Vísir - 06.01.1964, Blaðsíða 5

VlSIR . Mánudagur 6. janúar 1964.
5
Sendistöð —
Framh. af bls. 16.
þess að láta vita af mér og svo
þar sem ég fæ mjög gott verð
fyrir fiskinn hér í Aberdeen,
ætla ég að selja hann hér.
1 KOLLUÁL Á JÓLUNUM.
— Hvar voruð þið að veiða
við ísland?
— 1 Kolluál, um 40—50 míl-
ur frá landi.
— Hvar hélduð þið jólin há-
tíðleg?
— í Kolluál, en við gáfum
okkur varla tima til jólahalds,
því við vildum fylla skipið sem
fyrst.
— Og fylltuð þið það?
— Já, aflinn var mjög góður,
þorskur og talsvert af löngu.
Við vorum með 1500 kit.
I OFSAVEÐRI
VIÐ REYKJANES.
— Svo lentuð þið í vonda
veðrinu?
— Já, við hættum að fiska á
gamlárskvöld kl. 8 og sigldum
suður á bóginn. Stormur skall
á við Reykjanes og hélzt alla
leið austur að Dyrhólaey. Þá
hafði ég síðast radíósamband
við bróður minn, sem er skip-
stjóri á Grími Kamban. Það var
eftir hádegi á nýársdag. Siðan
batnaði veðrið, en þá bilaði
senditækið.
— Bilaði það ekki vegna ill-
veðursins?
— Nei, það held ég ekki, það
var senditækið sjálft sem bilaði,
ekki loftnetið.
Thorvald Andreas segist hafa
látið smíða Nornagest fyrir
tveimur árum í Frakklandi.
Nafnið segir hann að þýði „Sá
sem kemur og fer og er á sí-
felldu flakki“. Hann segist hafa
gert það Ut nær eingöngu á js-
landsmið. Hann hefur oft kom-
ið til Reykjavíkur og slðast nú
í nóvember. Segist hann vera
hálfgerður íslendingur og á
frændfólk og vini hér á landi.
Hjálparsveit —
Framh. af bls. 9.
Kópavogi. Þær heita Rebekka
Árnadóttir og Hafdís Adolfs-
dóttir, og sögðu þær okkur, að
þær væru staðsettar í miðri leit
arkeðjunni. Stúlkurnar fá að
taka þátt í flestöllum leitum, en
í þeim lengri sjá þær um að
hita kaffi, og einnig hafa þær
fengið þjálfun 1 hjálp 1 viðlög-
um, svo þær geti veitt ýmiss
konar aðstoð við slasaða.
Báðar þessar hjálparsveitir
hafa unnið mikið og gott starf.
Þær eru fátækar að tækjum og
hjálpargögnum, og talstöðvar
vantar þær tilfinnanlega, en pen
ingar eru ekkí til. — Það er
stundum sárt að hafa viljann,
en ekki getuna, eins og Marinó
orðaði það. Og það er leitt, að
starfsemi sveitanna skuli hanga
á bláþræði vegna fjárhagsörð-
ugleika. En þrátt fyrir það hafa
báðar sveitimar einsett sér að
gefast ekki upp. Þær munu
ávallt verða reiðubúnar í útköll,
jafnt á nótt sem degi, og bregð-
ast vel við hverjum vanda, eftir
því sem efni og ástæður fram-
ast Ieyfa.
Fiskaflinn —
Framh. af bls. 16.
varð 237 þús. tonn eða 92 þúsund
tonnum minni en árið áður og
haustsíldin við SV-land, sem nú
varð 31 þús. tonn móti 67 þús.
tonnum árið áður.
Þótt sama verðmæti hafi nú feng
izt fyrir minni afla en árið áður,
er fjarri því að þetta hafi verið
hagkv. ár fyrir sjávarútveginn, því
fyrirhöfn útvegsins og tímaeyðsla
varð nú miklu meiri en árið áður
og hefur útvegurinn því átt við erf-
iðleika að stríða. Mestir em þó
erfiðleikar fiskvinnslufyrirtækj-
anna, sérstaklega frystihúsanna,
sem verða að taka á sig stórauk-
inn kostnað vegna hækkaðra launa
o. fl. og dugar hækkun verðlags
eða hagræðingaraðgerðir hvergi
til að mæta þeirri byrði.
Rfeppni —
Framh. af bls. 1.
11 vindstig. Ég taldi því alltof
áhættusamt að halda áfram. Bíll
inn var næstum fullsetinn af
farþegum, sem voru 29 talsins.
Ef ég hefði haldið áfram, mátti
ég búast við því hvenær sem
væri að bíllinn fyki. — Það
var því eina ráðið að snúa við
og bíða.
Ég lagði svo aftur upp kl. 1
e.h. og gekk þá allt vel, enda
var veðurofsann tekið að lægja
mikið, sagði Gunnar.
400 flöskur —
Framh. af bls. 16.
voru staddir skammt frá innbrots-
staðnum og sáu hvar tveir menn
tóku til fótanna allt hvað af tók.
Höfðu innbrotsþjófarnir orðið lög-
reglunnar varir og urðu hræddir.
Lögreglan elti þá og handsamaði.
Reyndust piltarnir báðir ölvaðir og
hafa þeir játað á sig innbrotið.
Surfsey —
Framh. af bls. 1.
og spurði um álit hans á þögn
Surts. Dr. Sigurður sagði, að það
væri hæpið að spá nokkru ennþá,
því oft gæti verið um löng hlé 1
eldgosum að ræða, en þau haft sig
upp að nýju með meiri eða minni
hamförum og krafti. Hinu væri þó
ekki að neita, að líkurnar væru
talsverðar.fyrir þvl að kraftar Surts
væru að fjara út. Hléin milli gos-
hrinanna hafa stöðugt lengzt, fyrst
voru þau fáeinar mfnútur, seinna
5 klukkustundir, svo 17 klst. og nú
er komið nokkuð á 4. sólarhring,
sem er Iangsamlega lengsta hléið.
Þetta síðasta hlé var þó að því
leyti frábrugðið þeim fyrri, að þá
örlaði ekki á neinum hræringum
eða öðrum goseinkennum frá gígn-
Ibúð til leigu
Sá, sem getur útvegáð góða 1—2 herb. íbúð
í Reykjavík í 3—4 mánuði, getur fengið leigða
4 herb. íbúð, efri hæð, í tvíbýlishúsi í Hvömm-
unum í Kópavogi. — Uppl. í síma 41155 eftir
klukkan 6.
um, en I þessu síðasta hléi sást
þó gufu leggja frá honum á með-
an skyggni gafst.
Síld —
Framh. af bls. 1.
en svo fór að bræla og var erfitt
að fást við veiðarnar af völdum
veðurs, en gekk þó sæmilega. Á
leið til Eyja varð að ryðja dekk
farmi fyrir borð af nokkrum bát-
um.
í morgun var Þorskabítur fyrir
austan Vestmannaeyjar og var
að leita, en bátar enn inni, og
höfðu bætzt við nokkrir bátar
frá ýmsum verstöðvum. Veður
var gott orðið' I morgun, en spá-
in fyrir næstu nótt er ekki góð,
og því vafasamt hvort bátarnir
— fari þeir út — komi í tæka
tíð til þess að ná í köst áður en
veður spiilist. Það mun vera um
7 tlma stfm á miðin úr Eyjum.
Vísir talaði við Jakob Jakobs
son fiskifræðing í morgun, og
sagði hann, að ef rétt reyndist,
sem sagt væri um síldina, sem
veiddist f fyrrinótt, virtist þarna
ekki vera sama gangan og á vest-
urmiðunum f haust, en nánara
yrði um þetta vitað síðar í dag,
því að sýnishorn væru á leið úr
Eyjum.
Páll Árnason
vélstjóri
Jólahátíðinni lýkur f dag og enn
hefur nýtt ár hafið göngu sína.
Undangenginna hátíðisdaga hefur
hver og einn notið eins og hugur
hans hefur sagt til um og ytri að-
stæður leyfðu. Af náttúrunnar
völdum var dimmt yfir Reykjavfk
um jólin, en í hugum flestra var
bjart og boðskapur jólanna hljóm-
aði yfir heimsbyggðina. — En „á
miðjum degi myrkvast/ mörgum
lífsins sól/ og stundum fýkur
furðu/ fljótt í sumra skjól“. —
í dag er til moldar borinn, Páll
Árnason, vélstjóri, Goðheimum 14,
Reykjavík, sem svo skyndilega
hvarf okkur,«í blóma lífsins, aðeins
33 ára að aldri. Páll var elzta barn
hjónanna, Áma Pálssonar, bygg-
ingameistara og konu hans, Þóru
Eiríksdóttur. Var Páll einn eftir
lifandi, fjögurra sona þeirra hjóna
en eftir lifa þrjár dætur.
Ég kynntist Páli fyrst fyrir 5
árum, þegar ég flutti f fbúð
mína sem ég var þá að koma mér
upp í Goðheimum 14. Þá starfaði
hann sem vélstjóri á skipum Eim-
skipafélags íslands. Páll flutti
slasast
Mikið varð um slys í Reykjavík
um helgina, einkum af völdum um
ferðar.
Alvarlegasta slysið varð sfðdegis
f gær, rétt fyrir kl. 6 á Snorra-
braut sunnan við gatnamót Njáls-
götu. Kona gekk þar út á götuna,
en varð um leið fyrir bifreið, sem
var á leið suður Snorrabraut. —
Konan, Svanhildur Þórðardóttir,
Háteigsvegi 18, kastaðist í götuna
Hegri —
Framh. af bls. 1.
inni kraftmikill fugl, búkurinn álíka
stór og á hrafni, en lappir og háls
mikiu lengri.
— Okkur datt þá í hug, segii*
Jón, að halda sýningu á fuglinum,
ef það gæti orðið tekjulind fyrir
skátaflokkinn til þess að kaupa
leitartæki. Þetta gekk jafnvel miklu
betur en við vonuðum. Sýningin
var haldin á sunnudaginn og komu
inn um 4 þúsund krónur, sem
verða notaðar til að kaupa leitar-
ljós fyrir björgunarflokkinn.
og slasaðist mikið. Hún var flutt
í Slysavarðstofuna og kom í ljós
að hún myndi m. a. bæði vera
handleggs- og fótbrotin og var
hún flutt f Landakotsspítala f gær
kveldi.
Á aðra konu var ekið á Kalk-
ofnsvegi xétt norðan við strætis-
rvagnastöðiha.' Ekið var aftan á kon
una og kastaðist hún fram yfir
sig f götuna. Hún mun einkum
hafa meiðzt í baki, en ekki vitað
hve alvarlega. Þetta slys skeði um
9 leytið í morgun.
Þriðja konan slasaðist á Hverfis-
götu á laugardaginn, en ekki veit
blaðið með hvaða hætti það hefur
skeð. Konan mun hafa hlotið á-
verka á höfuð og að lokinni rann-
sókn f Slysavarðstofunni var hún
flutt f Landakotsspítala.
Fjórða konan varð fyrir því ó-
happi að detta f Tryggvagötu,
skammt frá pylsuvagninum og
brákaðist við það á hendi.
Á laugardaginn varð drengur
fyrir bfl. Hann var á reiðhjóli á
Sigtúni og slasaðist á fótum.
Hætta að heila
súrmiólk í kaffið
Um eða eftir miðja þessa viku
munu neytendur á svæði Mjólk-
ursamsölunnar f Reykjavík geta
hætt að hella súrmjólk út í
kaffi sitt, en eins og kunnugt
er hefur nýmjólk verið seld í
hinum grænu súrmjólkurumbúð
um og fjölmargar sögur hafa
flogið um húsmæður, sem eyði
lögðu súkkulaði eða mat með
því að ruglast á hyrnu í ís-
skápnum og hellt súrmjólk ist
í pottinn.
Mjólkursamsalan tjáði blað-
inu f morgun, að svolítið magn
hefði komið til landsins af ny-
mjólkurhymum með hinni nýju
flugvél Flugfélagsins á laugar-
daginn, en það magn entist þó
aðeins í þrjá daga, væri fyrir
160—180 þúsund lítra af mjólk.
Aðalmagnið kemur þó með leigu
skipi Sameinaða „Paraguay“ á
föstudag.
Það ráð var tekið, að halda
áfram með súrmjólkurhyrnur
næstu daga til að þurfa ekki
að grípa til súrmjólkurhyrnanna
aftur. Munu margar húsmæður
anda léttar þegar mál þessi kom
ast f eðlilegt horf.
nokkrum vikum síðar í íbúð sfna
á hæðinni fyrir neðan okkur og
tókst þá strax góð vinátta okkar
í milli og fjölskyldna okkar, sem
aldrei bar skugga á, enda var ekki
hægt að hugsa sér betra sambýlis-
fólk. Páll var dugnaðarforkur hinn
mesti að hverju sem hann gekk
og kom það ekki sízt í Ijós er
hann var að koma íbúð sinni upp
og sem síðan varð glæsilegt heim-
ili þeirra hjóna, enda voru þau
samhent f því að búa það sem
bezt úr garði. Páll var vel gef-
inn, enda góðum námshæfileikum
búinn, hann var duglegur í skóla
sem og við annað, þótti góður fag
maður og var vinsæll af skóla-
bræðrum sínum og samstarfsfélög
um og oft hrókur alls fagnaðar þar
sem við átti. Hann var dagfarslega
prúður og rólyndur, nokkuð ör-
geðja, ákveðinn og fastur fyrir,
enda skapmikill ef því var að skipta
Hann virtist oft svo einkennilega
sterkur, en hefur líklega verið við
kvæmari en hann bar með sér.
Hann var góður félagi og vinur og
hjálpsamur með afbrigðum, ekki
sízt ef lítilmagni átti í hlut. —
Margs er að minnast frá árum okk-
ar í Goðheimunum og sfðan, við
vorum báðir ungir og fullir af hug
myndum er við sátum stundum og
ræddum saman, þú eldri og ver-
aldarvanari, hafðir siglt um öll
heimsins höf, allt frá unglingsár-
um, — hafðir séð svo margt, —
hafðir frá svo mörgu að segja. Ég
minnist þess er við hittumst erlend
is þar sem ég bjó þá um tíma með
fjölskyldu mína, — minnist þess
er við ókum um Borgarfjörðinn
einn fegursta sunnudaginn f sum-
ar, og svona mætti lengi telja. Við
höfum oft ástæðu til þess að vera
hrygg yfir hverfulleika hins jarð-
neska lífs, en mitt í veruleikanum
komum við til hans, sem þekkir
allt okkar Iff að eigin raun og vill
bera byrðar þess með okkur. —
Það getur verið hátíð í sorginni.
Páll var kvæntur Elfnu Sæmunds
dóttur frá Norðfirði, ágætri konu
og áttu þau tvær dætur, Gerði 7
ára og Sædísi 9 ára. Þungur harm-
ur er nú kveðinn eftirlifandi
ástvinum sem misst hafa svo
skyndilega og óvænt son sinn,
bróður, eiginmann og föður — „en
langar nætur líða/ og leyndur
harmur dvín/ þegar ársól aftur/
yfir mannheim skín".
Tfminn mun græða sárin og
geyma í hugum okkar sem eftir
lifum, minningu um góðan dreng.
Foreldrum og systrum, ekkjunni
ungu og dætrunum litlu, vottar
fjölskylda mfn dýpstu samúð.
Jón B. Gunnlaugsson.