
skauzt upp úr vatninu, leit
brosandi framan í mig og
sagði:
„Viltu sjá mig synda,
manni?“
Litla stúlkan var með
kút á bakinu og vogaði sér
varla tvo metra frá bakk-
anum, en stoltið yfir kunn-
áttunni og gleðin yfir til-
verunni leyndi sér ekki.
jafnskjótt og hin, þótt yfirleitt
gangi ver að kenna þeim“.
Það voru þrír sundkennarar
þarna á bakkanum, Eiríkur Stefáns
son, Margrét Kristjánsdóttir og
Strákurinn með kútinn — eða kúturinn með strákinn.

Hún var ekki ein um stoltið. Um
fjörutíu börn á aldrinum 5—10
ára svömluðu þarna í Sundlaugun-
um. Þau voru þátttakendur í sund
riámskeiði sem Sundlaugar Reykja-
víkur efna til fyrir börn á þessum
aldri. Þátttakan í þessum námskeið
um er geysimikil, og í Sundlaugun
um einum eru um 300 börn að læra
sundtökin þessa dagana. Auk þessa
eru einnig námskeið í hinum laug-
unum en hvert þeirra stendur í
20 tíma.
irtfn-í^cn;:
iti vli.i!

i j
Það voru ýmsar aðferðir notaðar til að stinga sér til sunds.
„Þáð er hins vegar upp og niður
hvort krakkarnir verða syndir á
þessum 20 tímum. Það fer mest
eftir áhuga hvers og eins og þroska.
Sum er líka vatnshrædd og það
tekur langan tfma að yfirvinna
það“.
„Það fer þá ekki svo mikið eftir
sunddrottningin fyrrverandi Helga
Haraldsdóttir. Auk þeirra kennir
Erla Erlingsdóttir einnig í Sund-
laugunum. Öll voru þau önnum kaf
in við kennsluna, þann stutta tíma
sem ég staldráði við, svo lítill tími
gafst til að rekja úr þeim garnirn-
einn strákinn á því hversu stórkost
legt það væri að vera bóndi og eiga
jeppa. Ég verð að játa að mér
fannst þetta ekki beint vera sam-
ræmanlegt í sundkennslu og þegar
hann kallaði „þið þarna vinnu-
menn“, leizt mér alls ekki á blik-
:: r:-' •
hreyfingu þeirra. Margrét fræddi
mig á því, „að það væri mikið
betra við telpurnar að eiga, þær
hlýddu mikið betur og væru minni
læti í þeim en strákunum".
Kom það engum á óvart. '
Það var gaman að fylgjast með
krökkunum þarna í lauginni, enda
sýndu margir þeirra mér tilhlýðil.
virðingu. Einn lagði það á sig að
taka þrjú sundtök kútlaust sökkva
í miðri laug og súpa hveljur í vatn-
inu. Ein daman stóð á höndum og
tilburðir annarra miðuðust einnig
að því að skemmta mér.
una. Ég athugaði Eirik útundan
mér og datt helzt í hug að hann
hefði dottið á höfuðið, þegar hann
var lítill.
Ég fékk þó fljótlega skýringu,
það kom upp úr kafinu, að Eiríkur
flokkaði strákana niður eftir kunn
áttunni:
Þeir voru vinnumenn, sem notuðu
kúta og lærðu fótatökin, bændur,
sem lærðu handtökin og þeir sem
syntu kútlausir áttu jeppa og voru
stórbændur. Svo voru þeir sem
voru vel syndir' — þeir áttu flug-
vél og voru sómamenn!
Þegar Eiríkur skýrði líkingarnar
út fyrir mér, kom einn vinnumaður
inn upp að bakkanum, heyrði tal
okkar og lýsti því af einlægni yfir,
að hann langaði mest til að verða
stórbóndi og eiga jeppa.
„Nú, viltu ekki verða sómamað-
ur?“, spurði ég.
Hann svaraði því engu, og það
var greinilegt, að hann dirfðist
ekki að hugsa svo langt.
Ég stóð góða stund við og fylgd-
ist með kennslunni. Gusurnar
gengu yfir mig, þegar strákarnir
busluðu : vatninu, og það var ærsl
og leikur f þeim mörgum.
Telpurnar í hinum enda laugar-
innar hlýddu aftur á móti alvarleg-
ar öllum ráðum Helgu og Margrét-
ar og samvizkusemin var f hverri
Síðustu árin hafa samskonar
námskeið verið haldin reglulega á
hverju vori hér í Sundlaugunum.
Aðsókn hefur alltaf verið mjög mik
il. Það þarf ekki að lýsa nauðsyn
þess að kunna að synda, enda
hefur ekki þurft að hvetja íslend-
inga til þess náms.
Það kann að vera að fyrir 5—6
ára börn sé það fullsnemmt að
læra að synda, „enda er það f það
yngsta“, en þau komast yfir hræðsl
una við vatnið og fá meiri áhuga
fyrir sundiþróttinni þegar tímar
líða. Það er því bæði gagn og gam-
an af þessum sundnámskeiðum.
Þessu námskeiði, sem nú stendur
yfir, lýkur á fimmtudaginn, en
Frh. á bls. 10.
Stórbændumir stinga sér til sunds. Eiríkur Stefánsson sundkennari fylgist með,