Vísir - 03.07.1964, Qupperneq 6

rs
VÍSIR . Föstudagur 3. júli 1964.
Skólakerfi —
Framh. af bls. 1
nðmi. T.d. tóku Danir fyrir nokkru
upp fleiri deildir og meira val
milli náms|reina, bættu félagsmála
deild og fommáladeild við mála-
; deildir og stærðfræðideildir, sem
* fyrtr voru í menntaskólunum. Norð
menn samþykktu nýja löggjöf í svip
aða átt í síðasta mánuði og Svíar
hafa einnig horfið að nýskipan
menntaskólakerfis síns.
„Það er mitt persónulega álit“,
sagði Kristinn Ármannsson „að við
þurfum einnig að fjölga deildum og
hafa kjörgreinar, eða frjálst val
milli ýmissa námsgreina, og helzt
hvort tveggja að einhverju Ieyti, !
en ég tek skýrt fram að þetta eru í
ekki sameiginlegar tillögur hinnar!
stjórnskipuðu nefndar, þær liggja !
alls ekki fyrir ennþá. Ég álit sem
sagt að bjóða verði upp á fleiri
möguleika í menntaskólanáminu en
* nú er, f anda þeirra stefnu, sem hin
Norðurlöndin hafa markað. Hitt er
svo annað mál hvort við getum
j gengið eins Iangt og þau hafa geng
ið í deildaskiptingu og vali milli
námsgreina, því þessar breytingar
1 eru mjög kostnaðarsamar í fram-
kvæmd fyrir fámennt þjóðfélag.
Bæði þyrfti að fjölga kennurum,
verulega og svo kennslustofum, þvi
fleiri kennslugreinar, sem um væri
að velja“.
Krlstinn Ármannsson, rektor,
lagði að lokum áherzlu á að mikið
og vandasamt verk væri að endur-
skoða allt menntaskólakerfið og
bjóst ekki við að þvl starfi lyki
mjög fljótlega. Til margs þyrfti að
taka tillit, breytingar á mennta-
skólakerfinu snertu bæði það sem
á undan því námi væri gengið, það
er nám í barnaskólum og gagn-
fræðaskólum, og það sem á eftir
færi, háskólanámið, kröfur háskóla
til stúdentsmenntunar.
Við Mývatn —
Framh. af bls. 9
bústað fyrir stríð og Guðrún
Pálsdóttir ekkja hans býr nú í
á sumrin.
Meðan þeir Philipus oriris,
forsetinn, dr, Finnur o. fl. slgldu
um vatnið út fyrir Mikley og
Hrútey, sáum vér blaðamonn
hvað verða vildi við Höfða og
gafst nú betra tækifæri en áður
til að búa sig til stórra átaka
í fréttámennsku og ljósmynda-
gerð. Þar læddumst vér yfir
gaddavírsgirðingar, gegnum þétt
an birkiskóg, undir klettabeltum
rétt við vatnsborðið og loks út
á höfða og nes eða gegnum
lindigöng í hinum stóra garði
sumarbústaðarins. Minnti þessi
framsókn vor á frumskógahern-
að I Burma og allir náðum við
okkar takmarki, eftir bið i lauf-
skálum greina. Og það var sann
arlega ekki amalegt að bíða svo
lítið í þessu blíðviðri á einum
yndislegasta stað á Iandinu.
4
| ^oks sáum við bláleitan bát-
inn koma með mótorskellum
inn sundið hjá Þorlákshófða.
Þeir námu aðeins staðar hjá
öðrum bát þar á vatninu, þsð
voru bændur frá Geiteyjar-
strönd, sem voru að taka sil-
ung úr netum. Skoðuðu gestirn-
ir aflann. Svo þegar þeir nálg-
uðust, fóru myndavélar að
klikka í kjarrinu. Jón bóndi og
formaður á bátnum benti á
sker eitt:
— Sjáið þið skerið þarna. Prins
inn horfði þangað. — Já, það
var á þessu skeri, sagði Jón,
sem ég strandaði með rússn-
eska ambassadorinnl
Lagzt var að bryggju víð
Höfða og þar tók frú Guðrún
Ásmundur hljóp að sækja lykilinn T. v.: Páll Lindal, Philipus, Edinborgarhertogi, Geir Hallgrímsson, Gunnlaugur Pétursson. (Ljósm. Vísis I.M)
Pálsdóttir á móti gestunum. Var
gengið til stofu og þar teknir j
upp brauðpakkar með smurðu
brauði Þannig sleppti prinsinn
og hertoginn af Edinborg sjálfri
aðalveizlunni, sem Guðrún Sig-
urðardóttir veitingakona 1
Reykjahlíð hafði búið honum, og
hann • fékk þannig aldrei tæKi-
færi til að smakka á Mývatns-
siiungnum gómsæta, sem Jón
bróðir Guðrúnar hafði veitt um
nóttina.
— Þér verðið að hafa mig
afsakaðan hafði prinsinn sagt,
en ég kom til íslands til að
skoða fugla og nú hef ég svo
stuttan tíma, að ég verð að
nota allan daginn til að -koða
fugla. Ég hef ekki tíma tii að
sitja i veizlum. En prinsinn kom
1 eldhúsið á Reykjahlíð áður en
hann kvaddi og þakkaði öllu
starfsliðinu, eldabuskunni og
frammistöðustúlkunum fyrir
góða þjónustu.
Þannig er svipmynd af ferð
Philipusar prins við Mývatn.
Hann var þar aðeins til að skoða
fugla og allt hjálpaðist að til
að það tækist sem bezt, sólin,
lognsléttur flötur vatnsins. Ná-
læg fjarvera blaðamannanna,
sem náðu góðum myndum, virt
ist ekki verða honum til neirs
verulegs ónæðis, — nema ef
vera kynni, þegar hann fer að
framkalla filmurnar sínar, að
hann sæi þá votta milli birki-
greinanna fyrir bláum storm-
blússufugli. Þá má vera að
hann komist í vandræði með,
hvar hann á að finna þessum
dularfulla fugli stað í fjölskrúð-
ugri fánu íslands.
Þ. Th.

BÞR0TT8R —
Framhaid af bls. 2.
Beztu menn í þessum leik voru
þeir Högni Gunnlaugsson og bak-
verðirnir Ólafur Marteinsson og
Magnús Haraldsson, en Magnús
Torfason h. framvörður átti ágæt-
an leik. Framlínan var ekki nógu
beitt til að nýta leik Iiðsins upp
að mörkunum. Beztur I framlín-
unni var Rúnar Júlíusson, en fé-
lagi hans, „bítillinn" Karl Her-
mannsson var ágætur og sama má
segja um Jón Ólaf Jónsson.
Framliðið barðist vel oft á tíð-
um og ógnaði verulega á köflum.
Geir átti ágætan leik í markinu,
en beztu menn Fram voru þeir
Jóhannes Atlason, h. bakvörður,
í vörninni, og Helgi Númason og
Ásgeir í framlínunni.
Dómari var Grétar Norðfjörð
og dæmdi allvel.
Þórarinn Sigurðsson hitaveitustjóri svarar spurningum hertoga um hitaveitu og framkvæmdir. Hjá hertoga
stendur Geir Hallgrímsson (Ljósm Vísis I.M.)
Philipus —
Framh. af bls. 1
starfsmenn slna og þeir höfðu
ræðzt við stutta stund, 'né'.du
hertoginn og borgarstjórinn af
stað í stutta ferð um Reykjavik.
Ekið var sem leið lá að bústað
listamannsins Ásmundar Sveins-
sonar, við Sigtún. Þar kom ás-
mundur eins og ofan af fjöllum.
Hann var úti við, uppi í eiiu
listaverka sinna, Þórshamri,
önnum kafinn við að tífalda
stærð frummyndarinnar, og átti
sér einskis von Hann klifraði
þó brosandi niður úr listaverk-
inu og fagnaði gestum sínum.
Var sýnilegt að hertoginn hafði
gaman af að hitta þennan sér-
stæða og merka listamann.
Skyndilega tók Ásmundur á rás.
„Við höfum varla tíma“, ka'.’aði
borgarstjórinn á eftir honum.
,,Ég verð enga stund“, kallaði
Ásmundur gamli að bragði,
hljóp inn í hús sitt, en kom að
vörmu spori aftur með lyKil í
hendi. Gekk hann með hertog-
ann og borgarstjórann að bil-
skúrshurð á listaverkageymsl-
unni, lauk henni upp og isiddi
tignina inn I dýrðina.
Frá listaverkunum var haid-
ið að öðru meistaraverki höf-
uðborgarinnar, hitaveitunni, eða
öllu heldur hitaveituframkvæmd
um við Álfheima. Þar skoðaði
hann framkvæmdir við eina af
aðalæðum borgarinnar. Siðan
var ekið að mikilli borholu of-
an við Suðurlandsbraut. Holan
var opnuð til heiðurs he^toga
og upp gaus gufa í striðum
straumum. Hertoginn spurði
margra spurninga og virtist
koma þessi merka framkvæmd
að ýmsu leyti á óvart. „Hvað
er vatnið heitt í leiðslunum”,
spurði hertoginn. Þórarinn Inta-
veitustjóri gat upplýst það.
„Þetta er merkilegt, anzaði ner-
togi.
Þessari stuttu kynningarferð
um Reykjavik lauk raunveru-
lega uppi á Öskjuhlíð. Útsýni
var hið fegursta allt til fjalla,
borgin böðuð í geislum sólarinn
ar. Þar ræddu þeir margt fcorg-
arstjóri og hertogi og undraðist
hertoginn hve loftið yfir r.org-
inni var tært „Við notum ekki
kolakyjndingu lengur". „Nei, auð
vitað ekki“.
Frá Öskjuhlíð var farið í Þióð
minjasafnið. Þar sýndi dr. Krisr-
ján Eldjárn safnið. Ekki er vit-
að hvað hertogi hefur hugsað
ef hann hefur borið okkar litla
safn saman við sitt stóra og
ríka British Museum>, en hann
lét allavega mikla ánægju í
ljósi.
Frá' Islandi hélt hertoginn af
Reykjavíkurflugvelli kl. 12 á
hádegi. Á flugvellinum voru
forseti Islands, herra Ásgeir
Ásgeirsson, forsætisráðherra
Bjarni Benediktsson, Guð.
mundur 1. Guðmundsson utan-
ríkisráðherra, Boothby, am-
bassador, Geir Hallgrímsson,
Agnar Kl. Jónsson, ráðuneytis-
stjóri, og Þorleifur Thorlacius,
forsetaritari, til að kveðja her-
togann.
Kvaddi hann forseta með
virktum, þakkaði móttökur og
kvaðst hafa haft mikla ánægju
af heimsokninni hingað.
Lauk þar með heimsókn
Philipusar, hertoga af Edinborg
til Islands.
/