Vísir - 12.07.1962, Síða 8

8
Fimmtudagurinn 12. júlí 1962
VISIR
1 ■■■■■■'
-ViVAW-V V.V.'
Tengdadóttir fyrrv. ^rakkiandsforseta
CJtgetandi Slaðaútgatan VISIK
Ritstjórar: Hersteinr Pálsson Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri Þorsteinn 0 Fhorarensen
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 17S
Auglýsingai og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 45 krórui 5 mánuði.
f lausasölu 3 kr sint — Slni. U66C (5 <inur)
Prenvsmiðja Vísis — Edda h.t
Er Island skotmark?
Tvær eru þær röksemdir, sem „hernámsandstæð-
ingar“ hafa mjög haldið fram í umræðum sínum um
íslenzk varnarmál á liðnum misserum. Önnur er sú,
að ísland sé gert að skotmarki sökum þess, að hér
dveljist erlent varnarlið. Þá muni Sovétríkin og varpa
atómsprengjum á landið strax og styrjöld hefjist.
Oft hefir verið á það bent, hve ósennilegar þessar
fullyrðingar „hernámsandstæðinga“ eru. Á blaða-
mannafundi í gær með Moore aðmírál, yfirmanni varna
íslands komu þessi atriði til umræðu.
Aðmírállinn benti á tvennt í þessu sambandi. í
fyrsta lagi væri það í meira lagi ósennilegt að árásar-
aðili hæfi atlögu gegn íslandi. Hér væri einungis vam-
arstöð og útilokað væri að héðan væri urínt að hefja
árásir á önnur ríki. Því væri það út frá hernaðarlegu
sjónarmiði þýðingarlítið fyrir árásaraðila að leggja
varnarstöðina í rúst.
í öðru lagi benti aðmírállinn á það, að kjarnorku-
vopn kostuðu mikið fé og árásarríki myndu tvímæla-
laust telja þeim stórvirku vopnum betur varið á aðra
staði en litla varnarstöð.
Um þessi atriði munu allir herfræðingar sammála,
enda þarf ekki nema sæmilega óbrjálaða skynsemi til
þess að skilja réttmæti þeirra. En við íslendingar höf-
um aldrei haft her í okkar landi og erum þess vegna
ókunnir öllu því, sem lýtur að vígbúnaði. Þess vegna
eru mörgum ekki ljósar jafn einfaldar staðreyndir, sem
hér koma fram.
En flestir munu þó skilja, að vörn er betri en varn-
arleysi, vilji þeir á annað borð hugsa hlutlægt um
málið. í menningarþjóðfélagi ver lögreglan líf og eign-
ir borgaranna gegn sakamönnum. Á alþjóða vettvangi
er varnarliðið trygging gegn árásum vígglaðra stór-
velda. ,
Þjóðirr og silfur hafsins
Vonir eru nú teknar að glæðast um að síldaraflinn
verði góður á næstunni. Allmikil síld virðist nú vera
fyrir Norðurlandi, vestur af Kolbeinsey, og það sem
ekki er síður um vert, mjög góð söltunarsíld. Menn á
Siglufirði voru orðnir þungbrýnir þar til í fyrradag,
er fréttist um göngu þessa, því að þar höfðu nokkrar
söltunarstöðvar enga síld fengið.
Vísir skýrði fyrir nokkrum dögum frá þeim frétt-
um að verð á síldarlýsi fer nú mjög lækkandi á heims-
markaðinum. í fyrstu sölunum í fyrra var verðið um
60 sterlingspund á tonnið, en nú er það aðeins 34—35
sterlingspund. Ástæðan fyrir verðlækkuninni nú er
miklar lýsissölur Norðmanna og Perúmanna. Þetta
sýnir enn hve nauðsynlegt það er að fullvinna hina
feitu Norðurlandssíld, salta krydda og sjóða niður. Á
aukningu þess magns sem fullnýtt er verður að leggja
höfuðáherzlu í framtíðinni.
„Hraðasta kona heims“
tók sér aðeins tveggja
sólarhringa frí eftir að
hún hafði unnið að nýiu
heimsmeistaratitilinn í
hraðflugi kvenna. Hún
heitir Jacqueline Auriol
og er tengdadóttir Vinc-
ent Auriols fyrrum for
seta Fraklands. Fljótleg:;
eftir hún hafði sett
heimsmetið var hún
komin til starfs að nýjn
sem tilraunaflugmaður á
flugvellinum Bretigny
sur Orge í nágrenni Par-
ísar.
Það var fyrir ellefu áruœ,
sem Jaqueline Auriol varð
heimsfræg, þegar hún flaug með
þotu á 818 km hraða á klst og
sló þannig hraðamet það sem
bandaríska konan Jaqueline
Cochran hafði sett.
Nú þegar Jacqueline Auriol
setti enn nýtt met þurfti hún að
fljúga helmingi hraðar en árið
1951.
Hún komst upp í 1849 km
hraða á klst með orustuþotu
sinni af tegundinni Mistral III.
Það er sannarlega vel gert og
það bezta er að það sem til
þessa þarf er ekki -aðeins góð
og hraðfleyg flugvél, heldur
hugrakka og leikna flugkonu.
★
Sá sem sæi hina grannvöxnu,
flngerðu frú Auriol einhvern
morgun kl. 7 á Bretigny-flug-
vellinum gæti sízt af öllu
ímyndað sér að þessi kona væri
hraðagikkur. Hún er svo glæsi-
leg og kvenleg. Og sá sem sér
andlitsdrætti hennar gæti ekki
ímyndað sér, að þetta andlit
hefði eitt sinn verið svo illa
leikið eftir slys, að það var nær
óþekkjanlegt.
Nútíma skurðlækningar hafa
unnið kraftaverk á andliti þess-
arar konu. Eftir að hún steypt-
ist til jarðar í flugvél sinni en
hélt lífinu þuriti að framkvæma
26 skurðaðgerðir á henni.
Og Jacqueline gat ekki beðið
eftir siðustu skurðaðgerðinni.
Strax milli 20 og 21 aðgerðar
settist hún við stýrið.
Hún er fædd Jaqueline
Dounet, dóttir forríks fransks
kaupmanns I París. Hún gekk
í skólann Notre Dame de Zion,
sem er skóli fyrir dætur ríkra
manna í Parísarborg. Hún var
yndisfögur stúlka, sem vandist
góðum siðum, en ekkert sem
benti til neinna sérstakra afreka.
En allt i einu kom það sama
fyrir hana og flestar aðrar ung-
ar stúlkur Hún varð ástfangin
og jafnvel svo ástfangin að það
leiddi til hjónabands.
Jacqueline giftist Paul Auriol
og varð því á næstu árum nafn-
fræg sem tengdadóttir Frakk-
landsforseta. Og hún kunni að
notfæra sér það. Hún kom oft
fram við opinber tækifæri og
naut þess að vera í sviðsljósinu
★
En hún lét sér það ekki
nægja. Þótt hún væri góð hús-
móðir og þætti mjög vænt um
tvo syni sína Jean-Paul og Jean-
astal
Frú Jacqueline Auriol. Myndin tekin eftir að hún hafði sett
nýtt heimsmet í hraðflugi kvenna 1849 km. á klst.
kona
Iieims
Claude var einhver órói i blóð-
inu. Hún vissi ekki hvar hún
ætti að leita fróunar. Það var
ekki fyrr en árið'1947, sem hún
fann lausnina.
Þá vildi svo til að í glæsi-
legri veizlu hjá Frakklandsfor-
seta, að borðherra hennar var
maður að nafni Raymond
Guillaume. Það var ekki nóg
með það að hann væri frægur
flugmaður, heldur kunni hann
að lýsa töfrum flugsins, ævin-
týrunum sem gerast milli him-
ins og jarðar. Hann sagði Jac-
queline margar spennandi sög-
ur. Það sama kvöld tók hún á-
kvörðun sína. Hún ætlaði að
læra að fljúga.
í fyrstunni leit hún á þetta
sem frístundagaman. „Ég sett-
ist upp í flugvélina, eins og aðr-
ar konur setjast að bridge-
borðinu“, sagði hún — Aðeins
til þess að skemmta mér.. En i.r
frístundagamaninu varð ástríða.
★
i in ■ ■ ■ i
Skömmu eftir að Jacqueline
fór fyrst á loft tók hún flugpróf
á litlu einkaflugvélinni sinni.
Síðan innleiddi Guillaume hana
í listflugið. í júní 1949 sýndi
hún 'listflug fyrir 30 þúsund á-
horfendum. Hún stóðst þá raun
með mestu prýði.
Skömmu síðar, eða þann 11.
júlí 1949 hrapaði hún í tilrauna-
flugi yfir Signu. Þá hófst mikið
kvalarstríð hjá henni. Hún var
höfuðkúpubrotin og tuttugu
brot voru á kjálkum hennar,
sögðu læknarnir. En augun
voru jafn björt og skörp og áð-
ur. Jacqueline gaf ekki upp alla
von.
Hún gat ekki talað í marga
mánuði og varð að nærast
gegnum mjóa slöngu. Hver upp-
skurðurinn fylgdi á eftir öðrum
ýmist á sjúkrahúsum í Frakk-
landi eða Bandarikjunum. Það
liðu nærri tvö ár þangað til
Jacqueline mátti fljúga aftur.
En hún flaug aftur. Ekki alveg
eins ung og áður og ekki alveg
eins fögur, en enn þá hugrakkari
og ákveðnari en nokkru sinni
áður
★
Þegar hún flaug með 1849 km
hraða fyrir nokkru sló hún
þriggja mánaða gamalt met
bandarísku konunnar Jacqueline
Cochran rækilega. Cochran
hafði flogið með 1262 km hraða.
Það má vel vera, að nafna henn-
ar Cochran hyggi á hefndir og
slái metið að nýju. Eitt met
heimtar gnnac met. Það er
einnig mögulegt, að frú Auriol
slái sjálf sitt eigið met.
En hinn eiginlegi sigur er
fólginn í því að hún lét það ei
á sig fá, þótt hún væri hætt
komin. Þegar henni var bjarg-
að úr flugslysinu sagði hún: —
Ég var dáin.
Nú er það víst, að hún er
risin upp.
■.V.’.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V
I