Vísir - 16.10.1963, Blaðsíða 8

8
maa
V1SIR . Miövikudagur 16. október 1963.
Utgetandi: Blaðaútgáfan VISL“.
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axei Thorsteinson
Fréttastjóri: Þorsteinn ó. Thorarensen
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178
Augiýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 70 krónur á mánuði.
I lausasölu 5 kr. eint. — Sími 11660 (5 llnur).
fVentsmiðja Visis. — Edda h.f.
☆
; : :
Er of mikil atvinna?
Jafnframt því sem blöð stjórnarandstöðunnar
staglast á því dag eftir dag„ að allt sé að fara í kalda-
kol, segja þau að fólki sé ofboðið með vinnu og tala
um „vinnuþrælkun“ í því sambandi. Frá sjónarmiði
þeirra manna, sem svona skrifa, er það óhæft ástand,
að svo mikil atvinna skuli standa til boða, að menn
leggi eitthvað á sig fram yfir venjulegan vinnutíma til
þess að drýgja tekjur sínar.
Hið sanna er, að það er skortur á vinnuafli í land-
inu, bæði við framleiðsluna og allar þær framkvæmdir,
sem yfir standa. Af þessu leiðir að ýmsir leggja meira
á sig en þeir beinlínis þurfa, til þess að geta lifað góðu
lífi. Allir sem einhverjar framkvæmdir hafa með hönd-
um, hvort heldur á vegum hins opinbera eða einstak-
Iinga, eru á einu máli um, að það sé stórlega til baga,
hve mikill skortur er á vinnuafli í mörgum greinum.
Af þeirri ástæðu er auðvitað sótzt mjög eftir fólki til
hvers konar starfa, og mjög margir hlýða því kalli,
enda í mörgum tilfellum þjóðamauðsyn að svo sé gert.
Þess munu hvergi dæmi nema hér, að deilt sé á
ríkisstjóm fyrir það, að allt starfhæft fólk geti fengið
að vinna eins og það vill. Hvað vill stjómarandstaðan
að gert sé? Vill hún láta draga stórlega úr opinberum
framkvæmdum? Ekki er svo að sjá á blöðum hennar.
Þvert á móti er þar iðulega deilt á stjómina fyrir eitt
og annað, sem ógert sé látið á vegum hins opinbera.
En það þarf fólk til þess að vinna verkin. Fram-
kvæmdahugur þjóðarinnar er mjög mikill, og ef til vill
ætlar hún sér stundum of mikið í einu, þótt óneitan-
lega þurfi víða að taka til hendi; en við eram nú ekki
fleiri en raun ber vitni, og ef við ætlum að koma því
öllu af í tæka tíð, sem við emm að starfa að, verður
ekki hjá því komizt að leggja nokkuð að sér og að
vinnudagurinn verði oft eitthvað lengri en hjá öðrum,
sem minna liggur á.
Tjað þykir nú ljóst orðið i
Bandaríkjunum, að vonir
Nelson Rockefellers um forseta
embættið séu úti. Þetta er mik-
ið áfall fyrir hann, sem talinn
var fyrir nokkrum árum fremsti
forustumaður Republikana-
flokksins og sá eini sem þótti
koma tll greina sem forsetaefni,
eftir að Nixon beið ósigur í sið
ustu forsetakosningum.
Innan Republikanaflokksins
eru menn nú mjög farnir að
velta þvi fyrir sér, hvem eigi
að veija sem forsetaefni í kosn
ingunum, sem fram eiga að
fara á næsta ári. Um þessar
mundir þykir einna líklegast að
Barry Goldwater verði fyrir val
inu, þó margt geti breytzt í því.
En eitt eru flestir sammála um,
að Rockefeller sé fallinn úr
keppninni.
Þetta viðurkenndi Rockefeller
sjálfur, þegar hann var fyrir
skömmu á ferð í Evrópu. Þegar
hann var staddur í Brlissel
sagði hann fréttamönnum, að
hann byggist ekki við því að
verða í framboði.

Wxk
i'k
Nelson Rockefeller með Happy, seinni konu sinni. Vinsœldir
hennar hafa ekki getað sigrað fordómana.
Hjónaskilnaður eyðilegg
ur frama Rockefellers
&' (S \ ( i | B* íh *
Sú ríkisstjóm má vissulega vel una sínum hlut,
sem hvað helzt er gagnrýnd fyrir það, að of mikil at-
vinna sé í landinu. - En Tíminn ætti að kynna sér
það, hvort þeir, sem muna ástandið á ámnum 1934—
1939, þegar hallærisstjóm Framsóknar fór með völd,
mundu vilja skipta og fá slíka tíma aftur fyrir þá,
sem við nú lifum á. Þá var ekki „vinnuþrælkun“. Þá
vom margir atvinnulausir mánuðum saman ár hvert,
ekki hvað sízt í smærri kaupstöðum og sjávarþorpum. □
Þeir sem enn lifa af þeirri kynslóð, telja það áreiðan- Síðari kona hans’ sem hann
lega ekkert böl, að hafa stöðuga atvinnu og geta feng- ' MargS Vui£hy. hS hafði
ið að starfa eins mikið og þeir vilja. Vilji stjórnarand- einnig verið gjft íækni nokkrum
staðan „samdrátt“ og „hóflegt atvinnuleysi“, ætti hún °° fkMvWheX. Húfvaíai-
að Segja það bemm Orðum. ser andstaða fyrri konunnar,
ákaflega félagslynd, glaðlynd og
□
Tjað er sárt fyrir Rockefeller
að verða þannig að gefast
upp, því að hann hefur mikið
lagt á sig og miklu til kostað
að reyna að skapa sér pólitísk-
ar vinsældir. En hann varð að
sækja á brattann og bar fjötur
um fót, þar sem hann er frá-
skilinn maður. Þegar hann
skildi við konu sína fyrir tveim
ur árum og kvæntist annarri,
framdi hann pólitískt sjálfs-
morð. Þetta er staðreynd, sem
hann og hin nýja kona hans
hafa barizt gegn af djörfung, en
verða nú að viðurkenna, að spil
ið er tapað.
Nú er hjónaskilnaður að vísu
ákaflega algengur I Bandaríkj-
unum. En þrátt fyrir það er
almenningsálitið slíkt, að óhugs
andi virðist að fráskilinn maður
geti setzt I stól forseta Banda-
ríkjanna.
Hjónaskilnaður Rockefellers
kom mjög á óvart. Hann hafði
verið giftur f meir en tvo ára-
tugi Mary Todhunter Clark og
áttu þau fimm böm. Aldrei
hafði frétzt um neitt ósætti, en
sannleikurinn var sá, að kona
hans var orðin mjög þreytt á
stjórnmálastarfi hans. Hún var
taugaveikluð og einkennileg
kona og kom t. d. aldrei fram
með manni sínum í samkvæm-
um eða öðrum mannamótum.
skemmtileg. Vegna þessara eig-
inleika hennar hafa vinir henn-
ar gefið henni gælunafnið
„Happy", sem mætti útleggja
„Glöð“.
Skilnaðurinn þótti í fyrstu
geysilegur pólitfskur hnekkirfyr
ir Rockefeller, en þó vonuðu
stuðningsmenn Rockefellers, að
hann gæti yfirunnið erfiðleik-
ana, ekkj sízt vegna þess, hve
hin nýja kona var vinsml og
skemmtileg. Þeir sögðu, að það
væri mikill munur fyrir Rocke-
feller að fá svo félagslynda
konu sér við hlið.
□
Cíðan hafa þau hjónin vissu-
^ lega lagt sig fram um að
ávinna sér vinsældir. Þau hófu
gagnsókn og var hún m. a. í
því fólgin að þau ferðuðust viða
um iandið og Rockefeller kynnti
hina nýju konu sína. Hún þótti
koma mjög vel fyrir, var glæsi-
leg og fögur og hvar sem hún
var stödd, safnaðist fólk utan
um hana og vingaðist við hana.
Það var enginn vafi á því, að
henni var mjög lagið að öðlast
vinsældir.
Stundum söfnuðust blaða-
menn utan um þau hjón á þess-
um ferðalögum og var sýnt af
skrifum blaðanna, að hún hreif
þá með eðlilegri og vingjarn-
legri framkomu sinni. Um tíma-
bil var farið að tala um það, að
þeim Rockefeller-hjónum hefði
tekizt að yfirvinna fordómana.
Happy Rockefeller virtist hafa
sigrað. Það var sérstaklega síð-
astliðið vor, sem rætt var um
það aftur, að Rockefeller vieri
liklegasta forsetaefnið.
□
'p'n nú þegar fer að nálgast
ákvörðun flokksins, próf-
kosningar fara að hefjast og
frambjóðendurnir fara að leita
stuðnings flokksmanna, þá kem
ur það allt 1 einu í Ijós, að öll
þessi vinsældarbarátta hefur
orðið til einskis.
Þetta kemur m. a. fram í um-
mælum hinnar frægu banda-
rísku stjórnmálakonu Clare
Booth Luce, en hún sagði:
„Hjónaskilnaður er leyfður í
Bandaríkjunum, en hánn er
ekki gott fordæmi. Forsetaem-
bættið er einstætt, I það verður
að velja vitalausan mann, sem
er þjóðinni fordæmi I allri per-
sónulegri hegðun".
□
Tjegar þau Happy og Rocky,
eins og þau eru almennt
kölluð að gælunafni I Banda-
ríkjunum, voru fyrir nokkru á
Ieið til Evrópu á hollenzka haf-
skipinu Amsterdam, vildi svo
til, að fræg hjón voru með sama
skipi, Játvarður hertogi af Wind
sor og kona hans, sem áður hét
frú Simpson. Játvarður er kunn
ur fyrir það, að hann varð að
segja af sér konungdæmi I Bret-
landi, er hann gekk að eiga frá-
skilda konu. Á skipinu hittust
þessi tvenn hjón. Þar tók frú
Simpson innilega f hönd Happy
Rockefeller og mælti við nana:
„Ég vona að þér verðið ham-
ingjusöm, eins og við höfum
verið hamingjusöm í 26 ár“.
☆