Vísir - 02.10.1963, Blaðsíða 15

V1SIR . Miðvikudagur 2. október 1963.
15
Þau snæddu hádegisverð í
matsal hótelsins, og þegar þau
fóru fram hjá afgreiðslumann-
inum á leiðinni upp, kom hann
þjótandi til þeirra: — Afsakið
frú Purvis, ég hafði alveg gleymt
því, að það kom símskeyti til
yðar frá London. Það er búið að
liggja hér lengi----þið komuð
líka dálítið síðar en áætlað hafði
verið . .. ég hefði átt að láta
yður fá það strax — mér þykir
þetta afskaplega leitt og bið yð-
ur innilega afsökunar.
Áður en Barböru gæfist ráð-
rúm til að taka við skeytinu,
hafði Philip gripið það úr hendi
afgreiðslumannsins. Það var
margt fólk í forstofunni, og Bar
bara vildi ekki stofna til rifrild-
is, en hún var mjög reið og
æst. Hún beið þangað til þau
voru komin inn í lyftuna og
sagði þá: — Viltu gera svo vel
og afhenda mér skeytið?
: — Hvers vegna? spurði Phil-
ip og virti hana fyrir sér.
— Það er stílað á mig.
— Þú ert gift núna, elskan
mín, gleymdu því ekki.
Lyftudrengurinn, sem gaf ekki
til kynna með svip sínum að
hann hefði skilið eitt orþ, opnaði
dyrnar.
— Nú, jæja, fæ ég þá skeytið
eða ekki?
— Það er að koma fólk, elsk-
an mín, og þú ferð ekki að
stofna til rifrildis hér.
Barbara þagði. En þegar þau
voru komin inn í herbergið og
Barbara búin að læsa dyrunum,
sagði hún reið:
— Viltu gera svo vel og láta
mig hafa skeytið.
En hann leit aðeins á hana
og reyndi að vera umburðarlynd
ur á svip:, — Það er leiðinlegt,
að þú skulir vera að óskapast
út af þessu. Svo reif hann sím-
skeytið upp og las það. Nú
varð Barbara fokreið.
— Philip, þú dirfist ekki að
... Hún reyndi að hrifsa af hon-
um símskeytið, en hann hrinti
henni svo harkalega frá sér, að
hún hafði næstum misst jafn-
vægið. Tárin komu fram í augun
á henni. Þegar Philip hafði lokið
við að lesa skeytið, leit hann
upp, og bros lék um varir hans:
— Jæja, vinkona, farðu nú ekki
að verða móðursjúk. Finnst þér
ósköp venjulegt viðskiptaskeyti
vera þess virði, að óskapast
svona út af því?
— En hvers vegna fékk ég þá
ekki að sjá það, sagði Barbara
hálf snöktandi.
Ástin mín, það er aðeins af
umhyggju fyrir þér. Ég vil ekki,
að áhyggjur viðskiptalegs eðlis,
eyðileggi brúðkaupsferðina fyrir
þér.
Barbara horfði á hann. Úr svip
hans lýsti hálfgerð örvænting og
hræðsla og hann flýtti sér að
rífa skeytið setja það í ösku-
bakka og kveikja í því með
sígarettukveikjaranum.
— Hér eftir verð ég
milligöngumaður þín , og hr,
Treadgold, sagði Philip, og hann
neitaði alveg að segja henni,
hvað hafði staðið í skeytinu.
tAt
Daginn eftir fann Barbara
blaðaúrklippu í ferðatösku hans,
er hún var að leita að ávísana
heftinu. Allt frá því, er þau
lögðu upp í ferðina, hafði Philip
haft fjármálin með höndum og
varðveitt gjaldeyrinn. Nú lang
aði Barböru til að fá dálitla pen
inga fyrir sjálfa sig.
Ávísanaheftið lá í seðlaveski
úr krókódílaskinni, og þegar hún
tók það fram fylgdi blaðaúr-
klippan með. Hún var samanbrot
in og Barbara opnaði hana, án
þess að það hvarflaði að henni
að hún væri að gera eitthvað
rangt.
Það var engin dagsetning á
úrklippunni, en Philip hlaut að
hafa varðveitt hana í mörg ár,
því að hún var orðin mjög guln-
uð. Barbara tók að lesa það sem
á henni stóð, án þess í raun og
veru að hafa sérlegan áhuga á
því.
„Sorgarleikur á brúðkaups-
ferð, var fyrirsögnin. Frú Nora
Price, sem aðeins hafði verið
gift í hálfan mánuð, fórst í gær
er liún var í fjallgöngu í Zermatt
fjöllunum með eiginmanni sín-
um. Hr. Price slapp með snúinn
ökla og alvarlegt taugaáfall.
Ungu hjónin, sem voru ekki vön
fjallgöngu fóru út snemma um
morguninn og fengu nesti á
hótelinu, sem þau bjuggu á. Þeg
ar þau voru ekki komin heim um
kvöldmatarleyti, var sendur út
flokkur, til að leita að þeim.
Flokkurinn fann þau við Marien-
berg, í um það bil 1200 metra
hæð. Hr. Price var með fulla
meðvitund en sagði síðar svo
frá, að kona hans hefði misst
fótfestuna og hrapað um það
bil 15 metra og lent á klettasnös
Hann reyndi að klifra niður til
að hjálpa henni, en missti sjálf-
ur fótfestuna og hrapaði um það
bil 5 metra og sneri á sér ökl-
ann. Frú Price hafði slegið höfð-
inu utan í klettana og hefur á-
reiðanlega látizt strax“.
Barbara hnyklaði brýrnar.
Hvers vegna hafði Philip geymt
þessa úrklippu í mörg ár? Það
gat aðeins verið ein skýring —
að slysið hefði á einn eða annan
hátt komið honum við. Ung ný-
gift kona, ferst í brúðkaupsferð
inni . . . Barböru varð ósjálfrátt
hugsað til bílslyssins í Frakk-
landi. Það var sams konar slys,
án vitna og í báðum tilfellum
bjargaðist maðurinn .... Bar-
böru ranri kalt vatn milli skinns
og hörunds, þegar hún hugsaði
til þess.
Svo heyrði hún hljóð og sneri
sér snöggt við. Philip stóð í dyr
unum og horfði á hana.
★
Þetta var alveg ótrúlegt.
Hvernig gat hún þolað slíkt?
Það var þó til lögregla, það var
brezkt sendiráð og á hótelinu
var fullt af fólki. Hún gat bara
farið, ef hún vildi, hann myndi
aldrei geta hindrað hana í því.
En hver myndi trúa henni? Hún
hafði engin sönnunargögn. Hún
vissi ekki einu sinni hvaða þýð-
ingu þessi úrklippa hafði. Hafði
hún kannski gefið honum hug-
myndina að slysinu í Frakk-
landi? Eða gat það átt sér stað,
að Philip væri George Price —
að hann hefði verið kvæntur áð-
ur og hefði drepið eiginkonu
sína? En hún hafði engin sönnun
argögn. Hver myndi trúa þvf að
skýring hennar á því, sem gerð-
ist, væri sönn, þegar skýring
Philips hljómaði miklu sannsögu
legar?
Dimm nóttin var full af hljóð-
um, sem þrengdu sér inn um
gluggana á svefnherbergi þeirra
á Hótel King George í Aþenu,
ókunnri borg í ókunnu landi . . .
og í gegnum þessi daufu ókunnu
hljóð heyrði Barbara rólegan
andardrátt Philips. Hann svaf.
Þau höfðu rifizt kvöldið áður og
þá hafði Barbara hrópað:
— Ég fer til lögreglunnar.
En Philip hafði bara brosað
rólega og svarað: — Já, gerðu
það bara. En hvað ætlarðu að
segja þegar þú kemur þangað?
Hvaða ásakanir geturðu borið
á mig? Þessi saga með George
Price og konuna hans er á engan
hátt tengd mér. Líttu bara hin
um megin á úrklippuna og sjáðu
hvað þar stendur. Það er ritdóm
ur um bók, sem ég var eitt sinn
að hugsa um að kaupa. Þess
vegna hef ég geymt úrklippuna.
Nei, Barbara mín. Hugmynda-
flug þitt er að hlaupa með þig
í gönur. Hugsaðu þig nú um . . .
Hann hafði rétt fyrir sér. Eng
inn myndi trúa henni. Philip gat
verið alveg öruggur. Og jafnvel
þótt hún hætti við að kæra hann
til lögreglunnar og styngi af í
þess stað, myndi hann fá lögregl
una í lið með sér, til að stöðva
hana. Hann myndi fá lögregluna
til aðstoðar. Þetta var blóðugur
skopleikur. Þannig hafði hann
reiknað allt saman út fyrirfram,
Þetta ókunna land var fangelsi
hennar — og hann hafði einn lyk
il að fangelsinu — vegabréfið,
sem hann vildi aldrei afhenda
henni. Og nú var ætlunin að láta
hana aldrei sleppa úr þessu fang
elsi . . . hún var viss um, að
hann hefði í hyggju að svipta
hana lífi.
16 mm filmuleiga
Ivvikmyndavélaviðgerðir
Skuggamyndavélar
Flestar gerðir sýningarlamna
Odýr sýningartjö!'’
Filmulím og fl.
Lj ósmyndavöru •
Filmur
Framköllun og kópering
Ferðatæki (Transistor)
FILMUR OG VÉLAR
Frej'jugötu 15
Sími 20235
T
A
R
2
A
i
you AKE AUKEA7Y PARALYZEgð
Nll«0... yOUK EVIL I7AyS AKE “ú
OVEK...SEFOR.E I COUUT THESE
^FIUSEgS YOU PIE 1
Þú hefur alltaf verið heimskur,
Nikko, og núna munt þú borga
fyrir það, sem þú hefur gert illt
af þér. Þú deyrð núna en ég lifi.
Nikko reynir að rísa á fætur og
ráðast á Medu. Ég drep þig Medu,
öskrar hann og stekkur fram. En
hann nær ekki alla leið. Ógur-
legur sársauki fær hann til að
nema staðar og öskra af kvölum.
Hann grípur um hálsinn, og and-
litið afmyndast. Ég tel það á fingr
um mér, hvað þú átt eftir að lifa
mörg augnablik, segir Medu ró-
Iega.
Þjónninn er að horfa á okkur,
Jón. Þú verður að panta eitthvað.
BSŒSRBBES'X;'
TVfntun p
prentsmlðja i, gúmmlstlmplagerft
Elnholti Z - Simi 20960
PQssningarsandur
Heimkeyrður pússningarsandur
og vikursandur, sigtaður eða
ósigtaður við húsdymar eða
kominn upp á hvaða hæð sem
er, eftir óskum kaúpenda.
SANDSALAN
við Elliðavog s.f.
Símj 32500.
Heilsuverad
Námskeið mín í tauga-
og vöðvaslökun og önd-
unaræfingum fyrir kon-
ur og karla hef jast mánu
daginn 7. október.
Uppl. í síma 12240.
VIGNIR ANDRÉSSON,
íþróttakennari.
Ódýrar þykkar
drengjapeysur
HAGKAUP
Miklatorgi