Vísir - 19.07.1963, Qupperneq 15

15
V í S’I R . Föstudagur 19. júlí 1963.
————— a—————
— En þá cru kannski einhverjír
erfiðleikar á því er John varðar, !
sagði Blanche áhyggjufull.
— Ég er viss um, að allt er líka
f lagi með mág yðar, og að þér j
munið bráðum frétta frá honum, i
systur yðar og börnunum. En ef j
það gœti róað yður get ég sagt ;
yður þetta: Ef í raun og veru vteru j
einhver ill tíðindi á ferðmni mundi
Petrov ofursti eklci leyna yður I
neinu. Hann mundi segja vður —
— En ég er gripin einhverjum
leiðindaugg, að eitthvað hafi farið
illa.
— pað stafar einungis af því, að
taugakerfið er ekki í lagi. Nú skai
ég kenna yður kínverskt orð til
viðbótar og mun það vekja undr-
un hans, hve mörgum kínverskum
orðum þér kunnið skil á, er hann
kemur.
Þannig tókst henni að róa
Blanche.
__________ I
Nótt eina lá hún lengi andvaka,
en loks sofnaði hún. Hún fékk þó
ekki að sofa lengi. Hún vaknaði
við, að einhver hafði gripið í hand-
legg hennar og hristi hana til. Þeg-
ar hún gat opnað augun sá hún,
að Blásóley stóð við hvílu hennar
og beygði sig yfir hana, en að baki
hennar stóð þernan með svarta
kápu á handleggnum.
— Blanche, þér verðið að vakna
og klæða yður og hafa hraðan á.
Blásóley var hvassyrt og hafði
Blanche aldrei heyrt hana mæla í
bessum tón fyrr. Hún settist uop
þegar í stað.
— Hvað er að? spurði hún.
— Rísið á fætur þegar og klæðið
vður. Þér verðið að fara héðan
þegar í stað og það er kalt úti...
Og um leið og hún sagði þetta
svifti hún sængurfötunum ofan af
Blanche og rétti henni fötin henn-
ar.
— Flýtið yður, flýtið yður.
Blanche gerði eins og henni var
boðið. Blásóley hafði komið með
gönguskó handa henni í stað bró-
deruðu ilskónna, sem hún hafði
haft á fótum allan tímann, sem
hún hafði verið þarna. Þegar
Bianche hafði klætt sig sveipaði
Blásólev um hana svörtu kápunni,
— Sue Won'g mun gæta yðar.
Gerið allt, sem hún segir.
— En hvað hefur gerzt? gat
Blanche ekki stillt sig um að
spyrja.
— Tryggur vinur hefur tilkynnt
mér, að flokkur hermanna sé á
leið hingað til rannsóknar á bessu
húsi...
— Eru þeir að leita að mé’-?
. i-urði Blanche og var hún orðin
oáföl.
— Það veit ég ekki, en það er
augijóst mál, að hér megið þér
ekki vita, þegar þeir koma, jafnvel
þótt þér séuð eiginkona Petrovs
ofursta og hafið skiöl því til sönn-
unar. Það væri of áhættusamt.
Seinna, þegar hættan er um garð
gengin, getjð þér komið hingað
aftur.
— En — eruð þér ekki í hættu?
spurði Blanche.
— Þér þurfið ekki að ala neinar
áhyggjur út af mér. Ég er vön að
ráða við karlmenn. Þessir hermenn
munu ekki finna neitt hér, sem
hamt er að nota sem átyilu til þess
nð handtaka mig. Farið nú með Sue
Wong.
Áður en Blanche fengi sagt eitt
orð. kom klnverr’-"- ' '•‘mn askvað-
andi inn og ku orðin
streymdu af vör’’ * Hann tal
aði svo hratt, að R!anch\ skildi
okki eitt einasta orð,
— Hann er að segja, að hermenn
irnir séu þegar komnir inn á land-
areignina. Ef þér farið ekki þegar
í stað, verður það of seint og þeir
finna okkur báðar og handtaka
okkur. Farið nú, farið! Ég skal
reyna að tefja fyrir þeim, svo að
þér komizt undan.
Blanche faðmaði Blásóley að sér
sem snöggvast.
— Verið þér sælar, hvíslaði hún.
Þér hafið verið mér svo góðar, að
ég mun aldrei gleyma því.
Þeg^r Jj^-nat] ýtti henni bak vjtj.
inu í tvo hlutiju leit hún í hinzta
sinn á Blásóley, sem horfði á hana
með augnatilliti, sem ekkert varð
lesið úr, en þernan ýtti henni á
undan sér og hvíslaði: Flýtið yður,
flýtið yður.
Það voru leynidyr undir vegg-
tjaldinu og þernan vissi hvernig
átti að opna þær og andartaki síð-
ar hlupu þær Sue Wong og Blanche
eftir þröngum göngum hinum meg
in við hliðið.
viö hlustirnar, skimaði, heyrði ekk
ert. Hermennirnir hlutu að vera
komnir inn I húsið.
— Guð minn góður, gefðu að
þeir geri Blásóley ekkert, bað Blan-
che innilega. Þernan yfirgaf hana,
til þess að sjá hvort öllu væri ó-
hætt og Blanche var farin að ótt-
ast, að hún mundi ekki koma aft-
ur, er hún kom allt í einu, greip
harkalega I handlegg hennar og
sagði:
— Nú hlaupum við, hvíslaði hún.
Þær hlupu í áttina til bryggju, sem
þarna var, en er út á hana kom,
urðu þær að ganga taegt, svo að
ekki heyrðist hljóð frá gönguskóm
þeirra á trébryggjunni. Dálítil kæna
vaggaðist við bryggjuna og gamall
maður var að leysa taugina.
— Niður í bátinn, hvlslaði þern-
an áköf.
— Við getum ekki flotið I þess-
ari kænu, hvíslaði Blanche, en
samt hlýddj hún! Þernan kom á eft
ir henni, lét hana leggiast niður og
breiddi poka yfir hana.
— Ekki hreyfa sig, hvislaði hún,
ekki seeia neitt.. ekki vera hrædd
við hvað sem hevrast kann. Við
verðum að fara fram hiá húsinu.
Ungfrú skilur?
— Já, hvfslaði Blanche og ætl-
aði alveg að kafna undir skítugum
pokadrusiunum. Báturinn rann frá
bakkanum. Þernan sat í hnipri og
umvafin svörtu kápunni. Blanche
var svo hrædd, að hún þorði vart
a|5JSiíifaga andann, en samt lagði
skermbmtfið, |em skipti herbj^'ffr%?yið jilustirnar. Hún hevrði til
hermannanna, Þoirí vlftust kom'nir
inn I húáið og vera I mikilii hug-
aræsingu eftir köllum þeirra að
dæma. Biancha ályktaði að bátur-
inn væri nú að renna fram hiá hús-
inu. En aðeins gamli maðurinn
gæti látið bátinn fara hraðar —
en kannski var öruggara og vekti
e. t. v. minni grunsemdir. að hann
'eíð hæat með straumnum
Allt í einu hevrðist ógurlegur
brestur, og svo eins og beir töluðu
— Hvert liggur leiðin? spurði j hver I kapD við annan. Blanche
Blanche. j varð bess vör, að hernan héit niðri
Til fljótsins, bátaskýlis, Frú ; í sér andanum. Hvaða brestur
Blásóley tefur dátana svo við get-
um flúið.
— I bát?
— Já, frú.
— Hvert förum við?
— Ekki spyrja, Betra að vita
ekkert.
Þær komu að dyrum, sem þern-
an opnaði, Kalt loft streymdi gegn
þeim. Framundan var fljótið.
— Bíða, sagði þernan og lét Blan
che bíða í gættinni. Þernan lagði
skyldi betta hafa verið? Það var
eins og margar rúður hefðu brotn-
að. Hún hugsaði sem svo. að þótt
hermennirnir hefðu átt að leita,
færu þeir varla að evðileggja neitt
í þessu fallega húsi. En aftur heyrð
ust brestir og svo reið af skamm-
byssuskot, Blanche reyndi að rísa
á fætur, en var haldið niðri.
— Sleppið mér, sleppið mér,
sagði hún. Einhver var skotinn —
heyrðuð þér ekki?
— Jú, ég heyrði, en við getum
ekkert gert — ef við hlýðum ekki,
bakar það frú Blásóley vandræði.
— En einhver hefur orðið fyrir
koti.
— Hafi einhver verið skotinn, er
i hann — eða hún — dauður nú.
— En — það gæti verið hún,
kveinaði Blanche, og þernan svar-
aði engu. Blanche spratt kaldur
sviti á enni. Gætu þeir hafa skotið
Blásóley? Kannski hafa þeir skot-
ið einhvern þjónanna, sem hafði
reynt að hjálpa henni. Nú minntist
hún þess, að hún hafði haft hug-
boð um það, að eitthvað illt myndi
gerast. Hún heyrði eins og suð
fyrir eyrum sér og svo leið hún
út af. Þegar hún kom til sjálfrar
sín, lá hún ekki lengur undir poka-
druslunum, — hún sat upprétt, og
þernan hafði sveipað um hana
svörtu kápunni. Það var ekki beint
kalt, en þokumolla huldi alla út-
sýn til fljótsbakkanna.
— Llður betur nú? spurði þem-
an.
— Já, já, en hvað hefur komið
fyrir Blásóley.
— Veit ekki.
— Hvenær getum við farið aft-
ur? Við ættum að snúa við undir
eins og hermennirnir eru farnir, til
þess að vitja um Blásóley.
—Veit ekki.
m
— Hvenær getum við farið aftur?
Við ættum að snúa við undir eins
og hermennirnir eru farnir, til þess
að vitja um Blásóley.
— Snúum ekki aftur, sagði þern-
an rólega og sneri höfði Blanche
svo að hún gat litið um öxl — I
áttina til hússins, en þar var þokan
gulleit.
— Af hverju er þokan svona gul
þarna?
Þernan svaraði engu, en þokunni
létti örskamma stund og þá sá að
þokan var gulleit vegna eldbjarma.
Svo lagði þykkan svartan reykja-
jnökk.upp úr þokunni og.svo gaus
upp logi og það var eins og gneist-
um rigndi yfir fljótið þar efra.
— Hvað er þetta?, spurði Blanche
eins og trufluð.
—• Heirmennirnir — kveikt í hús
inu. Ég sá það áður en þokan kom.
Þeir djöfuls niðjar skáru lim af
trjánum og kveiktu í tii þess að
nota sem kyndla og bera eld að
húsgögnum og öllu sem Blásóley
átti. Ég sá allt.
— Og Blásóley?
— Veit ekki.
— Við hefðum átt að snúa við
—- við erum bleyður.
Lafði Biásóley sagði: Sue Wong,
farðu með ungu stúlkuna og sjáðu
um, að ekkert illt komi fyrir hana.
Tilgangslaust að snúa aftur. Við
hefðum ekkert getað gert.
Blance starði í áttina til báisins
og henni þrengdi að hjarta. Þeir,
sem gætu unnið slíkt hermdarverk
sem að brenna hið fagra hús Blá-
sóleyjar mundu ekki hafa sýnt
henni nelna miskunn.
BBWSBBiaWWIBiiai
T
A
R
z
A
N
^WHERE'S \ ( HE'S IN THB COCKZIT- HE N
SEKGBANT ) V L00<6 UWCOKISCIOUS...
JOUES? / . OK REA.Þ! i-----
Þau Tarzan og Naomi flýta
sér gegnum skóginn. Það er ekki
mikið lengra, segir Tarzan. Þau
koma bráðlega í rjóðrið og
Naomi andvarpar: Guð sé lof
fyrir að við komumst. Hvar er
Jones liðþjálfi? spyr Tarzan.
Hann er hér I flugvélinni, svarar
hún, og hann lítur út eins og
hann sé meðvitundarlaus eða
dauður.
16 mm filmuleiga
Kvikmyndavélaviðgerðir
Skuggamyndavélar
.Flestar gerðir sýningarlanapa
Ódýr sýningartjöld
Filmulím og fl.
Ljósmyndavörur
Filmur
Framköllim og kópering
Ferðatæki (Transistor)
FILMUR OG VÉLjRíR
Freyjugötu 15 •
Sími S02S5
Morrjs minor. — Crysler ’53,
fæst fyrir fasteignabréf. HUl
man ’50 góðir skilmálar.
Benz ’51 verð 32 þús. Benz
'55 á hagstæðu verði. Flestar
I árgerðir Volkswagen og
j fleira og fleira,
'I
J Hef kaupendur að bílum fyrli
fasteignatryggð skuldabréf.
rahoarA Hllllir
SKÚLAGATA 55 — SÍMI1581*
Bílakjör
Nýir bílar,
Commer Cope St.
eiFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12. Símar 13660,
14475 og 36598
Eldhúsborð
kr. 990,00
HÚSBYGGJENOUR
Leigjum skurðgröfut, tökum
að okkur I tímavinnu eða á-1
kvæöisvinnu allskonar gröft og
mokstur. — Uppl. f síma 14295
kl. 9-1 f.h. og frá kl. 7-11 á ’
kvöldin í síma 16493.