Vísir - 09.02.1963, Blaðsíða 15

Vísir - 09.02.1963, Blaðsíða 15
V1SIR . Laugardagur 9. febrúar 1963. 15 Cecil Saint- Laurent: sem setja eigin hagsmuni ofar þjóðarhagsmunum. Parísarbúum fellur illa við Bonaparte af því hann þykist vera frelsunarmað- ur landsins, — þótt þeir æpi og fagni, er hann ekur um götur. En hver var orsök þess, að allir voru óttaslegnir í París fyrir þremur mánuðum? Voru menn hræddir við Englendinga og Rússa, sem sóttu fram í Hol- landi, eða Austurríkismenn og Rússa, sem komu frá Sviss? Hina fyrrnefndu sigraði Brune, hina síðarnefndu Massena. Og hver fær lárviðarsveiginn? Bona parte, sem aldrei hefir látið sig hag Frakklands varða, og úthell- ir frönsku blóði án nokkurrar tillitssemi? Hann talaði af mikilli ákefð og Karólína hlúStaði á hann undrandi. Loks brosti hún dálít- ið. — Kæri hershöfðingi, það er engu líkara en eldingu hafi sleg- ið niður — og þér dragið mig með yður niður í eitthvert stjórn málalegt hyldýpi, einmitt þegar ég hefi lokið við, í friði og ró, að skrifa vini okkar Salanches. Leyfið þér mér að skrifa utan á bréfið og svo skal ég sinna yður. Thiebault bandaði frá sér af óþolinmæði: — Það er tilgangslaust að nota þá utanáskrift, sem þér hafið. Karólína starði á hann undr- andi. — Kæra frú, ég flyt yður sorg artíðindi . . . það hafa átt sér stað handtökur í sambandi við byltinguna og . . . . — Nei, segið ekki, að Gaston hafi verið handtekinn? — En hann hefir verið hand- tekinn! í augum Karólínu var það hið sama að vera tekinn höndum og að vera gerður höfðinu styttri undir fallexinni eða að verða sendur til Cayenne. — Ég held, að ég gangi af vitinu, sagði hún loks. Thiebault — þér verðið að aðhafast eitt- hvað mér til hjálpar . . . yður hef ur kannske skilist, að Gaston er ekki bara tengdur mér frænd- semis og fjölskylduböndum. — Mér þykir það leitt, en nú er ég áhrifalaus, — og ekki að eins það, það gæti gerti illt verra, ef ég kæmi þarna nærri. Hershöfðinginn var staðinn á fætur. Hann skaraði í eldinn, stikaði svo um gólfið fram og aftur og nam svo staðar og sagði: — Ég met Salanches mikils. Og ég skil vel áhuga yðar . . . Karólína stóð upp. — Og ef ég gæti hjálpað hon- um, — ef hann kæmi til með að eiga það mér að þakka, að verða frjáls aftur — hvað ráðleggið þér mér? Hún gekk til hans, föl og ótta- slegin: — Mundi það gagna nokkuð, ef ég færi á fund þeirra, sem ráða, færi bónarveg, félli á hné fyrir þeim . . . ? — Ég held, að það mundi ekki stoða neitt að reyna slíkt við þá háu herra. Það er ekki einu sinni víst, að þér fengjuð að tala við þá. En kannske — kannske er annð, sem þér getið reynt. — Til þess að bjarga Gaston? Ég er reiðubúin til hvers sem vera skal. — Það væri bundið allmikilli áhættu. Þér mættuð ekki gera yður neinar gyllivonir — og það gæti orðið býsna hættulegt — fyrir yður sjálfa. — Það skiptir engu, segið mér bara hvað ég get gert og ég geri það. — Þér vitið, að ég fór til Bret- agne til þess að komast yfir þetta skrín, sem þér höfðuð kast að frá yður. Gerið yður í hugar lund, að fundizt hafi skjal — óskemmt . . . — Við hvað eigið þér? — Getið þér ekki gizkað á það? Það væri hægt að fara til Bonaparte og segja: Ég hefi með höndur. hættulegt plagg — fyrir yður. Ef þér sleppið ekki de Salanches úr haldi birti ég það. — Ég veit ekki vel hvað þér eruð að fara. Hvernig gæti þetta plagg verið hættulegt fyrir Bona parte? — Þér sögðuð mér sjálfar, að flóttaskjalið væri undirritað af Josefinu de Beauharnais, sem Napoleon nú er kvæntur. Ef það kæmi í ljós, stæði hann afhjúp- aður sem erindreki konungs sinna og þá myndi andstæðingar hans heldur en ekki fá byr í seglin. Hann mun fráleitt vilja eiga neitt á hættu og því fallast á skilyrðin. fyrir, að plaggið verði eyðilagt. — En það er alveg ólæsilegt. — Ég veit það, en hann veit það ekki. Spyrji hann konu sína verður hún að játa, að hún hafi skrifað undir. Vitaskuld er þetta ekki hættulaust. Hér er ekki við nein börn að eiga. Þau munu vafalaust krefjast þess að fá að sjá skjalið. En ég hefi þá trú á yður, að þér munið geta bjargað yður úr þeim vanda. Karólína varð gripin eldlegum áhuga. Hana hitaði í kinnarnar, kreppti hnefana. — Ég er sannfærð um, að mér mun heppnast það það vérður erfiðast að fá áheyrn hjá Bona- parte. Nú, þegar hann er orðinn konsúll getur ekki hver sem er fengið áheyrn hjá honum. — Hárrétt. í yðar sporum mundi ég þess vegna fara fyrst á fund Fouché. Hann er líka nefndur í plagginu. Hann er æðsti maður lögreglumálanna og sem slíkur kann hann að hafa áhuga fyrir, að plaggið hverfi — fyrir fullt og allt. Ég skal sækja um áheyrn fyrir yður. — Gott og vel, en meðal ann arra orða, hve lengi hafið þér | vitað, að Gaston var tekinn |höndum? — Það fór lengstum vel á með honum og Bonaparte, en þegar hann reyndi að fá Bonaparte til þess að náða manninn yðar að minnsta kosti að leyfa, að hann yrði fluttur aftur til Frakklands, fékk hann þvert nei. Gaston reiddist og gerðist all þungorð- ur og mun hafa móðgað hann. Afleiðingarnar komu brátt í ljós. Bonaparte skildi hann eftir þeg- ar hann fór til Egyptalands. — Gaston hefur aidrei sagt mér neitt um þetta aljt, sagði Karólína. Thiebault hélt áfram: — Eftir þetta snerist Salanches á sveif með andstæðingum Bona parte. — Ég skil. Ég verð að hitta Fouché — helzt þegar í kvöld. Karólína var nýháttuð, þegar dyrabjöllunni var hringt. Hún hélt, að það væri Thiebault hers höfðingi og rauk á fætur og út í gluggann. Niðri stóð maður nokkur og spurði hvort hún væri frú Berthier. Hún játti því og kallaði: — Ég kem . . . Hún hentist niður og opnaði fyrir þessum gesti, sem hún vissi ekki hver var, en grunaði að kæmi mikilvægra erinda. — Komið inn — gerið þér svo vel, eruð þér . . . ? Hver eruð þér annars og hvert er erindi yðar? — Ég óska eftir viðtali við yður. — Leyfið mér að spyrja hver þér eruð? — Ég er Fouché lögreglumála- ráðherra. Þér munuð annars hafa óskað eftir að hafa tal af mér. Ef það er misskilningur bið ég yður afsökunar. — Vissulega óska ég eftir að tala við yður. Gerið svo vel og komið inn. — Hér er allt tómt niðri og þernan mín ekki heima. Ég verð að biðja yður að koma upp í herbegið mitt. Það er að minnsta kosti Ijós þar og ég get boðið yður sæti. — Með ánægju, frú. | Hann fór með henni upp í svefnherbergi hennar. — Gerið svo vel að fá yður sæti, herra. ■wa T A R Z A N Tarzan var afvopnaður og farið inn til að vera vitni að viðskipt- sem bæði var Satan og Alvaldur. varð að ráða niðurlögum þessa 1 með hann til VUÐU þorpsins. um Tarzans og konungsins, Japa, Tarzan hnykláði brýrnar. Það manns, en hvernig? Mikill fólksfjöldi var saman kom Það var ég sem fékk manninn minn til að láta sér vaxa skegg — ég var orðin svo þreytt á andlitinu á honum-------------. Rafglit Nýjar skraut og rafmagsnvörur daglega. Hafnarstræti 15 Sími 12329 ÍBÚÐIR Önnumst kaup og sölu á hvers konar fasteignum. Höfum kaup- endur að fokheldu raðhúsi, 2ja, 3ja og 4 herbergja íbúðum. Mjög mikil útborgun. Fasteignasalan Tjarnargötu 14. Sími 23-987. SELJUM í DAG: Ford ’58 original, VW '62 og ’63. — Einnig ýmsar fleiri teg. bif- reiða. VANTAR: Nýlegan Caravan eða Taunus í skiptum fyr- ir Caravan ’56. 6AMLA BÍLASALAN_ TlB rauðará SKtLAGATA 55 - SÍJII15ÍIÍ

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.