Vísir - 26.06.1964, Qupperneq 15

V í SIR . Föstudagur 26. júní 1964.
mptr&T:- g
Er madurinn minn
morðingi?
Hún vissi, að íiún gat bundið enda á grun sinn
en þorði það ekki — ef til vill gat það orð-
ið upphaf einhvers annars enn verra
Eftir Lawrence Treat .
Clyde var alltaf rausnarlegur
— gaf þjórfé ríkulega. Og hann
átti rautt bindi með skeifu.
Lois átti erfitt með það, en
hún knúði sig að lokum til þess
að fara upp og gægjast í klæða-
skápinn í svefnherberginu. Það
var þar ekki — og Clyde var
ekki með það, þegar hann fór
um morguninn.
Lois settist á rúmstokkinn. I
rauninni fannst henni hlægilegt
að hugsa svona mikið um Clyde,
vegna þessa morðs — þó ekki
væri nema vegna þess, að hann
væri of skynsamur til þess að
fremja morð með þeim hætti, að
með því væri bent á slóðina til
hans siálfs. Og ekki gat Clyde
átt neitt svona til. En . . . en ef
einhverjum manni var hótað?
Margur góður maður hafði gerzt
afbrotamaður í einhverri örvænt
ingu, stundum kvæntir menn, ií
góðri stöðu, sem sáu allt hrynja
í rúst fyrir sér, ef eitthvert
hneyksli bitnaði á þeim. Hafði
einhver- haft í hótunum .við
Clyde? Hafði honum orðið eitt-
hvað á, sem einhver gat notað
sér Clyde var gáfaður, rólegur,
öruggur, samt . . .
Lois gat ekki varizt að hugsa
um kvöld nokkurt, er hún var
ein heima. Það var nokkrum
vikum eftir að þau voru orðin
hjón. Hún sat í dagstofunni og
var að sauma. En þá var Clyde
allt í einu kominn að henni með
skammbyssu í hendinni.
— Clyde, hafði hún hrópað
hálf hrædd, hvað ertu að gera . .
hvað . . . ?
- Þetta er „Smith og West-
onskammbyssa nr. 38“, sagði
hann brosandi Mjög auðveld í
meðförum. Þú verður að læra að
skjóta af skammbyssu. Þú þarft
að vita af skammbyssu í húsinu.
Við búum hér í. úthverfi og það
er aldrei að vita hvaða hættur
géta verið á ferðum, þegar kon
ur eru einar heima.
- En ég er hrædd við skot-
vopn, hafði hún sagt, ég hefi
andstyggð á þeim. •
Vitleysa, sagði hann, þetta er
bara öryggisráðstöfun. Vitan-
lega vona ég, að þú þurfir aldrei
að grípa til hennar. Ég vil bara,
að þú vitir hvar hún er. Komdu
með upp.
Henni var það mjög móti
skapi, en hún hafði farið með
honum upp og séð hann setja
skammbyssuna bak við skó-
kassa á hillu.
Þetta stóð greinilega fyrir hug
skotssjónum hennar. — Hún
niinntist annars atviks fyrir um
það bil mánuði síðan. Einnig
þá sat hún við sauma. Clyde
gekk gegnum stofuna með
skammbyssuna í höndunum og
Sagði um leið:
— Ég er að fara niður í kjall
ara að æfa mig í að skjóta í
mark.
Lois hafði beðið í spenningi.
Svo hleypti hann af hverju skot
inu á fætur öðru. Henni fannst
húsið leika á reiðiskjálfi. Hún
æptj.yf Jírseðslu og stðkk út.
Clyde kom út til hennar og
var sem hann hefði fengið þungt
samvizkubit.
- Fyrirgefðu, sagði hann. Ég
ætlaði eþki að hræða þig.
Hún vissi, að hann hafði lagt
skammbyssuna á sömu hilluna
þetta sama kvöld.
En - var hún þar ennþá?
Hún reis á fætur, eins og knúin
ómótstæðilegu afli og opnaði aftur
skápinn. Efst inni f honum var hill-
an. Hún sá skóöskjuna, en snerti
hana ekki. Hún gat ekki knúið sig
til þess. Það var alltaf eitthvað
í þessum heimi, sem bezt var að
hrófla e.kki við, hugsaði hún, það
gætí bara leitt til annars verra.
Stundum var kannski nauðsynlegt,
að ala efann hið innra með sér,
og bíða, þótt erfitt væri, þar til
allt kæmi í ljós, hvað sem það væri,
illt eða gott — f öllu falli gat gert
illt verra að hraða málinu.
Hún sneri sér við og gekk niður.
Aðrar minningar vöknuðu, sem
hlóðu undir efann. Það var til dæm-
is frammistöðustúlkan í ítölsku mat
stofunni og það allt.
Lois mundi nú greinilega þennan
fimmtudag. Clyde hafði sagt um
morguninn, að hann mundi ekki
koma heim til miðdegisverðar.
Hann ætlaði að borða með 2 — 3
stéttarbræðrum og því næst fara
með þeim á fyrirlestur. Hann kom
oft seint heim — en ekki óeðlilega
seint. En í þetta skipti hafði hann
komið fyrr en hún hafði búizt við
honum.
— Það var lítið varið í þennan
fyrirlestur. Til allrar lukku urðu
nær engar umæður. Menn voru sam
mála — til þess að komast burt.
Það er ekkert gaman að slíkum
fyrirlestri sem þessum og svona
viðræðum.
Og hin skiptin, sem Clyde hafði
komið seint heim?” Hún minntist
kvöldsins, er hann hafði hringt til
hennar.
— Lois, hafði hann sagt. Ég
er hérna í Ellenville. Ég verð kyrr
hérna og gisti í sumarhúsinu.
— En hvað ertu að gera þarna?,
spurði hún. Sumarhúsið hafði alveg
sérstöðu í samlífi þeirra. Þau höfðu
upphaflega leigt það til þess að
eyða þar sumarleyfisdögunum, og
þau höfðu kunnað þarna svo vel
við sig, að þau höfðu keypt það.
— Ég hefi verið að hugsa svo,
mikið um tæknilegt vandamál, hafði
hann svarað, var í' rauninni á heim
leið, en fyrr en ég vissi var ég kom-
inn að sumarhúsinu, eða þar í
grennd. Og mér flaug í hug að
halda kyrru fyrir, hugsa um vanda
málið í einrúmi.
Nú vaknaði efi um það í huga
Lois, að hann hefði verið í Ellen-
ville þessa nótt, en hvar hafði hann
verið, ef hann hafði verið einhvers
staðar annars staðar? Svona gróf
efinn um sig í huga hennar, skaut
æ fleiri rótum.
Klukkan 14 þennan dag kom iög-
reglan. — Lögréglumaðurinn, sem
hringdi dyrabjöllunni, var alvarleg-
ur á svip. Hann var ekki klæddur
einkennisbúningi, og Lois hafði
það á tilfinningunni frekar en
hún vissi það, að hann var frá
lögreglunni, en svo kynnti hann sig
— Nafn mitt er Teller, sagði
hann. Eruð þér frú Eckhart?
Lois kinkaði kolli.
— Ég er lögreglufulltrúi og mig
langar til þess að spyrja yður nokk-
urra spurninga:
— Gerið þér svo vel.
— 1 fyrsta lagi, munið þér hvar
þér voruð fimmtudaginn barn
nítjánda — um kvöldið ?
— Fimmtudag, sagði Lois og
reyndi að láta sem hún myndi það
ekki. Ó, herra Teller, hvernig ætti
ég að muna það — hver dagurinn
er öðrum líkur.
— Þér haldið kannski dagbók?
— Maðurinn minn væri því víst
feginn, ef ég gerði það. Honum
finnst stundum, að ég sé býsna
gleymin. Kannski ....
— Munið þér ekkert um aðra
daga í þessari sömu viku?
DÚN- OG
FIÐURHREIN SUN
vatnsstíg 3. Sími 1874C
sæ'nsur
REST BEZT-koddar.
Endurnýjum gömlu
sængumar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
!■■■■■!

V I Ð SELJUM:
Simca ’63 i skiptum fyrir
ódýrari bíl.
Opel Capitan ’62
Opel Record ’58
Opel Caravan ’60 ’59
Zodiac ’60
Taunus Station ’59
Consul ’56
Volvo 444 ’55
N.S.U. Prinz ’62
Skoda Oktavia ’62
Ford Station ’55
Morris Oxford ’52
G.M.C. vatna- og fja'.’abíil
með 17-20 manna húsi.
RAUÐARÁ.
SKIILAGATA 55 — SÍMI15E1Í
Hreinsum
samdægurs
Sækjum -
sendum. '
Efnalaugin Lindin
Skúlagðtu 51,
slmi 18825
Hafnarstræti 18,
sími 18821
BUXURNAR
Amerísku
buxurnar
stærðir
fðanlegar.
Verð frá kr.
VINNUFÁTABUÐIN
Laugavegi 76
SAAB96I
Svoinn Björnsson & Co.
Garðastræti 35
Box 1386 - Sími 24204
Blómabúfoin
Hrisateig 1
simar 38420 & 34174
T
A
R
1
A
N
i'.iVK 50, ASU22!. 5UTI
wavít to mmss, first,
mxr's soims to hapfen
WH2N WAWA SPEAE,- FISHTS^
7HE50NWHÖ FEf HIM.
FÐ1SON...AKZ THOUSHT
HIWAFYIMG WEAK.UKIS.,
Við verðum að reyna fyrst eins
og ég vil hafa það, segir Wawa,
en ef mér mistekst, og sonur
minn drepur mig, þá hefur þú
leyfi mitt, Wambi, til þess að
grípa til þinna ráða. Það er svo
miklu einfaldara, herra, hvisiar
Abuzzi, sonur Wambis að Joe.
við gætum fljótlega bundið enda
á tilveru Batusanna, með nenr-
ingarvopnum okkar. sprengjum
og eldspúurum. Það kann að vera
rétt, Abuzzi, segir Joe, en fvrst
vil ég fá að sjá, hvernig ba’aag-
anura Iýkur milli Wawa og son-
arins, sem eitraði fyrir honum, og
heldur, að hann sé deyjandi vesa-
lingur.
Herg'osoSekar
crepe-nylon ,<i 29.00
MDdatorgl