Vísir - 22.02.1963, Blaðsíða 2

VÍSIR . Föstudagur 22. febrúar I9«8.

TT

~n2U]|:
|—l! U—] r^1 "1 1 1
*/////// l /////////// '"//////// j

Þá breyttist gleðm í
napurt háð og spott
í alvöru iulaö
0 Barnaleg framkoma
landans
% Áður gleði — nú
háð
£ Hvað var að hjá
landsliðinu?
0 Stór verkefni fram-
undan.
Augu íslendinga hafa undan-
farna daga belnzt að íslenzku
landsliði f handknattieik,
hefur ferðazt um suðurslóðir,
keppt tvívegis og í bæði skiptin
séð sigurinn renna til andstæð-
inga sinna, fyrst fyrir Frökk-
um, sem nær sama lið vann
fyrir 2 árum með 7 marka mun,
en nú varð munurinn 10 mörk,
Frökkum í hag — sam sagt 17
marka munur frá því síðast.
Síðan kom leikurinn f Bilbao,
fallegu borginni við Biscaya-
flóann. Þar reyndist munurinn
ekki nema 3 mörk, en engu uð
síður tap fyrir liði, sem hefur
ekki getið sér orð á alþjóða-
markaði handknattleiksmanna.
Viðbrögð almennings heima
eru að veaiju sami bamaskapur-
inn og alltaf þegar tap hlýzt í
landsleik. Fólk hæðist kuldalega
að íþróttunum og reynir helzt
að þvo sjálft sig af tapinu,
talar um „þá“, en athugar ekki
að hér er um fulltrúa allrar
þjóðarinnar að ræða. Þetta
sama fólk átti ekki orð til að
lýsa hrifningu sinni, þegar ís-
Iendingar voru miðpunkturinn
í heimsmeistarakeppninni í
Þýzkalandi á árunum. Þá var
sumt af þessu fólki úti á flug-
velli um miðja nótt til að taka
á móti „strákunum sínum“, er
þeir komu heim sem 5. beztu
handknattleikslið í heimi. Þá
vantaði ekki hrósyrðin, prjálið
og fallegu orðin.
Það þarf ekki mikið „sjení“
til að sjá, hvað að var hjá
íslenzka Iandsliðinu, sem keppti
í Frakklandi og á Spáni um
síðustu helgi. Þessi fríði flokkur
14 handknattleiksmanna hafði
ekki innanborðs „14 beztu“
handknattleiksmennina okkar,
því miður. Heima vil ég meina
að a. m. k. 4 handknattleiks-
menn hafi setið, sem í rauninni
áttu fullan rétt, samkvæmt getu
sinni, til að vera með í leik-
um þessum. Sumir þessara
manna gátu ekki farið þessa
ferð, enda búnir að fá sig full-
sadda á „ókeypis“ ferðalögum,
sem yfirleitt reynast heldur dýr
í vinnutapi og ferðapeningum.
Þannig var það með Guðjón
Jónsson, sem um þessar mundir
er líklegast okkar bezti hand-
knattleiksmaður, kænn og hug-
myndaríkur leikmaður. Góða
línuspilara skorti liðið tilfinn-
anlega, en Sigurður Einarsson
og Sigurður Óskarsson, báðir
snjallir að þræða línuna og
mjög öruggir í gripum, voru
báðir eftir heima, annar líklega
vegna náms (Sig Einarsson).
Fjórði maðurinn er Guðmundur
Gústafsson, markvörður, sem
hefur í vetur komið næst Hjalta
Einarssyni, en Karl Jónsson í
Haukum, sem var varamarkvörð
ur í landsliðinu, hefur ekki ver-
ið eins góður nú og í fyrra.
Enn annað, sem háir liðinu,
er „taktíkin“ eða öllu heldur
skorturinn á henni. Lið Fram
hefur áreiðanlega mun meiri
Framh. á bls. 5.
Listskautahlaup s
17 ára Kaupmannahafnar-
stálka vann NM í Lathi
Marianne Bæk, 17 ára
gömul Kaupmannahafnar-
stúlka, er ókrýnd drottn-
ing skautasvellsins eftir
sigur sinn í Norðurlanda-
meistaramótinu í list-
skautahlaupi, sem fram fór
um helgina í finnska bæn-
um Lahti. Mótið í Lahti var
frá byrjun til enda mikil
sigurganga stúlkunnar og
strax og hún sýndi sig á
svellinu kváðu við gífur-
leg fagnaðarlæti.
Fyrir Marianne var keppnin mik-
Myndin er tekin á körfuknatt-
leiksmóti íslands í fyrrakvöld
og gæti einhver gert sér rang-
ar hugmyndir um leikinn ef ekki
væri nánari skýring á fyrirbæri
þessu. Sagan bak við príl manns
ins, sem er starfsmaður að Há-
logalandi, Gestur Sigurgeirsson
að nafni, er einfaldlega þannig,
að í gauragangnum af Ieik KR
og ÍR losnaði skrúfbolti f ann-
arri af körfunum og skekktist
hún svo mjög, að ekki var hægt
að halda leik áfram. Nú voru
góð ráð dýr, engin trappa til í
íþróttahúsinu og engar leiðir
færar að því er virtist... og þó,
Gestur fann ráðið þó glæfralegt
væri og vó hann sig nú á hönd-
unum upp eftir máttarstoðum
hússins og eftir sjálfri körfu-
festingunni. Þar gerði Gestur
við bilunina á skömmum tíma,
en félagar hans köstuðu til hans
skiptilykli og öðru til verksins,
en hann greip fimlega. Var engu
líkara en hér væri á ferðinni al-
vant lið viðgerðarmanna, svo
snarlega var vandinn leystur í
þetta skipti. — Bendir þetta ann
ars greinilega á hve Hálogaland
er úr sér gengið. Fyrir helgi bil-
aði miðstöð hússins og smábil-
anir eins og þessar eru alltíðar.
Og í rigningu er alltaf vissara
að koma í regnkápu til að horfa
á leiki, því þak hússins hcldur
ekki vatni, rigni mikið.
ið ævintýri. Hún varð þátttakandi
í keppninni á síðasta augnabliki,
þegar nokkrir áhugamenn útveg-
uðu fé til fararinnar, með eigin
fjárframlögum.
„Ég er mjög hamingjusöm yfir
sigrinum," sagði Marianne. „Þetta
hefur verið eins og draumur frá
byrjun til enda. Það merkilega er,
að fyrst nú eftir að ég er orðin
sigurvegari er ég dálítið taugaó-
styrk.“
Marianne varð ekki meistari án
erfiðis, því hún þjálfar mjög vel
og tvisvar á dag æfir hún sig,
klukkutíma í senn. Jafnvel á 17
ára afmælisdaginn var Marianne
við æfingar á svellinu.
Finnski þjálfarinn Ninkarien,
sem hefur verið viðstaddur margar
heimsmeistarakeppnir, segir að
Marianne sé sú efnilegasta, sem
Norðurlönd hafi nokkurn tíma átt
í listskautahlaupi og verði hún ör-
ugglega skæð á heimsmeistaramót-
um í framtíðinni, og þegar útlend-
ir leiðtogar heyra að hún hafi byrj-
að fyrir aðeins tveim árum, segja
þeir að ekki sé nokkur vafi á hve
efnileg hún sé.
-aw-uei-