Vísir - 21.01.1964, Side 15

yOU BRAI7 A PIKIE BOWSTRINS
FROWTUCUN FI5ER.,NA0W.
NOW WE'LL HAVE A BOW
AN7 AR.ROWS... AN7 FOOPl
I I LIKE BEINS ABLE TO
HELP yOU>TARZAN 7EAR
EVEN IF X AW ACRIPPLEl
by Umted Featura
SeSjum í dag
Opel Record ’58 '62 ’63
Gipsy ’62. Landrower benzín og
dieselbíla ’62.
Ford Cardina! ’63-’6'
Volkswagen ’62-’63
Willys-jeppi ’64
Benz 180 ’58 og ’60.
Benz dieselbifreið ’61.
Fiat 11 station ’58. Fiat fólks-
bifreið '63 verð kr. 105 þús.
Opel Caravan ’59-’62.
Benz vörubifreiðar ’55, ’60 og
'61,
IVIoskowich. ’60
Zimc:’ ’61,
iílnsala
CSuðnundar
Bergþórugötu 3
Sími 19032 og 20071
VlSIR . Þriðjudagur 21. janúar 1964. 75
Læknirinn kvaðst mundu fara
á undan og búa hana undir kom
una, sneri sér að frú Angelu og
sagði:
— Viljið þér koma með mér,
frú?
XXXi. .
Angela fór með lækninum, og
þegar þau voru farin, sagði de
Gevrey við Leon:
— Stöðvarstjórinn segir, að
þér kannist við mann þann, sem
myrtur var.
— Já, ef það var Jacques
Bemier, get ég gefið upplýsing-
ar um hann. Ég þekkti hann að
vísu ekki persónulega að neinu
ráði, en hann var náinn vinur
föður míns. Ég veit, að faðir
• minn festi fé fyrir hann í arð-
bærum fyrirtækjum, en hve
mikið veit ég ekki, því að ég
hef ekki afskipti af viðskiptum
föður míns.
— Vitið þér hvort Bernier
hafði viðkomu í Dijon á leið-
inni frá Marseille til Parísar?
— Nei, mér er ekki kunnugt
um það. Það var ekki talað um
neina heimsókn hans eða ann-
arra, þegar ég fór frá Dijon fyr-
' ir þremur dögum.
— Hafiðj^ér sírnað föður yðar
um hinn hörmuiega dauða vinar
hans?
— Ég ætlaði að gera það, en
stöðvarstjórinn ráðlagði mér að
bíða.
— Það gat ekki verið neitt
þvf til fyrirstöðu, að faðir yðar
fengi vitneskju um þetta. Ég
bið yður að síma honum þegar
í stað og spyrja hvort Bernier
hafi heimsótt hann á heimleið
frá Marseille.
— Það skal ég gjarnan gera,
en ég vil helzt, að þér ráðið
orðalagi skeytisins.
Dómarinn orðaði skeytið svo:
Jacques Bemier fannst lát-
inn í jámbrautariestinni fyrir
tveimur sólarhringum síðan.
Símaðu mér þegar til Saint
Julien-du-Sault, hvort hann
heimsótti þig þann ellefta.
Mikilvægt vegna réttarrann-
sóknarinnar.
Leon sá svo um að senda
skeytið.
Meðan þetta gerðist, voru þau
læknirinn og Angela inni hjá
Emmu Rósu. Móðir hennar
brosti til hennar og spurði hana
hvernig henni liði og hún brosti
á móti og sagði, að sér liði á-
gætlega, en það þreytti sig dá-
lítið, að henni eins og'sortnaði
fyrir augum annað veifið. Það
mátti Sjá á svip læknisins, að
honum leizt ekki á þetta, en
hann sagði ekkert um það, og
sagði henni nú, að nokkrir em-
bættismenn væru komnir, sem
vildu tala við hana út af því
sem gerzt hafði.
— Hvað vilja þeir fá vitneskju
um frá mér? spurði Erama.
— Þeir vilja víst fá að vita
hvað þér munið varðandi það,
sem fyrir kom, en þér verðið að
vera rólegar. Haldið þér, að þér
getið svarað þeim án þess að
þreytast um of?
— Ég — ég veit það ekki, ég
er dálítið smeyk.
— Herra læknir, sagði Angela
í bænarrómi. ef þér teljið vafa-
samt.'að dóttir mín þoli þetta,
bið ég yður að fá frest. Svo
í kaldlyndir geta þessir menn ekki
verið, að þeir . . .
— En mér líður vel, mamma,
skaut Emma Rósa inn í. Ég get
vel svarað spurningum beirra.
— Og svo verð ég hér til þess
að fylgjast með öllu, sagði lækn
irinn. Alið ekki áhyggjur, frú.
E.f þg|ta:^ijqg§ti.g>iíii-^ lánginn
að sjúklingurinn þreytist, skal
ég fá því frestað.
— Ég treysti yður fullkomlega
læknir.
— Það er yður líka óhætt,
sagði læknirinn.
| Læknirinn fór niður, og An-
; gela faðmaði að sér telpuna slna
og hagræddi svæflum við bak
hennar og herðar, svo að hún
gæti setið þægilega.
Og svo komu þeir, og var de
Rodyl fyrstur inn, Þegar hann
steig yfir þröskuldinn, leit hann
I sem snöggvast á sjúklinginn, og
veitti athygli um leið köldum
fyrirlitningarsvip á andliti An-
gelu. Tillit beggja, de Rodyls og
Angelu, var sem blik stáls í
byrjun einvígis, en úr hinu fagra
andliti Emmu skein mildin ein.
Óvissu nokkurrar gætti í svip
de Rodyls.
— Hér er dóttir mín, sagði
Angela harðri röddu. Spyrjið
hana, sé það pauðsynlegt, en
minnizt þess að sérhver geðs-
hræring getur haft alvarlegar
afleiðingar fyrir rana.
Fernand hneigði höfuð og
gekk nær og virti fyrir sér
hina yndislegu dóttur sína, en
de Gevrey gekk að hlið hans.
Þögn ríkti um stund, unz
læknirinn, sem stóð við rúmið,
ávarpaði Emmu Rósu:
— Þessir herrar eru embætt-
ismenn, eins og ég sagði yður
áðan. Þeir munu spyrja yður
j nokkurra spurninga, en ég bið
I yður að segja mér, ef þér þreyt-
ist. Þeir munu ekki láta fara
fram langa yfirheyrslu.
— Þér farið villur vegar, herra j
læknir, sagði saksóknarinn frá
Joigny þurrle’ga. Við krefjumst!
allra upplýsinga, og það er deg-
inum Ijósara. að stúlkan þolir yf-
irheyrslur. Og hvað gæti dálítil!
þreyta skaðað hana? Ég leyfi
mér að óska þess, að þér séuð
ekki ævinlega að grípa fram f
og koma með ráðleggingar.
Nú reiddist Angela-og sagði:
— Ég er möðir þessa barns j
og líf hennar er mér hundrað j
sinnum mikilvægara en mitt eig i
ið. Yfirheyrið hana. ef nauðsyn 1
krefur. en ég sver, að ef henni
verður of mikið ura bað skuluð j
j þér ekki fá leyfi til að halda |
áfram. þótt ég verði að leggja
i hönd á munn hennar til þess
! að -Hindra 4¥áihiá: í að méelá, j.
— Verið alveg rólegar, frú,
sagði de Rodyl. Við munum sam
' eina það að rækia skyldur okkar
j og sýna mannúð.
Það er vissulega ekki síður
mikilvægt fyrir yður, frú, en
okkur, að ljósi verði varpað á
j málið sagði de Gevrey, og mig
j furðar sannast að segja á því,
! hve lítinn áhuga þér hafið á að
I heyra hvað dóttir yðar hefur að
j segja.
— Ég skal segja ykkur allt,
sem ég veit, sagði Emma Rósa.
Mamma er bara hrædd um, að
ég þreytist um of, og það er eðli
legt, en spyrjið bara og ég skal
svara. Ég er nógu sterk ...
De Rodyl barón varð mjög
snortinn af að heyra hina ungu
stúlku mæla svo, einkum af að
■ látast vera sterk fyrir, þótt aug-
; sýnilegt væri, að hún var enn
máttfarin.
De Gevrey sá hversu honum
leið, og til þess að beina athygli
hans annað, bar hann upp fyrstu
spurninguna:
— Höggið, sem þér fenguð,
ungfrú, virðist ekki hafa haft
nein áhrif á minni yðar. Munið
þér, þegar þér stiguð upp í
næturlestina?
— Já, og hve ég hlakkaði til
að sjá mömmu — eftir aðeins
tvo tíma.
— Fylgdi frú Fontana yður á
stöðina?
— Já, hún ætlaði að sjá um,
að ég kæmist í dömuklefa, en
það var hvert sæti skipað í
þeim.
— Og hún bað þá stöðvar-
stjórann um að greiða fyrir yð-
ur?
— Já, og hann opnaði dyrnar
á fyrsta flokks vagnklefa.
— Voru farþegar í þessum
klefa?
— Já.
— Hve margir?
— Tveir. Annar sat eða næst-
um lá í öðru hominu gegnt dyr
unum, umvafinn ferðateppi.
Hinn stóð fyrst við dyrnar, en
þegar ég kom inn, settist hann
nálægt hinum.
— Hvar settuzt þér?
— Ég setti mig í hornið gegnt
manninum, sem var umvafinn
ferðateppi, til þess að vera sem
fjærst dyrunum, ef fleiri skyldu
koma.
-— Hvernig leit hann út?
— Hann virtist sofa, en and-
lit hans var að mestu hulið
skozku ferðateppi og hattbarðið
slútti niður fyrir augu.
— Og hinn — sat hann áfram
þar sem hann hafði setzt?
— Já.
-1ÍJÍ9
Nýir bílar.
Commer Cope St.
BIFREIÐALEIGAN
Bergþúrugötu 12 Símai 13660
34475 og 36598
LAUGAVE6I 90-02
Itærsf' árval bif-
reiðu á eiaaoi stað«
H. -_l- .
örugg hjá
| ítalskasr nælon-
regnkápur
t. 39S.00
Miklatorgi
ÍLA OG
:LA
ALAN
v/Miklatorg
Sími 2 3136
. Mercury ’52 2ja dyra
hard top.
Ford ’58, 6 cylindra
beinskiptur
Pontiac ’57, 8 cylindra,
sjálfskiptur
Mercury ’53, góður bíll.
Benz ’55 diesel, 5 tonna.
HUNDRUÐ ANNARRA
BIFREIÐA.
uno! woo-hoo!
cuuioir
vJOrtfJ
CíwUoo
\'1\
6 588
Naomi fléttaði sterkan, góðan leg hljóð, og Naomi kippist við, segja henni að það sé bara ugla, an skamms verða hádegismatur
bogastreng, og Tarzan setur hann Tarzan róar hana með því að og að þessi sama ugla muni inn- þeirra.
á bogann. í því heyra þau ógur