Vísir - 11.01.1963, Qupperneq 15

VlSIR . Föstudagur 11. janúar 1963.
75
Cec/7 Saint - Laurent:
jr JT
NY ÆVI W A NTYRI r
kjáni, komdu út að glugganum
með mér og við skulum njóta
óveðursins saman.
Hann reis upp við dc^g, en
hikaði. Hún var þotin út að
glugganum og hallaði sér út.
— Karólína, ertu gengin af
göflunum? Allir geta séð þig,
— sveipaðu að minnsta kosti
um þig sjali.
— Heldurðu kannske, að það
standi hópur manna þarna undir
trjánum og glápi á mig — í
þessu veðri? Hve dásamleg eld-
ing! Komdu hingað!
Hann gekk hægt til hennar
og nam staðar við hlið hennar.
I hvert skipti sem eldingar-
glampi kom þrýsti hún hönd
hans.' Hún var ákaflega sæl
þessa stund og hugsaði sem svo:
I raun og veru hefur Karlotta
ekkert frá mér tekið. Hún er
frekar ráðskona hans en eigin-
kona. Með mér mun hann lifa
því lífi, sem hann þráir.
— Karólína, þú mátt ekki mis
skilja mig, en jafnvel þótt ég
hefði verið óbundinn og Georg-
es ekki verið til, þá held ég
ekki, að ég hefði tekið þig fyrir
kou.
Hún horfði framan í hann, en
hann áræddi ekki að horfa í
augu hennar og starði á geng-
votar trjágreinarnar, sem vind-
urinn skók. Og hún virti hann
fyrir sér. Hann var harður, á-
kveðinn á svip, sólbrenndur.
Hún horfði á manninn, sem hún
elskaði og hafði dreymt um,
horfði á hvern regndropann af
öðrum lenda á andliti hans, unz
hann loks leit út eins og hann
væri að gráta.
— Hvílíkur heigull, — sann-
leikurinn er sá, að þú þorir
aldrei að láta til skarar skríða,
finnur allt af einhverja átyllu til
þess að skjóta þér undan því . . .
— Það ert þú, sem ert heigull,
svaraði hann án þess að horfa á
hana. Værirðu það ekki mund-
irðu segja mér sannleikann um
það sem á daga þína dreif með
an við vorum aðskilin.
— Og þú? Krefst ég nokkurra
reikningsskila af þér? Hvað hafð
ir þú átt margar ástmeyjar þeg
ar þú reyndir að koma þér í
mjúkinn hjá mér í Vincennes-
skógi? Og við hve margar átt-
irðu vingott þá? Þó ég geti spurt
þannig kref ég þig ekki svars.
Ég er svo veik fyrir gagnvart
þér, að ég trúi þér. þegar þú
segist elska mig. Og svo ímynji
unargjörn er ég eða hégómleg,
að ég tel mér trú um, að þú
berir sannari tilfinningar í
brjósti til mín en nokkurrar ann
arar konu fyrr eða síðar. Og ég
reyni að láta mér þetta nægja.
Hví geur þú ekki tekið líka af-
stöðu?
— Kannske er það vegna þess,
að ég elska þig heitara . . .
Hann var mjög hugsi á svip,
er hann sagði þetta, og fór að
ganga um gólf, eins og viðutan.
En allt í einu nam hann staðar
og sneri sér við:
— En við gleymum því, að
okkar bíður máltíð, Karólína!
Hann færði til skerm, en fyrir
aftan hann stóð lítið borð. Þau
þurrkuðu af sér rigningarvatnið
og settust að snæðingi. Kné
snertust widir borðinu. Það var
enn mjö^neitt. Stór fluga kom
suðandi og sveimaði ýmist yfir
diski hans eða hennar og þau
horfðu á hana þar til hún flaug
burt. Þá greip Gaston flöskuna
og sagði:
— Alicantevín ■— mannstu, að
það var vín þessarar tegnundar
sem við drukkum með bróður
þínum í litlu íbúðinni í Saint-
Honorégötunni?
— Ég man það vel, sagði
Karólína hrærð.
Hann fyllti glösin.
— Fyrir hverjum eða hverjum
eigum við að skála — fyrir öll-
um elskhugum þínum, Karólína?
Karólína kom þessi nýja at-
laga hans í sennu þeirra óvart
eftir þann raunablæ sem á öllu
var, er hann lét afbrýði sína í
ljós — taldi víst, að hann mælti
nú í gamni, því að hann hafði
mælt í léttum tón: Og hún hratt
frá sér þunglyndinu, er örlaði á
hjá henni, er hann minntist á
bróður hennar, gerðist gáskafull
og svaraði í sama tón og hann
hafði mælt:
— Fyrir, öllum elskhugum
mínum!. '
Svipur Gastons gerbreyttist.
Flann greip þéttar um glasið og
veittist sýnilega erfitt að halda
áfram að brosa. Hann lyfti hægt
glasi sínu.
— Kannske ætti ég að vita
tölu þeirra áður en ég lyfti glasi
mínu?
Hann mælti af kuldalegri
hæðni. Ofsareiði greip Karólínu,
sem var orðin dauðleið á því,
að hann var alltaf að koma því
að aftur, að hún mundi hafa átt
elskhuga á þeim tíma, sem þau
voru aðskilin.
— Viltu að ég láti þér í té ná-
kvæma skýrslu? Bjddu, ég verð
að hugsa mig um. Þú varst hinn
fyrsti, en það hefur víst farið
framhjá þér ... og um Georges
þarf ég ekki að fræða þig —
og svo var það Boimussy, en þú
hefur lesið bréf hans og veizt
allt um það ... já, svo var ung-
ur piltur í Brest, ég er búin að
gleyma hvað hann heitir ... og
á Englandi, nei, þar var enginn,
en í Bretagne Pont-Belanger,
hann var chouani, hann var
ljómandi laglegur, en hann er
dauður — ég er ekkert að telja
með ýmis konar misskilning og
misheppnaðar tilraunir, — ann-
ars gleymdi ég ökumanni póst-
vagnsins í Verneuil, en hann
nauðgaði mér, svo að það er
kannske óþarft að telja hann
með...
Hún hóf þennan lestur í reiði
og gat ekki stöðvað sig þótt
hún undir honum gerði sér allt í
einu ljóst, hve djúpt hún hafði
sokkið — og henni fannst nú,
er hún þagnaði, að hún gæti
aldrei, hversu lengi sem hún
lifði, gert úrbót. Fyrst í stað
var henni fróun í að hella úr
skálum reiði sinnar, en sá brátt
og áður en hún gat hætt, að
þessi töluðu orð hennar yrðu
aldrei aftur tekin. Hún varð
að stappa í sig stálinu til þess
að halda áfram styrkri röddu,
og henni tókst loks að mæla af
ábyrgðarlausum léttleika.
En þegar hún hafði mælt
ríkti blýþung þögn, þar til flug-
an fór aftur að sveima suðandi
kringum þau. Úti fyrir gluggan-

T
A
R
Z
A
N
SíítrTbVún^^fMtuf, g,n?lMtg. Iot’
5ILU ALMONP’
PINJA.LLV
?ECI7E7
HOWTOSOLVE
.THE P’ROSLElA
OF THE RAANP-
AGINS LlOKIS.
HE THEN TRAVELEI7 TO
LlSANGAi FOZ HIS PUAM
NEEF'EF' THE APPROVAL OP
THE SOVBRWíMENT/AUTHOP'.ITIBí
AN7. COINCIP'ENTALLY, THE FIKST FERSON
HE SAW UPON ARKIVINS AT THE CITY WAS
A FA/AILIAK, SRONZEP GIANT! 'TARZAN/
Að lokum tók Bill Almond á-
kvörðun um hvað gera skyldi, ti!
að ráða niðurlögum ljónaflokks-
ins. En áður en hann gæti hafizt
handa, þurfti hann að fara ti!
Libanga til að fá samþykki stjórn
arvaldanna. Þegar hann kom til ist við
borgarinnar, kom hann strax
auga á mann, sem hann kannað-
„TARZAN".
akkerum, Kálli, við erum tilbún
ir“, sagði hann. Hann ýtti á starl
arann, og þar sem tankurinn vai
fylltur með benzíni frá Batavariu
þaut mótorinn í gang með mikl-
um.drunum og þeytti eldsúlum
Barnasagar
KALLB
og su^.,
filmu'
fiskuriuei
Inni í hvalnum var Kalli önn-
um kafinn við að koma fyrir ut-
anborðsmótor, sem þeir höfðu
smyglað inn í víkingabúðirnar.
Meistarinn setti skrúfuna beint á
sporðinn á hvalnum. „Varpaðu
út um öndunarop hvalsins. Joe
Deal var á gangi um búðirnar og
var að rabba við nokkra víkinga,
þegar hann sá eldsúlurnar, og
þegar hann áttaði sig á hvaðan
þær komu, skildi hann strax
hvað hafði skeð, stökk upp og
var á augnabliki kominn niður að
fljótinu.
Nei, ég ætla ekki með Iestinni,
ég bíð aðeins eftir því að hún
fari af stað!
Konan mín kemur ekki heim
fyrr en í kvöld — viljið þér
ekki konia inn fyrir og biða?
PERMA, Garðsenda 21, simi 33968
Hárgreiðslu- og snyrtistofan
Dömur, hárgreiðsla við allra bæfi.
rJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstrætismegin,
L .i 14662.
Ódýr
vinnuföt
Lk'a,taiá,.arS8aHMB
EBtl