Vísir - 03.10.1962, Blaðsíða 4

'fi
VÍSIR . Miðvikudagur 3. október 1962.
y
AND EKKI ANNAÐ
EN GÖT OG HOLUR
Laxveiðinni er að ljúka á
þessu sumri. í ýmsum ám
hefur hún verið góð,
sums staðar með ágæt-
um. Ein í röð hinna betri
laxveiðiáa landsins er
Vatnsdalsá í Húnaþingi.
Hann vó 17 pund þessi.
Frá því hefur áður verið
skýrt hér í Vísi og einnig
frá því að um hana hafa
spunnizt nokkrar deilur,
sem væntanlega eru þó
hjaðnaðar núna. Loks
skýrði Vísir frá því að
leigutaki Vatnsdalsár
hafi í sumar farið inn á
þá braut að leigja ána að
meira eða minna Ieyti út-
lendingum og afla þjóð-
inni á þann hátt gjaldeyr-
istekna.
Nú þykir ýmsum vafalaust for-
vitnilegt að frétta af því hvernig
þessum erlendu veiðimönnum
hefur líkað að koma til íslands
og fást hér við laxveiðar. I til-
efni af því hefur Vísir snúið sér
til þess manns, sem gerst má um
það vita, manns sem var túlkur
útlendinganna og fylgdi þeim á
veiðisvæðið dag hvern, en það
var Peter Kidson, sem ýmsum
lesendum Vísis er að góðu kunn-
ur.
— Hvernig heldurðu að þess-
um framandi gestum hafi líkað
veiðiskapurinn í Vatnsdalsá í
sumar?
— Undantekningarlaust allir,
þeir sem ég hafði eitthváð sam-
an við að sælda voru ánægðir
yfir veiðinni, veiddu meir og bet-
ur en þeir höfðu búizt við. Undir
þvílíkum kringumstæðum verða
menn alltaf ánægðir. Auk þess
létu þeir flestir í Ijós hrifningu
yfir fegurð Vatnsdalsins þrátt
fyrir kalsaveðráttu og stöðuga
norðanátt allan ágústmánuð.
Gleymdu kuldanum
Hjá sumum var veiðihugurinn
svo mikill að þeir gleymdu með
öllu kuldanum. Þeirra á meðal
voru frönsk hjón sem bjuggu í
tjaldi á bakka Vatnsdalsár í sex
vikur. Þau voru mjög ánægð yfir
dvöl sinni hér, þótt oft væri kalt
í veðri, og einkum voru þau á-
nægð yfir veiðiskapnum. Aftur á
móti voru börn þeirra tvö, sem
voru hjá þeim í stuttri heimsókn,
ekki að sama skapi ánægð. Þeim
leiddist og þau langaði í heita
sjóinn við Biarritz í Suður-
Frakklandi. Ég sagði þeim að
þau gætu synt I eins volgu vatni
í Varmahlíð f Skagafirði, en ég
veit ekki hvort þau hafa trúað
því.
— Bjuggu veiðimennirnir í
tjöldum?
— Að undanteknum þessum
frönsku hjónum bjuggu allir er-
lendu veiðimennirnir í Kvenna-
skólanum í Blönduósi. Frú Stein-
unn Hafstað rak þar veitinga- og
gistihús, svo sem hún hefur gert
áður. Þar líkaði þeim mjög vel,
enda öll þjónusta og matargerð
eins og bezt varð á kosið og
þjónustufólkið háttvfst og vin-
gjamlegt. Það eina sem margir
voru óánægðir með var hvað
langt var að fara úr næturstað á
veiðisvæðið. Það var um klukku-
stundar akstur þangað sem
lengst var að fara.
— Voru útlendingarnir líka á-
nægðir með mataræðið?
— Hvað matargerðina sjálfa
snerti voru þeir hæstánægðir,
enda var hún f bezta lagi. Sem
dæmi um það skal ég geta um
það sem einn Frakki sagði mér,
en hann hafÓi látið fólkið í hótel-
inu matreiða silung að frönskum
hætti — baka í mjólk í ofni.
Hann kvaðst hvergi f heimalandi
sínu hafa fengið þenna rétt jafn
vel matreiddan og ljúffengan,
eins og á Blönduósi.
Fjölbreyttara
mataræði.
Mér persónulega er það hin ,
vegar ljóst, að það er ýmsu á-
bótavant í mataræði íslendinga
svo að útlendingum falli það í
geð. Þar á ég fyrst og fremst
segir
enskur
laxveiði-
maður
við skortinn á grænmeti og á-
vöxtum. Það sem er þó undar-
legast af öllu er hvað veitinga-
staðir á Islandi J4jþafa sjaldan
nýjan fisk á boðstólum. Hann
er þó f augum útlendinga einhver
meðal einhverjar beztu og eftir-
sóttustu tegundir sveppa, sem
um ræðir. Sveppir eru. herra-
mannsmatur í augum útlendinga,
en ísjendingar sjálfir vilja ekki
líta við þeim.
Keypti harðfisk
í stórum stíl.
Ég varð aftui\ á móti næsta
undrandi yfir því hvað útlend-
ingunum þótti harðfiskurinn

Enski strákurinn, sent sagði að island væri búið til úr eintöm-
um götuni og holum. Hann var hin mesta aflakló.
gómsætasti og eftirsóttasti
réttur sem hér er unnt að fá.
Annað sem íslendingar kunna
ekki eða vilja ekki matreiða eru
sveppir. Ég fann í sumar gnægð
villtra sveppa víðs vegar í nám-
unda við Vatnsdalsá, og þar á
gómsætur. Einn veiðimannanna
keypti mörg hundruð pakka af
harðfiski og sendi heim til sín.
Yfirleitt keyptu veiðimennirnir
mikið af hvers kooar lúxusvöru,
sv.o sem súkkulaði, niðursoðna
ávexti, drykkjarföng o. s. frv. og
Peter Kidson.
einnig á þann hátt hefur nokkur
gjaldeyrir komið inn í landið.
Einstæð
áfengislöggjöf.
— Af því að þú minnist á
drykkjarföng er ekki úr vegi að
spyrja hvort veiðimennimir hafi
líka keypt áfengi.
— Auðvitað keyptu þeir áfengi
í ríkinu. En margir undruðust
stórlega áfengislöggjöf Islendinga
og töldu hana einstæða í verald-
arsögunni. Undarlegast fannst
þeim það sjónarmið að seldir
skyldu vera sterkir drykkir —
baneitraður andskoti — en sam-
tímis neitað að framleiða eða
flytja inn bjór, hollan drykk og
góðan. Þeir kváðust skilja betur
eftir en áður drykkjuómenningu
þá sem hér ríkti. öðru vfsi gæti
þetta ekki farið þegar fólk væri
neytt til að kaupa áfengi í heilum
flöskum í stað bjórs.
— Hvers konar fólk voru
þessir útlendu veiðimenn við
Vatnsdalsá?
— í sumar voru það eingöngu
Bretar, Frakkar og Bandaríkja-
menn. Allt voru það efnamenn
og yfirleitt vel menntaðir. Þeir
voru ekkert sinkir á það að borga
vel fyrir sig, hvort heldur það
var fyrir veiðirétt, mat eða þjón-
ustu. Hins vegar gerðu þeir
kröfu til að það væri í góðu lagi.
Þeir keyptu jafnvel einka-flug-
vélar undir sig frá Reykjavík og
norður og til baka aftur. Mikla
hrifningu létu þeir í ljós yfir
Birni • Pálssyni flugmanni fyrir
hæfni hans og um Ieið prúða
framkomu.
Gagarin í
Vatnsdalsá.
Ég skal geta þess til gamans
að einn veiðimannanna, sem var
við Vatnsdalsá í sumar hét Gag-
arin. Það var samt ekki sá eini
sanni, sem sendur hafði verið frá
Rússlandi upp f himinhvolfið,
heldur nafni hans vestan frá
Ameríku. Ef til vill hafa þeir
_verið frændur, því þessi var
Rússi, að ætt og uppruna, teddur
í Rússlandi og talaði rússnesku.
Á meðan Gagarin var í Vatnsdal
kom Kristinn Guðmundsson am-
bassador þangað norður og var
þá nýbúinn að hitta hinn eina
sanna Gagarin oftar en einu sinni
f Moskvu. Kristinn varð ekki lít-
Frh. á 10. bls.