Vísir - 17.09.1963, Qupperneq 4

8HÉ

sagði Lady Bird Johnson á Biikosföðunt
Ekið af stað í ausandi
rigningu, sólin er aftur
hætt að skína, en hún lét
þó svo lítið að gægjast
niður úr skýjunum um
morguninn til að
sýna varaforsetahjónum
Bandaríkjanna, hvað ís-
land getur orðið fallegt,
þegar tæru litirnir fá að
njóta sín. Nú er allt
heldur grátt, eins og ís-
lenzk náttúra verður í
rigningu. En Lady Bird
Johnson lætur það ekki
á sig fá. Hún brosir jafn-
glaðlega og áður.
Hún er full af áhuga, síspyrj-
andi og fádæma fróðleiksfús.
Engin þreytumerki ú henni að
sjá, þó að hún sé búin að ferð-
ast 15 þúsund mílur á hálfum
mánuði. Þetta gæti verið fyrsti
dagurinn en ekki sá seinasti,
svo lífleg er hún og fjörug. Hún
skoðar Árbæjarsafn og lætur
spurningunum rigna yfir Lárus
Sigurbjörnsson, sem kann þetta
allt upp á sína tíu fingur. Blaða-
ljósmyndararnir sveima í kring-
um hana, rekast á og hér um bil
detta hver um annan í óðagot-
inu. Lady Bird brosir til þeirra.
Hún er ýmsu vön.
XJjónin á Blikastöðum, frú
Helga Magnúsdóttir og Sig-
steinn Pálsson, taka höfðinglega
á móti varaforsetafrúnni, og
hún skoðar fjós og hlöðu og
önnur útihús af miklum áhuga
„Ég vildi, að ég hefði tíma til að koma á bak!“ Lady Bird spjallar við kaupakonuna á Blikastöðum,
Sigríði Jónsdóttur.
VlSIR . Þriðjudagur 17. september 1963
Lady Bird lítur inn í mjólkurhúsið. Leiðsögumaður hennar er dr.
Bjöm Sigurbjömsson.
og lætur hrifningu sína óspart í
ljós, þegar hún sér fjóra gæð-
inga á hlaðinu. En hún hefur
ekki tíma til að koma sjálf á
bak, þó að hún líti til þeirra
löngunaraugum. Frú Helga býð-
ur öllum til kaffidrykkju og
Lady Bird grípur andann á lofti,
þegar hún sér fagurlega skreytt
borðið og kökur og brauð 1 öll-
um litum.
„Þetta er alltof freistandi",
segir hún og leggur saman lóf-
ana. ,,En ef ég held svona
áfram, hætti ég bráðum að kom-
ast í kjólana mína!“
Hún er samt grönn og spengi-
leg í rauðu dragtinni sinni, ung-
leg og aðlaðandi. Hún sezt nið-
ur og fær sér kaffibolla og
rjómapönnuköku ,og auðvitað
þarf að taka margar myndir af
þeirri athöfn. Dr. Björn Sigur-
björnsson skýrir henni rækilega
frá öllum búrekstrinum, blaða-
menn spyrja hana spurninga, og
í miðjum kllðum er meira að
segja haft við hana útvarpsvið-
tal. Lady Bird tekur því öllu
með stakri'ró. Hún kann lfka á
þetta, lærði sjálf blaðamennsku
á yngri árum og hefur átt og
stjórnað útvarpsstöð í Banda-
ríkjunum frá 1943.
„Ég vil nú heldur spyrja en
svara“, segir hún og lítur kank-
vísum augum I kringum sig.
„Það er svo voðalega erfitt að
vera sindrandi af andríki, þegar
mest á ríður. Ég vildi, að ég
gæti sagt. eitthvað ógleyman-
legt, en því miður dettur mér
ekkert nógu snjallt í hug“.
Hún dáist mjög að íslenzka
þjóðbúningnum, sem ýmsar frúr
úr sveitinni bera. Og hún spjall-
ar glaðlega við þær og hefur
enn margs að spyrja.
'JT'n áður en við er litið, þarf að
leggja aftur af stað til
Reykjavíkur. LÍdy Bird þakkar
frú Helgu mörgum fögrum orð-
um og hælir sérstaklega hinum
rausnarlegu og glæsilega fram-
bornu veitingum. Hún dregur
upp lítinn böggul. „Mig langar
að biðja yður að eiga þetta til
minningar um okkur", segir
Framhald á bls. 13.
Enginn stenzt íslenzku rjómapönnukökumar. Mrs. Penfield, sendiherrafrú Bandaríkjanna, aðstoðar
Lady Bird, en frú Helga Magnúsdóttir, húsfreyja á Blikastöðum, horfir á með velþóknun.
»

Hún kemur aftur með fangið
fullt af blómum og gjöfum.
„Hvað þið eruð öll góð við
mig!“ segir hún. „Ég vildi, að ég
hefði tíma til að skoða landið
betur. Það er miklu dramatfsk-
ara en ég gat gert mér í hugar-
lund, þegar ég var að lesa um
það og skoða myndir héðan".
Aftur stígur hún Upp í' bílinh,
og nú er brunað til Blikástáða.
Lady Bird er mikil landbúnaðar-
kona og notar öll tækifæri til
að skoða bóndabæi og búgarða,
hvar sem hún kemur. Eiginmað-
urinn stríðir henni með því, að
hún tapi sjálf á búrekstrinum
heima í Texas og sé annt um
að læra af öðrum, hvernig nægt
sé að bjarga þvf við.