Vísir - 28.01.1964, Blaðsíða 9

VlSIR . Þrtðjudagur 28. janúar 1964.
9
Vandamál æskunnar eru
meiri en margur hyggur og þar
þarf vissulega raunhæfra og
skynsamlegra aðgerða 1 mörg-
um tilfellum til að bjarga ungu
fólki, stúlkum jafnt sem piltum,
frá því að lenda á villigötum.
Undanfarið hefur verið sýnd
í Tjarnarbæ fslenzk kvikmynd,
sem jafnframt er safn svip-
mynda úr lífi reykvfskra ung-
menna. Það er Magnús Sigurðs-
son kennari sem haft hefur veg
og vanda af þessari kvikmynd
sem er fyrst og fremst til þess
ætluð að sýna í hvflfkum erfið-
leikum ungmennin eiga f mörg-
um tilfellum og þegar ekki er
rétt að þeim búið.
Kvikmyndin er byggð á sann-
sðgulegum vlðburðum. Ýmsir
hafa dregið það í efa, talið kvik
myndina ýkta og talið það
henni til lasts. Nú vill þannig
til að Þorkell Kristjánsson
bamavemdarfulltrúi, hefur látið
höfundi kvikmyndarinnar f té
ýmsar staðreyndir úr Iffi reyk-
vískrar æsku, þar sem ekkert
er ýkt heldur aðeins skýrt rétt
og satt frá. í tilefni af þessu
hefur Vfsir beðið Þorkel að
skýra blaðinu frá þessum stað-
reyndum, en hann kann gerzt
frá að segja því hann hefur per-
sónnlega haft afskipti af þeim
ungiingum sem hér ere dregnar
svipmyndir af. Ere það sann-
kallaðar skuggamyndir og vel
þess verðar að koma fyrir al-
menningssjónir, ekki sfzt ef þær
mættu verða fólki, einkum for-
eldrum og ððrum aðstandendum
barna og unglinga, til íhugunar
um velferð bama sinna og skjól-
stæðinga.«,
Að því búnu gefur Vísir Þor-
katli orðið með svipmyndir sín-
ar af skuggahliðum Reykjavík-
uræskunnar.
Fyrsta mynd.
Jónfna kom frá afskekktum
landshluta til Reykjavíkur, þá
þegar braggadymar voru opn-
aðar.
Eftir þetta var drengurinn al-
gerlega vanræktur. Nú átti hann
að ganga f skóla, en hann fór
það ekki, en gaf sig eingöngu
að sölumennsku, en nú hætti
hann að skila andvirði blaðanna,
happdrættismiðanna og merkj-
anna, heldur laug til nafns og
eyddi öllu fénu f áðurnefnda
hluti. Nú komst þetta upp, var
þá talað við móðurina og dreng-
inn, sem lofaði bót og betrun,
en loforðin entust lítið þvf að
þegar drengurinn Var 10 ára
var hann sendur til Breiðavíkur.
Hafði hann þá stundað svik,
og heimsótti þá mann sinn og
fór þegar að drekka með hon-
um. Þessari heimsókn lauk með
þvf, að hann barði hana það
mikið að það sukku í henni
bæði augun, og leiddi eitt barn-
ið hana blinda og ósjálfbjarga
niður á lögreglustöð, þar sem
hún bað um aðstoð til að sækja
hin börnin. Ég fór lögreglunni
til aðstoðar og fékk krakkana
með góðu, en þegar í lögreglu-
bflinn kom sagði annar dreng-
urinn: „Hann pabbi minn þurfti
ekki að láta ykkur taka okkur
þvf hann er svo sterkur að
hann getur ráðið við ykkur alla,
hann drepti einu sinni tvær
Þriðja mynd.
Heimilið logaði allt í ófriði.
Húsbóndinn var drykkjumaður,
hafði lent í þjófnuðum og hlotið
dóma og fjársektir. Húsmóðirin
var ofsalega æst f skapi. Börnin
voru ty.ö, drengur og .telpa, þau .
hrekktu, skemmdu óg stálu ÖIlu,
sem þau 'HáðU'tik Efvíþláð; ,var ,
um þetta við foreldrana svör-
uðu þau bara með stóryrðum
og sögðust halda að það mætti
eyðileggja fyrir þessu helvítis
hyski. Endaði þetta þannig að
drengurinn var fluttur til
Breiðavíkur fyrir afbrot og
vegna þess hvernig heimilið var.
varð honum svo bilt, að hann
játaði á sig þjófnaðinn á vekj-
araklukku og fleira dóti. Dóttir
þessara hjóna lenti síðar í allra
handa drasli og flýði að heiman.
Drengurinn kom heim eftir 2%
ár. Hafði hann þá stórbreytzt
til batnaðar, þó að hætt sé við,
að það lendi i sama farinu, ef
harin hefur ekki kjark í sér til
að rífa sig í burtu aftur.
Fjórða mynd.
Háttsettur valdsmaður hér,
efnaður með margt þjónustufólk
bæði við iðnrekstur og heima
fyrir, átti dreng. Drengur þessi
Skuggamyndir úr lífí Reykjavíkur
16 ára að aldri. Hún kynntist
bflstjóra, sem keyrði Ieigubfl,
og afleiðing af þeirri kynningu
varð lftill laglegur drengur og
yfirgaf bflstjórinn þá konuna.
Jónfnu þótti áijög vænt um
drenginn, var með hann f vist-
um, en frístundir sínar notaði
hún f félagsskap við lélega
menn og var þá áfengi haft um
hönd og var drengurinn þar
með móður sinni oft illa hirtur,
syfjaður og nærðist mest á gos-
drykkjum, vfnarbrauðum og
sælgæti. Úr því að drenguriðn
var tveggja ára fór móðirin að
fara með drenginn f bíó, því
að hún þekkti engan sem hún
gat beðið fyrir hann á meðan,
en f bíó varð hún að fara.
Þegar drengurinn var 6 ára
var hann farinn að selja blöð.
Fýrir sölulaunin keypti hann
sér sælgæti, hékk á sjoppum og
fór f bíó og þá helzt glæpa-
myndir. Um þetta leyti kynnt-
ist konan óreglumanni og átti
þegar með honum barn. Þau
bjuggu f lélegu húsnæði þar
sm öllu ægði saman af van-
hirðu og myglulyktin gaus fram
þjófnað, sjoppur og glæpa-
myndir, með þeim afleiðingum,
að hann slóst við bófa í draumi,
var æstur á taugúm, fékk 6-
reglulega mat, en f þess stað
skammir og ónot þegar heim
kom.
Önnur mynd.
Lögreglan hringir, ég fer á
staðinn, það er niðurgrafinn
kjallari með fúnum gólffjölum
og á móti mér gýs myglu- og
vínþefur. Þarna eru 4 börn á
aldrinum 1—7 ára. Húsráðend-
ur eru að reyna að slást þó
að hvorugt hafi nokkurn mátt
til þess, þvf að svo ölvuð voru
þau. Börnin voru tekin af barna
verndarnefnd og flutt á barna-
heimili, en lögreglan tók for-
eldrana og flutti þá í kjallarann.
Aldur þessara hjóna mun hafa
verið: konan 30 ára og maður-
inn 45. Atvinna hans var vín-
sala.
Hjón þessi slitu samvistum.
Konan fékk börnin og fór með
þau f sveit, þar var hún nokk-
urn tíma, en kom svo í bæinn
■MMWMWmaH
löggur“. Litlu sfðar lenti þessi
kona í ósátt við nábýlismann
sinn, en á milli þeirra var tré-
texveggur. Síðar þegar hún
lenti í áfengi braut hún vegg-
inn á milli þeirra og réðist á
manninn, sem átti sér einskis
ills von.
Nú fóru drengirnir að flakka
og stela, en móðirin fékk sér
nýjan mann, sem var yngri og
glæsilegri en sá fyrri, en þó
mikill drykkjumaður. Þegar
drengirnir komu heim með þýfi
sitt kom það fyrir að sambýlis-
maðurinn fór að spila við þá og
græddi af þeim peningana.
Fyrir þá keypti hann vln, sem
hann drakk með móður þeirra.
Einu sinni var hvorki til vín
eða peningar í kotinu, kemur
þá sambýlismaðurinn að máli
við drengina og segir: „Þið er-
uð svo sniðugir að ná í peninga
strákar, nú ættuð þið að fara
út og ná í peninga fyrir einni
bokku“. Drengirnir sögðu, að
konan hefði gengið glottandi
fram í eldhús, en sjálf sagðist
hún ekki hafa heyrt þetta. —
Drengirnir fóru í Breiðavík.
Foreldrarnir urðu alveg óðir
og réðist móðirin á lögregluna,
þegar hún kom að sækja dreng-
inn. Eftir að drengurinn var
farinn fóru þau til valdsmanna,
sálfræðinga, presta og lögfræð-
inga, kvörtuðu undan órétti,
sem friðsömu og góðu fólki
væri gerður með því að taka
barn þeirra. Þó héldu þau hjón
uppteknum hætti.
Einu sinni sem oftar þegar
húsbóndinn var að tala við lög-
fræðing út af drengum, lentu
þeir saman í vlndrykkju og stóð
hún nokkuð fram á kvöld, en á
leiðinni heim gekk hann fram
hjá opnum kjallaraglugga. Fór
hann rakleitt inn um hann og
fór að tína saman smálegt dót
þar inni, en þegar hann var að
fara út aftur, kom húsráðandi
heim. Tók af honum þýfið og
fór með hann á Iögreglustöðina.
Þegar þangað kom, þrætti faðir
drengsins fyrir að hafa tekið
nokkuð, en kærði manninn aftur
á móti fyrir að hafa ráðizt á
sig á götunni og borið á sig
þjófnað. Þegar hann er að segja
þessa sögu, hringir vekjara-
klukka I vasa hans. Við þetta
var mikill fyrir sér, hirti lítið
um eignarrétt annarra, hann fór
í búðir og tók það sem honum
sýndist og þýddu engin mót-
mæli. Hann fór sínu fram. Hann
drakk vín á barnsaldri, stal bíl-
um og gerði alls konar óhæfu.
Foreldrar hans borguðu þau
skemmdarverk, sem upp kom-
ust, en þau höfðu engan tlma
til að tala við drenginn hvað
þá að annast uppeldi hans, en
það gerði barnfóstra.
Fimmta mynd.
Maður nokkur kom á heimili
til fullorðinna hjóna. Þetta voru
efnuð hjón og vel metnir borg-
arar. Þegar maðurinn var ný-
kominn inn, opnast stofuhurðin
og inn kemur telpa á að gizka
4ra ára. Telpan hristir höfuðið
og segir: „Afi fullur, amma full,
pabbi fullur og mamma full“. fif
Er hún hafði sagt þetta, gekk
hún hljóð út.
Sjötta mynd.
Einu sinni kom ég til konu,
sem var þekkt að því að drekka.
Frh á bls lo
,