Vísir - 02.08.1962, Qupperneq 13

Fimmtudagur 2. ágúst 1962.
I >3
Kyrrlátur
Framh. at bls. 9.
uði, að hrotan kom.. eiginlega
stanzlaus síld síðan, eða þar til
1 g>ær.
4.
TTomið var fram yfir mið-
morgun.
Skammt frá sáust þrír á báti,
bundnum við festar við eina
bryggjuna. Mennirnir hlutu að
kennast. Þarna var hvorki méira
né minna en Hafliði Guðmunds-
son í persónu — Habbi Sigló
sving eins og sumir kölluðu
hann á skólaárum hans í M.A.,
fyrrum tollþjónn og pólísmaður
í Siglufjarðar-umdæmi, að auki
fyrv. aðstoðarlögregla Lárusar
Salómónssonar ins vígdjarfa yf-
ir síldartímann ,,pá Roverhavn“,
og núverandi heyrari og læri-
faðir unglinganna í Gagganum
á Siglufirði. Annar var Helgi
Sveinsson, íþróttaþjálfari og
t'kíðakempa, manna harðastur í
'irek og raun. Báðir mennirnir
toldir drengir góðir og vinfastir.
Heljarmikil veiðihjól voru á
borðstokkum snekkjunnar, sem
heitir Bára SI-14, rennilegt
skip, virðist siglari. Það er skip-
ið, sem Vísir birti mynd af í
fyrra, þegar verið var að renna
því niður brekkurnar ofan úr
skipasmíðastöðinni, sem er efst
í kaupstaðnum.
— Eruð þið, garpar, að halda
á túnfisksveiðar að hætti Hem-
ingways sáluga við strendur
Kúbu?
— Við veiðum þorsk, segir
„þriðji maðurinn", sem einnig
er kennari eins og hinir.
— Við erum að bjarga þjóð-
inni, segir Helgi.
— Eruð þið í fríi?
— ViC erum í þriggja mánaða
sumarfríi, segir Hafliði.
— Við kennum á vetrum,
drepum á sumrin, segir Helgi.
— Fáið þið virkileg^ ekki
nægilega útrás fyrir kvalalosta
á veturna?
— Líklegast ekki, segir Helgi.
— Varaðu þig á þessum,
Helgi, segir Hafliði.
— Ég kræki bara í þá með
önglinum, segir hinn
— Hvurnig veiðið þið þann
gula?
— Á færi, segja þessar hem-
ingwaysku manngerðir, sem
ekki er fisjað saman
— Ertu hættur að súpa, Haf-
liði, segjum vér, — þú hefur
fitnað svo mikið
Hann svaraði engu og stökk 1
ofan í bátinn.
Hélgi hafði ræst vélina, og
báturinn var kominn á skrið,
fyrr en varði. Hafliði stóð mið-
skips, horfði í allar áttir. Síðan
leit hann til himins eins og gam
all formaður, sem er að biðja
sjóferðarbænina:
„Hafið er stórt, báturinn er
lítill. Leið þú oss, drattinn“.
Svo tók hann pyttlu úr rass-
vasanum og saup á hressilega,
horfði á blaðamann og ljós-
myndara, svo á flöskuna aftur
og saup enn hressilegar á.
— Er þetta mentólspritt úr
apótekinu, Hafliði minn?
Dieselvélin hlaut að hafa
kæft spurninguna.
Hafliði horfði nú á haf út
eins og Kári Sölmundarson forð
um. Báturinn stefndi á fuilri
ferð út í fjarðarkjaft...
5.
JTorfið var af bryggjunni og
haldið upp að Hótel Höfn
i morgunkaffið og svo í háttinn
i hveitibrauðsdagaherbergið nr.
> hans Haraldar skálda.
Rétt áður en komið var að
"únu, var rútan að leggja
"vtingur af síldardöm-
dagur—
um kom að bílnum. Þær voru
ferðbúnar, syfjulegar..
— Við erum að fara heim,
sumarfríið okkar búið og
kannski verður ekki saltað
meira, segir ein að sunnan..
— Var gaman?
— Agalega.. ball á hverju
kyöidi, og þar var maður, þegar
ekki var saltað .
— Góða ferð og heimkomu..
— Það fæ ég ábyggilega,
þakka þér..
Skáldið hafði búið vel um
okkur, en gleymt að skipta um
lak og sængurver í hjónarúm-
inu, þar sem Kristján lagðist
fyrir, en það er önnur saga.
Herbergið ilmaði af frönsku ilm
vatni, Le Robe de Soir.
— Mikið er sú nýgifta smekk
leg, Kristjanus,.. hún notar
„franska kvöldkjólinn" i hárið
og á hálsinn.
Ljósmyndarinn var farinn að
hrjóta.
TTm hádegi er sprottið á fæt-
^ ur, haldið niður á plan. Ver
ið var að salta hjá Þráni, en
langt komið.
Nútimaleg Siglufjarðar-kona
kemur askvaðandi á móti
myndavélinni.
, Með blíðyrðum fékkst hún til
að stilla sér upp í herklæðugi
sínum. Kristín heitir kvinnan,
Friðleifsdóttir. Stöllu hennar
bar að. Sú nefnist Hrefna, er
Hermannsdóttir, kona gift og
gefin.
— Þið saltið býsn, konur, hef
ég heyrt. .
— Jæja, svona lala.
— Þrjár til fjórar tunnur eða
svo per klst.?
— Kemur fyrir.
— Hvað hafið þér, Hrefna,
saltað mikið í einni lotu?
— Ó, ég veit ekki . . ég þarf
svo oft að skreppa frá og sinna
ýmsu.
— Hverju?
— Heimilinu.
— En manninum?
— Auðvitað, það leiðir af
sjálfu sér.
Kvenforkarnir tveir héldu nú
i kaffisopann sinn og sígarett-
urnar.
Nú var „skollið á“ bannsett
kaffihlé. /
— Það verður ekki saltað
meira í dag hvort eð er, segi'
siglfirzkur menntaskólanemi . .
þið hafið ekki misst af neinu
heldur. .
Akveðið hafði verið að dvelj-
ast ekki lengur á Siglufirði, ef
lítil væri síldin. Síldarfregnir
frá Raufarhöfn lofuðu góðu.
Ætlunin var að halda þangað
rakleiðis.
Ekki var hægt að kveðja stað
inn án þess að koma við á lög-
reglustöðinni og spyrja um
Braga Magg, lögreglumann.
— Hann er í fríi núna, senni-1
lega að vinna, segir ungæðis-
legur lögregluþjónn, laganemi í
Háskólanum.
Haldið var til hans heima.
Frú hans, af Jöpmdarkyninu
iiríseyska, tók elskulega á móti
ikkur.
— Sáuð þið hann ekki niður
frá?
— Maður hefði orðið var við
hann ,ef hann hefði veri' þar. .
— Þá veit ég hvar hann er . .
ég skal hringja í hann.
TTragi kom von bráðar.
— Nóg að gera?
— Rólegt núna ,segir hann.
V'SIR
— Ætlarðu ekki bráðum í
veiðiskap inn í Fljót eins og í
hitt-eð-fyrra.?
— Sennilegt þykir mér það.
Bagi er laxadrepur, svo að
orð er á gerandi, laginn við slíkt
sem aðrar listir. Ofan á allt er
hann húmoristi af guðs náð.
Yfir kaffiborðinu rifjaðist
upp skrýtin saga, sem gerðist
hér um árið í sambandi við
starf hans sem lögreglumaður.
Blaðamaður sá í anda, hvern-
ig þetta gerðist og hvernig lög-
regluskýrslan hljóðaði, þ.e. eitt-
hvað á þessa leið:
„ . . Kl. þetta og þetta . .
þennan og þennan dag, kom á
fastavakt-varðstofu N.N., fyrrv.
kaupmaður og tilvonandi sjó-
maður, og bað hann lögregluna
um að aðstoða sig við að ná í
farangur sinn en hann sagðist
geyma hann á harðbala nokkr-
um hér norðan bæjarins. Bað
hann lögregluna um það, að hún
aðstoðaði sig við að koma far-
angrinum um borð í „Sæskuð-
ina“, en hann sagðist hafa ráðið
sig sem fyrsta háseta þar um
borð. Farangur N.N. var sóttur
út að grjótnámunum, en þar eð
lögreglunni var algerlega ó-
kunnugt um „áðurnefnda“ Sæ-
skuð, var ekið á varðstofuna, en
N.N. fékk farangurinn geymdan
þar til kl. 23 um kvöldið, en
þá kvaðst hann fnundu verða
búinn að koma sér á eitthvert
skip. Kl. 23 mætti N.N. á stöð-
inni, þá ölvaður nokkuð, og
bað lögregluna að vísa sér á
Sæskuðina, sem fyndist hvergi,
hvernig sem leitað væri.
— Er þetta sönn saga, Bragi?
— Segir fátt af einum, segir
hann.
Tekið var að kvölda. Siglu-
fjarðarskarðið beið fyrir ofan,
ginnandi.
★
Niðri á hóteli var fyrir ljós-
myndari og stríðsfréttaritari
Moggans í Norðuramtinu, Stef-
án E. Sigurðsson, fyrrv. útvarps
virki, grár fyrir járnum, með
tvær eða þrjár ljósmyndavélar
að vopni.
— Ég er líka blaðamaður hjá
íslendingi, segir hann.
— Hvaða stórblað er það,
minn kæri?
— Þú ert orðinn æði reyk-
vískur, kollega, segir Stefán, —
ertu annars að halda á Raufar-1
höfn . . sjáumst við ekki þar?
— Ég verð á undan þér, mér
þykir það sorglegt, segjum vér.
Upp úr kvöldverðinum var
haldið á Skarðið.
- stgr.
ICristBndósnur -
Framh. af 6. síðu
og stjórnmálalegu umhverfi, og
verður að sættast við umhverfi
sitt, ef unnt á að 'vera að halda
uppi starfsemi.
„Auðvelt er að sjá, undir
hvaða þolraun kirltja vor á að j
ganga vegna þessa aðskilnaðar '
Meiri mannleg eymd hefir skap-
azt á síðustu hálfri öld en unnt
er að sýna með hagskýrslum."
Þessi mannlega eymd er sann-
arlega ekki á enda, þar sem
einræðisherrarnir á sovétsvæð-
mu munu verða óþreytandi í
tilraunum slnum til að kljúfa
mótmælendakirkjuna endanlega
og gera kirkjuna I „ríki“ þeirra
að þægu verkfæri kommúnista
stefnunnar En getur þeim raun
verulega tekizt að snúa þjóð-
inni fra trúnni? Menn segja
ekki það, sem inni fyrir býr
þótt þeir bæri varirnar. Pessi
grein ætti að færa mönnum
heim sanninn um, hversu nug-
rakkir kristnir menn á sovét-
svæðinu hafa ^enð.
Munið að gera
innkaupin fyrir
verzlunarmanna-
helgina.
SÓLAROLÍA,
HREINLÆTIS- og
SNYRTIVÖRUR
í fjölbreyttu úrvali.
SNYRTIVÖRUBÚÐIN
LAUGAVEGI 76 . Sími 12275

Ballettskólinn
Tiarnargöfu 4
\
Óskum eftir rúmgóðum sal frá
1. september n.k., sem næst
miðbænum. Tilboð sendist Vísi
fyrir 15. ágúst merkt: „Ballet-
sköli“-
íg býð þeian -
FramhaJd af 4. síðu.
— Hvað telurðu beztu skáta-
fæðuna?
— Bezta skátafæðan er rnjólk
og hafragrautur.
— Er ekki mikill fjöldi sem
heimsækir þig hingað í eldhús
tjaldið?
— Jú, þeir eru margir. Fyrst
og fremst eru það hinir svo
kölluðu fastagestir, sem alltaf
eru hérna með annan fótinn,
svo eru það nokkuð margir sem
hlaupa hingað til mín endrum
og eins.
— Hvað segnóu við fólk ef
það gerist mjög sníkjótt?
— Ég á nú ekki i miklum
vandræðum við slíkt fólk, svara
því bara að það fái ekkert ann-
að en grænsápustöppu með nið
urskornum ágengnum strigapok
um og ef það hættir ekki að j
suða þá býð ég því 'gætis gras
maðka súpu eftir.
— Heldurðu að menn laumist
aldrei inn í tjaldið á næturnar
og kræki sér í matarbita?
— Það er nú ekki mikið urn
það. Ég get sagt þér sögu af
einum, er laumaðist hingað inn,
til að fá sér kaffisopa. Það er
nú kannski ekki vert að segja
það — jæja ég læt það bara
konja. Ég mundi eftir þessu
þegar við minntumst á græn-
sápu. Þegar hann hafði fengið
sér kaffisopa langaði hann í eitt
hvað m-'ð og datt því í hug að
smyrja sér brauðsneið. Þegar
hann fór að snæða þetta lost-
æti, fannst honum smjörið eitt
hvað einkennilegl og koms' svr
að raun um það að þetta var
grænsápa, en hún var geymd í
eins skál og smjörlíkið inni í
skáp.
— Kemur ekki mikið af skát-
um hingað til þín og leitar ráða
í sambandi við eldun?
— Jú, nokkuð margir hafa
komið hingað, ekki endilega til
að spyrja um eldun, heldur hina
og þessa hluti, m.a. spurt um
ferðir, frímerki og svona mætti
lengi telja.
— Er ekki drukkiS mikið af
kaffi hérna hjá ykkur.
— Hér átti ekkert kaffi að
veita, en nú eru búin ein 30 kg.
— p. sv.
fe var fuliviss -
Framh. af ois. 4
synda, fara á skíði og skauta og
margt fleira, er itefnir að bættri
líkamsrækt og drenglyndi.
— Hvað finnst þér um setn-
mgarhátíðina hérna í dag?
— Þetta var alveg stórglæsi-
leg setningarhátíð, hreyfingunni
til mikils sóma og ég er viss
um að þessari stund mun ég
seint gleyma.
— Hvað vildirðu segja um
skátahreyfinguna á þessum
merku tímamótum hennar.
— Strax og ég kynntist skáta
félagsskapnum var ég fullviss
um gildi hans. Hann er með nyt
sömustu og beztu æskulýðsfé-
lögum sgm til eru. í honum
lærir skátinn ýmsa góða holl-
ustuhætti, sem verða honum
gott veganesi, þegar út í lífið
kemur.
— p. sv.